Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
แค่เคยรักกัน

แค่เคยรักกัน

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
579
ชม
19
บท

เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง

บทที่ 1 1

1

ชานนท์ถึงกับกะพริบตาปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าที่น้องสาวคนใหม่ของตัวเอง

หญิงสาวที่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยก็ชะงักไปเหมือนกัน ทั้งสองจ้องมองกันตัวแข็งค้าง เหมือนโดนสาปให้กลายเป็นหิน

เขาตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดินหนี ตามหาแทบบ้า แต่เธอกลับอยู่ใกล้แค่เอื้อม โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน

แล้วความทรงจำในอดีตก็หวนกลับมาอีกครั้ง

“เราเลิกกันเถอะนะลิน พี่ไม่ได้รักลินแล้ว”

“พะ... พี่นนท์ ไม่ได้รักลินแล้วเหรอคะ” ปาลินน้ำตาร่วงพรูเมื่อได้ยินประโยคนั้นของแฟนหนุ่ม

“อืม...” ชานนท์ตอบรับเสียงขรึม สายตาของเขาว่างเปล่าเย็นชา ทำเอาปาลินเซถอยหลังเหมือนจะหกล้ม

“พี่รักพี่บีเหรอคะ” หลังจากได้เสียกันอยู่หลายครั้ง ด้วยความหัวอ่อนของเธอที่โดนเขาล่อลวง หลอกให้ไปหาเลยต้องตกเป็นของเขา แต่อีกนัยหนึ่งเพราะเธอรักเขาด้วยจึงยอม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเองเท่าใดนัก กินยาคุมกำเนิดเอา แต่ก็พลาดท้องจนได้

ในวันที่ท้อง เธอเดินมาหาเขา เพื่อจะปรึกษา หาทางออกให้กับตัวเอง เขากลับมาบอกเลิก และควงอีกคนมาเย้ยหยัน

โง่จัง! ปาลินคิดในใจอย่างเจ็บปวด

เธอกลืนคำว่า ‘ท้อง’ ลงไปในคอหอย ถ้าขืนพูดออกไปเขาคงไล่ให้ไปเอาเด็กออก จึงได้แต่ปิดปากเงียบเอาไว้ด้วยความอดสูในใจ

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะ” เขาพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เธอเจ็บปวดเจียนตาย เธอน่ะเหรอจะกล้าเสนอหน้าไปขอให้เขาช่วยอะไรอีก

“พี่นนท์คะ ขอถามสักคำได้ไหม ที่แล้ว ๆ มาพี่นนท์เคยรักลินบ้างไหมคะ” ปาลินกล้ำกลืนฝืนถามด้วยน้ำตานองหน้า

“พี่จีบเธอเล่น ๆ แล้วก็ลองคบดู แต่มันก็ไปกันไม่รอด พี่ไม่ได้รักเธอ ฝืนต่อไปก็มีแต่จะเจ็บ หมายถึงเธอที่จะเจ็บปวดเสียเปล่า ๆ”

“เหรอคะ เราไปกันไม่รอดจริงๆ เหรอคะ” ปาลินได้แต่ยืนบื้อ ถอยหนีไปหลายก้าว แล้วคนที่บอกว่ารักเธอสุดหัวใจก็กอดเอวบางของผู้หญิงอีกคนเดินห่างออกไป

ปาลินทรุดตัวนั่งลงบนพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอกอดเข่าร้องไห้อย่างหนัก

จะทำยังไงต่อไปดี หญิงสาวรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด

การกลับบ้านต่างจังหวัดเป็นทางออกเดียวในตอนนี้ แต่การทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้โดนมารดาเลี้ยงแดกดันอย่างหนัก

“ฉันนึกว่าแกจะหางานทำอยู่ในเมืองศิวิไลซ์เสียอีก”

“...” เงียบ ไม่มีการตอบโต้แต่อย่างใด อาจเพราะเธอคร้านจะคุยกับมารดาเลี้ยงจอมหาเรื่อง

