Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เสียงเพรียกของสองหัวใจ

เสียงเพรียกของสองหัวใจ

ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

5.0
ความคิดเห็น
116
ชม
18
บท

สัมผัสบนหัวไหล่จากมือใหญ่ทั้งสองข้าง และการขยับเข้ามายืนซ้อนแผ่นหลังของร่างสูงใหญ่ ธวัลยาแทบจะไม่ได้สนใจเลย เพราะมัวแต่ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า รูปเหมือนตัวเธอราวกับส่องกระจก ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ข้างกันคือหนุ่มหล่อในชุดสูททักสิโด้โก้หรูยืนเคียงคู่งามสง่า ทั้งสองถูกคั่นกลางด้วยกรอบข้อความรูปหัวใจข้างในเขียนว่า 'Navinda Adirut..Love Never Dies' "ได้โปรดเถอะคนดี...ช่วยเชื่อผม และไว้ใจผมเหมือนเดิมได้ไหม...ไม่ต้องจำผม หรือจำเรื่องราวในอดีตของเราได้ก็ได้ แต่ช่วยเชื่อว่าเราเป็นของกันและกัน และให้โอกาสผมได้ดูแลคุณเหมือนที่ผ่านมา ผมสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด...ผมขอแค่นี้เท่านั้น" เขาขอแค่นี้... ทุกภพทุกชาติ

บทที่ 1 ในฝัน

"ยาหยี..ยาหยี ตื่นได้แล้วคนดี เดี๋ยวไม่ทันเครื่องครับ"

เสียงนุ่มทุ้มฟังแผ่วหวิวราวกับลอยละล่องมาจากที่ไกลแสนไกล ไม่ได้มีผลใดๆ กับร่างแบบบางบนเตียงใหญ่ที่กำลังนอนหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอเลยแม้แต่น้อย ยันผลให้ผู้เฝ้ามองส่ายหน้าไปมาช้าๆ หากรอยยิ้มละมุนยังติดตรึงอยู่บนเรียวปากหยักสวยไม่จางหาย...

สายตาคมกริบที่กำลังทอดมองคนนอนหลับหรือก็อ่อนโยนระคนเอ็นดูไม่เปลี่ยนแปลง

"เด็กขี้เซา"

"อืม"

เสียงอืออาผ่านริมฝีปากสีชมพูอ่อนจางออกมาให้รอยยิ้มบนริมฝีปากหยักลึกได้รูปแยกแย้มมากขึ้นอีกเล็กน้อย...

ใบหน้าคมสันก้มต่ำ จงใจเป่าลมอุ่นๆ จากปากรินรดใบหน้ากระจ่างใส หวังปฏิกิริยาตอบสนองจากคนนอนหลับตาพริ้ม

"เบบี๋ สายแล้วครับ ไม่มีเวลาแล้ว"

"อือ...อีกนิดแด๊ด"

เจ้าของเสียงเรียกได้ส่ายหน้าทั้งยิ้มอีกครั้ง มองจ้องร่างระหงที่ขยับพลิกตัวหนีการรบกวนด้วยแววตาอ่อนโยนยิ่งยวดไม่ต่างจากเดิม เหมือนเมื่อครั้งที่เคยได้เฝ้ามองมาหลายปีดีดัก

"ผมอดิรุต ไม่ใช่แด๊ด...ผมมาหาแทบจะทุกวัน เมื่อไหร่จะจำผมได้เสียที"

"อดิรุต?"

เสียงงึมงึมผ่านริมฝีปากสีหวานออกมา แม้จะฟังเลื่อนลอยเพราะยังตกอยู่ในนิทรารมย์ แต่ก็ทำให้เจ้าของชื่อพอใจไม่น้อย

"ใช่ อดิรุต"

"อ๋อ..คุณจอมป่วนนั่นเอง"

คำตอบที่ได้รับ ไม่ได้ทำให้รอยยิ้มจางหายไปเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าใบหน้าคมสันจะส่ายไปมาก็ตาม

"ผมรอคุณอยู่นะ"

"รอ?"

