หากวันหนึ่งเธอยินยอมที่จะตกบ่วงสิเน่หาของเขา คำว่าผิดพลาด พลาดพลั้ง และคำดูถูกของเขา เมื่อเขาออกปากไล่ ทำให้รพิชาหนีอาย เธอไม่อาจอยู่ร่วมชายคาบ้านเดียวกันกับเขาได้อีกต่อไป เมื่อรักครั้งเก่ายังฝังใจ มาเฟียพ่อหม้ายลูกติด ‘ฟาอิน’ เขาจึงไม่ยอมเปิดรับผู้หญิงคนใหม่เข้ามาในชีวิต เขาปิดตายประตูสู่ห้องหัวใจ จนกระทั่งพบเธอ ‘รพิชา’ รพิชาต้องกุมขมับ เมื่อเจอไฟลต์บังคับให้เข้าไปช่วยจัดการปราบพยศลูกชายมาเฟียตัวน้อย ๆ ที่ขาดแม่คอยสั่งสอน อยู่กับคุณพ่อที่แสนดุและทำแต่งาน ‘เด็กชายฟราน’ ที่ทั้งดื้อแสบ และแสนซน มีความคิดเป็นของตัวเอง แก่เกินวัยเด็กห้าขวบ เขาแทบจะถอดแบบของคุณพ่อมาเป๊ะ ๆ ก็คือความพูดตรง รพิชาถูกขอร้องแกมบังคับให้ก้าวเข้ามาในฐานะพี่เลี้ยงจำเป็นต้องมาปราบพยศเด็กชายเอาแต่ใจ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว ปราบพยศลูกชายตัวน้อยแล้ว แต่ดันต้องพ่วงคุณพ่อเข้ามาด้วย ปราบลูกไม่ยาก แต่ดันพ่วงคุณพ่อหม้ายป้ายดำ ที่ใจร้ายใจดำตามสมญานาม เข้ามาให้เธอปวดหัว รพิชายิ่งหนี เขายิ่งตามติด คอยจับผิดและคอยจ้องจับกินอยู่ตลอดเวลา แล้วเธอจะหนีอย่างไรให้พ้นภัยรักและอิทธิพลที่มีต่อหัวใจ “คุณพ่อหม้ายป้ายดำคะ ไม่รู้หรืออย่างไรว่าเสน่ห์ของคุณที่แสนร้ายกระชากหัวใจของฉันไปแล้ว”
“คุณพ่อครับ” เสียงใสกังวานของเด็กชายฟรานดังก่อนที่ตัวของเขาจะมาถึงเสียอีก
ฟราน ไมคาเบล วัยหกขวบ ลูกชายของ ฟาอิน ไมคาเบล เจ้าของธุรกิจหลายอย่างของเครือบริษัทไมคาเบลคอปเปเรชั่นจำกัด ที่โด่งดังคับราชอาณาจักรฮัชไมต์อิลลาเรนด์ ซึ่งอยู่ในตะวันออกกลาง เขาได้ชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อการเงิน ฟาอินทำทุกอย่างที่ได้เงิน
ฟาอินเป็นผู้ชายวัยกลางคนที่ดูดีมาก ๆ ภูมิฐาน และมีใบหน้าหล่อเหลาเหมือนแขกขาว
ฟาอินหันไปมองเด็กน้อย แล้วย่อตัวลง เด็กชายตัวขาวใบหน้ากลมเกลี้ยง ขยับยิ้มจนเห็นฟันเรียงสวย ดวงตาสีเทาหม่นที่เหมือนกับคุณพ่อใสปิ๊งเป็นประกายพราวระยับ
ฟรานกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของคุณพ่อที่กางออก
“คุณพ่อ คุณพ่อกลับมาแล้ว”
ปลายจมูกแหลมเล็กหอมแก้มของคุณพ่อด้วยความคิดถึงมาก ๆ
“ผมคิดถึงคุณพ่อจังเลยครับ คุณพ่อครับ คุณพ่ออยู่กับผมนาน ๆ ได้ไหม อย่าไปไหนอีกเลยนะ ผมคิดถึงคุณพ่อ คุณพ่อไปเป็นเดือนเลย แล้วดูสิทิ้งผมไว้ให้อยู่คนเดียว ผมเหงาที่สุด” พูดไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ฟาอินยกมือขึ้นลูบเรือนผมของเด็กชายอย่างแสนรัก
