โอกาสแก้ตัวของฉัน, ความสำนึกผิดของเขา

โอกาสแก้ตัวของฉัน, ความสำนึกผิดของเขา

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
ชม
10
บท

พันธสัญญาที่ประทับตราด้วยความตายของพ่อ บังคับให้ฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายจากตระกูลกิจอนันต์ในวันเกิดครบรอบ 22 ปี และสวมมงกุฎ CEO คนต่อไปให้เขา หลายปีที่ผ่านมา ฉันวิ่งไล่ตามภัทร กิจอนันต์ เชื่อสุดหัวใจว่าความรักข้างเดียวของฉันจะชนะใจเขาได้ในสักวัน แต่ในงานวันเกิดของฉัน เขากลับมอบสร้อยข้อมือที่ควรจะเป็นของฉันให้กับจูน น้องสาวต่างแม่ของฉัน ต่อหน้าทุกคน “ทำตัวให้ชินซะเถอะพริ้ม” เขาเยาะเย้ย “ฉันกำลังจะได้เป็น CEO ฉันจะผูกมัดตัวเองกับผู้หญิงคนเดียวไม่ได้” เขาเรียกฉันว่าผู้หญิงหน้าไม่อายและร้ายกาจ เป็นความอัปยศของวงศ์ตระกูล เขาทำให้ฉันต้องอับอาย นอกใจฉันไปกับจูน และเรียกร้องให้ฉันยอมรับเรื่องผู้หญิงของเขาถ้าอยากจะเป็นภรรยา ความโหดร้ายของเขาทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาตบหน้าฉันในที่สาธารณะ และถึงขั้นพยายามจะใช้มีดแทงฉันในวันแต่งงาน ชาติที่แล้ว ความรักที่มืดบอดนี้ได้นำไปสู่ชีวิตแต่งงานที่เหมือนตกนรกทั้งเป็น เขาค่อยๆ วางยาพิษฉัน และฉันก็ตายอย่างโดดเดี่ยวในขณะที่เขามีความสุขกับน้องสาวต่างแม่ของฉัน แต่เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกลับมาอยู่ในงานเลี้ยงนั้น ช่วงเวลาก่อนที่เขากำลังจะมอบของขวัญของฉันให้คนอื่น ครั้งนี้ ฉันรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว และฉันก็รู้ว่าฉันจะไม่เลือกเขาอีกต่อไป

บทที่ 1

พันธสัญญาที่ประทับตราด้วยความตายของพ่อ บังคับให้ฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายจากตระกูลกิจอนันต์ในวันเกิดครบรอบ 22 ปี และสวมมงกุฎ CEO คนต่อไปให้เขา

หลายปีที่ผ่านมา ฉันวิ่งไล่ตามภัทร กิจอนันต์ เชื่อสุดหัวใจว่าความรักข้างเดียวของฉันจะชนะใจเขาได้ในสักวัน

แต่ในงานวันเกิดของฉัน เขากลับมอบสร้อยข้อมือที่ควรจะเป็นของฉันให้กับจูน น้องสาวต่างแม่ของฉัน ต่อหน้าทุกคน

“ทำตัวให้ชินซะเถอะพริ้ม” เขาเยาะเย้ย “ฉันกำลังจะได้เป็น CEO ฉันจะผูกมัดตัวเองกับผู้หญิงคนเดียวไม่ได้”

เขาเรียกฉันว่าผู้หญิงหน้าไม่อายและร้ายกาจ เป็นความอัปยศของวงศ์ตระกูล เขาทำให้ฉันต้องอับอาย นอกใจฉันไปกับจูน และเรียกร้องให้ฉันยอมรับเรื่องผู้หญิงของเขาถ้าอยากจะเป็นภรรยา

ความโหดร้ายของเขาทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาตบหน้าฉันในที่สาธารณะ และถึงขั้นพยายามจะใช้มีดแทงฉันในวันแต่งงาน

ชาติที่แล้ว ความรักที่มืดบอดนี้ได้นำไปสู่ชีวิตแต่งงานที่เหมือนตกนรกทั้งเป็น เขาค่อยๆ วางยาพิษฉัน และฉันก็ตายอย่างโดดเดี่ยวในขณะที่เขามีความสุขกับน้องสาวต่างแม่ของฉัน

