5.0
ความคิดเห็น
135K
ชม
39
บท

ความผิดพลาดในวัยรุ่น ส่งผลเป็นตัวตนในปัจจุบัน เขามาเรียกร้องสิทธิ์ที่ควรจะได้เธอเคยให้สิทธิ์นั้นไปแล้ว แต่เขานั่นแหละทำลายลงกับมือ ตอนนี้จะมาเรียกร้อง เธอไม่ยอมหรอก! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เพื่อนรวบรวมเหล้าราคาแพงที่เหลือเพื่อเอาไปดื่มต่อในร้านถัดไป กุมุทยังนั่งนิ่งบนเก้าอี้ กัณหาคุยเบาๆ กับปัทม์ “ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” ปัทม์ยุติบทสนทนา เลี่ยงออกไป กัณหาหันมาทางเขา สายตาไม่ยินดียินร้าย “เรื่องก่อนปิดเทอม ตอนนั้น...” เขารู้สึกผิดมาตลอด ที่ขี้ขลาด ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอ เป็นสิ่งค้างคาอยู่ในใจ “ไม่เป็นไร” รอยยิ้มทำให้กุมุทเจ็บแปลบ “เรื่องมันผ่านไปแล้ว ฉันไม่ถือหรอก” ทำไมล่ะ กุมุทถามในใจ เธอน่าจะร้องไห้ ต่อว่า ประจานถึงความแย่ของเขา ในสิ่งที่ทำ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงดีกว่า รู้สึกผิดน้อยลง และไม่ทรมานเวลาเห็นเธอเช่นนี้ “แม่ฮะ” เสียงทุ้มๆ ดังแว่วพร้อมประตูห้องจัดเลี้ยงเปิดออก “ผมมารับฮะแม่” กัณหาหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด กุมุทหันไปตามเสียง ราวกับกำลังส่องกระจกเงาอยู่ คนตรงหน้านั้นมีใบหน้าพิมพ์เดียวกับเขาไม่ผิดเพี้ยน เพียงเด็กกว่า ส่วนสูงเตี้ยกว่าเล็กน้อย …ไม่สวมแว่น

บทที่ 1 1

อากาศคืนกลางเมษาร้อนอบอ้าว แต่ยังมีลมเย็นผ่านมาวูบบ้าง พอให้ใบบนต้นไม้ใหญ่ริมถนนไหว จุดหมายที่มุ่งไปพราวด้วยไฟประดับพริบพราว ไม่เว้นกระทั่งไม้พุ่มเล็กพุ่มน้อยบริเวณลานจอด

รถซีอาร์วีขาวเลี้ยวเข้ามาแล้วหยุดนิ่ง ชายหนุ่มสวมแว่นตาเดินไปทางร้านอาหาร ผ่านสะพานข้ามคลองเล็ก เชื่อมระหว่างลานจอดกับตัวร้าน

จันทร์เต็มดวงทอแสงนวล กระทบสายน้ำกระเพื่อมเป็นแสงระยิบยับ ใต้สะพาน มีเงาปลาว่ายอยู่ไหวๆ

บรรยากาศดี กุมุทนึกชมใครก็ตามซึ่งเลือกนัดพบกันที่นี่ บริกรยืนต้อนรับอยู่ปลายทางเดิน เมื่อบอกชื่องานเลี้ยง ก็ผายมือและนำไปสู่ห้องโถงในเรือนอีกหลัง แยกเป็นสัดส่วนจากแขกมาใช้บริการปรกติ

ประตูไม้สีขาวกรุกระจกขุ่นเลื่อนออก ไอเย็นฉ่ำเครื่องปรับอากาศลอยโลมไล้ผิวพอให้ชื่นใจ ภายในมีคนนั่งโต๊ะอยู่ประปราย บนเวทีมีจอโปรเจ็คเตอร์ใหญ่ ฉายสไลด์รูปภาพเก่าๆ

“เฮ้ย! ไง”

คนหนึ่งทักพลางเดินมาตบไหล่

“ล่ำซำขึ้นนะแก ได้ข่าวว่าเปิดบริษัทออกแบบเหรอ”

