รักแรกกับของขวัญที่เขาฝากเอาไว้ หากวันหนึ่งเขาจะทวงคืน ฉันจะทำอย่างไรดี “มามี๊ ป่าปี๊ของพวกเราอยู่ไหนเหรอครับ?” ดามน้อย กับ น้องโดม ฝาแฝดป่วน คุณแม่ดอกฟ้า คุณพ่อคีริน และคุณลุงดามพงษ์ ----------- ดอกฟ้าก็เคยเลือกเหมือนกัน เลือกที่จะรักเขา เลือกที่จะอยู่กับเขา นอนกับเขา แล้วเป็นอย่างไร ความสุข... ‘ชิ...’ อดที่จะทำเสียงออกมาจากจมูกไม่ได้ ดอกฟ้าเขียนสเตตัสในอินสตาแกรมของเธอ (‘คุณความสุขคะ คุณอยู่ตรงไหนล่ะ ฉันจะเดินเข้าไปหาคุณ ฉันก็อยากเจอคำว่า ‘ความสุข’ เหมือนกับทุกคน คุณโลกใบนี้ขา ขอให้คุณใจดีกับฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันก็รู้สึกเหนื่อยเป็นเหมือนกัน’) ----------- “แม่ ลุงคนนั้นครับ” ดอกฟ้าหันมา และสบสายตาเข้ากับสายตาของคีรินพอดี ร่างบอบบางในชุดเมื่อเช้ามองคีรินอย่างตกตะลึง ปากคอสั่น หัวใจของดอกฟ้าร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม ขาที่แทบจะยืนไม่อยู่ แต่แรกคล้ายจะหมดแรงพับลงนั่ง ‘ทำไมต้องเป็นเขา’ หัวใจของคีรินวูบวาบเหมือนกัน ‘เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของดอกฟ้าจริง ๆ เหรอ’ เขากำปากกาในมือแน่น ใจกลางฝ่ามือเย็นเฉียบ ใช่สิ... เด็กชายสองคนเป็นลูกหลานของบ้านดามพงษ์แน่นอน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เข้าออกมาเล่นที่สวนบ้านของเราอย่างอิสระ แววตาของคีรินที่จับจ้องทั้งสามแม่ลูก เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ สายตาของคีรินจ้องหน้าดอกฟ้าอย่างคาดคั้นบางสิ่ง ร่างสูงพร้อมใบหน้านิ่วคิ้วขมวดเดินเข้ามาใกล้ ดอกฟ้าตื่นจากภวังค์ เธอกางปีกปกป้องลูกของเธอทันที เธอต้องปกป้องลูกจากคนที่เคยทอดทิ้ง “เด็กสองคนนี่เป็นลูกของฟ้าเหรอ” “ครับ โดมกับดามเป็นลูกของแม่ดอกฟ้าครับ” โดมตอบแทนแม่เสียเอง
บ้านขนมหวาน ‘My Mom’ ในซอยย่านสุขุมวิท
“แม่ครับ ปาปี๊ของพวกเราอยู่ไหนเหรอครับ?”
ดามพงษ์แทบพ่นกาแฟที่กำลังจะกลืนออกจากปาก เสียงไอกระอักดังขึ้น เพราะแสบไปทั่วโพรงจมูก มิหนำซ้ำน้ำกาแฟร้อนยังลวกลิ้นเข้าอีก ส่วนดอกฟ้าผู้เป็นมารดาซึ่งกำลังยกถาดขนมออกจากเตาเพื่อแพ็กเกือบร่วงตกพื้น
สองพี่น้องหันมองหน้ากัน สีหน้าคนเป็นพี่ชายไม่ต่างจากน้องสาว กระอักกระอ่วนใจเป็นที่สุด ฟ้าหันหน้ามาถามลูกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“วันนี้อารมณ์ไหน ทำไมถามแม่กับลุงแบบนั้นล่ะลูก?”
