เมื่อความสัมพันธ์มาถึงจุดเปลี่ยน... เปลี่ยนจาก ‘คนรัก’ กลายเป็น ‘คนอื่น’ จากคนอื่นเป็น ‘คนใจร้าย...’ กว่าจะรู้ตัวว่ารักมากแค่ไหน ก็เกือบสูญเสียคนสำคัญของหัวใจไปแล้ว ………. ตัวอย่าง “ขอโทษนะครับที่ทำร้ายเขมแบบนั้น พี่รู้ว่าพี่ผิด และเขมคงไม่ให้อภัยพี่ง่าย ๆ แต่พี่อยากบอกให้เขมรู้ ว่าพี่รู้สึกผิด และเสียใจกับสิ่งที่พี่ทำลงไป” “...” “พี่ขอโทษนะครับ คือพี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นกับเขมนะ พี่แค่โกรธและโมโหมากไปหน่อย” เขมิกายกยิ้มพลางหัวเราะหยันในลำคอ รู้สึกโกรธคนตรงหน้าจนไม่อยากมองหน้าต้องมองเขาด้วยหางตาแทน “ไม่ได้ตั้งใจ... นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะคะ ถ้าคุณตั้งใจขึ้นมามันจะขนาดไหน” “เขมคือพี่” “ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่าหลังจากนี้ไปนอกจากเรื่องงาน ระหว่างฉันกับคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เข้าใจตรงกันนะคะ” นี่เขาทำอะไรลงไป... ถ้าเขาลดอคติลง ฟังเธอสักนิด วันนี้เขาคงไม่ต้องทำร้ายเธอจนทำให้เธอหวาดกลัวเขาแบบนั้น ไม่ต้องเห็นสายตาตัดพ้อต่อว่า ไม่ต้องเห็นสายตาว่างเปล่าของเธอ... หากว่าเขาขอโอกาสกับเธออีกสักครั้ง เธอจะยินยอมมอบมันให้เขาหรือเปล่า?..
‘สำหรับผู้หญิงหน้าซื่อใจคดอย่างเธอ อย่าหวังว่าชาตินี้จะได้พบเจอกับรักแท้เลย ฉันขอให้เธอเจ็บปวดทุรนทุรายมากกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่า... แล้วก็จำเอาไว้ ฉันเกลียดเธอ!’
เฮือก! หญิงสาวสะดุ้งตัวขึ้นจากเตียงนอน เม็ดเหงื่อผุดซึมไปทั่วดวงหน้างามพลางหายใจหอบเหนื่อย ใบหน้าสวยตื่นตระหนกขณะที่ดวงตาฉายแววเศร้าระคนรู้สึกผิด ครั้นคิดว่ามันคือความฝันจึงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอนแผ่นหลังพิงหัวเตียง พร้อมหลับตาสงบสติอารมณ์
ประโยคคำพูดนั้นช่างมีอิทธิพลต่อเธอเหลือเกิน ถึงจะบอกว่ามันเป็นเพียงความฝัน แต่กลับไม่สามารถปฏิเสธได้เช่นกันว่ามันไม่ใช่ความจริง หญิงสาวเปิดเปลือกตาขึ้น ความเสียใจสะท้อนอยู่ในดวงตากลมโตของเธอ คำพูดของเขาคนนั้นยังดังก้องอยู่ในโสตประสาท เด่นชัดไม่จางหาย และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร เธอก็ไม่เคยลืม ว่าครั้งหนึ่งเคยทำร้ายเขา
แม้จะไม่อยากทำก็ตาม...
มือบางยกขึ้นลูบหน้าของตัวเองพลางวาดขาลงจากเตียงนอน ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำและกลับออกมาอีกครั้งเมื่อจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว
“สู้ ๆ นะเขม ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีเช่นทุกวันนะ”
เขมิกา จินดารัตน์ ฉีกยิ้มหวานพลางพูดให้กำลังใจตัวเองอยู่หน้ากระจก พร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกเรียกความมั่นใจ แล้วก้าวเท้าออกจากห้อง ตรงเข้าลิฟต์ลงไปยังลานจอดรถ ก่อนจะขับรถออกจากคอนโดมิเนียมที่เธออยู่อาศัยและยังผ่อนไม่หมดไปทำงาน
การจราจรที่แน่นขนัดในช่วงเช้า เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ รถส่วนตัว รถประจำทาง ต่อท้ายกันคล้ายฝูงมด เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อบอกกล่าวให้รถคันข้างหน้าขยับขับออกไปเสียที หญิงสาวเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถยนต์ตามจังหวะเพลงที่เธอเปิดคลอ สายตาจับจ้องไปยังไฟจราจรสีแดงที่ไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความหงุดหงิดใจ
รถติด... ไฟแดงนานกว่าไฟเขียว...
