แค่เคยรักกัน

Name: แค่เคยรักกัน
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

704

ชม

บท

เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง

โรแมนติก เรื่องสั้น ดราม่า หวาน

บทที่ 19 19

12-30 10:28

บทที่ 1 1

ชานนท์ถึงกับกะพริบตาปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าที่น้องสาวคนใหม่ของตัวเอง

หญิงสาวที่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยก็ชะงักไปเหมือนกัน ทั้งสองจ้องมองกันตัวแข็งค้าง เหมือนโดนสาปให้กลายเป็นหิน

เขาตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดินหนี ตามหาแทบบ้า แต่เธอกลับอยู่ใกล้แค่เอื้อม โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน

แล้วความทรงจำในอดีตก็หวนกลับมาอีกครั้ง

“เราเลิกกันเถอะนะลิน พี่ไม่ได้รักลินแล้ว”

“พะ... พี่นนท์ ไม่ได้รักลินแล้วเหรอคะ” ปาลินน้ำตาร่วงพรูเมื่อได้ยินประโยคนั้นของแฟนหนุ่ม

“อืม...” ชานนท์ตอบรับเสียงขรึม สายตาของเขาว่างเปล่าเย็นชา ทำเอาปาลินเซถอยหลังเหมือนจะหกล้ม

“พี่รักพี่บีเหรอคะ” หลังจากได้เสียกันอยู่หลายครั้ง ด้วยความหัวอ่อนของเธอที่โดนเขาล่อลวง หลอกให้ไปหาเลยต้องตกเป็นของเขา แต่อีกนัยหนึ่งเพราะเธอรักเขาด้วยจึงยอม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเองเท่าใดนัก กินยาคุมกำเนิดเอา แต่ก็พลาดท้องจนได้

ในวันที่ท้อง เธอเดินมาหาเขา เพื่อจะปรึกษา หาทางออกให้กับตัวเอง เขากลับมาบอกเลิก และควงอีกคนมาเย้ยหยัน

โง่จัง! ปาลินคิดในใจอย่างเจ็บปวด

เธอกลืนคำว่า ‘ท้อง’ ลงไปในคอหอย ถ้าขืนพูดออกไปเขาคงไล่ให้ไปเอาเด็กออก จึงได้แต่ปิดปากเงียบเอาไว้ด้วยความอดสูในใจ

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะ” เขาพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เธอเจ็บปวดเจียนตาย เธอน่ะเหรอจะกล้าเสนอหน้าไปขอให้เขาช่วยอะไรอีก

“พี่นนท์คะ ขอถามสักคำได้ไหม ที่แล้ว ๆ มาพี่นนท์เคยรักลินบ้างไหมคะ” ปาลินกล้ำกลืนฝืนถามด้วยน้ำตานองหน้า

“พี่จีบเธอเล่น ๆ แล้วก็ลองคบดู แต่มันก็ไปกันไม่รอด พี่ไม่ได้รักเธอ ฝืนต่อไปก็มีแต่จะเจ็บ หมายถึงเธอที่จะเจ็บปวดเสียเปล่า ๆ”

“เหรอคะ เราไปกันไม่รอดจริงๆ เหรอคะ” ปาลินได้แต่ยืนบื้อ ถอยหนีไปหลายก้าว แล้วคนที่บอกว่ารักเธอสุดหัวใจก็กอดเอวบางของผู้หญิงอีกคนเดินห่างออกไป

ปาลินทรุดตัวนั่งลงบนพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอกอดเข่าร้องไห้อย่างหนัก

จะทำยังไงต่อไปดี หญิงสาวรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด

การกลับบ้านต่างจังหวัดเป็นทางออกเดียวในตอนนี้ แต่การทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้โดนมารดาเลี้ยงแดกดันอย่างหนัก

“ฉันนึกว่าแกจะหางานทำอยู่ในเมืองศิวิไลซ์เสียอีก”