ดวงตากลมโตใสแป๋วสองคู่เบนขึ้นมามองผู้เป็นลุง โดม และดาม ปีนี้เข้าสี่ขวบเต็ม เป็นเด็กฉลาดมีไหวพริบไม่แพ้เด็กโตด้วยกันทั้งคู่ ดามถูกตั้งชื่อตามผู้เป็นลุง เพราะดามพี่ชายของฟ้ายังหาคู่แต่งงานถูกใจไม่ได้ในตอนนั้น อยากมีลูกบ้าง เมื่อดามและโดมลืมตามาดูโลกจึงขอยึดลูกแฝดคนพี่ของน้องสาวตั้งชื่อตามตนเอง
“ดามน้อย มาหาลุงสิลูก ผู้ใหญ่ถามต้องตอบนะครับ”
เรียกหนึ่งแต่มาทั้งสองคน น้องโดมเป็นเด็กเรียบร้อยแต่น้องดามตัวแสบแฝดผู้น้องทโมนกว่ามาก เพียงแค่แม่เรียก ดามก็กระโจนขึ้นไปบนโซฟา และกระโดดไปนั่งทับตักผู้เป็นลุง แหงนหน้าขึ้นพร้อมเอ่ยเสียงแจ๋ว
“มีนาบอกว่าเด็ก ๆ ทุกคนต้องมีพ่อ วันพ่อปีนี้พวกเราจะได้แสดงละครวันพ่อด้วยครับ”
“แล้วมีนาเป็นใครล่ะครับลูก ถึงต้องเชื่อในคำพูดของเธอคนนี้”
เด็กชายทั้งสองคนแอบชำเลืองมองกัน โดมยิ้มอายเล็กน้อย
“มีนาเป็นเด็กผมครับ หรือเรียกว่าแฟน”
“หา!” ฟ้าแทบจะลมจับ ลูกชายอายุเพียงสี่ขวบกลับรู้จักคำว่าเด็กในคอนโทรล โดมเรียบร้อยพูดน้อยเอาใจใส่ เป็นนิสัยสุภาพบุรุษ ลุงดามจึงไม่ห่วงแต่สำหรับเจ้าแสบน้อง ลุงกับแม่พอจะมองเห็นแววเจ้าชู้มาแต่ไกล
“ว่ายังไงล่ะครับแม่ ปีนี้งานละครโรงเรียนวันพ่อ ปาป๊าของพวกเราจะมาร่วมงานไหมครับ?”
บรรยากาศตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดามพงษ์ทราบดีว่าเรื่องนี้เป็นประเด็นบีบคั้นหัวใจน้องสาวมานานหลายปี
ปริ้น... เสียงแตรรถบีบขึ้นราวเสียงระฆังเคาะช่วย
“ไปเร็วพวกเรา ไปเรียนพิเศษกัน”
สามลุงหลานเฮโลเดินกึ่งวิ่งออกไปนอกร้าน คนไม่มีลูกก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเด็ก
เช้าวันเสาร์กลางเดือนกันยายนเหลือเวลาอีกสองเดือน ดอกฟ้าจะทำเช่นไรให้ความหวังของลูกไม่ถูกดับฝันลงไป
ร่างเล็กมองดูพี่ชายจัดแจงส่งลูกฝาแฝดของเธอขึ้นรถรับส่งแล้ว
โดมฝาแฝดผู้พี่ มีนิสัยเรียบร้อยสุภาพ เป็นนิสัยส่วนที่คล้ายคลึงตนที่สุด
ส่วนดามน้อยฝาแฝดผู้น้องซุกซนเจ้าเล่ห์ มีนิสัยกล้าหาญ และกล้าได้กล้าเสีย นิสัยนี้เหมือนผู้ชายคนนั้นราวกับพิมพ์เดียว
ผู้ชายสารเลวที่ทำให้ตนต้องกลายเป็นซิงเกิลมัม!