“พ่อก็โทรหาลูกตลอดนี่นา ลูกไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย” นีอาเดินเข้ามาใกล้
“คุณหนูแค่อ้อนคุณพ่อใช่ไหมคะ” นีอาแซว
ฟาอินจุ๊บไปที่หน้าผากของเด็กชายแรง ๆ “พ่อก็คิดถึง ฟรานเหมือนกัน” เขาจุ๊บแก้มของลูกทั้งซ้ายทั้งขวา
“แล้วคราวนี้คุณพ่อซื้อของฝากอะไรมาให้ฟรานด้วยหรือเปล่า” ที่ทำดีกับคุณพ่อก็เพราะว่าต้องการของฝากนี่เอง
“ว้า... ทำอย่างไรดี พ่อลืมเสียแล้ว”
ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเด็กชายหงอยลงไปทีเดียว ยืนก้มหน้ามองมือของตัวเองที่จับประสานกัน ฟรานไม่ยอมมองสบตากับคุณพ่ออีก เด็กชายแสดงความเสียใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ไมตี้ เลขาฯ ของฟาอินเดินเข้ามาพอดี
“มาแล้วครับ ของฝากของคุณหนู”
ฟรานได้ยินดังนั้นก็เงยหน้ามองไมตี้ทันที พอเห็นกล่องในมือของไมตี้ก็วิ่งเข้าหา ฟรานจับยึดเอาไว้ทั้งกล่อง แล้วหันมายิ้มให้กับคุณพ่อ
“นี่มันเป็นเลโก้ชุดที่ผมอยากได้เลย”
“ใช่ครับ เหลืออยู่ในร้านแค่ชุดเดียว พ่อเห็นปุ๊บพ่อก็ซื้อมาให้ลูกเลย ไง... ดีใจไหม”
“เย่... ดีใจครับ ฟรานว่าแล้วว่าพ่อจะไม่ลืม ไมตี้ นีอา คุณพ่อของฟรานใจดีที่สุด” คนช่างประจบสอพลอ อยู่ต่อหน้าคุณพ่อ ฟรานจะกลายเป็นเด็กขี้อ้อน และว่านอนสอนง่าย
“ฟรานขออนุญาตแกะเล่นเลยได้ไหมครับ”
“ได้สิ แต่ว่า... ถ้าถึงเวลากินข้าว ฟรานจะต้องหยุดเล่น แล้วมากินข้าวกับพ่อนะ”
“ได้ครับ” รับปากอย่างแข็งขัน หามุมที่นั่งจะได้เล่นแบบสบาย ๆ
“แล้วคุณพ่อจะทำอะไรเหรอครับ”
“พ่อเหนื่อยมาก พ่อขอไปอาบน้ำสักหน่อย รอพ่อแป๊บนึงนะครับฟราน”
“ครับผม”
ฟาอินเดินเข้าห้องนอนของเขาไป
“คุณไมตี้ฝากคุณหนูแป๊บหนึ่งนะ นีอาจะขอไปตั้งโต๊ะอาหารค่ะ และคุณไมตี้จะกินข้าวที่นี่ด้วยกันหรือเปล่าคะ”
“ไม่ล่ะครับ ขอบคุณมากครับคุณนีอา ผมก็จะกลับบ้านเหมือนกันครับ” สีหน้าดูเหนื่อย ๆ
“คุณเองก็คงเหนื่อยน่าดูเลยสินะคะ ไปถึงไหนมาคะเนี่ย”
ปากบอกว่าจะไป แต่ก็วกกลับมาคุยกับนีอาอีก
“ไปที่เกาะปาล์มาน่ะครับ”
“ไปทำอะไรคะ”
“คุณฟาอินกำลังตัดสินใจจะซื้อโรงแรมครับ”
“โอ้โฮ! ขนาดนั้นเลยเหรอคะ เอ่อที่คุณฟาอินมีอยู่ยังยุ่งไม่พอหรืออย่างไร” ไมตี้หัวเราะ แต่ก็บอกเหตุผลของฟาอิน
“คุณฟาอินบอกว่า ความสุขของเขาก็คือการได้ทำงานเยอะ ๆ จะได้ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น หรือว่าคิดมาก”