“จะออกเช้าหรือสาย สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี” หญิงสาวบ่นพึมพำอย่างอดใจไม่ไหว และทันทีที่สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวหญิงสาวก็ออกตัวตามรถคันข้างหน้าทันที ไม่นานหลังจากนั้นก็ถึงที่หมาย สถานที่ทำงานของเธอ
รถยนต์สีขาวขับเข้าไปในบริษัทยักษ์ใหญ่ชั้นนำของประเทศ ข้างหน้ามีป้ายขนาดใหญ่เขียนว่า ‘บริษัทศิวานันท์’
ศิวานันท์ นามสกุลของชายผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ แม้จะไม่ได้เจอกันมานาน ทว่าเธอยังจำเขาได้ไม่ลืมเลือน
เขาจะหายโกรธเกลียดเธอหรือยังนะ...
เขมิกาสะบัดศีรษะขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ก่อนจะตรงเข้าไปในบริษัทด้วยท่าทางมาดมั่น สมกับตำแหน่งผู้ช่วยเลขาของประธานบริษัท อากัปกิริยาของเธอช่างต่างกับอายุวัยเหลือเกิน หากไปพูดข้างนอกคงไม่มีใครเชื่อ ว่าหญิงสาวดูบอบบางและอายุน้อยคนนี้จะเป็นถึงผู้ช่วยเลขาท่านประธาน
เขมิกา เป็นสาวรุ่นใหม่ไฟแรง และพร้อมพัฒนาตัวเองตลอดเวลา ทำให้เข้าตาของท่านประธานบริษัทศิวานันท์เข้าอย่างจัง ทันทีที่เรียนจบและได้รับเกียรตินิยมอันดับหนึ่งในวัย 21 ปี หญิงสาวก็ถูกทาบทามเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของศิวานันท์ทันที แรกเริ่มเดิมทีมีหลายคนไม่เห็นด้วยและไม่พอใจที่จะรับเด็กจบใหม่เข้าทำงาน โดยเฉพาะบอร์ดบริหาร ทว่าเขมิกาก็สามารถพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่ยอมรับ และร่วมงานกับศิวานันท์มาจะเข้าปีที่ 3 แล้ว ซึ่งปัจจุบันเธอมีอายุ 24 ปี และยังคงครอบครองความโสดอยู่เรื่อยมา
เขมิกาเป็นคนสวยและเก่ง จึงเป็นที่จับตามองของใครหลายคนในบริษัท รวมถึงเป็นที่หมายตาของลูกค้าที่เธอได้มีโอกาสติดต่อด้วยตัวเอง บุคคลเหล่านั้นเข้าหาและจีบเธอต่างวิธีกันไป แต่ไม่มีใครสามารถพิชิตใจของเธอได้สักคน ซึ่งนั่นเป็นเพราะว่า หัวใจของเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว และเขากำลังจะกลับมาเร็ว ๆ นี้...
บทที่ 1 1
12/01/2024
บทที่ 2 2
12/01/2024
บทที่ 3 3
12/01/2024
บทที่ 4 4
12/01/2024
บทที่ 5 5
12/01/2024
บทที่ 6 6
12/01/2024
บทที่ 7 7
12/01/2024
บทที่ 8 8
12/01/2024
บทที่ 9 9
12/01/2024
บทที่ 10 10
12/01/2024
บทที่ 11 11
30/01/2024
บทที่ 12 12
30/01/2024
บทที่ 13 13
30/01/2024
บทที่ 14 14
30/01/2024
บทที่ 15 15
30/01/2024
บทที่ 16 16
30/01/2024
บทที่ 17 17
30/01/2024
บทที่ 18 18
30/01/2024
บทที่ 19 19
30/01/2024
บทที่ 20 20
30/01/2024
บทที่ 21 21
30/01/2024
บทที่ 22 22
30/01/2024
บทที่ 23 23
30/01/2024
บทที่ 24 24
30/01/2024
บทที่ 25 25
30/01/2024
บทที่ 26 26
30/01/2024
บทที่ 27 27
30/01/2024
บทที่ 28 28
30/01/2024
บทที่ 29 29
30/01/2024
บทที่ 30 30
30/01/2024
บทที่ 31 31
30/01/2024
บทที่ 32 32
30/01/2024
บทที่ 33 33
30/01/2024
บทที่ 34 34
30/01/2024
บทที่ 35 35
30/01/2024
บทที่ 36 36
30/01/2024
บทที่ 37 37
30/01/2024
บทที่ 38 38
30/01/2024
บทที่ 39 39
30/01/2024
บทที่ 40 40
30/01/2024
หนังสืออื่นๆ ของ รอยหยัก/宁安 หนิงอัน
ข้อมูลเพิ่มเติม