Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เมื่อนางเอกได้บทนางร้าย

เมื่อนางเอกได้บทนางร้าย

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
638
ชม
24
บท

พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!

บทที่ 1 1

1

ท้องฟ้าอันมืดสนิทในค่ำคืนนี้มีดวงดาวเต็มท้องฟ้า อากาศร้อนอบอ้าวทำให้ปรมินทร์ เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เขาเพิ่งกลับมาจากการประชุมสำคัญ

ท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ เขาค่อย ๆ ปลดเน็กไทออกและนิ่วหน้าเข้าหากันด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม

ทำไมเขาถึงได้รู้สึกร้อนเช่นนี้ก็ไม่รู้

ร่างสูงจัดการปลดอาภรณ์ทุกชิ้นออกจากกายเพื่อดับความร้อนรุ่ม เขาคงต้องอาบน้ำเพื่อให้ตัวเองหายจากความทรมานนี้เสีย

ปรมินทร์ทั้งอาบน้ำ ทั้งดื่มน้ำ เขาทำทุกอย่างแล้วแต่ร่างกายยังร้อนรุ่มปวดร้าวด้วยความทรมาน

ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองต้องโดนวางยาแน่ ๆ มีทางเลือกสามทางในตอนนี้ ต้องหาผู้หญิงมาดับความร้อนรุ่ม ต้องไปหาหมอ และสุดท้ายต้องอดทนพยายามช่วยเหลือตัวเองให้ยาหมดฤทธิ์ วิธีการที่ดีที่สุดและง่ายที่สุดคือหาผู้หญิงสักคน ในขณะที่มือหนากำลังจะกดโทรศัพท์ไปสั่งเลขาคนสนิทให้ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้เขา

เขามีเลขาสองคน คือพิมพ์ลภัสกับธนกร

พิมพ์ลภัสยังเป็นน้องน้อยวัยเด็กที่เขาเอ็นดู ก่อนจะไม่ได้เจอกันหลายปี และกลับมาเจอกันอีกครั้งเพราะมารดาของเขาช่วยเหลือเธอเอาไว้ หลังจากที่เธอกับน้องชายหนีออกมาจากบ้าน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ปรมินทร์ผวา คิดว่าธนกรมาหา จึงรีบปิดประตู

“เจ้านายคะ มื้อดึกที่เจ้านายสั่งเอาไว้ค่ะ ว้าย!” เธอหิ้วกล่องขนมจีบเจ้าดังประจำจังหวัดมาให้เขา แต่โดนกระชากเข้าไปในห้องเต็มแรง

อยู่ด้วยกันที่ทำงาน พิมพ์ลภัสเรียกเขาว่าเจ้านายทุกคำ ไม่ได้ทำตัวสนิทสนมเรียกเขาว่าพี่เหมือนเวลาอยู่ด้วยกันหรืออยู่กับมารดาของเขา

ปรมินทร์รู้สึกว่าตัวเองหน้ามืดแล้วในตอนนี้ เขารั้งเธอไปที่เตียงนอนกว้าง

“ช่วยหน่อย ต้องการอะไรจะให้หมด”

“ชะ... ช่วยอะไรคะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามอย่างตกใจ จะไม่ให้เธอตกใจได้อย่างไรกัน ก็เจ้านายมาดขรึมกดเธอไปกับเตียงกว้าง แล้วก็ทำท่าทีจะกินตับเธอเสียอย่างนั้น

“พี่โดนวางยา”

“แล้วยังไงคะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามอย่างตกใจ

“ก็ช่วยหน่อยไง” ปรมินทร์กระชากเสื้อผ้าของคนที่เอาแต่ถามออกไป เธอตกใจ รีบปัดป้องแต่เขาก็กดมือน้อยไปกับเตียงนอนกว้าง

“พี่จะรับผิดชอบ อยากได้อะไรจะให้ทุกอย่าง”

“ไม่เอาค่ะ พิมพ์ไม่เต็มใจ” เธอปฏิเสธปากคอสั่นไปหมด แต่ปรมินทร์ไม่คิดจะใส่ใจ เขาจัดการทำตามความปรารถนาของตัวเองในทันที

ค่ำคืนที่เร่าร้อนผ่านไป พิมพ์ลภัสลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปหมดทั้งร่าง เธอกะพริบตาปริบ ๆ ก็พบกับเจ้าของร่างสูงกำลังนอนมองเธออยู่

พิมพ์ลภัสสะดุ้งรีบดึงผ้าห่มมากอดเอาไว้ ก่อนจะมองเขาอย่างเอาเรื่อง

“เมื่อคืนพี่ทำให้พิมพ์เจ็บหรือเปล่า” สรรพนามเปลี่ยนไปในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์เจ้านายกับลูกน้องอีกต่อไป และแท้ที่จริงแล้วเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนรักมารดาของเขา แม้มารดาของเธอจะจากไปแล้ว แต่มารดาของเขาก็ยังเอ็นดูเธออยู่เสมอ

เธอมาทำงานกับเขาก็เพราะว่ามารดาของเขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เนื่องจากน้องชายของเธอป่วยหนัก กลายเป็นเจ้าชายนิทรา เพราะอุบัติเหตุจากรถยนต์

