ที่จริงหนูเข้ามาอ่อย

ที่จริงหนูเข้ามาอ่อย

nugkeanransawat

5.0
ความคิดเห็น
2.8K
ชม
10
บท

เมื่อความสวยของนักศึกษาสาวทำให้หนุ่มๆในออฟฟิศปั่นป่วน เธอคือลินลภัส เด็กฝึกงานวัย21ปีที่สวยขาวขายาว ลินมักจะใช้เสน่ห์แก้ปัญหาในทุกเรื่อง ไปๆมาๆหนุ่มๆทั้งบริษัทเป็นอันตกหลุมรักเธอทุกราย

บทที่ 1 กระชากยาม

ตอน กระชากยาม

แก๊ก! ๆ ๆ รองเท้าส้นสูงสีดำกระแทกพื้น ขาขาวอมชมพูยาวสวย สองเต้าแน่นเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีครีม

แก๊ก! ๆ ๆ เท้าขาวก้าวสลับ ตูดกลมงอนเด้งดึ๋งๆ เอวเล็กบางโยกส่าย

"ไม่ทัน ไม่ทันแน่ๆ ไม่นะยัยลิน"

"นี่เพิ่งวันแรกเองน๊าาา"

เด็กสาวฝึกงานวิ่งหน้าตั้งจากป้ายรถเมล์มายังหน้าบริษัทใหญ่

แฮ่ก! ๆ ๆ เหงื่อชุ่มเสื้อจนเห็นชั้นในสีแดง ใบหน้ารีเรียวแดงก่ำ

แปะ! ๆ เหงื่อหยดใสร่วงจากปลายจมูกโด่งๆลงตรงหัวนมพอดี

ลินลภัสวิ่งแจ้นเข้ามายังป้อมยาม ยืนเขย่งเท้าเกาะที่ลงชื่อนักศึกษาเข้างาน

"มาสายสามสิบนาทีเลยนะน้อง ลง08.30เลย" ยามตัวดำๆเดินมาดุ

"พี่คะ วันแรกเอง ช่วยๆหนูหน่อยนะคะ" ลิน

"ช่วยยังไง นี่จะลง08.00เหรอ" ยามดุ

"ค่ะ ไม่ได้เหรอ แฮร่ๆ" ลินยืนบิดเอว ส่งยิ้มแห้ง

"ไม่ได้น้อง สายก็คือสาย" รปภ.ดุแล้วจับมือลินเขียนเวลา

หมับ! ๆ มือดำๆกับมือขาวอมชมพูกุมกันแน่น

"พี่คะ ลงศูนย์ๆเลยค่ะ เดี๋ยวหนูมีรางวัลให้" ลินเอ่ยแล้วใช้อีกมือควานถอยหลังไปลูบเป้ายาม

"อูย! ๆ เห้ยน้อง อย่าทำตรงนี้" ยามขาสั่น หน้าดำๆแดงปั้ด

"งั้นมานี่ซิคะ ลงแปดตรงแล้วตามมาหาหนู" ลินเอ่ยแล้วเดินเข้าห้องน้ำหลังป้อมยาม

แอ๊ดดด! ยามตัวดำเดินตามเข้ามาติดๆ

เด็กสาวนั่งยองๆ รูดซิบกางเกงสแลคแล้วล้วงเอาลำดำๆออกจากกางเกงใน

หมับ! ๆ ฮิ! ๆ ลินขยำดุ้นเนื้ออุ่นๆเล่นอย่างกับเป็นเรื่องชิลๆ

เอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้คีบตรงปลาย บีบๆสองทีหัวดำๆก็บานออกจนแดง

อีกมือขยำตรงกลางแล้วบีบแรงๆ ปึ่ด! ๆ ๆ มันพองสู้จนใหญ่โตล้นกำมือ

อืมมม! อูยยย! ยามยืนหน้าบูดหน้าเบี้ยว แท่งเอ็นเค้าแดงตรงที่มือเล็กเรียวของลินบีบ ส่วนที่เหลือดำหมด

ส่วบ! ๆ ๆ สาวมหาลัยกำแท่งพองๆรูดจนมันแข็งเต็มที่ เส้นเอ็นปูดโปนที่พันหยักๆโดยรอบมันบาดอุ้งมือนุ่มๆจนสยิว

"ใหญ่จังนะคะ" ลินนั่งยองๆเงยหน้ามองยามขณะที่ใช้สองมือกำแท่งเอ็นโตๆรูดสาว

ส่วบ! ๆ ๆ ปลายหัวบานมันผลุบๆโผล่ๆจากกำมือ

โอยย! หนูววว! ยามปากสั่น แท่งเอ็นเค้าร้อนขึ้นและกระตุกดุ๊กดิ๊กๆอยู่ในกำมือน้อย

"ต่อไปนี้ถ้าหนูมาสายลุงลงชื่อให้หนูเลยนะคะ"

