ขอปฏิเสธได้ไหม

ขอปฏิเสธได้ไหม

Wynne

5.0
ความคิดเห็น
695.4K
ชม
208
บท

ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"

บทที่ 1 คุณตั้งครรภ์ครับ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ

“คุณกู้ คุณตั้งครรภ์ครับ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ เด็กในท้องของคุณมีสุขภาพแข็งแรงดีครับ”

กู้เหวยอีเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างงุนงงโดยกำผลตรวจการตั้งครรภ์ไว้ในมือแน่น

กู้เหวยอีอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยความดีใจ มือเรียวเล็กก็ลูบท้องน้อยเบา ๆ

เธอท้องแล้ว เป็นลูกของเธอกับฟู่จิ่งเฉิน

กู้เหวยอีระงับความตื่นเต้นไว้พลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมจะโทรหาฟู่จิ่งเฉินเพื่อบอกเรื่องเซอร์ไพรส์นี้กับเขาเอง

และตอนนั้นโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมา ฟู่จิ่งเฉิน สามีของเธอส่งข้อความมาพอดี

【รีบมาที่โรงแรมฮิลตันที 】

ไปโรงแรมฮิลตันตอนนี้เหรอ? ทำไมถึงปุบปับแบบนี้ล่ะ?

กู้เหวยอีรู้สึกสับสน แต่ก็ไม่ได้ลังเลอะไร เธอไปเรียกรถแท็กซี่ที่ข้างทางแล้วมุ่งหน้าไปที่โรงแรมฮิลตันทันที

ในเมื่อฟู่จิ่งเฉินอยากจะพบเธอ งั้นเธอก็บอกเรื่องที่เธอท้องต่อหน้าเขาไปเลยแล้วกัน

ไม่รู้ว่าถ้าฟู่จิ่งเฉินรู้ว่าเธอท้องแล้วจะมีปฏิกิริยายังไงนะ?

กู้เหวยอีมาที่โรงแรมด้วยความคาดหวัง แต่พอลงจากรถก็พบว่าโรงแรมเต็มไปด้วยดอกไม้ที่สวยงามมากมาย มีพรมแดงใหม่เอี่ยมปูอยู่บนพื้น เห็นได้ชัดว่ากำลังเตรียมฉลองอะไรอยู่

กู้เหวยอีอึ้งไปพักนึง ไม่นานเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่า วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเธอกับฟู่จิ่งเฉินพอดี

เพราะงั้นฟู่จิ่งเฉินเลยเรียกเธอมาที่นี่เพื่อเซอร์ไพรส์เธองั้นเหรอ?

มีแขกจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม พวกเขากำลังดื่มกันอย่างคึกคักทีเดียว

กู้เหวยอีเดินผ่านฝูงชนไป ชุดเรียบง่ายของเธอนั้นไม่ได้ดึงดูดความสนใจของใครเลย

ไม่นานหลังจากนั้น พอเธอมองไปก็เห็นฟู่จิ่งเฉินอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาดูเจิดจรัสท่ามกลางฝูงชนมาก

นั่นคือสามีของเธอและพ่อในอนาคตของลูกเธอ

มุมปากของกู้เหวยอียกขึ้นมาทันที แต่วินาทีต่อมาพอเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ฟู่จิ่งเฉิน รอยยิ้มของเธอก็แข็งทื่อไปทันที

นั่นมัน... หลินลี่ลี่ รักแรกของฟู่จิ่งเฉิน?!

เธอกลับมาจากต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ตัวของกู้เหวยอีแข็งทื่อไปทันที เธอมองดูคนสองคนที่อยู่ไม่ไกลจับมือกันอย่างสนิทสนม ราวกับคู่รักที่น่าอิจฉา

กลุ่มเพื่อนสนิทมาล้อมรอบพวกเขาไว้และต่างพากันแสดงความยินดี

“ลี่ลี่ วันนี้ฉันต้องดื่มให้เกียรติเธอสักแก้วแล้วล่ะ ยินดีกับการกลับมาจากต่างประเทศของเธอด้วยนะ!”