กุมุทยิ้มแทนคำตอบ จำได้คลับคล้ายคลับคลา หมอนี่เป็นคนที่อ้วนสุดในห้องสมัยเรียน ตอนนี้ผอมเพรียวและทำกิจการเกี่ยวกับฟิตเนส

“หัวหน้าห้องมาแล้วเหรอ”

เสียงใสๆ จากสาวชุดผ้าชีฟองลายดอกไม้ ใบหน้าแต่งแต้มอย่างดงาม

“ไม่เจอกันนานเลยนะ”

คำทักไม่ต่างจากนี้ดังไปทั่ว นี่คืองานเลี้ยงรุ่นของชั้นเรียนสมัยเรียนม.ปลาย ทุกคนในวัยสามสิบต้นๆ เป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงานหมดแล้ว แต่เวลาอยู่ด้วยกันยังคิดเรื่องความสุขในยามเยาว์ เรียกกันด้วยสรรพนามเก่าๆ

“ถามจริง กลับมาจากเมืองนอก ไม่มีแฟนแหม่มติดมาบ้างเหรอ”เพื่อนอีกหนึ่งสัพยอกตามระดับแอลกอฮอล์รินเข้าปาก ยามแยกไปคุยตามกลุ่มเดิมที่เคยสนิท

“หนุ่มโสดรุ่นเราเหลือไม่กี่คนเอง”

คนพูด กุมุทจำได้ว่าเป็นหนุ่มเนื้อหอมในห้อง รักอยู่กับดาวโรงเรียน แต่สุดท้ายเจ้าหล่อนไปแต่งงานกับคนอื่น ปล่อยให้คนเนื้อหอมเป็นโสดค้างอยู่เช่นนี้

“เวลาผ่านไปเร็วจังนะ เผลอแปรบเดียว พวกเรามาถึงครึ่งชีวิตแล้ว”

สาวอวบคุณแม่ลูกสองเปรยยิ้มๆ สายตาอ่อนโยนมองไปยังเด็กชายหญิงคู่หนึ่งวิ่งเล่นอยู่ในงาน ซึ่งคือลูกของเจ้าตัวเอง

“พูดอะไรอย่างกับคนแก่”

กุมุทเย้า คุณแม่ลูกสองสมัยเรียนเป็นทอมบอยมีเรื่องเตะต่อยกับผู้ชายเป็นประจำ แล้วตอนนี้มีลูกสอง สถานภาพแม่บ้านเต็มตัว

ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ตั้งแต่เอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัย ไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำงานที่นั่นอีกหลายปี ก่อนกลับมาเมืองไทย

“อะไรก็เกิดขึ้นได้ ทีแรกคิดว่าคนเก่งๆ อย่างนายจะเรียนหมอเสียอีก บ้านนายเป็นหมอทั้งบ้านนี่”

หนุ่มเนื้อหอมพึมพำ กุมุทเลือกอาชีพสถาปนิก ท่ามกลางครอบครัวไม่เห็นด้วย เรียนหนัก ห่างบ้าน แต่งานก็มีความสุขดี

“เจอนายก็ดีแล้ว มีเรื่องถาม ฉันจะต่อเติมบ้านใหม่ว่ะ ไปดูให้หน่อยสิ”

“ฉันเรียนแลนด์นะเว้ย ไปจ้างสถาปนิกเถอะ”

เขาหมายถึง Landscape Architect เรียกภาษาไทยว่าภูมิสถาปนิก

“ก็เพราะจ้างนี่แหละถึงงงอยู่นี่ไง แพงว่ะ ไม่รู้คิดค่าอะไรบ้าง”

“ข้อนั้นฉันไม่รู้นะ แต่ถ้าคิดตามเรทสมาคม งานบ้านที่พักอาศัยงบไม่ถึงสิบล้าน คิดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ค่าแบบไม่ได้คิดจากพื้นที่อย่างเดียว ดูจากงบประมาณด้วย”

“ก็ยังแพงอยู่ดี รู้งี้เรียนสถาปัตย์ตามแกดีกว่า เรียนวิศวะมาคุมงาน นอกนั้นจะสร้างอะไรก็เสียตังค์เองหมด”

หนุ่มวิศวกรบ่นอุบ

“ไว้จะแนะนำคนรู้จักออกแบบบ้านราคาไม่แพงให้ ว่าแต่วันนี้มากันครบทุกคนนะ”