แต่เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกลับมาอยู่ในงานเลี้ยงนั้น ช่วงเวลาก่อนที่เขากำลังจะมอบของขวัญของฉันให้คนอื่น

ครั้งนี้ ฉันรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว และฉันก็รู้ว่าฉันจะไม่เลือกเขาอีกต่อไป

บทที่ 1

พริ้ม กาญจนวิวัฒน์ POV:

พันธสัญญาที่ลงนามด้วยหมึกและประทับตราด้วยความตายของพ่อ ให้ความรู้สึกเหมือนคำพิพากษามากกว่าคำสัญญา มันกำหนดว่าในวันเกิดครบรอบ 22 ปีของฉัน ฉันจะต้องแต่งงานกับคนของตระกูลกิจอนันต์ และการทำเช่นนั้น ก็คือการสวมมงกุฎ CEO คนต่อไปของกิจอนันต์ กรุ๊ป

ฉันเพิ่งเดินออกจากห้องทำงานของเจ้าสัวธนินท์ กิจอนันต์ ประตูไม้โอ๊กหนักอึ้งปิดลงตามหลัง น้ำหนักของคำพูดของท่านยังคงถ่วงอยู่บนบ่าของฉัน อากาศในโถงทางเดินใหญ่โตนั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นของเงินเก่าและอภิสิทธิ์ชน

ขณะที่ฉันเลี้ยวตรงหัวมุม ฉันก็เดินชนเข้ากับคนคนเดียวที่ฉันหวังว่าจะหลีกเลี่ยงพ้น... ภัทร กิจอนันต์ และเขาไม่ได้มาคนเดียว กลุ่มลูกพี่ลูกน้องและญาติผู้น้องของเขากำลังยืนล้อมรอบ หัวเราะกับอะไรบางอย่างที่เขาพูด

พวกเขาเห็นฉันและเสียงหัวเราะก็เงียบลง กลุ่มคนแหวกทางออกเหมือนทะเลแยก ปล่อยให้ภัทรยืนอยู่ตรงนั้น เป็นภาพจำลองของความเย่อหยิ่งในชุดสูทสั่งตัดราคาแพง

“ดูสิว่าใครมา” ลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งชื่อซาร่า หญิงสาวหน้าตาเฉี่ยวคมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

เพื่อนของเธอหัวเราะคิกคัก “ยังตามตื๊อภัทรอยู่เหรอพริ้ม? ไม่เบื่อบ้างหรือไง?”

“น่าแปลกใจที่เธอกล้าโผล่หน้ามานะ” อีกคนพึมพำเสียงดังพอให้ฉันได้ยิน “หลังจากเรื่องงามไส้ทั้งหมดที่เธอทำไว้”

พวกเขาชอบยกเรื่องพ่อของฉันขึ้นมาพูดเสมอ ผู้ร่วมก่อตั้งในตำนาน ราวกับว่าวิญญาณของพ่อเป็นโล่ที่พวกเขาใช้หยามเหยียดฉันได้

“พ่อเธอคงพลิกตัวในหลุมศพถ้ารู้ว่าเธอทำตัวแบบนี้” ซาร่าพูด น้ำเสียงของเธอเจือไปด้วยความสงสารจอมปลอม “น่าสมเพชจริงๆ เป็นความอัปยศของตระกูลกาญจนวิวัฒน์”

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ภัทรเอาแต่จ้องมองฉัน ดวงตาสีฟ้าของเขาเย็นชาและไร้ความปรานีเหมือนท้องฟ้าในฤดูหนาว เขาปล่อยให้คำพูดของพวกนั้นลอยอยู่ในอากาศ แต่ละคำเหมือนก้อนหินเล็กๆ แหลมคมที่ขว้างมาใส่ฉัน ในชาติที่แล้ว คำพูดของพวกเขาคงทำให้ฉันแหลกสลาย แต่ตอนนี้ มันเป็นแค่เสียงน่ารำคาญ

“เธอมาทำอะไรที่นี่ พริ้ม?” เสียงของภัทรแทรกผ่านเสียงกระซิบ คมกริบและไร้ความอดทน

เขาก้าวเข้ามาหนึ่งก้าว สายตาของเขากวาดมองฉันอย่างดูแคลน

“ให้ฉันเดานะ” เขาพูด พลางแสยะยิ้มอย่างโหดร้าย “เธอเข้าไปหาพ่อฉันมาใช่ไหม? พยายามจะให้ท่านเข้าข้างเธอ”

