ซีรีส์สายลมพัดพารัก

ซีรีส์สายลมพัดพารัก

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
ชม
23
บท

เมื่อ "ลมหนาว" สถาปนิกหนุ่มกลับบ้านต่างจังหวัดด้วยหัวใจที่อยากพักเหนื่อย เขาได้พบ "ฟ้าใส" ครูสาวประจำโรงเรียนเล็ก ๆ ที่สดใสเหมือนชื่อ และทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงทุกครั้ง จากแรงลมที่คิดว่าจะพัดผ่านไปชั่วคราว กลับกลายเป็นสายลมที่หอบความรักมาเติมเต็ม… และคราวนี้ เขาไม่ยอมให้มันพัดหายไปอีกแล้ว

บทที่ 1 1

ลมต้นฤดูพัดผ่านทุ่งนาที่เพิ่งเกี่ยวเสร็จ ข้าวฟางสีทองฟูตัวเป็นกองนุ่ม ใต้ท้องฟ้ากว้างสุดสายตา รถกระบะคันหนึ่งค่อย ๆ แล่นไปตามถนน เสียงกรวดกระทบล้อเป็นจังหวะคุ้นหูของคนเคยอยู่บ้านนอก

ลมหนาวเอียงกระจกลง ปล่อยให้สายลมเย็นแตะใบหน้า กลิ่นหญ้าแห้งกับควันเตาถ่านจากบ้านไกล ๆ ลอยมาแตะปลายจมูก เขาสูดหายใจลึก ๆ รู้สึกว่าบางอย่างในอกคลี่คลายเหมือนปมเชือกถูกแก้

“เริ่มใหม่…ตรงนี้แหละ” เขาพึมพำกับตัวเอง

บ้านไม้สองชั้นสีซีดของครอบครัวตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน เงามะม่วงใหญ่ทอดทับครึ่งหลังคา เขาดับเครื่อง ลงจากรถ สะพายกระเป๋าเป้เก่า ๆ แล้วหันมองรอบบ้าน ผนังไม้บางช่วงแหว่ง สีลอก ขอบหน้าต่างเป็นรอยน้ำฝน ลมหนาวหัวเราะน้อย ๆ

“เออ…ไม่เป็นไร ค่อย ๆ ซ่อมกันไป”

ยังไม่ทันได้ไขกุญแจ เสียงจักรยานสามล้อพ่วงท้ายก็ผ่านมา ก่อนจะจอดหน้าบ้าน

“อ้าวหลาน! กลับมาแล้วเหรอ” ป้าดาวเจ้าของร้านขนมไทยหน้าตลาด ใช้ฝ่ามือเกลี่ยผมที่เธอม้วนรวบไว้ พลางยิ้มกว้าง ด้านหลังพ่วงท้ายมีลังไม้บรรจุข้าวต้มมัด กล้วยเชื่อม ฝอยทองและขนมไทยอีกหลายอย่าง

“สวัสดีครับป้าดาว ผมเพิ่งถึงเมื่อกี้เอง” ลมหนาวรับไหว้

“ขนมเต็มรถขนาดนี้ เอาไปงานบุญไหนครับ”

“ตลาดเช้าเอ็งเอ๊ย ช่วงนี้คนคึกคัก พอรู้ว่ามีงานวัดเดือนหน้า เลยสั่งกันละลาน ป้าแวะมาดูว่าบ้านเอ็งยังอยู่ดีไหม อ้อ แล้วก็มีของฝากจากครูมุก ฝากยินดีต้อนรับคนหลงเมืองกรุงกลับบ้าน” ป้าดาวกลั้วหัวเราะ ชี้ไปที่ถุงผ้าเล็กบนพ่วงท้าย

ลมหนาวรับถุงมาชะโงกดูเป็นผ้าเช็ดมือย้อมครามลายคลื่น กับการ์ดใบเล็กเขียนว่า “บางทีลมที่หอบกลับมา อาจเป็นลมที่นำทางหัวใจ” เขาอ่านแล้วเผลอยิ้ม

“คำนี้ของป้าใช่ไหมครับ”

“ป้าพูดจนคนทั้งตลาดจำได้แล้วแหละ” ป้าดาวทำตาใสแจ๋ว

“เอ้า ๆ ไม่เปิดบ้านก่อนเหรอ หรือจะให้ป้าช่วยปัดกวาด กลับมาทั้งทีต้องปัดกวาดเช็ดถูกันยกใหญ่”