“ถามได้ ลองมาเป็นพิมพ์ดูสิ” เธอทำหน้างอใส่เขา หมดกันเยื่อพรหมจรรย์ทีเพียรรักษามายี่สิบห้าปี

นี่ใช่ไหมเขาเรียกเบญจเพส ซวยเสียจริง

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ปรมินทร์รู้สึกเสียความมั่นใจในตัวเองไปเยอะ เขาเป็นหนุ่มหล่อร่ำรวยมีฐานะ สาว ๆ อยากขึ้นเตียงด้วยกันทั้งนั้น ในขณะที่เธอขึ้นเตียงกับเขาแล้วไม่ได้มีท่าทียินดีเลยสักนิด

“จะให้ทำหน้ายังไงล่ะคะ พิมพ์เสียตัวแบบไม่ได้ยินยอมนะ”

“อยากได้อะไรให้หมด” ก่อนจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เขาจำได้ว่าเคยสัญญาเธอเอาไว้แบบนั้น

“น้องของพิมพ์ป่วย พิมพ์ต้องการแค่ค่ารักษาน้องตลอดชีพ ถ้าพี่โอเคก็ตามนี้” เธอทำท่าจะลุก

“เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรอีกคะ”

“เธอไม่เรียกร้องอะไรให้ตัวเองบ้างเลยเหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ เธอก็เบี่ยงหน้าหนี ก่อนจะดันปลายคางของเขาออกห่าง

“ไม่ต้องขยับเข้ามาพูดใกล้ ๆ ขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”

“ว่าไง” เขาดึงเธอมาโอบกอดเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนง่าย ๆ

“การขอให้พี่ช่วยรักษาน้อง ก็ถือว่าเป็นการขอให้ตัวเองแล้วนะคะ ทุกวันนี้พิมพ์ต้องเป็นคนจ่ายค่ารักษาน้องทั้งหมดนี่คะ แล้วพี่คิดว่าพิมพ์ต้องเรียกร้องอะไรอีกเหรอ” น้องชายของเธอโดนรถชนจนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง

“เช่นเรียกร้องให้รับผิดชอบอะไรแบบนี้ไง”

“แล้วพี่อยากรับผิดชอบพิมพ์ยังไงคะ”

“แต่งงาน มีครอบครัวอะไรแบบนี้”

“แล้วพี่อยากแต่งงานกับพิมพ์ไหมล่ะคะ” เธอเอ่ยถาม

“พี่” เอาอึกอัก

“พี่ก็ไม่ได้อยากแต่งงาน เพราะเราเผลอมีความสัมพันธ์กันเพราะพี่โดนวางยา” เธอเดาเอาว่าคงเป็นสาวสวยคนหนึ่งที่มองเขาตาเป็นมันก่อนหน้านี้ เกิดเป็นคนหล่อนี่ก็ต้องระวังตัวเหมือนกันนะ ยิ่งหล่อรวยยิ่งต้องระวังตัว เพราะอาจจะถูกสาวที่ไหนก็ไม่รู้วางยาจับทำผัวเอาได้

“นี่เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ เธอเสียตัวให้พี่นะ”

“รู้สึกค่ะ”

“นั่นไง”

“เจ็บมากค่ะ เซ็กซ์พี่ห่วยมาก นี่ถ้าพิมพ์ต้องจ่ายค่าตัวพี่ ยี่สิบบาทยังแพงไปค่ะ” เธอผลักเขาออกจนกระเด็น ก่อนที่จะหนีเข้าห้องน้ำ

ปรมินทร์ได้แต่นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่บนเตียงเมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้น

เขาได้จิ้นเธอนะ เป็นผู้ชายคนแรกด้วย นี่เธอจะไม่เรียกร้องให้เขารับผิดชอบอะไรเลยเหรอ

“พี่อย่าลืมนะคะเรื่องที่ต้องจัดการเรื่องค่ารักษาน้องของพิมพ์” เธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ขณะเดินออกมาจากห้อง มารดาของเขาช่วยเหลือเธอเอาไว้ ให้งานทำในตำแหน่งเลขาของท่าน ก่อนจะย้ายให้มาเป็นเลขาของเขา

“อ้อ...” เธอร้องขึ้นขณะจะออกจากห้อง ทำให้เขาหันไปมองอย่างสนใจ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