เขาชี้มือกลับไปทางห้องทำงานอย่างไม่ใส่ใจ “จะบอกให้นะ บทลูกสาวหุ้นส่วนผู้ล่วงลับนี่มันเก่าแล้ว เธอรีดไถมันจนไม่เหลืออะไรแล้ว”

คำพูดของเขาตั้งใจจะทำให้ฉันเจ็บปวด ทำให้ฉันรู้สึกต่ำต้อยและน่าสมเพช เขาคิดว่าเขากำลังทำลายศักดิ์ศรีของฉัน

“เธอเล่นเกมนี้มาหลายปีแล้ว” เขาพูดต่อ น้ำเสียงต่ำและแฝงไปด้วยอันตราย “แต่มันจบแล้ว เธอทำให้ฉันอับอาย และเธอก็ทำให้ตัวเองอับอาย”

เขามองไปรอบๆ กลุ่มญาติที่กำลังยิ้มเยาะ “คนทั้งกรุงเทพฯ กำลังพูดถึงเรื่องของเรา เรื่องที่เธอไม่ยอมปล่อยฉันไปไหน ฉันเริ่มจะคิดทบทวนเรื่องแต่งงานทั้งหมดนี่แล้วนะ”

เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ขึ้น กลิ่นโคโลญจน์ของเขารุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ของฉัน “และเพื่อให้ชัดเจนนะ การวิ่งไปฟ้องพ่อฉันไม่ได้เปลี่ยนใจฉันหรอก ไม่มีอะไรที่เธอทำจะเปลี่ยนใจฉันได้”

ดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจที่คุ้นเคยจับจ้องมาที่ฉัน มันเป็นแววตาเดียวกับที่เขามองฉันเป็นพันๆ ครั้งในชีวิตแต่งงานที่เหมือนตกนรกของเรา แววตาที่มาก่อนการทรยศทุกครั้ง คำโกหกทุกคำ มันเป็นแววตาที่บอกฉันว่าฉันไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาเลย

ฉันนึกถึงความรักข้างเดียวในชาติที่แล้ว ความรักที่มืดบอดจนนำฉันไปสู่ความตาย ความทรงจำนั้นเป็นปมเย็นเยียบในท้องของฉัน

ฉันสูดหายใจเข้าช้าๆ อย่างตั้งใจ เพื่อตั้งสติ พริ้มคนที่เขารู้จักคงจะพังทลายไปแล้ว เธอคงจะอ้อนวอน ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตา

แต่ผู้หญิงคนนั้นตายไปแล้ว

“คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะภัทร” ฉันพูด น้ำเสียงของฉันสงบนิ่งและราบเรียบอย่างน่าประหลาดใจ

ฉันสบตาเขาโดยไม่หลบ

“ฉันไม่ได้พยายามจะให้ท่านธนินท์เข้าข้างฉัน ท่านต่างหากที่เป็นคนเชิญฉันมา”

ฉันปล่อยให้คำพูดนั้นซึมซับเข้าไปครู่หนึ่งก่อนจะปล่อยหมัดเด็ด

“ท่านจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบ 22 ปีให้ฉัน ที่นี่ ที่คฤหาสน์หลังนี้”

ความเงียบที่ตามมานั้นสมบูรณ์แบบ รอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของเหล่าลูกพี่ลูกน้องของเขาแข็งค้าง กลายเป็นความตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

“งานเลี้ยง?” ซาร่าพูดตะกุกตะกัก “ที่นี่? ท่านธนินท์เป็นคนจัดเองเลยเหรอ?”

