ห้ามรักน้องสาวคนโปรด

• ACTION •

“ย้ายออกไปแล้วก็ดูแลลูกดีๆ ล่ะสั่งสอนกันดีๆ ระวังเถอะ เดี๋ยวลูกมึงมันจะได้ผัวไวตามแม่มัน…ผัวตายไม่เท่าไหร่ก็มีผัวใหม่ซะแล้ว”

เสียงป้าเจ้าของห้องรูหนูที่สองแม่ลูกเช่าอยู่พูดขึ้นกระแนะกระแหน สาววัยกลางคนที่เสียสามีที่คบกันมาสิบปีไป ซึ่งพ่อของเด็กสาวนั้นก็ได้จากไปนานเกือบปีแล้ว ซึ่งตอนนี้ที่บ้านเช่าแห่งนี้ก็มีแค่โบนิตา ‘นิต้า’ และหญิงอีกคนที่เธอเรียกว่าแม่มานานถึงสิบปี ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาทำหน้าที่นี้แทนแม่แท้ๆ ของเธอ เมื่อสิบปีก่อนหลังจากที่แม่แท้ๆ ของเธอเสียไป

“ถ้าพูดเพราะหวังดีจริงๆ ก็ขอบใจนะจ๊ะ” เสียงหญิงสาววัยสี่สิบปีพูดตอบกลับเสียงนิ่ง ใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ก่อนจะจูงมือลูกสาววัยสิบแปดเข้าไปด้านในห้องเพื่อเก็บของสำคัญเท่าที่มีอยู่และเตรียมตัวย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่

ภายในห้อง…

“แม่ไม่ต้องฟังคำพูดของป้าเขานะ นิต้ารู้ว่าแม่รักพ่อ” เสียงหวานของเด็กสาว พูดด้วยท่าทางนุ่มนวลและอ่อนโยนเพื่อบอกกับแม่เลี้ยงที่แสนดีของเธอ เมื่อเห็นว่าน้ำใสเริ่มเอ่อคลอขึ้นที่ดวงตาของเธอผู้ที่เธอเรียกว่าแม่

ถึงแม้ว่าเธอจะตัดสินใจมีครอบครัวใหม่อีกครั้ง เธอก็ไม่เคยคิดจะทิ้งสาวน้อยคนนี้ที่เธอเรียกว่าลูกสาวไปเลยถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกที่ตนให้กำเนิด แต่เธอก็รักและเอ็นดูนิต้าเหมือนลูกแท้ๆ ด้วยความน่ารักและเป็นเด็กดีของนิต้า อีกทั้งเด็กสาวยังไม่มีใครให้เป็นที่พึ่งพานอกจากเธอ “แม่รู้ค่ะ แค่หนูเข้าใจแม่ แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ”

นาวีร์ (วี) ผู้เป็นแม่ดึงร่างเล็กของสาวน้อยเข้ามากอด เพื่อเพิ่มพลังความอบอุ่นและกำลังใจสู้ให้กับตัวเอง เพราะการตัดสินใจมีครอบครัวใหม่ครั้งนี้ เธอก็เลือกทำมันเพราะอยากให้เธอรวมถึงนิต้านั้นมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นกว่าจากเดิมที่เป็นอยู่ตอนนี้ เพราะว่าการอดมื้อกินมื้อมันน่ากลัวกว่าที่ใครหลายคนคิด..

เช้าวันรุ่งขึ้น…

รถตู้อัลพาร์ดคันหรูสีขาว ขับเข้ามาจอดที่หน้าห้องแถวเก่าๆ ในเขตชุมชนแออัด เพื่อมารับสาวสวยทั้งสองออกจากที่แห่งนี้ไปยังชีวิตใหม่ที่ศิวิไลกว่า และแม้ว่าที่แห่งนี้จะอยู่ในเมืองหลวงก็ตาม แต่ความเหลื่อมล้ำในระหว่างพื้นที่ก็มีอย่างเห็นได้ชัด ราวกับโลกคนละใบแบ่งชนชั้นกันอย่างชัดเจน

“มาเองเลยเหรอคะ?” เสียงหญิงสาววัยกลางคนพูดถามกับสามีใหม่ เศรษฐีร้อยล้านที่เดินทางมารับเธอกับลูกสาวถึงที่ซอมซ่อแห่งนี้ด้วยตัวเอง

“ก็ฉันตั้งใจจะมารับอยู่แล้วไง ..ว่าแต่นี่นิต้า ลูกสาวที่เคยเล่าให้ฟังใช่ไหม?” คุณลวิตร์ หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบหกปีเอ่ยถามกับภรรยาใหม่ พรางใช้ตามองไปที่เด็กสาวน่าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ที่ยืนแอบอยู่ด้านหลังของเธอด้วยท่าทางอ่อนแอขี้กลัว

“ใช่ค่ะ นิต้าเธอเป็นเด็กขี้กลัวน่ะค่ะ …แต่ว่าเธอเป็นเด็กน่ารักนะคะ แล้วก็นิสัยดีไม่ดื้อไม่ซนด้วยค่ะ”

“ไม่ต้องกลัวฉันนะหนูนิต้า ฉันจะเป็นพ่อให้หนูเอง …ต่อไปเรียกฉันว่าป๊านะ” ท่าทางใจดีและดูอบอุ่นนั้นของเขาทำให้สาวน้อยเริ่มคลายความกลัวลงและเริ่มกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมองชายร่างสูงใหญ่คนที่กำลังพูดคุยกับเธออยู่ “เราไปกันเลยดีไหม?”

