“ไม่นะ อย่านะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ คุณได้พระคืนไปแล้วนี่ ปล่อยฉันไปเถอะ ฮือ...อย่าทำอะไรฉันเลย อย่าทำฉันเลย” หมอนวดสาวยังคงอ้อนวอนไม่หยุด มีหรือที่รัฐภูมิจะใจอ่อน เมตตาสาวตรงหน้าง่ายๆ เขาปล่อยเธอแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้และเวลานี้ สิบแปดมงกุฎอย่างจันยาวีร์ต้องเจอคนอย่างเขา ร้ายมาร้ายกลับและเพิ่มความร้ายมากเป็นร้อยเท่า เท้าเล็กพยายามถีบ กระแทกไปที่ร่างหนาดูเหมือนว่าจะถีบลมมากกว่า มันไม่ช่วยอะไรเลยจริงๆ เพราะตอนนี้เขาขึ้นมานั่งคร่อมร่างเธออีกครั้งหนึ่งแล้ว “ยานี้จะทำให้ร้อนรุ่มอย่างมากมาย เลือดในกายเธอจะสูบฉีดจนเธอกระสับกระส่าย กระหายไปด้วยความใคร่แบบสุดๆ เธออยากจนแทบจะถ่างขารอให้ผู้ชายมากระทุ้ง ขอให้มีความสุขกับความร่านที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอนะ ยาออกฤทธิ์เต็มที่เมื่อไหร่ ฉันจะมาสนองตอบความอยากให้เธอเอง รับรองถึงอกถึงใจไปสามโลก หมอนวดอย่างเธอคงผ่านศึกมาไม่ใช่น้อย คงมีวิธีบังคับความร่านของตัวเองนะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อน แล้วเจอกันนะแป้ง” จันยาวีร์เม้มปากเป็นเส้นตรงแน่น เพื่อไม่ให้เขานำยานั้นใส่เข้าไปในปากของเธอ ทว่ามันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลยที่จะทำให้ปากของเธอเปิดอ้าออก เพียงแค่รัฐภูมิใช้ฝ่ามือบีบไปบนแก้มของเธอทั้งซ้ายขวาอย่างแรง หญิงสาวระบมปวดแก้มไปหมด แรงบีบที่มากมายทำให้ปากที่เม้มค่อยๆ คลายตัวออก จนในที่สุดปากของเธอก็อ้าออก ชายหนุ่มหน้าดุรีบใส่ยาปลุกเซ็กส์เข้าไปในช่องปากสาวบังคับให้เธอกลืนมันลงไปด้วยการนำฝ่ามือใหญ่มาปิดทับที่ริมฝีปาก ยาที่อยู่ในปากไม่ได้ถูกกลืนลงไปในลำคอ แต่มันละลายเมื่อสัมผัสโดนความชื้นของน้ำลายที่อยู่ภายใน ความขมของเม็ดยาที่เริ่มละลายในปาก ทำให้สาวเจ้าร้องไห้ออกมาทันที คิดในใจว่าเธอจะต่อต้านยาประเภทนี้ได้อย่างไร รัฐภูมิกระตุกยิ้มอย่างพอใจ ขยับร่างกายลงมายืนอยู่ริมเตียง มองดูร่างสาวที่ร้องไห้ตัวโยนด้วยความสะใจ เจอแค่นี้มันยังน้อยไป ริอาจเข้ามากระตุกหนวดเสือถึงที่ ไม่ถูกเสือขย้ำกินก็คงเป็นไม่ได้ เสืออย่างเขาฆ่าได้หยามไม่ได้อยู่แล้ว เขาหมุนตัวก่อนจะขยับร่างกายเดินไปยังห้องน้ำ อาบน้ำอย่างสบายใจ ผิวปากอย่างอารมณ์ดี ยาเซ็กส์ชนิดนี้เขาซื้อมาจากตลาดมืดแห่งหนึ่งในประเทศฝรั่งเศส เป็นยาปลุกเซ็กส์ชนิดใหม่ล่าสุดที่กำลังเป็นที่นิยมในขณะนี้ สาเหตุที่เขาซื้อยาชนิดนี้มาไม่ใช่ว่าเขาจะใช้เอง พันกรเพื่อนสนิทของเขาเป็นคนฝากซื้อ เพื่อจะนำไปให้พี่เขยที่มีอาการนกเขาไม่ขัน