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ และฉันก็เข้าใจว่าทำไม เจ้าสัวธนินท์เป็นคนเก็บตัว เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับงานสังคมของครอบครัวมาหลายปีแล้ว นับตั้งแต่ภรรยาของท่านเสียชีวิต การปรากฏตัวของท่านสงวนไว้สำหรับห้องประชุมและแวดวงธุรกิจระดับสูงสุดเท่านั้น

การที่ท่านจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ใครสักคนเป็นมากกว่าแค่การแสดงออก มันคือการประกาศจุดยืน

มันเป็นสัญญาณว่าพันธสัญญาที่พ่อของฉันทำไว้กับท่านกำลังจะเกิดผล คำสัญญาที่ว่าในวันเกิดครบรอบ 22 ปีของฉัน ฉันจะเลือกบุตรชายคนหนึ่งของท่านมาเป็นสามี การตัดสินใจของฉันไม่เพียงแต่จะกำหนดอนาคตของฉัน แต่ยังกำหนดว่าใครจะได้รับมรดกหุ้นส่วนใหญ่ของกิจอนันต์ กรุ๊ป และกลายเป็น CEO คนใหม่

เดิมพันครั้งนี้มันสูงลิบลิ่ว

รอยยิ้มเยาะเย้ยช้าๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซาร่าขณะที่เธอหันไปหาภัทร

“แหม แหม” เธอพูดเสียงหวาน “ยินดีด้วยนะ ลูกพี่ลูกน้อง”

คนอื่นๆ ก็พูดเสริมขึ้นมา น้ำเสียงหวานเลี่ยนไปด้วยความชื่นชมจอมปลอม “ดูเหมือนว่าคุณกำลังจะได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้วนะภัทร”

“ในที่สุดเธอก็ได้ตัวคุณไปจนได้”

สีหน้าของภัทรเปลี่ยนจากความสับสนเป็นความมั่นใจอย่างลำพองใจ เขามองมาที่ฉัน แววตาเป็นประกายแห่งชัยชนะ ราวกับว่าฉันเพิ่งจะยื่นมงกุฎให้เขา

“ยินดีด้วยนะพริ้ม” เขาพูด น้ำเสียงเจือไปด้วยชัยชนะที่ดูถูกเหยียดหยาม “ในที่สุดเธอก็ได้สิ่งที่เธอต้องการมาตลอด”

เขาก้าวเข้ามาใกล้ สายตาหยิ่งผยองกวาดมองฉันไปทั่ว เขาลดเสียงลงกระซิบ มีเพียงฉันเท่านั้นที่ได้ยิน

“แต่อย่าคิดว่านี่จะเปลี่ยนแปลงอะไรนะ” เขาขู่ฟ่อ “ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทำผิดพลาดเหมือนครั้งที่แล้ว”

การเอ่ยถึง “ครั้งที่แล้ว” ทำให้ฉันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งสันหลัง หรือว่าเขาจะจำได้เหมือนกัน?

“ถ้าเราจะแต่งงานกัน” เขาพูดต่อ น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นรายการข้อเรียกร้อง “มันมีเงื่อนไข เราจะอยู่กันคนละปีกของบ้าน เธอห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน และเธอห้ามถามว่าฉันจะไปไหนหรืออยู่กับใคร นั่นคือเงื่อนไขของฉัน จะรับหรือจะปฏิเสธก็แล้วแต่”

ฉันตกตะลึงกับความหน้าด้านของเขา กับเสียงสะท้อนของชีวิตในอดีตในคำพูดของเขา จนเกือบจะไม่ได้ยินเสียงนุ่มๆ ที่เรียกชื่อเขา

“ภัทรคะ?”

หญิงสาวคนหนึ่งก้าวเข้ามาในโถงทางเดิน เธอคือจูน ทอมป์สัน น้องสาวต่างแม่ของฉัน เธอสวมชุดเดรสสีขาวเรียบๆ ที่ทำให้เธอดูไร้เดียงสาและบอบบาง ผมยาวสลวยเป็นลอนนุ่มสยายรอบไหล่ เธอกุมแขนตัวเองไว้ สีหน้าเจ็บปวด

ท่าทีของภัทรเปลี่ยนไปในทันที ผู้ชายเย็นชาและเจ้าเล่ห์ที่เพิ่งยื่นคำขาดหายไป กลายเป็นชายหนุ่มผู้ห่วงใย

“จูน? ออกมาจากเตียงทำไม? เธอยังไม่สบายนี่” เขารีบเข้าไปหาเธอ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยแสดงให้ฉันเห็นมาก่อน

“ขอโทษค่ะ” เธอกระซิบ พิงเขาอย่างอ่อนแรง “คุณพ่อบังคับให้ฉันมา ท่านบอกว่า... ท่านบอกว่าฉันควรจะมาอยู่ที่นี่”