“เดี๋ยวผมจัดการเองก่อนครับ ป้ามีของไปส่ง อย่าให้ลูกค้ารอนาน” ลมหนาวไหว้ขอบคุณอีกครั้ง ก่อนป้าดาวจะค่อย ๆ จากไป ทิ้งเสียงหัวเราะและกลิ่นใบตองอ่อน ๆ ไว้ข้างหลัง

เขาไขกุญแจ ประตูไม้เก่าร้องเอี๊ยด กลิ่นฝุ่นกับไม้เก่าตีกันเบา ๆ กลิ่นนั้นกลับชวนให้คิดถึง ลมหนาวเดินสำรวจพื้น ไม้กระดานบางแผ่นยวบ เขาจดในสมุดเล่มเล็กที่พกติดตัวไว้จนเป็นนิสัยของคนเป็นสถาปนิก แม้เขาจะเพิ่งลาออกมาไม่นาน

“พื้นโถง เปลี่ยนตรงหน้าต่างทิศตะวันตก ซีลใหม่ ระเบียงขัดและทาน้ำยา”

เก็บของพอเป็นพิธี ท้องเริ่มร้อง เขานึกถึงคำว่าตลาดเช้าที่เพิ่งได้ยิน ป้าดาวอยู่ตรงนั้น ขนมไทยก็อยู่ตรงนั้น และเหตุผลเล็ก ๆ ที่หัวใจเรียกร้องก็อยู่ตรงนั้นเหมือนกัน

ตลาดเช้าหมู่บ้านคึกคักอย่างที่ได้ยินจริง ๆ เสียงคนทักทาย เสียงแม่ค้าตะโกนชวนซื้อ ปลาแม่น้ำในกระบะ ผักพื้นบ้านเรียงรายในตะกร้าสาน ลมหนาวเดินช้า ๆ เหมือนจะให้เสียงกับภาพบันทึกลงในความทรงจำ

“ข้าวเหนียวหมูปิ้งไหมหนุ่มหล่อ” แม่ค้าหน้ากลมว่าพร้อมคีบหมูปิ้งบิดตัวบนเตา

“เอาสามไม้ครับ แล้วก็”

“คิวก่อนหน้าเขาสั่งสิบไม้” เสียงใสแทรกขึ้นเหมือนระฆังเงิน ลมหนาวหันไปทางต้นเสียง

ฟ้าใสยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างเตาไฟ ผมเธอมัดสูงอย่างลวก ๆ เส้นผมหลุดมาปรกขมับนิดหน่อย ใต้ตาเปื้อนรอยยิ้มในยามเช้าตรู่ เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขน กับกระโปรงผ้าฝ้ายสีครามทำให้เธอดูเหมือนแถบฟ้าบาง ๆ ละเลียดตามขอบภูเขา

“อ้าว…ครูฟ้า! ครูมาก่อนก็จริง แต่ให้พี่เขาก่อนได้มะ ครูสั่งสิบไม้ต้องรออีกนิดจ้ะ” แม่ค้าหัวเราะ ฟ้าใสหันมาทางลมหนาว

“เชิญค่ะ ให้พี่เขาก่อนได้เลย” น้ำเสียงสุภาพแต่สายตาวาววับ

“พี่เขา คงเพิ่งมาตลาดที่นี่”

“ทำไมถึงรู้ครับ” ลมหนาวยิ้ม

“หรือหน้าผมเขียนว่าเพิ่งกลับบ้าน”

“ไม่เขียน แต่จับทางง่าย ยืนมองข้าวของช้า ๆ แบบนักท่องเที่ยว แล้วยิ้มกับทุกอย่างเหมือนเพิ่งเห็นโลกครั้งแรก” ฟ้าใสยักคิ้ว

“แล้วก็พกสมุดเล่มเล็กจดทุกอย่าง”

ประโยคของหล่อนทำเอาลมหนาวหัวเราะ

“มองเก่งนะครับ”

“อาทิตย์ก่อนเพิ่งสอนเด็กวาดภาพตลาด” เธอชี้ไปที่ถุงผ้าที่สะพาย

“สอนดูรายละเอียดเล็ก ๆ ก่อนวาดเสมอ เลยติดนิสัยมองก่อนพูด”