“...” เงียบ ไม่มีการตอบโต้แต่อย่างใด อาจเพราะเธอคร้านจะคุยกับมารดาเลี้ยงจอมหาเรื่อง

“เห้อ... ก็นึกว่าแกจะเรียนที่โน่น ทำงานที่โน่นเสียอีก ทำไมถึงได้กลับมาล่ะ ที่บ้านก็ลำบาก แกจะกลับมาเกาะกินตอนปิดเทอมไม่ได้นะ ถ้าอยากมีเงินก็ต้องไปทำงาน บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร พ่อแกเขายกให้ฉันกับน้องของแก ถ้าแกอยากมีบ้านใหม่ก็ไปเรียนแล้วก็ทำงานซื้อเอาเอง” ปาลินหันขวับไปมอง

“ทำไมแกมองหน้าฉันทำไม จะตบฉันเหรอนังลิน” เอื้องฟ้าเท้าสะเอวพร้อมบวก ทำเอาปาลินชะงัก เธอกำลังท้องอยู่ ขืนไปตบกับแม่เลี้ยงมีหวังลูกหลุดออกมา

พอเห็นลูกเลี้ยงไม่กล้า เอื้องฟ้าก็ด่าทอลูกเลี้ยงอย่างรังเกียจเดียดฉัน ตอนเรียนจบม. หก ปาลินสอบชิงทุนไปเรียนในเมืองใหญ่ได้ ทำให้เธอเจ็บใจยิ่งนักที่ไม่สามารถส่งปาลินไปหาเสี่ยเจ้าของบ่อนที่เธอไปติดหนี้อยู่ได้ เนื่องจากภพผู้เป็นสามีก็อยากให้ลูกสาวไปเรียนต่อในเมือง จะได้เรียนจบสูง ๆ แต่ตอนนี้ภพตายแล้ว ถ้านางจะหลอกปาลินไปขายก็คงไร้ปัญหา เพราะไม่มีใครขัดขวางได้อีก

“ลินไม่ได้หางานทำในเมืองหรอกค่ะ”

“กลับมาแล้วจะกินอะไร จะมาเกาะฉันกินไม่มีหรอกนะ แกต้องไปทำงาน ฉันไม่มีปัญญาหาเลี้ยงแกหรอก โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว” แต่ละประโยคที่เอื้องฟ้าพูดออกมา ทำให้ปาลินสะอึก

“ลินก็คิดว่าจะหางานทำเหมือนกัน ไม่ได้คิดที่จะรบกวนน้าเอื้องหรอกค่ะ” อย่างน้อยนี่ก็คือบ้านของเธอที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้ ปาลินไม่คิดไปอยู่ที่อื่นเพราะไม่มีที่ไปด้วย ผูกพันกับที่นี่ด้วย เธออยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก

ถึงเอื้องฟ้าจะพูดเหมือนไล่เธอออกจากบ้าน หรือจะฮุบบ้านหลังนี้เอาเสียเอง แต่เธอก็ไม่ไปไหนแน่ เธอยังเรียนไม่จบ ออกไปหาที่อยู่เองก็มีค่าเช่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ ไหนท้องที่โตขึ้นทุกวัน ต้องหาเงิน

เอาไว้คลอดลูกอีก

ตอนได้ทุนไปเรียนในเมืองก็ได้พักหอนอนในมหาวิทยาลัย ตื่นมาก็ตั้งใจเรียน ไม่เคยไปเที่ยวเถลไถลที่ไหน เธอเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดเฉิ่มเชย จนชา

นนท์รุ่นพี่ปีสี่มาจีบนั่นแหละ ถึงทำให้เธอได้ไปไหนมาไหนบ้าง เพราะชานนท์เป็นหนุ่มเมืองกรุงฯ ที่รู้จักถนนหนทางทุกที่ นั่นทำให้เธอได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาหลังจากเป็นแฟนกับเขา แต่มันก็มาพร้อมกับความ

ผิดพลาดหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว เธอพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาจนตั้งครรภ์

อ่านต่อ