“คนอะไรวัน ๆ คิดถึงแต่เรื่องงาน หายใจเข้าหายใจออกเป็นงาน ที่จริงวัยขนาดนี้ต้องหาคู่ค่ะ เอ่อ... เคยได้ยินคุณฟาอินพูดถึงเรื่องแต่งงานใหม่บ้างไหมคะ”
ชักอยากรู้ ทั้งโสด และรวย แถมคุณสมบัติเพียบพร้อมอีก สาว ๆ ก็ต้องอยากตีตราจอง
“ผมไม่ทราบจริง ๆ ครับ”
“แล้วเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน คุณฟาอินได้มองผู้หญิงหรือเปล่า”
“มองแต่ผมนี่แหละครับ”
“หา!” ทำตาฉงน
“ก็คุณฟาอินน่ะเรียกผมทุก ๆ สิบนาทีนะสิ”
“โอ๊ย! คุณไมตี้ก็พูดตลกไปได้ค่ะ ทีแรกนึกว่าจะเป็นอย่างอื่น” จะพูดว่าเป็นเกย์ออกไปแล้ว
“อะแฮ่ม” ฟรานส่งเสียงกระแอมกระไอ คุณนีอาคงจะลืมว่าฟรานก็นั่งอยู่ที่ตรงนี้ด้วย
“อุ้ย! ฝากดูคุณฟรานสักแป๊บนึงนะคะ นีอาขอไปจัดโต๊ะอาหารก่อน”
“เดี๋ยวครับ ยังไม่มีพี่เลี้ยงคนใหม่มาดูแลคุณฟรานอีกเหรอครับ”
“ยังเลยค่ะ ก็คุณผู้ชายน่ะสิคะเลือกมากจะตาย” แอบบ่น
“ใครมาสมัครงาน ก็ไม่มีถูกใจสักคนเลยค่ะ บางคนก็สาวสวยนะคะ นีอายังชอบเลย แต่คุณฟาอินบอกว่า ไม่เอาจริง”
“หรือครับ” ไมตี้เลิกคิ้วสูง
“ตั้งแต่เลิกกับคุณแม่ของคุณหนูไป คุณฟาอินก็ไม่มองผู้หญิงอีกเลยค่ะ”
“ไม่เคยพาใครมาที่นี่เลยเหรอครับ”
“ไม่เคยค่ะ”
“อะแฮ่ม นีอาไปตั้งโต๊ะ” ฟรานเลียนเสียงพ่อของตัวเอง
“ไปค่ะ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ” นีอารีบเดินไป
ไมตี้เดินเข้าไปหาฟราน “ชอบเลโก้ชุดนี้ไหมครับ”
“ชอบมากเลยครับ วันหลังไมตี้ช่วยบอกคุณพ่อด้วยนะครับว่า ผมอยากได้รถบังคับคันใหม่ หรือว่าโดรนก็ได้”
“คุณฟรานจะติดสินบนผมเหรอครับ”
“ไม่ได้ติดสินบน เพียงแต่บอกเอาไว้ก่อน เพราะคุณพ่ออาจจะไม่รู้ หรือจำที่ฟรานเคยบอกไม่ได้” พูดไป มือเล็ก ๆ คว้าเอาชิ้นส่วนของเลโก้มาต่อกันตามรูปภาพที่เห็น
“เหงาไหมเอ่ย” ไมตี้ถาม นั่งลงใกล้ และหาเลโก้อันที่เหมือนในรูปยื่นส่งให้
“เหงา เพราะไม่มีคุณพ่ออยู่ด้วย คุณพ่อไปที่ไหนก็นานเกินไป”
“แบบนี้คุณฟรานก็ต้องคิดถึงคุณแม่สินะ”
“คุณแม่เหรอครับ ฟรานคิดถึง แต่ก็พูดไม่ได้”
“ทำไมล่ะครับ”
“คุณพ่อบอกว่า คุณแม่มีลูกคนใหม่แล้ว”
ไมตี้ทำหน้าไม่สบายใจ แต่ก็ยิ้มกว้างให้ เขาแตะลงไปที่ศีรษะของเด็กชายด้วยความสงสารและเห็นใจ เจ้านายของเขาไม่ควรพูดแบบนี้ให้ลูกชายได้ยินสักนิด อย่าคิดว่าเด็กไม่มีหัวใจ เพราะเด็กก็มีความคิดเป็นของตัวเอง
“ฟรานพูดจริง ๆ นะครับ ถ้าไปคราวหน้าให้ไมตี้เตือนคุณพ่อให้ด้วย”
“แล้วทำไมไม่ขอตามไปด้วยล่ะครับ”
“ได้หรือครับ” ตาโตขึ้นมาทันที
“ต้องถามคุณพ่อว่าคุณพ่อให้ไปด้วยหรือเปล่า เพราะคนที่ตัดสินใจคือคุณพ่อของคุณฟราน”