เจ้าสาว(ไม่)ปรารถนารัก

เจ้าสาว(ไม่)ปรารถนารัก

คุณธิดา
5.0

นุชพินตา ควรเป็นเจ้าสาวที่น่าอิจฉาที่สุดที่ได้แต่งงานกับ ปุลวัชร เจ้าบ่าวที่ทั้งหล่อ รวย เนื้อหอม เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆ ทั้งเมือง แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าบ่าวในฝันนั้น...ทั้งไร้หัวใจ และไม่ได้รักเธอสักนิด! การแต่งงานที่ไร้รัก อยู่กันไปก็มีแต่เจ็บปวดเท่านั้น แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอไม่อาจปฏิเสธ แม้จะต้องถูกเขาทำร้ายหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะทำอย่างไรหากใจที่ไม่คิดปรารถนารักกลับอยากได้ความรักจากเขา ------------------------------ “เธอเคยนอนกับผู้ชายหรือเปล่า” เขาถามออกมาจากปากร้าย ตอนที่เธอได้ยินถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าเขาจะถามตรง ๆ และในนาทีต่อมา นุชพินตาก็รู้สึกโกรธมาก หญิงสาวโต้เขากลับ “ทำไมผู้ชายดี ๆ การศึกษาดี ๆ ถึงได้พูดจาแบบนี้คะ มาพูดดูถูกกัน เมื่อกี้ก็หาว่าพวกเราขายตัว และตอนนี้ยังมากล่าวหาฉันอีกว่าฉันสำส่อน คุณถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน ที่คุณเคยนอนด้วยหรือยังไงคะ” ความเจ็บปวดระบายออกมาทางสายตา เขาเป็นบ้าอะไรกันนี่ คำพูดแบบนี้มาจากสันดานข้างในหรือเพราะว่าเขาเมา “แล้วเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือเปล่าล่ะ” เขาย้ำอีกครั้ง จ้องสบตาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ “ปากร้าย ประโยคนี้คุณไม่ควรถามออกมาด้วยซ้ำไป” จากที่เรียกเขาว่าพี่ปุ่น ชักขุ่นและมีอารมณ์โมโหขึ้นมาเปลี่ยนสรรพนามที่คนฟังก็รู้ว่าห่างเหิน “ผู้หญิงที่ดี ๆ ที่ไหน จะตอบตกลงแต่งงานกันชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่คิด เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น” “แล้วมันยังไงคะ” นุชพินตาก็ไม่ยอมเหมือนกัน “เธออาจจะเป็นมือสองก็ได้” ‘เมื่อคืนเขาไปนอนที่ไหน แล้วไปนอนกับใคร’ ‘อ้อ… ก็คงจะเป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ’ ดวงตาเศร้าลง เธอลุกขึ้นไปเปิดม่านหน้าต่าง และมองออกไปยังท้องทะเล แสงอาทิตย์กระทบกับระลอกคลื่นที่ไล่เรียงกันกระทบเข้าฝั่ง นุชพินตาถึงกับถอนหายใจดังเฮือก ‘ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ มาให้เขาย่ำยีเล่นใช่หรือไม่’ เฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ‘ยะหยาอย่าเสียใจไปเลยนะ เธอต้องทำตัวเองให้เข้มแข็ง แข็งแรงเถอะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน’ คำพูดปลอบโยนตัวเอง ‘ใช่… ฉันไม่ได้รักเขา และจะเกลียดเขาให้มากกว่านี้’ เธอตอกย้ำคำนี้เข้าไปในหัวใจของตัวเองด้วยความมุ่งมั่นและสายตาที่แน่วแน่ แม้จะรู้สึกเจ็บแน่นในหัวอก ------------------------------ “ฉันจะหย่ากับเธอ” เขาเอ่ยอย่างใจดำ หญิงสาวถึงกับใจหล่นวูบ เธอเม้มขบริมฝีปาก กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว นุชพินตาพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว “นางผู้หญิงไร้ยางอาย แพศยาฉันเกลียดผู้หญิงหลายใจ ฉันเกลียดผู้หญิงที่นอกใจ ไปให้พ้นจากบ้านของฉัน ไปให้พ้นจากหน้าฉัน พรุ่งนี้จะให้ทนายทำใบหย่า” “พี่ปุ่นคะ” เธอยกมือขึ้นมาไหว้เขาปลก ๆ “เราสองคนเพิ่งแต่งงานกันเองนะคะ ยะหยาไม่อยากให้คุณลุงและคุณย่าเสียใจ” “แต่สิ่งที่เธอทำล่ะ มันน่าอาย แล้วเธอไม่ละอายบ้างเหรอ หน้าด้าน” เขามีอาการเสียใจ และหัวเสีย นุชพินตาเอง เธอไม่คิดว่าปุลวัชรจะปากร้ายด่าทอเธอได้ถึงเพียงนี้ “ฉันจะหย่ากับเธอแน่นอน เตรียมปากกาไว้เซ็นใบหย่าในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” พูดจบ เขาเดินเข้าไปใช้มือปัดแจกันที่อยู่ใกล้ และชกบานกระจกที่ใช้ตกแต่งอยู่ในห้องโถงด้วย จนกระจกแตกละเอียดทั้งบาน มือของปุลวัชรมีเลือดไหลซึม เขาจะเดินเข้าห้องทำงานและปิดประตูตามหลังดังโครม นุชพินตาตกใจ และหวาดกลัวกับสิ่งที่เธอได้เห็น ความดีใจที่สามีจะกลับมา เธอจะบอกข่าวดีเขา และกินข้าวด้วยกัน ได้มลายหายไปสิ้น มีเพียงความเศร้าเข้ามาทับถมอยู่ในจิตใจของนุชพินตา แล้วหญิงสาวยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาปล่อยโฮ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