ต้องพึ่งยาปลุกเซ็กส์ขณะที่ดำเนินกิจกรรมทางเพศ ห้านาทีต่อมาหลังจากที่ยาปลุกเซ็กส์เริ่มละลายในปากและตัวยาไหลเข้าไปในลำคอสาว อาการแปลกๆ ก็เกิดขึ้นกับจันยาวีร์ คลื่นความร้อนบางอย่างแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ แทรกลึกไหลซึมเข้าไปตามเซลล์ต่างๆ เม็ดเลือด ลุกลามลึกเข้าไปถึงกระแสเลือดที่เร่งสูบฉีดด้วยอัตราที่เร็วกว่าปกติ จันยาวีร์รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ความร้อนที่ได้รับทำให้เธอต้องการที่จะถอดเสื้อผ้าออก ความปรารถนาทางอารมณ์ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนกำลังกระจายอาบไปทั่วร่าง ความเป็นอิสตรีเพศกระตุกและเต้นเร่าอยู่ตลอดเวลา เธอมีความรู้สึกว่าต้องการร่วมเพศกับผู้ชายสักคน เพื่อมาบำบัดอาการที่เป็นอยู่นี้ให้ดีขึ้น ต้องการให้เขานำปาก ลิ้นประโลมจูบไปทั่วร่างสาว และต้องการฝ่ามือของเขาลูบไล้นวดเฟ้นไปตามผิวกายของเธอ และความปรารถนามากที่สุดก็คือ ต้องการให้เขาฝังกายลึกเข้าไปในกลีบสาว ขยับเขยื้อนกายด้วยความรุนแรง กระแทกกระทั้นให้ถึงอกถึงใจ
1
“แกจะกลัวอะไรนักหนานังแป้ง แค่เข้าไปในห้อง เอายาที่อยู่ในซองนี้เทใส่ลงไปในน้ำ พอเหยื่อหลับแกก็ฉกพระเครื่องมา แค่นี้เองง่ายจะตายไป” เสียงไม่พอใจของประภาพรรณนักต้มตุ๋นมากฝีมือตวาดใส่หน้านักต้มตุ๋นรุ่นน้อง
“ก็พี่มิวบอกแป้งว่า ให้แป้งมาดูพระเฉยๆ ไม่ใช่เหรอ ไม่ได้ให้ลงมือเองซะหน่อย แป้งก็เลยกลัว แป้งไม่เคยทำอย่างนี้นี่คะ ทุกทีก็แค่เอาพระเก๊ไปขาย”
จันยาวีร์หรือแป้ง สตรีวัยยี่สิบห้าปีนักต้มตุ๋นรวมสังกัดเดียวกับประภาพรรณโต้กลับเสียงเบา เธอได้รับโทรศัพท์จากเสริมบุญพี่ชายของมารดาผู้มีพระคุณอีกคนหนึ่งของเธอว่า ให้มาช่วยดูพระเครื่องที่คอนโดแห่งนี้ แต่ไม่ได้บอกว่าให้มาทำงานเป็นนกต่อ เธอจึงอิดออดที่จะทำงานนี้
“ถ้าฉันดูพระเครื่องเป็นเหมือนแกและนวดเป็นเหมือนแกกับนิด ฉันคงไม่ให้พ่อโทรไปหาแกหรอกนังแป้ง พอดีนิดมันมาไม่ได้ มันปวดท้องเมนส์ฉันก็เลยต้องให้พ่อโทรไปบอกแก ให้แกมาที่นี่ยังไงล่ะ อย่าเรื่องมากนะน่ารำคาญ ทำตามที่ฉันบอกก็พอ เอ้า...ยา”
ผู้พูดยัดซองยาขนาดเล็กใส่มือของจันยาวีร์ที่ยืนหน้าซีดหน้าเซียวไม่อยากทำงานนี้ เดิมที่แผนของประภาพรรณก็คือ ส่งให้นิดหรือนิโรบลหนึ่งในนักต้มตุ๋นในแก๊งเข้าไปหาเหยื่อที่มีพระเครื่องตามใบสั่งในฐานะหมอนวด จากนั้นก็วางยาตามแผนแล้วฉกพระเครื่องตามที่ต้องการแค่นี้งานก็เรียบร้อย ทว่าแผนของเธอเปลี่ยนไปหมดเนื่องจาก นิโรบลปวดท้องประจำเดือนไม่สามารถมาทำงานนี้ได้ เธอจึงให้บิดาโทรศัพท์ไปหาจันยาวีร์มาทำหน้าที่แทนนิโรบล