เขาจับมือเธอ สัมผัสของเขาอ่อนโยน “ไม่เป็นไร ตอนนี้เธอก็มาแล้วนี่”

จากนั้น สายตาของเขาก็เหลือบกลับมามองฉัน และความเย็นชาก็กลับมา คมกริบยิ่งกว่าเดิม

“ดูเธอสิ” เขาเยาะเย้ย ดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “เธอสุขภาพแข็งแรงดี แต่ยังต้องมีคนคอยตามเป็นพรวน จูนตัวร้อนเป็นไข้ เธอยังมาที่นี่ด้วยตัวเองได้เลย”

เขาโอบแขนปกป้องเธอ ดึงเธอออกไปราวกับว่าฉันเป็นเชื้อโรค

ขณะที่พวกเขาเดินไปตามโถงทางเดิน เขาเหลือบมองข้ามไหล่กลับมา

“อย่าลืมที่ฉันพูดล่ะพริ้ม” เขาเตือน น้ำเสียงขู่ต่ำ “ทำตัวดีๆ ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้ ฉันจะไม่แต่งงานกับเธอ”

เสียงหัวเราะที่เงียบงันและขมขื่นผุดขึ้นในลำคอของฉัน

โอ้ ภัทร

ถ้านายรู้ว่าฉันอยากให้มันเป็นจริงแค่ไหนก็คงจะดี

---

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
รักต้องห้าม  โทสะของผู้ปกครอง

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

วัยรุ่น

5.0

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

การคิดบัญชีอันขมขื่น ของภรรยา

การคิดบัญชีอันขมขื่น ของภรรยา

นิยายสั้น

5.0

ฉันกับภวินท์ สามีของฉัน เราคือคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในกรุงเทพฯ ใครๆ ก็เรียกเราว่าคู่รักทองคำ แต่ชีวิตแต่งงานที่ใครๆ ต่างอิจฉากลับเป็นเรื่องหลอกลวง เราไม่มีลูก เพราะเขามีภาวะทางพันธุกรรมที่หายากมาก เขาอ้างว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อุ้มท้องลูกของเขาจะต้องตาย เมื่อพ่อของเขาที่กำลังจะสิ้นใจเรียกร้องทายาท ภวินท์ก็เสนอทางออก...แม่อุ้มบุญ ผู้หญิงที่เขาเลือกคืออารยา เธอคือฉันในเวอร์ชันที่เด็กกว่า สดใสกว่า ทันใดนั้น ภวินท์ก็ยุ่งตลอดเวลา เขาต้องคอยดูแลเธอระหว่าง "กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วที่ยากลำบาก" เขาลืมวันเกิดฉัน เขาลืมวันครบรอบของเรา ฉันพยายามจะเชื่อเขา จนกระทั่งฉันบังเอิญได้ยินเขาคุยกับเพื่อนๆ ที่งานเลี้ยง เขาสารภาพกับเพื่อนว่าความรักที่เขามีให้ฉันคือ "ความผูกพันที่ลึกซึ้ง" แต่กับอารยา มันคือ "ไฟ" และ "ความเร่าร้อน" เขากำลังวางแผนจัดงานแต่งงานลับๆ กับเธอที่ภูเก็ต ในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะพาฉันไปฉลองวันครบรอบ เขากำลังจะมอบงานแต่งงาน ครอบครัว และชีวิตให้เธอ...ทุกสิ่งที่เขาปฏิเสธฉัน โดยใช้คำโกหกเรื่องภาวะทางพันธุกรรมร้ายแรงเป็นข้ออ้าง การทรยศหักหลังมันสมบูรณ์แบบเสียจนฉันรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง คืนนั้นเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พร้อมกับคำโกหกเรื่องไปทำงานต่างจังหวัด ฉันยิ้มและสวมบทบาทภรรยาที่แสนดีต่อไป เขาไม่รู้ว่าฉันได้ยินทุกอย่าง เขาไม่รู้ว่าในขณะที่เขากำลังวางแผนชีวิตใหม่ ฉันก็ได้วางแผนหนีของฉันไว้แล้ว และที่แน่ๆ เขาไม่รู้ว่าฉันเพิ่งโทรหาบริษัทที่เชี่ยวชาญเรื่องเดียว...การทำให้คนหายตัวไป