“จิ่งเฉิน ผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว ในที่สุด นายกับลี่ลี่ก็กลับมาพบกันอีกครั้ง วันดีแบบนี้ พวกนายสองคนต้องควงแขนกันดื่มฉลองสักหน่อยแล้วนะ”

เสียงเฮดังขึ้นเรื่อย ๆ

หลินลี่ลี่สวมชุดสีแดงร้อนแรงและแต่งหน้าอย่างสวยงาม เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนขึ้นมาแล้วพูดว่า “พวกเธอเลิกเอะอะได้แล้ว ฉันกับจิ่งเฉินจะดื่มควงแขนได้ยังไงกัน? เพราะยังไงจิ่งเฉินก็มีภรรยาแล้ว ถ้าจะดื่มควงแขนกันล่ะก็ น่าจะให้จิ่งเฉินกับภรรยาของเขาทำมากกว่า”

พอได้ยินหลินลี่ลี่พูดถึงกู้เหวยอี ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ทำสีหน้าดูถูกขึ้นมาทันที

“กู้เหวยอีนั่นน่ะเหรอ? ถือเป็นภรรยาที่ไหนกัน? กู้เหวยอีก็เป็นแค่เครื่องมือที่จิ่งเฉินใช้เพื่อเอาใจคุณย่าของเขาเฉย ๆ !”

“ใช่ ๆ ผู้หญิงที่จิ่งเฉินอยากจะแต่งงานด้วยจริง ๆ ก็คือเธอมาตลอดนะ ใช่ไหมจิ่งเฉิน?”

ฟู่จิ่งเฉินรูปร่างสูงและมีหน้าตาหล่อเหลา ชุดสูทหรูหราที่ไม่ได้ดูโอเวอร์ของเขานั้นทำให้เห็นถึงท่าทางเย็นชาที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา

“พอได้แล้ว พวกนายอย่ารังแกลี่ลี่ เธอดื่มเหล้าไม่เป็น ฉันจะดื่มแทนเธอเอง”

พอได้ยินแบบนี้ พวกเพื่อน ๆ ต่างก็พากันส่งเสียงเฮดังขึ้นมากกว่าเก่า

“นี่ ฟู่จิ่งเฉิน นายปวดใจแทนลี่ลี่งั้นสินะ?” ได้! นายไม่ให้ลี่ลี่ดื่มกับพวกเรา งั้นนายต้องดื่มไวน์ของเธอให้หมดเลยนะ! ถ้าดื่มไม่หมด วันนี้ก็ห้ามกลับ!”

ท่ามกลางเสียงเอะอะของฝูงชน สีหน้าของฟู่จิ่งเฉินเย็นชา มุมปากนั้นกลับยกยิ้มขึ้นมาอย่างไม่สามารถละเลยได้

หลินลี่ลี่ที่อยู่ข้าง ๆ เขานั้นกลับก้มหน้าลงอย่างอาย ๆ

ภาพที่ทั้งสองคนสวีทกันมันบาดตามาก ทำให้ใจของกู้เหวยอีปวดตึบขึ้นมาทันที

เธอไม่รู้ว่าตัวเองหนีออกมาตอนไหน จนกระทั่งเม็ดฝนเย็น ๆ ตกลงมากระทบใบหน้า เธอถึงได้รู้สึกตัวว่าด้านนอกโรงแรมนั้นฝนตก

สายลมเย็นพัดพาสายฝนมากระทบร่างกายของกู้เหวยอี ภายในพริบตา ลมแรงก็โหมกระหน่ำมา เสียงฝนตกก็แรงขึ้น

กู้เหวยอีมองฝนตรงหน้าอย่างงุนงง

เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมฟู่จิ่งเฉินถึงเรียกเธอมา

หรือว่าเขาอยากให้เธอเห็นภาพพวกเขาสวีทกัน จากนั้นก็สละตำแหน่งคุณนายฟู่ให้หลินลี่ลี่ ผู้หญิงที่เขารักอย่างรู้การรู้งานงั้นเหรอ?