“แป้งไม่ทำไม่ได้เหรอพี่มิว?” เธอยังหวังลึกๆ ว่าประภาพรรณคงจะรำคาญแล้วยกเลิกแผนการทั้งหมด
“ไม่ทำไม่ได้ แกอย่าลืมสิว่าเราต้องส่งของเสี่ยหาญวันมะรืนนี้แล้ว ถ้าไม่ได้ตามออเดอร์มีหวังถูกด่าเปิง เสียลูกค้าหมด อีกอย่างพ่อฉันรับเงินมัดจำไว้มาแล้วห้าแสน แล้วเงินนั่นก็หมดไปครึ่งหนึ่งเพราะเอาไปให้พ่อแกน่ะ เพราะฉะนั้นแกต้องร่วมรับผิดชอบด้วย ถ้าฉันทำเองได้ ฉันคงไม่ง้อไม่ให้แกทำหรอกนังแป้ง อย่าเรื่องมากช่วยกันทำมาหากินหน่อย จำใส่หัวเอาไว้ด้วยว่า แกกับพ่อแม่พี่น้องของแกต้องพึ่งพ่อของฉัน ถ้าพ่อฉันไม่มีงานไม่มีเงิน แกกับครอบครัวแกจะอยู่ยังไง”
คำพูดของประภาพรรณทำให้จันยาวีร์ไม่อาจคัดค้านอะไรได้ เสริมบุญยึดอาชีพนี้มานานยี่สิบปี เดิมทีเป็นแค่ลูกจ้างต่อมาเมื่อมีฝีมือและเริ่มหาลูกค้าเองได้ เขาจึงแยกตัวออกมารับงานเอง มีลูกค้ากระเป๋าหนักหลายรายมาขอให้เขาช่วยหาพระเครื่องตามใบสั่ง แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนที่เสริมบุญจะรับงาน เขาเลือกรับงานเฉพาะที่ได้เงินค่าจ้างเยอะและคุมทุน หากได้ค่าจ้างไม่ถึงหนึ่งแสนก็จะไม่ทำ งานนี้ได้ยินมาว่าได้ค่าจ้างเป็นล้าน เนื่องจากใบสั่งงานนี้คือพระเครื่องเบญจภาคี หายากและราคาแพงมากด้วย
เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เสริมบุญหามาได้ บางส่วนก็เจียดมาให้ครอบครัวของเธอ เป็นเพราะเกริงบิดาของเธอไม่ทำงานเป็นหลักแหล่ง ทำงานไม่ทน ปิยะผู้เป็นพี่ชายก็มีนิสัยเหมือนบิดาไม่มีผิด พึ่งพาอาศัยไม่ได้ซ้ำร้ายยังหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ตลอดเวลา ทัดชัยน้องชายเพียงคนเดียวของเธอก็ยังเด็กเกินไปที่จะช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัว มาลีมารดาที่เคารพรักก็ยึดอาชีพหมอนวดมีรายได้ไม่แน่นอน แล้วแต่ว่าจะมีลูกค้ามากน้อยแค่ไหนต่อวัน รายได้หลักจึงตกอยู่กับเธอที่ต้องดูแลทั้งเรื่องกินอยู่ และหนี้สินที่ไม่ได้ก่อ ดีที่ว่ายังมีเสริมบุญผู้เป็นลุงคอยช่วยเหลืออยู่เนืองๆ
เสริมบุญไม่ได้ช่วยเหลือเรื่องความเป็นอยู่เท่านั้น ยังยื่นมือเข้าช่วยเหลือเรื่องหนี้สิน เงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่งที่เสริมบุญรับมาก็นำไปจ่ายหนี้สินที่เกริงผู้เป็นบิดาติดหนี้โต๊ะบอล และที่สนามม้ารวมๆ แล้วก็ร่วมสองแสนกว่าบาท ที่ชำระหนี้ให้เพราะเสริมบุญเห็นแก่มาลีน้องสาวและเธอ ไม่อย่างนั้นเสริมบุญไม่มีทางช่วยเกริงเด็ดขาด ข้อนี้เองที่ทำให้จันยาวีร์ไม่มีทางปฏิเสธงานนี้ได้
“พี่มิวแน่ใจนะคะว่าเหยื่อรายนี้มีพระเครื่องเบญจภาคีจริงๆ?”