ถูกอัลฟ่าแผดเผา  เพลิงแค้นของฉัน  วันชำระของเขา

ถูกอัลฟ่าแผดเผา เพลิงแค้นของฉัน วันชำระของเขา

นิยายสั้น

5.0

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

นิยายสั้น

5.0

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก

จากเบี้ยของเขา สู่ควีนของเธอ

จากเบี้ยของเขา สู่ควีนของเธอ

นิยายสั้น

5.0

ฉันคือคีรติ วรโชติ นักข่าวหัวขบถแห่งตระกูลนักการเมืองทรงอิทธิพล ทางรอดเดียวของฉันคือความสัมพันธ์ลับๆ อันร้อนแรงกับอธิป สุริยวงศ์ ซีอีโอผู้ทรงอำนาจที่ราวกับสลักขึ้นจากน้ำแข็งและตรรกะ เขาเรียกฉันว่า "หายนะที่งดงามของผม" พายุที่ถูกกักขังไว้ในกำแพงเพนต์เฮาส์ของเขา แต่ความสัมพันธ์ของเราสร้างขึ้นบนคำโกหก ฉันค้นพบว่าเขาเพียงแค่ "ทำให้ฉันเชื่อง" เพื่อเอาใจผู้หญิงอีกคน กมลา ลูกสาวผู้อ่อนแอของหัวหน้าคณะทำงานของพ่อฉัน ซึ่งเขาเป็นหนี้บุญคุณที่ไม่อาจชดใช้ได้ เขาเลือกหล่อนต่อหน้าสาธารณชน เช็ดน้ำตาให้หล่อนด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็น เขาปกป้องหล่อน ปกป้องหล่อน และเมื่อฉันถูกคนชั่วคุกคาม เขาก็ทอดทิ้งฉันเพื่อรีบไปอยู่ข้างหล่อน การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นเมื่อเขาสั่งให้จับฉันเข้าคุกและซ้อม พร้อมกับคำรามว่าฉันต้อง "เรียนรู้บทเรียน" ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงระหว่างอุบัติเหตุรถชน โดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากระโจนไปขวางหน้ากมลา ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นเกราะกำบัง ปล่อยให้ฉันเผชิญแรงกระแทกเพียงลำพัง ฉันไม่ใช่คนที่เขารัก แต่เป็นภาระที่เขาพร้อมจะสังเวย ขณะนอนร่างกายแหลกสลายบนเตียงในโรงพยาบาล ในที่สุดฉันก็เข้าใจ ฉันไม่ใช่หายนะที่งดงามของเขา แต่เป็นตัวโง่ของเขาต่างหาก ดังนั้นฉันจึงทำสิ่งเดียวที่ทำได้ ฉันเผาโลกอันสมบูรณ์แบบของเขาให้วอดวาย ตอบรับคำขอแต่งงานจากมหาเศรษฐีใจดีที่สัญญาสันติสุขให้ฉัน และเดินจากไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งเถ้าถ่านแห่งความรักของเราไว้เบื้องหลัง

ค่าของเจ้าแม่มาเฟีย

ค่าของเจ้าแม่มาเฟีย

นิยายสั้น

5.0

การแต่งงานของฉันกับมาคิน ภัทรธำรง คือสัญญาที่ลงนามด้วยเลือด คือคำมั่นที่จะหลอมรวมสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เข้าไว้ด้วยกัน เขาคืออนาคตของฉัน คือราชันย์ที่ถูกเลือกมาให้ปกครองเคียงข้างฉัน ทุกคนต่างพูดว่าการรวมกันของเราคือพรหมลิขิต แต่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกและคำโกหกของผู้หญิงอีกคน มันคือกลิ่นของอัญญาริน เด็กกำพร้าผู้อ่อนแอที่ครอบครัวของเขารับมาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันตามเขาไปที่ไพรเวทคลับแห่งหนึ่ง จากในเงามืด ฉันเฝ้ามองเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและมอบจูบที่หิวกระหายและสิ้นหวังให้เธอ...จูบที่เขาไม่เคยให้ฉันเลย ในวินาทีนั้น อนาคตทั้งชีวิตของฉันแหลกสลายลง ในที่สุดฉันก็เข้าใจเสียงกระซิบจากลูกน้องของเขาว่าฉันเป็นเพียงรางวัลทางการเมือง ในขณะที่อัญญารินคือราชินีตัวจริงของพวกเขา เขาต้องการอาณาจักรของฉัน แต่หัวใจของเขาเป็นของเธอ ฉันจะไม่เป็นของรางวัลปลอบใจ ฉันจะไม่เป็นรองใคร ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เสียงของฉันเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง "หนูจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ" เมื่อท่านค้าน ฉันจึงปล่อยหมัดเด็ดสุดท้าย "หนูจะรักษาความต้องการของตระกูลเราในเรื่องพันธมิตรไว้ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเจ้าพ่อธาวิน วรไพศาล" แก้ววิสกี้ในมือพ่อร่วงแตกกระจายบนพื้น ธาวิน วรไพศาล คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เธอคนนี้ ไม่ใช่สาวส้มหล่น