ลมหายใจของกู้เหวยอีค่อย ๆ หนักขึ้น เธอยกเท้าขึ้นด้วยความแข็งทื่อ ก่อนจะเดินตากฝนกลับบ้าน

เธอยืนอยู่ที่ประตูด้วยความสิ้นหวัง พลางมองบ้านที่คุ้นเคยตรงหน้าอย่างว่างเปล่าพลางคิดอย่างเหม่อลอย

สองปีก่อน ตระกูลกู้กำลังจะล้มละลายและพยายามจะแต่งงานเกี่ยวดองกันกับตระกูลฟู่เพื่อจะได้กอบกู้สถานการณ์ที่แย่ลงของตระกูลเอาไว้

ตอนแรกฟู่จิ่งเฉินไม่ยอม แต่คุณนายใหญ่ฟู่ที่ป่วยหนักนั้นบีบบังคับให้เขาแต่งงาน เขาเลยต้องยอมแต่งงานกับเธอ

ตอนนี้อาการป่วยของคุณนายใหญ่ฟู่ดีขึ้นแล้ว หลินลี่ลี่ก็กลับมาจากต่างประเทศแล้วด้วย

ดูเหมือนจะถึงเวลาของเธอซึ่งเป็นคนนอกโดยแท้จริงที่ต้องไปจากฟู่จิ่งเฉินแล้วสินะ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ด้านนอกก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นมา

จากนั้นเสียงมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนึงก็ดังขึ้นมาข้างหูเธอ

“กู้เหวยอี ทำไมเธอถึงมายืนตัวเปียกชุ่มอยู่ตรงนี้ล่ะ?”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

Isolde Marsh
5.0

ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ขอปฏิเสธได้ไหม
1

บทที่ 1 คุณตั้งครรภ์ครับ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ

15/08/2024

2

บทที่ 2 เราหย่ากันเถอะ

15/08/2024

3

บทที่ 3 ตัดสินใจกลับมา

15/08/2024

4

บทที่ 4 เป็นไข้?

15/08/2024

5

บทที่ 5 แกเสื่อมสมรรถภาพหรือเปล่า?

15/08/2024

6

บทที่ 6 การแก้แค้นของฟู่จิ่งเฉิน

15/08/2024

7

บทที่ 7 เจอผลตรวจการตั้งครรภ์เข้าแล้ว

15/08/2024

8

บทที่ 8 เธอมาแล้ว

15/08/2024

9

บทที่ 9 ใครอนุญาตให้เธอย้ายออกไป?

15/08/2024

10

บทที่ 10 เธอไม่คู่ควรที่จะท้องหรอก

15/08/2024

11

บทที่ 11 คนช่วยชีวิต

15/08/2024

12

บทที่ 12 นัดบอด

15/08/2024

13

บทที่ 13 เธอต้องการความสุขนี้ไหม?

15/08/2024

14

บทที่ 14 ภรรยา?ศัตรู?

15/08/2024

15

บทที่ 15 ดีไซเนอร์ชิงเย่ฉือกลับมาแล้ว

15/08/2024

16

บทที่ 16 ดอกกุหลาบ

15/08/2024

17

บทที่ 17 ฉันจะลาออก

15/08/2024

18

บทที่ 18 ระวัง

15/08/2024

19

บทที่ 19 อย่าขยับ

15/08/2024

20

บทที่ 20 ตอนเด็ก

15/08/2024

21

บทที่ 21 คุกคาม

15/08/2024

22

บทที่ 22 ช่วยด้วย

15/08/2024

23

บทที่ 23 ตำรวจมาแล้ว

15/08/2024

24

บทที่ 24 แว้งกัด

15/08/2024

25

บทที่ 25 พวกเขามีอะไรกันแล้ว

15/08/2024

26

บทที่ 26 ฟู่จิ่งเฉินมาช่วยเธอแล้ว

15/08/2024

27

บทที่ 27 การยั่วยุ (ภาค 1)

15/08/2024

28

บทที่ 28 การยั่วยุ (ภาค 2)

15/08/2024

29

บทที่ 29 กลับบ้านแล้ว

15/08/2024

30

บทที่ 30 ไสหัวไปซะ

15/08/2024

31

บทที่ 31 สอบสวนด้วยตัวเอง

15/08/2024

32

บทที่ 32 นัดบอด?

15/08/2024

33

บทที่ 33 ตบฟู่จิ่งเฉิน

15/08/2024

34

บทที่ 34 ความจริง

15/08/2024

35

บทที่ 35 เริ่มสงสัย

16/08/2024

36

บทที่ 36 คำอธิบายของหลินลี่ลี่

16/08/2024

37

บทที่ 37 ชะตากรรมของจ้าวอู่ซื่อ

17/08/2024

38

บทที่ 38 ทำหน้าที่สามีอย่างสุดความสามารถ

17/08/2024

39

บทที่ 39 ทุกคนเป็นเพื่อนกัน

18/08/2024

40

บทที่ 40 ตามฉันไปที่ห้องทำงานที

18/08/2024