“อย่างนี้คงสอนเก่งมากแน่ ๆ” เขาพูดอย่างจริงใจ ก่อนจะยื่นมือ

“ลมหนาวครับ เพิ่งกลับจากกรุงเทพฯ”

ฟ้าใสชะงักเสี้ยววินาที แววตาเหมือนซ่อนคำว่า อ๋อ ไว้ลึก ๆ

“ฟ้าใสค่ะ ครูสอนศิลปะโรงเรียนบ้านเรา” เธอไม่ยอมยื่นมือ แต่พยักหน้าอย่างคนไม่ชอบพิธีมาก

“สั่งอะไรก็รีบสั่งค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปโรงเรียนสาย”

“สามไม้ ข้าวเหนียวสองห่อ แล้วก็” เขามองถัดไปอีกด้าน

“กล้วยเชื่อมหนึ่งชุด”

“กินของหวานตั้งแต่เช้า หน้าตาอย่างพี่ ชอบกินของหวานหรือคะ” เธอพูดเรียบ ๆ มุมปากมีรอยยิ้ม

“ไม่ค่อยหรอกครับ แต่กลิ่นใบตองมันชวนหิว” ลมหนาวรับถุงจากแม่ค้า

“แล้วครูฟ้าสิบไม้ จะกินหมดไหมครับ”

“ไม่หมดหรอก จะเอาไปแบ่งเด็กทำเวรประจำวัน เขาตื่นเช้าเกินเพื่อน น่าจะยังไม่ได้กินอะไร” ฟ้าใสชำเลืองดูนาฬิกา

“โอเค ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวสาย”

“เดี๋ยวครับ” ลมหนาวหลุดปาก

“ครูฟ้ารู้จักป้าดาวไหมครับ”

“รู้จักค่ะ ทั้งตลาดไม่มีใครไม่รู้จักป้าดาวค่ะ” เธอยิ้มอย่างภาคภูมิ

“ป้าเป็นสีสันของหมู่บ้าน ถ้าอยากได้ขนมไทยแบบใจฟู ไปแผงป้าได้เลย แต่ถ้าจะไปจีบป้า ขอให้บอกก่อน จะได้เตรียมพวงมาลัย”

“ผมหมายถึง อยากไปขอบคุณที่ฝากผ้าเช็ดมือให้” เขายกถุงผ้าย้อมครามในมือ

“อ๋อ นึกว่าพี่จะจีบป้า” ฟ้าใสหัวเราะเบา ๆ

“ไปก่อนนะคะ เด็ก ๆ รออยู่อ้อ อีกอย่าง”

“ครับ”

“อย่ายิ้มให้ทุกคนมาก เดี๋ยวตลาดแตก” เธอว่าทิ้งท้ายแล้วเดินผละไปที่จักรยาน รอยยิ้มของเขาทำสาว ๆ แตกตื่นน่ะสิ ก็คนอะไรหล่อเสียขนาดนี้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
ซีรีส์สามีกะทันหัน

ซีรีส์สามีกะทันหัน

โรแมนติก

5.0

จาก "เพื่อนบ้านห้องข้าง ๆ" ที่ไม่เคยกินเส้นกัน กลับกลายเป็น "คนบนเตียงเดียวกัน" เพียงเพราะค่ำคืนที่เมามาย เขา จิตรกรอิสระสายหน้ามึน ที่ชอบทำอาหาร วาดรูป และกวนหัวใจเธอทุกวัน เธอ นักเขียนสาวปากแข็ง ที่พยายามบอกตัวเองว่าไม่สนใจเขา ทั้งที่หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่โดนกอด จากการงอแงเรียกร้องความรับผิดชอบ กลายเป็นการตามตื้อจนได้อยู่ห้องเดียวกัน จากคำว่า "คู่กัด" กลายเป็น "คู่ชีวิต" ที่หวานจนทะเลยังต้องอาย "ข้าวเช้าวันนี้ ฉันทำให้เธอเอง" "อย่ามาทำเป็นแฟนฉันนะ!" "ไม่ต้องทำเป็นหรอกฉันเป็นจริง ๆ" เรื่องราวรักวุ่น ๆ ปนร้อนแรงของคนสองคน ที่เริ่มจากความกวน แต่จบลงด้วยความรักสุดหัวใจ