เธอคนนี้ ไม่ใช่สาวส้มหล่น

Livia
5.0

ตอนเด็กถูกทอดทิ้งให้โดดเดี่ยว แม่ถูกทำร้าย ฉือเนี่ยนสาบานว่าจะเอาทุกอย่างที่เป็นของตัวเองกลับคืนมา!ครั้งแรกที่กลับมาที่เมืองจิง เธอถูกมองว่าเป็นผู้หญิงที่ไร้การศึกษาและสำส่อนหลายคนบอกว่าลู่เหยียนสือต้องตาบอดแน่ๆ ถึงได้มาสนใจฉือเนี่ยนแต่มีแค่ลู่เหยียนสือเท่านั้นที่รู้ ว่าเธอที่เขารักและทะนุถนอมนั้นมากความสามารถ สามารถสร้างความวุ่นวายให้ทั้งเมืองจิงได้ด้วยตัวคนเดียวเธอคือหมอมือหนึ่ง เธอคือแฮ็กเกอร์มือทอง และยังเป็นนักปรุงน้ำหอมชั้นยอดที่ได้รับการยกย่องจากบุคคลสำคัญคนภายนอก: "คุณลู่ คุณจะเอาใจภรรยาจนไม่มีขอบเขตเลยเหรอ ทำไมแม้แต่ประชุมยังต้องอุ้มเธอไว้ด้วย!"ลู่เหยียนสือ "ต้องเอาใจภรรยาถึงจะรุ่งเรืองเฟื่องฟู"ต่อมาความลับของเธอถูกเปิดเผย ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนหันมาชื่นชมและยกย่องเธอ...

พวกเจ้าคอยดู ข้าไม่ปล่อยไว้แน่

พวกเจ้าคอยดู ข้าไม่ปล่อยไว้แน่

Ellary Delossa
5.0

หยุนม่านชิง บุตรสาวของฮูหยินเอกจากจวนโหวหวยอัน ซึ่งถูกสลับตัวตอนอายุยังน้อย และเติบโตในชนบท เมื่อนางได้กลับมาที่จวนท่านโหวหวยอัน นางคาดหวังความรักและความอบอุ่นจากครอบครัว แต่ไม่คาดคิดว่าเป็นเพียงภาพลวงตาจวนโหวถูกยึดครองโดยหยุนโหรวเจียที่เป็นลูกสาวปลอม ในการวางแผนของลูกสาวปลอมและคู่หมั้นของนาง หยุนม่านชิงต้องแต่งงานในฐานะอนุภรรยา ต้องทำตัวนอบน้อมและก้มหัวให้ทุกคนเพื่อเอาใจคนในบ้าน นางคิดว่าจะได้ความรักและความสามัคคีในครอบครัว แต่กลับต้องถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่องจนถึงแก่ชีวิตเมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางกลับมาสู่วันที่เปลี่ยนโชคชะตาของนาง หยุนม่านชิงไม่ยอมอดทนอีกต่อไป นางค่อยๆ เผยโฉมหน้าที่แท้จริงของลูกสาวปลอม ไม่ได้ต้องการความรักที่เป็นเพียงภาพลวงอีก และได้เรียกคืนทุกสิ่งที่เป็นของนางทีละนิดเมื่อนางตัดสินใจที่จะตัดขาดจากจวนท่านโหวอย่างสิ้นเชิง คนทั้งจวนกลับคุกเข่าขอร้องไม่ให้นางจากไป!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