เขากวาดตาไปทั่วห้อง เจอแต่คนคลับคล้ายคลับคลาจะเป็นเพื่อนในความทรงจำ

“ฮือใช่ นายความจำดีสมเป็นหัวหน้าห้องนี่หว่า”

คำเรียกกุมุทติดปากของเพื่อนๆ สมัยเรียน ห้องเขาเป็นห้องเด็กเรียนเก่ง เป็นตัวของตัวเองสูงไม่ยอมลงให้กันง่ายๆ เพราะต่างคนต่างถือว่ามีดี

กุมุทซึ่งเรียนเก่งที่สุดจึงรับหน้าแทนอาจารย์ กำราบเพื่อนพวกนี้ประจำ ไม่ว่าเรื่องอะไร ใหญ่แค่ไหนเขาจัดการได้เสมอ ทักษะนี้ติดตัวจนมาจนถึงการเป็นเจ้าของบริษัทด้วย

“ก็เกือบหมด ขาดแต่เด็กที่ย้ายมาตอนกลางเทอม คนที่แม่เป็นเมียฝรั่ง” ใจกุมุทกระตุกทันที

“ที่เรียนได้เทอมเดียวก็ย้ายออกใช่ไหม ปากร้าย ตัวดำๆ”

แม่ลูกสองจำได้ดีถึงอริในตอนนั้น เพราะเป็นคู่กรณีฟาดฝีปากกันประจำ

“ฮื่อ”

หลายคนพยักหน้ายืนยัน

“แหม ถ้าไม่บอกก็ลืมไปแล้วนะเนี่ย”

เจ้าของฟิตเนสหัวเราะหึๆ ขณะกุมุทนิ่งเงียบ จำคนอยู่ในหัวข้อสนทนาได้ดี ...ไม่ลืม

พิธีกรบนเวทีเป็นหนุ่มช่างพูดประจำห้องแซวคนโน้นทีคนนี้ที แล้วเชิญคนอยากร้องเพลงขึ้นมาร้อง ท่ามกลางเสียงโห่ฮาของเพื่อนๆ

“ขอโทษที่มาช้า งานโรงพยาบาลเพิ่งเสร็จ”

ผู้มาใหม่คือ ปัทม์ รองหัวหน้าห้อง ตอนนี้มีอาชีพเป็นศัลยแพทย์

“เดี๋ยวมีอีกคนตามมาด้วย”

พูดไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอแยกตัวไปคุยตามลำพัง สักพักกลับมาใหม่พร้อมใครบางคน

“จำได้ไหมเอ่ย เพื่อนเราที่ย้ายไปก่อนจบไง”

โลกหมุนช้าลงเหมือนหยุดนิ่ง เครื่องปรับอากาศปล่อยไอหนัก จนเขารู้สึกเลือดในตัวเย็นเฉียบ

สาวผิวแทน รวบผมเป็นเป็นหางม้าตกเคลียต้นคอ สวมเชิ้ตเข้ารูปพับแขนสามส่วนพื้นขาวลายปักดำ กางเกงสีเลือดหมู ...ก้าวเข้ามาในสายตา

“กัณหาไง จำนิลได้ไหม เราเจอกันที่มหาวิทยาลัย ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์พิเศษ”

เธอยิ้มทักทุกคน จนเมื่อแลเห็นกุมุท กัณหานิ่วหน้าไปนิดก่อนยิ้มเก็บอาการดังเดิม สายตานิ่งสงบผิดจากเมื่อก่อน

“ไม่เจอกันนานเลยนะ”