“เฮ้อ...” พ่นลมหายใจยาว ๆ
“คุณพ่อมักอ้างว่าไปทำงาน ไม่อยากให้ฟรานไปเกะกะ”
“ยังไม่ได้ถามเลย ลองถามอีกครั้งสิ”
“อือ” เด็กชายทำเสียงออกมาแบบ
“จะปิดเทอมหรือยัง”
“อีกสองวันจะสอบเสร็จแล้ว แต่ก็ต้องเรียนซัมเมอร์ครับ” ใบหน้าเซ็งยิ่งกว่าเก่า
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องลองขออนุญาตกับคุณพ่อดู ได้ ไม่ได้ ไม่เป็นไร ดีกว่าไม่ได้ขอ”
ฟรานยังคงทำหน้ามุ่ย
“ไมตี้มีเคล็ดลับนะครับ ไมตี้ใช้บ่อย เวลาที่อยากได้อะไรจากใคร ก็ต้องพูดจาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ลองทำเสียงเล็กเสียงน้อยดู ทำหน้าอ้อน ๆ ไหนลองทำดูสิ”
ฟรานลองทำตาม ยิ้มจนตาเป็นสระอิ
“แบบนี้แหละ ทำหน้าแบบนี้แหละ” ไมตี้หัวเราะ
“ได้ผลแน่นะครับ”
“ได้ผลสิ”
“ถ้าอย่างนั้นฟรานจะลองดูครับ”
บทที่ 1 ชีวิตของฟาอินกับน้องฟราน
21/06/2024
บทที่ 2 หาพี่เลี้ยงเด็ก
21/06/2024
บทที่ 3 ได้โปรดเถอะ ช่วยป้าด้วย
21/06/2024
บทที่ 4 ช่วยป้านะ
21/06/2024
บทที่ 5 แม่อยากได้เงิน
21/06/2024
บทที่ 6 มาถึงแล้ว
21/06/2024
บทที่ 7 บ้านหลังใหญ่ แต่ไร้ความอบอุ่น
21/06/2024
บทที่ 8 น้าจะดูแลฟรานเอง
21/06/2024
บทที่ 9 งานใหม่
21/06/2024
บทที่ 10 เด็กน้อยผู้น่าสงสาร
21/06/2024
บทที่ 11 หลอกล่อเด็ก
21/06/2024
บทที่ 12 หลงกล
21/06/2024
บทที่ 13 นั่งในใจ
21/06/2024
บทที่ 14 รักน้าท๊อฟฟี่จัง
21/06/2024
บทที่ 15 เก่งมาก
21/06/2024
บทที่ 16 หัวใจเต้นแปลกไป
21/06/2024
บทที่ 17 พ่อรักลูก
21/06/2024
บทที่ 18 แรกพบสบตา
21/06/2024
บทที่ 19 สนุกกันใหญ่
21/06/2024
บทที่ 20 กลัวลูกไม่รัก
21/06/2024
บทที่ 21 หลงใหลได้ปลื้ม
21/06/2024
บทที่ 22 เรามันคนละขั้วกัน
21/06/2024
บทที่ 23 ถูกจังหวะ
21/06/2024
บทที่ 24 สงครามย่อม ๆ
21/06/2024
บทที่ 25 ทำไมต้องใจเต้นแรง
21/06/2024
บทที่ 26 หวั่นไหว
21/06/2024
บทที่ 27 จัดแจงดีนะ พ่อสื่อตัวน้อย
21/06/2024
บทที่ 28 เขิน
21/06/2024
บทที่ 29 น่ารัก
21/06/2024
บทที่ 30 เช็กบิล
21/06/2024
บทที่ 31 หวามหัวใจ
21/06/2024
บทที่ 32 เป็นของผมนะ
21/06/2024
บทที่ 33 โอ้ยเนอะ
21/06/2024
บทที่ 34 คนเอาแต่ใจ
21/06/2024
บทที่ 35 หมดเรี่ยวแรง
21/06/2024
บทที่ 36 เรื่องบนเตียง
21/06/2024
บทที่ 37 พ่อ... อำเภอใจ
21/06/2024
บทที่ 38 เรียนรู้กันไป
21/06/2024
บทที่ 39 เรื่องเล่า
21/06/2024
บทที่ 40 มีความสุข
21/06/2024
หนังสืออื่นๆ ของ คุณธิดา
ข้อมูลเพิ่มเติม