ลูน่าผู้บอบช้ำ กับคำสาบานแก้แค้นอันเงียบงัน

Name: ลูน่าผู้บอบช้ำ กับคำสาบานแก้แค้นอันเงียบงัน
Rating: 5.0 (1 reviews)

Gavin

มนุษย์หมาป่า | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

ชม

บท

ผู้หญิงคนหนึ่งพาเด็กชายเข้ามาในคลินิกของฉัน เด็กคนนั้นมีดวงตาเหมือนคู่แท้ของฉัน และมีความผิดปกติทางพันธุกรรมที่พบได้เฉพาะในสายเลือดอัลฟ่าของเขาเท่านั้น เธอบอกว่าเดเมียน คู่แท้ของฉัน คือพ่อของเด็ก และผ่านพันธะคู่แท้ ฉันสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้เธอ ในขณะที่เขาโกหกฉันว่าเขาอยู่ที่ไหน คืนนั้นในงานเลี้ยงประจำปีของฝูง เขาผลักฉันอย่างแรงเพื่อปกป้องเด็กคนนั้น จนฉันแท้งลูกที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ขณะที่ฉันนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น เขากลับปลอบโยนลูกชายของเขาที่แค่เข่าถลอก โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองฉันเลยสักนิด ต่อมาเมียน้อยของเขาก็ผลักฉันตกหน้าผา และประกาศตัดสัมพันธ์กับฉันในนามของเขา แต่ฉันรอดมาได้ และหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันก็ขึ้นเครื่องบินไปสวิตเซอร์แลนด์ พร้อมที่จะเกิดใหม่จากเถ้าถ่านของผู้หญิงที่เขาทำลายจนย่อยยับ

การทรยศ การตั้งครรภ์ แก้แค้น คู่รักแห่งโชคชะตา มนุษย์หมาป่า

บทที่ 16

11-06 16:41

บทที่ 1

ผู้หญิงคนหนึ่งพาเด็กชายเข้ามาในคลินิกของฉัน เด็กคนนั้นมีดวงตาเหมือนคู่แท้ของฉัน และมีความผิดปกติทางพันธุกรรมที่พบได้เฉพาะในสายเลือดอัลฟ่าของเขาเท่านั้น

เธอบอกว่าเดเมียน คู่แท้ของฉัน คือพ่อของเด็ก

และผ่านพันธะคู่แท้ ฉันสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้เธอ ในขณะที่เขาโกหกฉันว่าเขาอยู่ที่ไหน

คืนนั้นในงานเลี้ยงประจำปีของฝูง เขาผลักฉันอย่างแรงเพื่อปกป้องเด็กคนนั้น จนฉันแท้งลูกที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง

ขณะที่ฉันนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น เขากลับปลอบโยนลูกชายของเขาที่แค่เข่าถลอก โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองฉันเลยสักนิด

ต่อมาเมียน้อยของเขาก็ผลักฉันตกหน้าผา และประกาศตัดสัมพันธ์กับฉันในนามของเขา

แต่ฉันรอดมาได้ และหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันก็ขึ้นเครื่องบินไปสวิตเซอร์แลนด์ พร้อมที่จะเกิดใหม่จากเถ้าถ่านของผู้หญิงที่เขาทำลายจนย่อยยับ

บทที่ 1

ไอรดา POV:

กลิ่นสมุนไพรปลอดเชื้อที่คุ้นเคยอบอวลไปทั่วห้องทำงานของฉัน กลิ่นที่ปกติแล้วจะช่วยให้จิตใจฉันสงบลงได้

แต่วันนี้มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนกรงขัง

นี่เป็นวันแรกของฉันในตำแหน่งหัวหน้าผู้เยียวยาแห่งฝูงจันทราทมิฬ ตำแหน่งที่ฉันได้มาด้วยความสามารถของตัวเอง ตำแหน่งที่คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าเดเมียน แบล็ควู้ด เพิ่งจะฉลองให้กับฉัน