เขาแทบไม่ได้ยินเสียงตัวเอง เพราะในอกใจเต้นรัวแรงดังกลบหมด

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ เฌอเลียร์

ข้อมูลเพิ่มเติม
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว

ภริยา(ไม่)รักของนายหัว

โรแมนติก

5.0

วัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย! ++++++++++++++++++++++++++ “ฉันไม่รังเกียจหรอกนะ ถ้าเธอจะเคยนอนกับผู้ชายคนอื่น แต่ต้องไม่ใช่ตอนอยู่กับฉัน” ขายาว ๆ ย่างสุขุมเข้ามา หญิงสาวทำตัวลีบเล็ก กระทั่งหลังติดแนบหัวเตียง “ฉันไม่ใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร!” “พี่ป้อ...” เอ่ยยังไม่ทันจบ ริมฝีปากซีดก็ถูกประกบด้วยอวัยวะชนิดเดี๋ยวกัน “อื้อ...” ไร้ซึ่งความอ่อนหวาน มีแต่การบังคับดุดัน ไผทดูดดึงริมฝีปากบางจนฮ้อเลือด “เห็นเธอป่วย ว่าจะใจดีให้พักเสียหน่อย แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ถอดเสื้อผ้าออก ฉันจะเช็คของ!” เมื่อจุมพิตอย่างไม่เต็มใจจบลง เสียงทุ้มต่ำดังแหวกเสียงหรีดเรไรข้างนอก ลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศหนาวเหน็บชวนขนลุก ไผทแสยะยิ้มร้ายกาจให้คนบนเตียง “ทำสิ ไม่งั้นก็ไสหัวไปออกจากบ้านฉัน ออกไปจากชีวิตลูก” วัชรมัยกลืนทุกความรู้สึกกลับไปในอก มือสั่นถอดเสื้อผ้าออก “จะได้อยู่กับลูก...จะได้อยู่กับปราบ” เสียงในสมองดังก้องสะกดจิตตนเอง เพื่อได้อยู่กับลูก ต่อให้ต้องลงนรกขุมไหนเธอก็จะทน! +++++++++++++++++++++++++++++

เจ้าบ่าวหลุดจอง

เจ้าบ่าวหลุดจอง

โรแมนติก

5.0

เจ้าบ่าวหลุดจองเป็นเรื่องของคุณกระทิงกับหมี่ที่ต้องตกกระไดพลอยโจนเป็นคู่บ่าวสาวกัน เหตุผลก็เพราะเงินตัวเดียว มาตามอ่านกันค่ะ ว่าการแต่งงานปลอมๆ จะนำรักแท้มาสู่ทั้งสองหรือไม่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัญชุพรเลือกชุดไทยศิวาลัยสีงาช้าง ต่อมาคือชุดเจ้าสาว เว็ดดิ้งแพลนเนอร์แนะนำชุดแบบเรียบหรู ทิ้งชายหางปลานิด ๆ ไม่ฟูฟ่องมาก หญิงสาวใส่แล้วอึดอัดที่อกนิดหน่อย คิดว่าน่าจะพอดีกับอกน้องสาว “ลองเดินดูนะคะ” เธอถูกจูงมาจนถึงห้องโถง พงศพัศในชุดสูทยืนอยู่ตรงนั้น แม้เสื้อผ้าเรียบโก้ แต่ไม่อาจกลบความดุดันของเขาลงได้ มัญชุพรเห็นแล้วคิดว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่ ‘แนว’ ใช้ได้ “มีชุดที่โชว์อกน้อยกว่านี้ไหม เห็นนมเจ้าสาวตั้งขนาดนี้ เดี๋ยวฉันใจแตก ไม่ได้เข้าหอกันพอดี” พงศพัศมีความสามารถพิเศษเรื่องปากเสียหรืออย่างไร เขาว่าจนทำหน้ามัญชุพรซับสีเลือด “เดี๋ยวแก้ตรงอกให้นะคะ” “เอาแบบคลุมยาวถึงคอหอยไปเลย” เขาเพิ่งรู้สึกสนุกก็ตอนนี้ เมื่อเห็นเธอตอบโต้อะไรไม่ได้ หนุ่มชาวไร่ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย “ฉันเอาแบบนี้แหละค่ะ” ชักเข้าใจความรู้สึกอยากหนีของพรสรวงแล้ว นายตัวโตคนนี้ไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าบ่าวใครเลย นอกจากหน้าดุแล้วยังไร้มารยาท “เปลี่ยนซะ ฉันไม่ชอบ” พงศพัศเห็นเธอเงียบหงิม ไม่คิดว่าจะแผลงฤทธิ์ได้ “เอาตัวนี้เลยค่ะ” “น้องสาวเธอเป็นคนใส่ในงานแต่งนะ ไม่ใช่เธอ เจ้าบ่าวอย่างฉันต้องออกความเห็นได้สิ” มัญชุพรสบตาคมดุ “มุกให้สิทธิ์ขาดฉันเลือกแทนแล้ว ชุดไหนที่ฉันชอบ น้องก็ต้องชอบด้วย ถ้าคุณไม่ชอบก็อย่ามองสิคะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