“เห้อ... ก็นึกว่าแกจะเรียนที่โน่น ทำงานที่โน่นเสียอีก ทำไมถึงได้กลับมาล่ะ ที่บ้านก็ลำบาก แกจะกลับมาเกาะกินตอนปิดเทอมไม่ได้นะ ถ้าอยากมีเงินก็ต้องไปทำงาน บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร พ่อแกเขายกให้ฉันกับน้องของแก ถ้าแกอยากมีบ้านใหม่ก็ไปเรียนแล้วก็ทำงานซื้อเอาเอง” ปาลินหันขวับไปมอง

“ทำไมแกมองหน้าฉันทำไม จะตบฉันเหรอนังลิน” เอื้องฟ้าเท้าสะเอวพร้อมบวก ทำเอาปาลินชะงัก เธอกำลังท้องอยู่ ขืนไปตบกับแม่เลี้ยงมีหวังลูกหลุดออกมา

พอเห็นลูกเลี้ยงไม่กล้า เอื้องฟ้าก็ด่าทอลูกเลี้ยงอย่างรังเกียจเดียดฉัน ตอนเรียนจบม. หก ปาลินสอบชิงทุนไปเรียนในเมืองใหญ่ได้ ทำให้เธอเจ็บใจยิ่งนักที่ไม่สามารถส่งปาลินไปหาเสี่ยเจ้าของบ่อนที่เธอไปติดหนี้อยู่ได้ เนื่องจากภพผู้เป็นสามีก็อยากให้ลูกสาวไปเรียนต่อในเมือง จะได้เรียนจบสูง ๆ แต่ตอนนี้ภพตายแล้ว ถ้านางจะหลอกปาลินไปขายก็คงไร้ปัญหา เพราะไม่มีใครขัดขวางได้อีก

“ลินไม่ได้หางานทำในเมืองหรอกค่ะ”

“กลับมาแล้วจะกินอะไร จะมาเกาะฉันกินไม่มีหรอกนะ แกต้องไปทำงาน ฉันไม่มีปัญญาหาเลี้ยงแกหรอก โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว” แต่ละประโยคที่เอื้องฟ้าพูดออกมา ทำให้ปาลินสะอึก

“ลินก็คิดว่าจะหางานทำเหมือนกัน ไม่ได้คิดที่จะรบกวนน้าเอื้องหรอกค่ะ” อย่างน้อยนี่ก็คือบ้านของเธอที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้ ปาลินไม่คิดไปอยู่ที่อื่นเพราะไม่มีที่ไปด้วย ผูกพันกับที่นี่ด้วย เธออยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก

ถึงเอื้องฟ้าจะพูดเหมือนไล่เธอออกจากบ้าน หรือจะฮุบบ้านหลังนี้เอาเสียเอง แต่เธอก็ไม่ไปไหนแน่ เธอยังเรียนไม่จบ ออกไปหาที่อยู่เองก็มีค่าเช่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ ไหนท้องที่โตขึ้นทุกวัน ต้องหาเงิน

เอาไว้คลอดลูกอีก

ตอนได้ทุนไปเรียนในเมืองก็ได้พักหอนอนในมหาวิทยาลัย ตื่นมาก็ตั้งใจเรียน ไม่เคยไปเที่ยวเถลไถลที่ไหน เธอเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดเฉิ่มเชย จนชา

นนท์รุ่นพี่ปีสี่มาจีบนั่นแหละ ถึงทำให้เธอได้ไปไหนมาไหนบ้าง เพราะชานนท์เป็นหนุ่มเมืองกรุงฯ ที่รู้จักถนนหนทางทุกที่ นั่นทำให้เธอได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาหลังจากเป็นแฟนกับเขา แต่มันก็มาพร้อมกับความ

ผิดพลาดหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว เธอพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาจนตั้งครรภ์

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

Frannie Bettuzzi
5.0

คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

เมียผมน่ารักจัง

เมียผมน่ารักจัง

Penn Tofallis
5.0

กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