"ไม่ได้หรอกหนู" ยามก้มบอก

"ว๊าเสียดายจัง" ลินปล่อยมือจากลำโต

"ก็ได้หนู ทำให้ลุงแตกทีเถอะ ขอร้องหละ" ยามรีบเอ่ยปาก

"หิ! ๆ ฝึกปลอมลายมือหนูเลยนะคะ แล้วหนูจะมีรางวัลให้อีก" ลินเอ่ย

ส่วบ! ๆ ๆ ฝ่ามือเรียวยาวจับลำโตตรงหน้าบีบกำ ส่วบ! ๆ ๆ กระชากมันทั้งที่กำลังบีบแน่นสุดแรง

โอ๊ย! ๆ ๆ

"ได้ไหมคะ" ลิน

"ได้ซิหนูววว" อูยย! ยามปากสั่น

กร่อด! ๆ ลินกัดฟันตัวเองด้วยความหมั่นเขี้ยว ตาจ้องลำโตๆที่แดงเถื่อกคาสองมือตัวเอง

ส่วบ! ๆ ๆ บีบกระชากแท่งเอ็นลุงจนหนังหุ้มลำจนร่นไปมา เริ่มบิดข้อมือหมุนๆขณะที่ชักรูดลำไปด้วย

โอ๊ย! ๆ ๆ แบบนี้ทำให้ยามเสียวสุดๆจนต้องร้องลั่น

โอ๊ะ! ยามทนความเสียวไม่ไหว หน้าดำๆกระตุกแรง

ปรี๊ด! ๆ ๆ น้ำขาวข้นแตกราดใบหน้าเรียวสวย ติดปลายจมูกยืดลงมาที่ปากสีชมพู

อ๊าย! "ตายแล้วลุง" ลินบ่น

ฟุ่บ! ๆ ๆ เธอเอียงหน้าไปมา เอาแก้มเช็ดกับกางเกงขายาวจนน้ำขาวๆเลอะติดเครื่องแบบยาม

แก๊ก! ๆ ๆ ลินล้างหน้าแล้ววิ่งหนีเข้าตึกบริษัท

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ nugkeanransawat

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

ทางใหม่ เริ่มใหม่

ทางใหม่ เริ่มใหม่

Beckett Grey
4.5

ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
4.5

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

Devocean
4.9

"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

คุณนาย ประธานมาขอคืนดีอีกแล้ว

คุณนาย ประธานมาขอคืนดีอีกแล้ว

Apogean Spark
5.0

【สาวน้อยผู้มีความรักในใจกลายเป็นหญิงสาวที่มีสติปัญญา vs ซีอีโอผู้ตามรักอย่างบ้าคลั่ง】 ในปีที่ห้าของการแต่งงานแบบลับๆ ของเธอ เสิ่นจาวหนิงเห็นสามีของไปเปิดห้องที่โรงแรมกับรักแรกของเขากับตาตนเอง จากนั้นเธอเพิ่งรู้ว่าลี่เยี่ยนซิวแต่งงานกับเธอเพราะเธอดูคล้ายกับรักแรกของเขา เสิ่นจาวหนิงตายใจและหลอกให้ลี่เยี่ยนซิวเซ็นสัญญาหย่า หนึ่งเดือนต่อมา เธอประกาศต่อหน้าผู้คนว่า “ลี่เยี่ยนซิว ฉันไม่ต้องการคุณอีกแล้ว อให้คุณกับรักแรกของคุณจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ลี่เยี่ยนซิวกอดเธอพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “เสิ่นจาวหนิง คุณเป็นคนที่เข้ามาหาผมก่อน แล้วตอนนี้คุณจะทิ้งผมง่ายๆ ได้ยังไง?” ****** หลังจากที่เสิ่นจาวหนิงหย่า งานของเธอไปได้ดีขึ้นเรื่อยๆ บริษัทก็เตรียมที่จะเข้าตลาดหลักทรัพย์ ในงานเลี้ยงฉลอง ลี่เยี่ยนซิวก็เข้าร่วมด้วย เขามองอดีตภรรยาที่จับมือผู้ชายอื่นด้วยความหึงหวงอย่างแรง ขณะที่เสิ่นจาวหนิงเตรียมเปลี่ยนชุด เขาก็ตรงเข้ามาหาเธอในห้องลองเสื้อ “ผู้ชายคนนั้นดีขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสิ่นจาวหนิงถึงสังเกตเห็นว่าลี่เยี่ยนซิวร้องไห้แล้ว น้ำตาของเขาตกลงบนกระดูกไหปลาร้าของเธอและมันรู้สึกร้อนๆ “เสิ่นจาวหนิง ผมเสียใจแล้ว เราคืนดีกันได้ไหม?”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