จันยาวีร์ถามย้ำ คนที่พระเครื่องเบญจภาคีไว้ในครอบครอง มักจะไม่ประกาศให้ใครรู้ เนื่องจากพระเครื่องชุดนี้มีราคาสูงมาก เป็นที่ปรารถนาของนักเลงพระทุกคน ใครมีไว้ในครอบครองต้องเก็บไว้เป็นอย่างดี ไม่เช่นนั้นอาจจะถูกขโมยหรือว่าปล้นได้
“ก็จริงน่ะสิ คุณรัฐภูมิมีพระเครื่องเบญจภาคีจริง ฉันสืบมาแล้ว แกอย่าถามมากถามมายได้มั้ย อย่าลืมดูให้ละเอียดล่ะว่าใช่ของแท้หรือเปล่า แล้วนี่เอากล้องส่องพระมาหรือเปล่า?” ประภาพรรณตอบพร้อมกับถามในประโยคสุดท้าย
“เอามาค่ะ อยู่ในตะกร้า พี่มิวแล้วถ้าคุณคนนั้นเค้าไม่ยอมดื่มน้ำล่ะ แป้งจะทำยังไง?”
เธอหมายถึงตะกร้าที่ใส่อุปกรณ์การนวด ไม่ว่าจะเป็นน้ำมันนวดตัวกลิ่นต่างๆ ซึ่งเป็นสูตรเฉพาะของมารดาที่ถ่ายทอดสูตรและเคล็ดลับในการนวดให้ลูกสาวเพียงคนเดียวได้เรียนรู้ และเธอถามต่อถึงแผนการที่อาจจะคลาดเคลื่อน
“แกนี่เรื่องมากจริงๆ ถามโน่นถามนี่ตลอดเลย สมองน่ะมีมั้ย?” ผู้พูดนำนิ้วชี้มาจิ้มที่ขมับของคู่สนทนา ออกแรงดันจนศีรษะของจันยาวีร์เอนตามแรงดัน
“ถ้าโง่มากจนหาทางออกไม่ได้แกก็นอนกับมันไปเลยก็แล้วกันง่ายดี เอายาที่ฉันให้แกทาที่หัวนมของแก เพราะมันไม่มีกลิ่นไม่มีรสเหยื่อมันไม่รู้หรอกว่าแกวางยามัน พอมันดูดนมแกไม่ถึงหนึ่งนาทีรับรองหลับกลางอากาศ นิดมันทำบ่อยวิธีนี้น่ะ”
วิธีที่ประภาพรรณแนะนำมาเรียกความตกใจให้กับจันยาวีร์อย่างมากมาย สีหน้าของเธอเริ่มซีด นึกหวาดหวั่นและกลัวการที่จะขึ้นไปทำงานตามที่ญาติสาวสั่ง
บทที่ 1 1
27/06/2024
บทที่ 2 2
27/06/2024
บทที่ 3 3
27/06/2024
บทที่ 4 4
27/06/2024
บทที่ 5 5
27/06/2024
บทที่ 6 6
27/06/2024
บทที่ 7 7
27/06/2024
บทที่ 8 8
27/06/2024
บทที่ 9 9
27/06/2024
บทที่ 10 10
27/06/2024
บทที่ 11 11
27/06/2024
บทที่ 12 12
27/06/2024
บทที่ 13 13
27/06/2024
บทที่ 14 14
27/06/2024
บทที่ 15 15
27/06/2024
บทที่ 16 16
27/06/2024
บทที่ 17 17
27/06/2024
บทที่ 18 18
27/06/2024
บทที่ 19 19
27/06/2024
บทที่ 20 20
27/06/2024
บทที่ 21 21
27/06/2024
บทที่ 22 22
27/06/2024
บทที่ 23 23
27/06/2024
บทที่ 24 24
27/06/2024
บทที่ 25 25
27/06/2024
บทที่ 26 26
27/06/2024
บทที่ 27 27
27/06/2024
บทที่ 28 28
27/06/2024
บทที่ 29 29
27/06/2024
บทที่ 30 30
27/06/2024
บทที่ 31 31
27/06/2024
บทที่ 32 32
27/06/2024
บทที่ 33 33
27/06/2024
บทที่ 34 34
27/06/2024
บทที่ 35 35
27/06/2024
บทที่ 36 36
27/06/2024
บทที่ 37 37
27/06/2024
บทที่ 38 38
27/06/2024
บทที่ 39 39
27/06/2024
บทที่ 40 40
27/06/2024
หนังสืออื่นๆ ของ อัญญาณี
ข้อมูลเพิ่มเติม