เกิดใหม่เป็นชายาท่านแม่ทัพ

Name: เกิดใหม่เป็นชายาท่านแม่ทัพ
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

691

ชม

บท

หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น

เกิดใหม่ ย้อนยุค จีนโบราณ

บทที่ 14 14

02-12 18:23

บทที่ 1 1

ในปี ค.ศ. 2025 หวังจื่อหลินเดินทอดน่องไปตามถนนสายใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คน เธอถือสมาร์ตโฟนไว้ในมือข้างหนึ่ง ดวงตาจดจ่ออยู่กับหน้าจอขณะอ่านนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอโปรดปราน ท่ามกลางเสียงผู้คนมากมาย เสียงรถยนต์ เสียงแตรรถ เสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้า รวมทั้งเสียงดนตรีจากร้านกาแฟที่คละเคล้ากันไป

"ทำไมต้องให้สามีหวังจื่อหลินเป็นคนสารเลวแบบนี้ด้วยนะ ฉันไม่เข้าใจเลยแก" หวังจื่อหลินบ่นกับเพื่อนขณะเลื่อนหน้าจอไปอ่านเนื้อหาในนิยายต่อ เธอหยุดเดินเพราะอ่านถึงตอนที่หวังจื่อหลินในนิยายโดนทำร้ายอย่างไม่เป็นธรรม เธอรู้สึกสงสารนางเอกของเรื่องเป็นอันมาก

“เหวินจงนายรู้ไหม ฉันอ่านมาจนถึงตอนจะจบแล้ว หวังจื่อหลินช่วยเหลือสามีทุกอย่าง แต่สุดท้ายโดนสามีกับเมียน้อยหักหลังฆ่าจนตาย เพราะหมดประโยชน์ นางเป็นลูกของขุนนางที่มีอำนาจ มีเงินทอง เป็นที่ไว้วางใจของฮ่องเต้ นางน่าจะได้สามีที่ดีกว่านี้”

“ทำไมนางเอกของเธอรันทดขนาดนี้ล่ะ” หลิวเหวินจงไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงได้ชอบอ่านนิยายดราม่าเช่นนี้

“ยังไม่พอแค่นั้น สามีของนางก็สวมรอย ว่าเคยช่วยชีวิตนางเอกเอาไว้อีก ทำให้นางเอกเข้าใจผิด หลงรักผิดคน คนที่ช่วยคือพระเอกที่เป็นแม่ทัพต่างหากล่ะ” หญิงสาวบ่นด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“แบบนี้ใช่ไหม นางเอกถึงได้แต่งงานกับตัวร้าย เพราะเข้าใจผิดนี่เอง” หลิวเหวินจงนึกสงสารนางเอกนิยายของเรื่องยิ่งนัก

“ก็ใช่น่ะสิ เจ็บใจนัก”

“ทำไมต้องเป็นแบบนั้นล่ะ” หลิวเหวินจงเอ่ยถามเพื่อนรัก เพราะถ้าเขาเป็นนักเขียน เขาจะไม่เขียนนิยายให้พระนางรันทดขนาดนั้นแน่

เขามองหน้าเพื่อนรัก อีกฝ่ายเป็นเพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกัน เขาตกหลุมรักเธอมาตลอด แต่เพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน จึงไม่กล้าบอกความจริงนี้ให้เธอได้รับรู้

“ฉันก็ไม่รู้หรอก”

“แล้วพระเอกเป็นใครเหรอ”

“เป็นแม่ทัพที่เป็นลูกนอกสมรสของฮ่องเต้ เป็นเพื่อนเล่นวัยเด็กของนางเอก คอยช่วยเหลือนางเอกมาโดยตลอด แต่นางเอกดันไม่รู้นี่สิ สงสารพระเอกเสียจริง ไปช่วยนางเอกในบ้านไอ้ตัวร้ายโดนฆ่าตายพร้อมพร้อมกัน แต่พูดไปพูดมาพระนางของเรื่องชื่อเหมือนฉันกับนายเลยนะ ตลกจัง” หวังจื่อหลินรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างมากล้น ที่พระนางต้องมาตายด้วยฝีมือคนชั่วแบบนี้ เธออยากรู้นักว่านักเขียนนิยายต้องการอะไร ต้องการให้นักอ่านอย่างเธออกแตกตายหรือยังไงกัน แต่ก็อดหัวเราะออกมาเสียไม่ได้ที่ชื่อพระนางเหมือนเธอกับเพื่อนสนิทเสียขนาดนี้