“ค่ะ”

ผมได้รู้เรื่องราวของสองสาวมาบ้างแล้วในส่วนหนึ่ง ซึ่งตัวผมเองก็เสียภรรยาไปได้เกือบปีแล้วเช่นกัน และจากที่ผมได้ยินมา ชีวิตของพวกเธอก็น่าสงสารมากจริงๆ จนผมไม่อาจที่จะเมินเฉยต่อสาวสวยแสนดี ที่ต้องเลี้ยงลูกสาวที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเธอโดยลำพังในที่ซอมซ่อแห่งนี้ได้ ผมอยากที่จะมอบโอกาสที่ดีให้กับเธอสองแม่ลูกโดยการพาทั้งคู่เข้าไปเป็นส่วนนึงกับครอบครัวของผม เพื่อเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไป…

เพนท์เฮ้าส์ชั้นบน สุดหรูใจกลางเมือง…

ที่นี่เป็นที่พักของสามเสือพ่อลูกที่อาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ ที่แห่งนี้จะไม่ได้มีเพียงแค่พวกเขาอาศัยอยู่เหมือนก่อนอีกแล้ว…

“นี่เหรอเมียใหม่ป๊า?” เสียงชายหนุ่มที่ใส่เสื้อฮูทสีดำยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองมาที่สองแม่ลูก สมาชิกใหม่ที่พ่อของตนเพิ่งพาเข้ามาที่บ้าน ด้วยใบหน้าสะลึมสะลือเพราะถูกงัดขึ้นจากที่นอน เมื่อไม่กี่นาทีก่อน

“ใช่… คนนี้ชื่อเลิฟลูกชายแฝดคนโตที่ฉันเคยเล่าให้ฟังไง ส่วนอีกคนนั่นชื่อเลอแปงเป็นแฝดคนน้อง” คุณพ่อพูดแนะนำลูกชายของเขาทั้งสองคนให้กับทั้งสองสาวได้ทำความรู้จัก

“พาเข้าบ้านแบบนี้ ป๊าคงจะจริงจังสินะครับ” เสียงเลอแปงชายหนุ่มใบหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตร พูดถามกับพ่อของเขา ถึงแม้ว่าจะรู้เรื่องเจ้าชู้ผู้หญิงเยอะของพ่อมาบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยเห็นพ่อพาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านเลย ตั้งแต่แม่ของตนจากไป

“ฝากตัวด้วยนะคะ” แม่ของสาวน้อยพูดขึ้นบอกกับสองหนุ่มลูกชายเจ้าของบ้าน เพื่อหวังว่าพวกเขาและเธอจะสามารถอยู่ร่วมกัน และเป็นครอบครัวเดียวกันได้

“ที่ปลุกผมขึ้นมา เพราะแค่อยากจะให้รู้จักเมียใหม่ป๊า แล้วก็… เด็กคนนี้ใช่ไหม” เลิฟพูดพร้อมกับมองไปที่เด็กสาวอีกคนที่ยืนหลบหน้าหลบตาอยู่ทางด้านหลังของเมียใหม่ของพ่อตน

ท่าทางนิ่งขรึมและดูลึกลับน่ากลัวนั้น ทำให้เด็กสาวไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองคนที่ยืนจ้องเธออยู่ได้เลย แต่กลับกันชายอีกคนนั้นดูให้ความสนใจกับเธอมากๆ แถมยังส่งยิ้มเป็นมิตรให้เธออีกด้วย และถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีน่าตาที่ละม้ายคล้ายคลึงกัน แต่ลุคของทั้งคู่ก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เลิฟเขาดูเป็นคนที่นิ่งดุ ลึกลับและเก็บตัว แต่กับเลอแปงนั้นเขาดูเป็นคนที่อัธยาศัยดีเข้ากับคนง่าย

“ส่วนนี่ นิต้า เธอเป็นลูกสาวของวี เมียใหม่ป๊า อย่าแกล้งน้องล่ะเข้าใจไหม?” คนเป็นพ่อพูดเตือนเพราะรู้จักนิสัยของลูกชายดีว่าดื้อและแสบแค่ไหน

“ผมต้องเรียกเธอว่าแม่ด้วยไหม?” เลิฟเอ่ยถามพ่อของตนหน้านิ่ง

“ไม่ต้องก็ได้นะคะ” วีเธอพูดอย่างเกรงใจ

“ก็แล้วแต่พวกแกสิ..” คนเป็นพ่อพูดขึ้น

“เข้าใจแล้วครับ ยินดีต้อนรับเข้าบ้านนะครับ …แม่” เลิฟพูดจบก็เดินกลับเข้าห้องนอนไป และเขาก็ไม่ได้แสดงว่าต้องการต่อต้านหรือดีใจที่มีเธอสองคนมาเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านแต่อย่างใด เพราะคนเก็บตัวแบบเขานั้นไม่ใช่คนที่สนใจโลกภายนอกอยู่แล้ว ซึ่งการมีเมียใหม่หรือลูกใหม่ของพ่อเขา ก็ไม่ได้กระทบกับความรู้สึกหรือการใช้ชีวิตของเขาเลยสักนิด

--------------------------------------------------------------------------

[ติดตามตอนต่อไป] - [Follow the next episode]

[-กดใจ -เพิ่มเข้าชั้น -คอมเมนท์ให้กำลังใจ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ🙏]