นิยายชุด ทาสรักคุณชายมาเฟีย

นิยายชุด ทาสรักคุณชายมาเฟีย

โรแมนติก

5.0

1. ทาสรักคุณชายมาเฟีย เธอ... ชมพูพริ้ง คุณหนูผู้เพียบพร้อมทั้งรูปลักษณ์ ฐานะ และการศึกษา กลับต้องตกกระไดพลอยโจนเข้าไปช่วยชายแปลกหน้าที่บาดเจ็บกลางตรอก ไม่รู้เลยว่าคืนนั้น จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของพันธนาการหัวใจ... เขา... คมน์ เคมินธาดา มาเฟียหนุ่มทายาทธุรกิจพันล้าน ผู้ไม่เคยศรัทธาในคำว่ารัก แต่หลังจากคืนที่เธอช่วยชีวิต เขากลับนอนไม่หลับถ้าไม่มีเธออยู่ข้างกาย หนึ่งคนหนีเพราะกลัวหัวใจตัวเองจะหวั่นไหว อีกคนกลับตามตื้ออย่างแนบเนียนในชื่อของ "การทำงาน" จากผู้ช่วยจำเป็น... กลายเป็นคนที่ขาดไม่ได้ เมื่อศัตรูทางธุรกิจกลายมาเป็นคู่ชีวิต และความรักครั้งนี้ไม่ใช่แค่เกมมาเฟีย แต่คือ "ชีวิตทั้งชีวิต" ของเขา "ผมไม่ได้อยากได้คุณมาเป็นลูกน้อง ผมอยากได้คุณมาเป็นเมียต่างหาก คุณหนูชมพูพริ้ง" 2. เจ้าาสาวนิรนาม เธอ...หญิงสาวที่ยอมแต่งงานกับมหาเศรษฐีหนุ่มเพราะ โชคชะตาและหนี้สิน เขา...ทายาทหนุ่มผู้ไม่เชื่อในดวงชะตา มองว่าการแต่งงานนี้เป็นแค่เรื่องไร้สาระ แต่ใครจะรู้ว่า... เจ้าสาวที่ไร้ตัวตนในใจของเขา จะกลายเป็นคนเดียวที่เขารักหมดใจ ห้าปีแห่งสัญญาและความห่างเหิน เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้ทั้งคู่ต้องกลับมาอยู่ใต้หลังคาเดียวกันอีกครั้ง หัวใจที่เคยเย็นชาเริ่มละลายลงทีละน้อย จากเจ้าสาวจำเป็น... กลายเป็น "เจ้าสาวตัวจริง" ที่เขาอยากครอบครองตลอดไป แต่เมื่อถึงวันที่เธอขอ "หย่า" เขาจึงเพิ่งรู้ว่า สิ่งที่กลัวมาตลอดไม่ใช่การแต่งงาน...แต่คือการ "เสียเธอไป" 3. เจ้าสาวอนุรักษ์ เธอ… "ศิริลดา" หญิงสาวที่ต้องแต่งงานกับคู่หมั้นซึ่งไม่เคยเจอหน้า เขา… "อนุรักษ์" ชายหนุ่มผู้สูญเสียการมองเห็นจากอุบัติเหตุ การแต่งงานที่เริ่มจาก "หน้าที่" กลับกลายเป็นเรื่องราวที่อบอุ่นที่สุดในชีวิต เพราะในความมืดที่เขาเผชิญ มีเพียงเสียงหัวเราะและมืออบอุ่นของเธอที่คอยนำทาง และในวันที่เขา "มองเห็นอีกครั้ง" เขากลับเลือกจะ "แกล้งมองไม่เห็น" เพื่อจะพิสูจน์ว่าผู้หญิงคนนี้ รักเขาจากใจจริงหรือแค่สงสาร แต่สิ่งที่เขาได้เห็น ไม่ใช่เพียง "ใบหน้า" ของเธอ หากคือ "หัวใจ" ที่สว่างกว่าทุกแสงในโลก เรื่องราวของชายตาบอดปากแข็ง กับหญิงสาวฉลาดอบอุ่น ที่คอยปราบพยศกันด้วยเสียงหัวเราะ ความห่วงใย และความรัก จะทำให้คุณยิ้ม อมยิ้ม และอบอุ่นหัวใจ "ในวันที่มืดมิด...เธอคือแสงสว่างเดียวที่เขาเห็น" "ในวันที่มองเห็น เขาก็ยังอยากมองเห็นแค่เธอคนเดียว"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