ย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน
ผมเปียสะบัดไกวประดับร่างเล็กบอบบางของหญิงสาวแรกรุ่น ดอกฟ้า สุทธิประสาน นั่งเล่นอยู่ในห้องของตนเอง บนโต๊ะมีหนังสือเรียนวิชา ที่ตนไม่เคยชอบกางอยู่ ทั้งที่เอาตำราออกมากางอยู่แท้ ๆ แต่หูของเธอกลับตั้งใจฟังเสียงพูดคุยของคนที่อยู่อีกฟากห้อง
ห้องนอนของเธอกับพี่ชายอยู่ติดกันมาตั้งแต่เริ่มแยกห้องนอนกับบิดามารดา
สิบหกปีก่อน อุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เธอและพี่ชายกลายเป็นเด็กกำพร้า พ่อและแม่ของทั้งคู่ขับรถเข้าประสานงากับรถยนต์อีกคันก่อนถึงบ้าน
ในขณะที่ตอนนั้นดามพี่ชายของเธออายุได้เพียงเจ็ดขวบ ส่วนเธอยังเป็นเด็กเล็กวัยสี่ขวบเศษเท่านั้น การจากไปอย่างกะทันหันของพี่ชายทำให้อาผุดผ่องต้องรีบบินกลับมาเมืองไทย ลาออกจากงานประจำที่นั่นเพื่อกลับมาดูแลหลาน ๆ
โชคดีที่พ่อและแม่ของทั้งคู่เป็นคนมองการณ์ไกลขยันทำงานเก็บเงิน จึงมีทุนรอนตั้งเป็นร้านเบเกอรีเล็ก ๆ อยู่ในทำเลทองของย่านสุขุมวิท
ทุกวันเสาร์ด้านหลังของบ้านมีประตูไม้บานเล็กซึ่งต่อเชื่อมเข้าไว้กับบ้านอีกหลังหนึ่ง บ้านของเพื่อนรักของพวกเขา กิติและดาราพรซึ่งประกอบกิจการร้านอาหารไทยแท้ดั้งเดิมของภาคกลาง
นับเป็นการทำธุรกิจที่เกื้อหนุนกัน เพราะเมื่อมีแขกจากทางร้านอาหารสอบถามหาขนมหวานและเบเกอรี ทั้งสองร้านต่างอุดหนุนกันและกัน แนะนำให้อีกฝ่ายได้รับลูกค้า
สัมพันธภาพที่ไม่ว่าจะมองทางใดก็เต็มไปด้วยความจริงใจเอื้อเฟื้อ ทำให้ลูกหลานของทั้งสองบ้านมีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน กระทั่งกลายเป็นความผูกพันลึกซึ้ง
ดามพงษ์พี่ชายของดอกฟ้าหัวดีเรียนเก่ง โดยเฉพาะวิชาคำนวณ หากไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่เสียไปแล้ว เชื่อว่าคงได้ไปเรียนในสาขาที่ชื่นชอบและทำงานตรงสายในอนาคต
แต่ตอนนี้อาผ่องกำลังประสบปัญหาสุขภาพและอาเขยภาคิไนยแบกรับค่าใช้จ่ายในบ้านเพียงคนเดียว หวังเพียงให้หลานสองคนเรียนจบ เพื่อเดินออกสู่โลกกว้างอย่างแข็งแรงปลอดภัย
ในห้องของพี่ชาย เสียงของพี่ชายพูดค่อนข้างดังกว่าเสียงของใครอีกคนที่เธออยากได้ยิน คีรินอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพี่ชาย
ใบหน้าของเขาเรียวยาว ผิวกายขาวสะอาด เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นใกล้เรียนจบมหาวิทยาลัย รูปร่างของคีรินสูงใหญ่ มีส่วนสูงถึงร้อยแปดสิบเซนติเมตร สำหรับในหมู่เด็กสาวแล้วดอกฟ้ากลายเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุด เพราะได้อยู่ใกล้ทั้งพี่ชายและคีริน
สุภาพบุรุษสุดฮอตของแผนกสถาปัตยกรรม!
“ไอ้คี มึงจำน้องเมย์ได้ไหม?”