เพื่อนชายคนสนิทที่เดินเคียงข้างกันมาได้ฟังเนื้อเรื่องนิยายที่เพื่อนเล่าอย่างออกรสก็แอบยิ้มเล็กน้อย เขาเองก็แอบหลงรักเธอมานานแล้วแต่ไม่เคยปริปากบอกเธอเช่นกัน

"บางครั้งนางเอกในนิยายก็ต้องเจออุปสรรคเพื่อที่จะได้เป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นหรือไม่ก็มีความสุขในตอนท้ายหรือเปล่า แบบโดนฆ่าตายแต่ได้รู้ความจริงตอนหลังว่าคนที่คอยช่วยเหลือมาตลอดคือพระเอก และคนที่รักนางเอกตลอดคือพระเอก ทำให้ทั้งสองฟื้นคืนชีพกลับมาแก้แค้น แล้วก็เข้าใจกันมากขึ้น และรักกันมากขึ้น อะไรประมาณนี้" หลิวเหวินจง พูดขึ้นพร้อมกับมองไปข้างหน้า เห็นการจราจรบนถนนที่มีรถราหนาตาพอสมควร

"แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจแทนนางอยู่ดี โชคดีที่เราไม่ใช่ตัวละครในนิยายนะ" หวังจื่อหลิน พูดพลางมองไปที่ หลิวเหวินจง ผู้เป็นเพื่อนรัก รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ

หลิวเหวินจง พยักหน้าและยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน แต่ในใจกลับแอบคิดว่าถ้าเขาเป็นตัวละครในนิยายนี้ เขาจะต้องปกป้องเธอจากทุกสิ่งทุกอย่างไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอได้อย่างแน่นอน เขาก็คงเหมือนแม่ทัพหลิว ตัวละครที่ชื่อเหมือนเขา ที่แอบรักหวังจื่อหลินมานานแต่ยังไม่ทันบอกก็มีผู้ชายคนอื่นมาตัดหน้าไปเสียก่อน

"ฉันคิดว่าชีวิตคนเราก็เหมือนกับเนื้อหาในนิยายนะ มีทั้งดีทั้งร้าย ท้ายที่สุดก็ต้องหาทางแก้ไขให้ได้" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น สะท้อนบางสิ่งที่เขาอยากบอกกับเธอ

หวังจื่อหลิน มองเขาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองถนนที่คับคั่งไปด้วยผู้คน แล้วพูดขึ้นว่า...

"ก็ใช่ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ชีวิตก็จะไม่สนุกน่ะสิ หวังจื่อหลินควรได้รู้ความจริงก่อนตายนาน ๆ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับผู้ชายที่รักและหวังดีกับนางมาโดยตลอด ไม่ใช่มารู้ความจริงเอาตอนใกล้สิ้นใจ ว่าคนที่รักและคอยห่วงใยอยู่ตลอดคือหลิวเหวินจงแล้วก็ตายพร้อมกัน เห้อ..." คนอินกับนิยายถอนใจหนักหน่วง

"จริง อันนี้ฉันเห็นด้วยกับเธอ" หลิวเหวินจงตอบยิ้ม ๆ เขาเองก็หมดสิทธิ์ในตัวเพื่อนรักแล้วเช่นกัน กำลังจะสารภาพรัก แต่เธอดันมีผู้ชายคนอื่นขอเป็นแฟนต่อหน้า

ต่อตา เขาต้องเอาช่อดอกไม้ไปซุกซ่อนไว้ด้านหลัง แล้วก็ยืนมองเธอตอบรับความรักของผู้ชายอีกคน มองเธอคบหากับหมอนั่น และที่สำคัญทั้งสองตกลงหมั้นกันแล้ว กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้า

หวังจื่อหลิน ยังคงติดอยู่ในโลกของนิยายที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ ความรู้สึกที่ว่าความยุติธรรมในโลกนิยาย มันห่างไกลจากความเป็นจริงมากนัก ทำให้เธอเริ่มบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ

อ่านต่อ