พรางกุหลาบ

พรางกุหลาบ

โรแมนติก

5.0

ตั้งแต่ฉันได้กุหลาบสีม่วงมาอย่างบังเอิญ ฉันก็เริ่มฝันถึง อัศวินชุดดำ แม่มดในกระท่อม แมวดำ ความตายสีเพลิง ...และดวงตาสีฟ้าปริศนาที่ทำใจเต้นแรงคู่นั้น ++++++++++++++++++++++++ เราสบตากัน ดวงดาวสีฟ้าที่ฉันเคยใฝ่ฝัน ดวงดาวที่ฉันอยากเอื้อมให้ถึง "เจ้าเป็นเพื่อนที่ข้าไว้ใจที่สุด" เขาโกหกฉัน เหมือนที่ฉันก็โกหกเขา ตลอดมาฉันไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเพียงเพื่อน ผู้คุมปลดโซ่ ทหารเข้ามาล้อมรอบตัวฉัน ผลักขึ้นสู่บันได ที่มีอีกคนยืนอยู่พร้อมขดเชือกหนา ร้อยรัดมัดร่างกายฉันไว้อย่างแน่นหนา ชายอ้วนเตี้ยพล่ามอะไรอีกแล้ว ฉันไม่ได้ยินเพราะเสียงร้องไห้ระงมของหลายคนบนเสาต้นข้าง ๆ บ้างก็ก่นด่า บ้างตะโกนบอกตนไม่ผิด ดวงดาวสีฟ้ายังส่องแสง ขณะในตาฉันกำลังเลือนรางด้วยน้ำสีแดง กลุ่มเส้นไหมสีทองซบลงที่ไหล่เขา ทันใดนั้นดวงดาวสีฟ้าก็กะพริบ หลุบมองเธอในชุดขาว "ประหารแม่มด" ท่านอาจารย์ที่รับเลี้ยงฉันเคยพูดไว้ หากแผลใดทำเราเจ็บมาก ถึงที่สุดแล้วมันจะชา กระทั่งไม่รู้สึกอะไรอีก "ไม่มีแผลใดที่ไม่มีวันหาย" ฉันยิ้ม นึกเยาะเย้ย อาจารย์โกหกเสียแล้ว ตอนนี้ฉันเจ็บมาก เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมยังไม่ชาอีกล่ะ +++++++++++++++++++++++++ ขอให้อ่านสนุก เฌอเลียร์

สามีมาเฟียคนนี้เป็นของคุณนะ

สามีมาเฟียคนนี้เป็นของคุณนะ

โรแมนติก

5.0

ชารีญา เปรียบเสมือนเจ้าสาวที่กลัวฝน เธอหนีงานแต่งมาด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง ทว่าเมื่อหลบซ่อนอยู่ในโรงแรมเธอกลับได้มาพบกับเขา มาเฟียร้ายจอมไร้อารมณ์ เดเมียน จัสติน วินด์ทรอฟ ไม่มีอารมณ์ใครและปรารถนาต่อผู้หญิงคนไหนมาก่อน กระทั่งได้มาพบเธอ ผู้หญิงที่มีดวงตาที่เป็นประกายและช่วยปลุกไฟสวาทของเขาให้ตื่นขึ้นมา ค่ำคืนพลาดพลั้งของทั้งคู่ก่อเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่เมื่อวันใหม่มาเยือน เธอคนนั้นก็หนีจากไป จนทำให้เขาต้องใช้ทุกวิธีเพื่อตามเธอกลับมา เขายอมกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ มากด้วยแผนการ ยินยอมเป็นมาเฟียที่ชั่วร้ายในสายตาของเธอคนนั้น เพียงเพื่อกักขังเธอไว้ให้อยู่เคียงข้างเขาตลอดไป สถานที่ที่เธอคนนั้นละอยู่ได้บนโลกใบนี้มีเพียงข้างกายเขาเท่านั้น!

หนังสือที่คุณอาจชอบ

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
3.8

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