สวนฟาร์มมหัศจรรย์ยุค80

สวนฟาร์มมหัศจรรย์ยุค80

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เซี่ยถิงถิง ย้อนเวลากลับมาในวันที่แฟนหนุ่มได้บอกเลิกกับเธอ เด็กสาวที่มากความสามารถจากหมู่บ้านเชิงเขาเล็กๆ ครอบครัวของเธอเป็นเกษตรกรมา 13 ชั่วอายุคน เซี่ยถิงถิงถือว่าเป็นปัญญาชนคนแรกของหมู่บ้าน ตลอดเวลาเด็กสาวที่หน้าตาสะสวยและเรียนดีผู้นี้ เป็นคนที่เชื่อฟังคำสั่งสอนของครอบครัวและค่อนข้างจะหัวโบราณอยู่บ้าง นี่จึงเป็นสาเหตุให้แฟนหนุ่มของเธอมีอันต้องเลิกรากันไปเพราะถิงถิงไม่เคยหลับนอนกับเขา นั่นถือว่าเป็นการหมื่นเกียรติของตัวเธอเอง แต่สาเหตุที่แท้จริงแล้วแฟนหนุ่มของเธอเพียงต้องการเกาะกิ่งไม้สูงเพื่อความก้าวหน้าเพียงเท่านั้น เพียงเพราะถิงถิงมาจากครอบครัวชาวนาในชนบทไม่มีแรงสนับสนุนเขาให้ปีนป่ายขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้สูงได้ตามที่เขาต้องการ เขาจึงต้องหันหลังให้กับถิงถิงเพื่อไปเกาะขาลูกสาวนายทหารยศใหญ่ที่มีฐานะร่ำรวยและพร้อมสนับสนุนเขาในสิ่งที่เขาต้องการ ถิงถิงเองถึงแม้จะเสียใจมาก แต่สำหรับเธอแล้ว ชาวนาแล้วอย่างไร ชาวนาก็ถือว่ามีเกียรติ คุณรังเกียจชาวนาก็อย่ากินข้าวที่ชาวนาปลูกก็แล้วกัน ในเวลาชั่วข้ามคืนจากความรักที่เธอมีให้แฟนหนุ่มแต่ตอนนี้เธอมีเพียงความรังเกียจและเสียใจที่มองคนผิดไปเท่านั้น ถิงถิงตัดสินใจลาออกจากงานและเก็บกระเป๋ากลับบ้านเกิด เธอจะพลิกภูเขาแห้งแล้งที่บ้านเกิดให้เป็นแหล่งอาหาร อันอุดมสมบูรณ์ เธอจะทำให้คนที่ดูถูกเธอได้เห็นว่า เกษตรกรนั้นหาได้ต่ำต้อยไม่ เธอจะต้องร่ำรวยเพราะอาชีพของเธอให้ได้ในสักวันและจะตอกหน้าคนพวกนั้นคืนให้สาสม แต่ที่น่าอับอายที่สุดไม่ใช่ถูกแฟนหนุ่มบอกเลิกในที่สาธารณะ แต่เป็นเธอที่เดินเหยียบเปลือกกล้วยแล้วลื่นล้มหัวฟาดต่างหาก เพราะความโมโหทำให้ไม่ทันได้มองทาง นี่ถือว่าตายด้วยความอับอายและคับแค้นใจมากที่สุด ขอบคุณพระเจ้าที่ให้โอกาสเธอได้กลับมา