แต่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันไม่ใช่คนไข้ที่มาขอความช่วยเหลือ

เธอคือคำประกาศสงคราม

เธอชื่อเกษรา ธอร์น เป็นโอเมก้าระดับล่าง ลูกชายของเธอ เด็กน้อยที่มีดวงตาสีเทาดุจพายุเหมือนเดเมียน ขยับตัวยุกยิกอยู่บนตักของเธอ

“เขาจะมีอาการ...แปลกๆ ค่ะ” เกษราพูด น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาราวเสียงครางของแมว แต่มันกลับเสียดแทงประสาทของฉัน

“หมอในฝูงช่วยอะไรไม่ได้เลย พวกเขาบอกว่ามีแต่หัวหน้าผู้เยียวยาเท่านั้นที่จะวินิจฉัยได้”

ฉันมองไปที่เด็กชาย ลีโอ พลังงานในตัวเขารู้สึกผิดปกติ เป็นคลื่นความโกลาหลที่เบาบางแต่คุ้นเคย มันคือความไม่สมดุลของพลังงานที่พบได้ยากยิ่ง ซึ่งฉันเคยอ่านเจอแต่ในตำราโบราณเท่านั้น เป็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นเฉพาะในสายเลือดอัลฟ่าของฝูงจันทราทมิฬ

สัญชาตญาณหมาป่าในตัวฉันตื่นขึ้น มันคำรามเตือนภัยอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ

แล้วฉันก็ได้กลิ่นนั้น

กลิ่นที่ติดอยู่บนตัวเด็กชาย จางเสียจนแทบจะถูกกลบด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาถูกของแม่เขา

มันคือกลิ่นพายุที่พัดผ่านป่าสน กลิ่นดินดิบ และกลิ่นสายฟ้าฟาดฟัน

มันคือกลิ่นของเดเมียน กลิ่นของคู่แท้ของฉัน

หัวใจฉันเต้นรัวอยู่ในอก เหมือนเสียงกลองที่ตีอย่างบ้าคลั่งเพื่อปฏิเสธความจริง

“แล้วชื่อพ่อของเด็กล่ะคะ” ฉันถาม เสียงของฉันตึงเครียดขณะดันแบบฟอร์มคนไข้ไปให้เธอ

เกษรายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่เชื่องช้าและจงใจ เธอหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเขียนด้วยลายมือที่สวยงาม: เดเมียน แบล็ควู้ด

ชื่อนั้นจ้องมองกลับมาที่ฉัน เหมือนรอยเปื้อนสีดำบนกระดาษขาว โลกทั้งใบของฉันพลันเอียงกระเท่เร่

“สายเลือดของอัลฟ่า” เกษราพูด ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่ฉัน “ต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์เพื่อปกป้องไม่ใช่เหรอคะ คุณผู้เยียวยาไอรดา”

คำยั่วยุนั้นคมกริบราวกับใบมีดเงิน

ก่อนที่ฉันจะได้ตอบ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอรับสายแล้วเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นหวานหยดย้อย “เดเมียน ที่รัก...”

ผ่านพันธะคู่แท้ของเรา สายใยศักดิ์สิทธิ์ที่เทพีแห่งดวงจันทร์สร้างขึ้นระหว่างสองจิตวิญญาณที่ถูกลิขิตให้คู่กัน ฉันสัมผัสได้ถึงคลื่นความอบอุ่นและความรักใคร่จากเดเมียน มันพุ่งตรงไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉัน ความรู้สึกนั้นเหมือนถูกตบหน้าอย่างจังจนหายใจไม่ออก

ฉันหลับตาลงแล้วส่งกระแสจิตหาเขาทันที

“คุณอยู่ที่ไหน” ฉันส่งความคิดไป ความสิ้นหวังปนเปอยู่ในนั้นจนฉันซ่อนมันไว้ไม่มิด

เขาตอบกลับมาทันทีอย่างราบรื่นและแนบเนียน “ประชุมกับผู้อาวุโสอยู่ ที่รัก อาจจะกลับไปทานข้าวเย็นช้านะ”