คีรินขยับตัวเล็กน้อย เขาเหยียดขาออกไปเต็มที่จนปลายเท้าดันไปถูกแผ่นหลังของดามที่นั่งอยู่ปลายเตียง ช่วงขายาวของเพื่อนรักกินพื้นที่บนเตียงของดามไม่พอ ยังเหยียดปลายบาทาอันน่ารังเกียจมาโดนแผ่นหลัง
ดามเอี้ยวกายหันกลับมาจากโต๊ะเขียนแบบ สีหน้าหงุดหงิด
“ไอ้เวร มึงไม่ถีบกูมาเลยล่ะ ตีนมึงน่ะเก็บ ๆ บ้าง แล้วนั่นก็เตียงกูด้วย!”
คีรินกระตุกยิ้มนอนหลับตาฟังเสียงเพื่อนรักบ่น
“มึงจะบ่นไรนักวะดาม บ่นเป็นคนแก่ กูหนีมาหามึงนี่ก็เพราะกูเบื่อพ่อกู มานี่ยังมาเจอมึงอีกคน ขี้บ่นจริง ๆ ระวังเหอะหน้าจะแก่ เหี่ยว และก็ย่น”
“ก็มึงเอาแต่เที่ยว พ่อแม่มึงจ้างลูกจ้างเต็มร้าน มึงไม่ไปช่วยเขาคิดเงิน เก็บเงินบ้างวะ อาพรก็เริ่มบ่นปวดขา เขาอยากให้มึงหาลูกสะใภ้ให้เขาสักทีจะได้มีคนช่วยงาน”
บทที่ 1 ริรัก
21/06/2024
บทที่ 2 แต่งงาน
21/06/2024
บทที่ 3 ลองรัก
21/06/2024
บทที่ 4 เขิน... อาย...
21/06/2024
บทที่ 5 หวงรัก
21/06/2024
บทที่ 6 สุดท้าย
21/06/2024
บทที่ 7 เล่นรัก
21/06/2024
บทที่ 8 ดอกฟ้าของพี่
21/06/2024
บทที่ 9 ลืมไม่ลง
21/06/2024
บทที่ 10 ดอกฟ้าของพี่
21/06/2024
บทที่ 11 ลูกใครครับ
21/06/2024
บทที่ 12 เขาไม่ใช่พ่อเด็กค่ะ
21/06/2024
บทที่ 13 ยังคงสงสัย
21/06/2024
บทที่ 14 อะไรคือความจริง
21/06/2024
บทที่ 15 ทวงถามสิทธิ์
21/06/2024
บทที่ 16 คิดมากไป
21/06/2024
บทที่ 17 เป็นอะไร
21/06/2024
บทที่ 18 แทบคลั่ง
21/06/2024
บทที่ 19 เรื่องเก่า ๆ
21/06/2024
บทที่ 20 อยากจะบ้าตาย
21/06/2024
บทที่ 21 ไปกันใหญ่
21/06/2024
บทที่ 22 ร้อนรุ่มในหัวใจ
21/06/2024
บทที่ 23 เชื้อไฟเดิม
21/06/2024
บทที่ 24 ลูกน้อยของพ่อ
21/06/2024
บทที่ 25 DNA
21/06/2024
บทที่ 26 หัวใจดวงเดิม
21/06/2024
บทที่ 27 อย่ามาล้อเล่น
21/06/2024
บทที่ 28 ปาปี๊ครับ
21/06/2024
บทที่ 29 หัวใจเต้นแรง
21/06/2024
บทที่ 30 รักต้องบุก
21/06/2024
บทที่ 31 อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกน่าจะดีกว่ามั้ง
21/06/2024
บทที่ 32 ชิงไหวพริบ
21/06/2024
บทที่ 33 แม่เลี้ยงเดี่ยว
21/06/2024
บทที่ 34 แม้เลือกได้
21/06/2024
บทที่ 35 ไปไหนก็ไปนะ
21/06/2024
บทที่ 36 ด้วยหัวใจ
21/06/2024
บทที่ 37 โจทก์เก่า
21/06/2024
บทที่ 38 ทำสงครามเย็น
21/06/2024
บทที่ 39 แฟนเก่า
21/06/2024
บทที่ 40 สงครามเย็น
21/06/2024
หนังสืออื่นๆ ของ คุณธิดา
ข้อมูลเพิ่มเติม