ที่แท้เป็นผู้มีอิทธิพลระดับโลก

ที่แท้เป็นผู้มีอิทธิพลระดับโลก

Odey Jagoe
5.0

เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน

Zuey
5.0

จะมีสิ่งใดน่าทุกข์ใจไปมากกว่าการถูกคนในครอบครัวรังเกียจภายหลังจากมารดาเสียชีวิตเด็กน้อยอายุห้าขวบต้องพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดพร้อมกับน้องสาวที่พึ่งลืมตาดูโลกอีกทั้งน้องชายฝาแฝดที่พึ่งเกิดมายังถูกพรากไป หลี่อันหนิง เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่ไม่เหมือนผู้ใดนอกจากต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคนในครอบครัว ตลอดชีวิตนางยังไม่เคยได้รับอุ่นไอจากผู้เป็นบิดาที่ยังเหลืออยู่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต นางก็ยังไม่รู้เลยว่าเหตุใดสวรรค์ถึงได้กำหนดชะตาชีวิตเช่นนี้ให้กับตน เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวพบว่าตนเองกลับมายังอดีตในช่วงเวลาที่ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ พร้อมกับความสามารถที่ไม่มีมนุษย์คนไหนทำได้เหมือนอย่างนาง หลี่อันหนิงได้เริ่มวางแผนแก้แค้นให้กับตนและช่วยเหลือน้องทั้งสองมิให้มีชะตากรรมดั่งชาติที่แล้ว ************************************************************ “ท่านแม่!! ท่านแม่!! ตื่นสิเจ้าคะ นอนที่นี่ไม่ได้นะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา” ร่างเล็กแกรนแกะเอาเสื่อที่ห่อม้วนร่างของมารดาออก ก่อนจะเขย่ากายที่เย็นชืดไปนานแล้วของนาง ทว่าในระหว่างที่สายฝนกำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสียงร้องแผ่วเบาราวกับลูกแมวน้อยก็ดังขึ้น หลี่อันหนิงมองไปยังช่วงขาของมารดาเห็นบางสิ่งกำลังขยับไหว นางจึงเลิกชุดสีขาวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตของมารดาขึ้น บัดดลร่างเล็กของเด็กทารกที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอดก็ปรากฏแก่สายตา ด้วยสัญชาตญาณ เด็กน้อยในวัยห้าขวบรีบถอดเสื้อคลุมด้านนอกอันเปียกชื้นไปด้วยละอองน้ำฝนออกมาห่อร่างเล็กของน้องสาวเอาไว้ ส่วนตนเองก็เอาแต่เอ่ยพึมพำว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พี่สาวจะดูแลน้องเอง หลี่อันหนิงกอดเด็กทารกเอาไว้ในอ้อมแขน ใช้ร่างกายเล็กจ้อยของตนกำบังลมฝนให้น้องน้อยอย่างกล้าหาญ ******************************************************** ร่างเล็กนั่งตากฝนอยู่บนเขาเป็นเวลาเนิ่นนาน เพราะหาหนทางกลับเรือนเฉกเช่นผู้ใหญ่ไม่ได้ กายของเด็กน้อยเริ่มสั่นสะท้านเสียงฟันของนางกระทบกันดังกึกกัก ก่อนสติสุดท้ายของเด็กหญิงจะดับวูบไป หลี่อันหนิงคล้ายมองเห็นมารดาของตนที่นอนอยู่เบื้องหน้าลุกขึ้นมาตระกองกอดนางเอาไว้แนบอก ก่อนกระซิบน้ำเสียงอ่อนโยนว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แม่อยู่นี่แล้ว เสียงเพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยร้องกล่อมตนยามค่ำคืนยังคงดังก้องประทับในโสต หลี่อันหนิงหลับไปทั้งรอยยิ้มโดยไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นต่อจากนั้น

ฟ้องหย่า คุณฮั่วถูกลงโทษให้สูญเสียภรรยา

ฟ้องหย่า คุณฮั่วถูกลงโทษให้สูญเสียภรรยา

Harp Picardi
5.0

ไม่คิดว่าการพบกันครั้งแรกกับสามีที่แต่งงานกันสามปีจะเกิดขึ้นบนเตียง และหลังจากเกิดเรื่องฮั่วฮานยูไม่เพียงจำเธอไม่ได้ แต่กลับมองเธอว่าเป็นผู้หญิงที่ขายตัวเพื่อเงิน เกลียดเธออย่างรุนแรง ข้อตกลงการหย่าฉบับหนึ่ง เดิมทีซวี่อี้คิดว่าจากนี้เป็นต้นไปสองคนจะไม่มีทางมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก แต่กลับไม่คิดว่าโชคชะตานำพาให้เธอได้กลายเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายของบริษัทฮั่วซื่อ ทำให้เธอกลับมาเกี่ยวพันกับอดีตสามีอีกครั้ง รอจนฮั่วฮานยูจำซวี่อี้ได้ และอ้อนวอนให้เธออยู่ต่อ ซวี่อี้ก็ปัดมือของเขา และยิ้มอ่อน ๆ “คุณฮั่ว ตอนหย่าคุณไม่สนใจ ตอนนี้ฉันแค่ลาออก คุณร้องไห้อะไรกันคะ? ”

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

Davin Howson
5.0

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