คำโกหกนั้นเป็นเหมือนหนามแหลมที่ทิ่มแทงเข้ามาในพันธะ เป็นความรู้สึกเย็นเยียบและน่าขยะแขยงที่บิดม้วนอยู่ในท้องของฉัน

เกษราวางสาย รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้นจนกลายเป็นรอยยิ้มเยาะอย่างผู้มีชัย “เดเมียนกำลังจะมารับพวกเราแล้วค่ะ”

ฉันลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างอย่างแข็งทื่อ ห้องทำงานของฉันมองเห็นลานกว้างใจกลางฝูง ไม่กี่นาทีต่อมา รถสีดำของเดเมียนก็แล่นเข้ามาจอด เขาลงจากรถ ไม่ใช่ด้วยท่าทีเป็นทางการของอัลฟ่าที่มาทำธุระของฝูง แต่ด้วยท่าทีสบายๆ ของคนเป็นพ่อ

เขารวบร่างของลีโอขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขน ฉันมองดูเขาคุยกับเกษรา ศีรษะของเขาโน้มลงไปใกล้เธอ เป็นภาพครอบครัวที่แสนจะอบอุ่น เป็นครอบครัวอัลฟ่าที่สมบูรณ์แบบ

เสียงกระแสจิตที่เป็นเอกลักษณ์ของคู่แท้ของฉันดังขึ้นในห้วงสำนึก

“ประชุมยืดเยื้อน่ะ” เสียงในหัวของเขาบอก ปนเปื้อนไปด้วยความเสียใจจอมปลอม “ทีมตัดสินใจว่าจะกินข้าวเย็นข้างนอกกัน คืนนี้ฉันไม่กลับบ้านนะ”

แต่เบื้องหลังคำพูดของเขา มีเสียงอื่นแทรกซึมผ่านสายใยเข้ามา เป็นเสียงที่เขาซ่อนไว้ไม่ได้

เสียงร้องอย่างมีความสุขของเด็ก

“แด๊ดดี้!”

คำโกหกนั้นทำลายความอดทนสุดท้ายของฉันจนหมดสิ้น โลกของฉันที่เคยสร้างขึ้นรอบตัวเขา พังทลายลงเป็นผุยผง

มือของฉันสั่น แต่การกระทำของฉันมั่นคง ฉันหยิบโทรศัพท์ตั้งโต๊ะขึ้นมา นิ้วมือกดหมายเลขที่ฉันท่องจำได้เมื่อหลายเดือนก่อน หมายเลขที่ฉันไม่เคยโทรหาเพื่อเห็นแก่เขา

เสียงที่สงบและมีสำเนียงต่างชาติรับสายในกริ๊งที่สอง “สถานพำนักแห่งจันทรา ผู้อำนวยการอลิสแตร์พูดครับ”

“ท่านผู้อำนวยการคะ” ฉันพูด เสียงของฉันกลวงโบ๋ “นี่ไอรดา จากฝูงจันทราทมิฬค่ะ เรื่องทุนวิจัยระยะเวลาหกเดือน...ตำแหน่งนั้นยังว่างอยู่ไหมคะ”

มีความเงียบไปชั่วครู่ “คุณไอรดา เราเกือบจะถอดใจเรื่องคุณไปแล้วครับ ใช่ครับ ยังว่างอยู่ แต่โปรแกรมนี้ต้องการการตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง ห้ามติดต่อกับฝูงของคุณตลอดระยะเวลาของโครงการ”

“ฉันเข้าใจค่ะ” ฉันพูด พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง ไปยังชายผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เป็นอีกครึ่งหนึ่งของจิตวิญญาณฉัน ขณะที่เขาขับรถจากไปพร้อมกับอีกครอบครัวของเขา “ฉันตกลงค่ะ”

อ่านต่อ