"ใช่..รอ นานเหลือเกิน...แต่ในที่สุด มันก็สิ้นสุดลงแล้ว...อีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น"

"หมายความว่ายังไง"

"ถ้าอยากรู้ก็รีบตื่นขึ้นมา"

"ตื่นเหรอ"

ตอนนี้เธอก็ตื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นเธอจะคุยกับเขาได้ยังไง

พึลึกคน

"ไม่ต้องมาว่าผมเลย"

พอประโยคดังกล่าวลอยล่องเข้ามากระทบโสตประสาทหู อาการค้อนขวับทั้งปากอ้าตาโตก็เหมือนจะออกมาโดยอัตโนมัติ และมันก็ถูกส่งไปให้เจ้าของรอยยิ้มสว่างไสว ที่กำลังทำหน้าเป็นให้เห็นแบบปัจจุบันทันด่วน ก่อนเจ้าตัวจะฉุกใจนึกขึ้นได้

"ทำไมคุณรู้ล่ะ"

เธอแค่นึกอยู่ในใจนะ

"ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณนั่นแหละ...รู้มากกว่าที่คุณคิดซะอีก"

"รู้ทุกอย่างเหรอ"

"รู้ใจด้วย"

เป็นอีกครั้งที่คำพูดดังกล่าวทำให้คู่สนทนาของชายหนุ่มตาโต และท่าทางนั้นก็นำความเอ็นดูมาสู่หัวใจของอดิรุตสุดกำลัง

"แต่ตอนนี้ต้องรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำก่อน"

ชายหนุ่มบอกราวกับรู้ว่าหญิงสาวจะถามอะไร ซึ่งก็เล่นเอาคนเตรียมตั้งท่าอ้าปากจะถาม ปากอ้าค้างอยู่ในท่านั้น

"อยากรู้อะไรเดี๋ยวค่อยถามตอนถึงบ้านแล้ว"

"ถึงบ้าน?"

"บ้านของเรา...ผมจะรอคุณอยู่ที่นั่น...ที่บ้านของเรา"

ผมจะรอคุณอยู่ที่นั่น

เสียงสะท้อนก้องอยู่ในหัวนั้นราวดั่งคลื่นพลังมหาศาลฉุดหญิงสาวลุกขึ้นมาจากที่นอน ให้ลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อพบกับ 'ความว่างเปล่า' รอบตัว

"ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย"

"เบบี๋"

เสียงเรียกลอดผ่านบานประตูเข้ามาให้ได้ยิน แม้จะคุ้นเคยและคุ้นชินเป็นอย่างดี แต่ก็ทำให้คนถูกเรียกสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว เนื่องเพราะความฝันที่เพิ่งประสบพบพานมาหมาดๆ และมันก็ทำให้อดเหลียวมองไปรอบๆ ห้องไม่ได้จนแล้วจนรอด

"คุณเป็นใครกันแน่ คุณอดิรุต"

คำถามเดิมๆ หลังออกมาจากห้วงความฝัน ธวัลยาเฝ้าถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่ไม่เคยได้คำตอบให้กับตัวเอง

"เบบี๋...แด๊ดเข้าไปนะ"

เสียงของบิดาดึงธวัลยาออกมาจากภวังค์ความคิด และกลับมาอยู่กับความจริงตรงหน้าอีกครั้ง

"แด๊ด"

"เพิ่งตื่นเหรอ"

คนเป็นพ่อเอ่ยถาม จมูกโด่งตามสัญชาติจรดแนบหน้าผากนูนเนียน

"มอร์นิ่งคนสวย"

"มอร์นิ่งค่ะ...กี่โมงแล้วคะ"

"จะเจ็ดโมงแล้ว...แม่รอทานข่าวอยู่ เดี๋ยวจะได้เดินทางกัน"

"อิจฉาน่ะ"

แผนการเดินทางไปเปิดโรงแรมแห่งใหม่ในบาหลีที่เพิ่งสร้างเสร็จ และถือโอกาสฮันนีมูนไปในตัว ทำให้มีคำพูดสัพยอกจากลูกสาวคนสวยออกมา

"ไม่ต้องมาพูดเลย ถ้าอิจฉาจริงก็คงไม่เลือกเดินทางไปเมืองไทย แทนที่จะไปกับแด๊ดกับแม่หรอก"

คนเป็นพ่อสัพยอกลูกสาวกลับ และด้วยความที่เป็นบุตรสาวคนเดียว และเคยตามใจกันมาตั้งแต่เด็ก พอลูกสาวแจ้งความประสงค์ ขออาสาไปจัดการธุระแทนมารดา หลังมีหนังสือแจ้งเรื่องทรัพย์มรดกที่ญาติยกให้กับมารดามาจากเมืองไทย คนเป็นพ่อแม่ก็เลยตามใจอีกตามเคย

"เดี๋ยวญ่าตามไปไงคะ แด๊ดอย่าเพิ่งพาแม่กลับก่อนก็แล้วกัน"

เพราะโรงแรมในเครือที่บิดาบริหารงานอยู่ กระจายอยู่ในหลายเมืองทั่วโลก จึงทำให้มีการเดินทางอยู่ตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยรู้สึกว่าขาดความรักความอบอุ่นแต่อย่างใด เพราะไม่ว่าบิดามารดาจะอยู่ส่วนไหนของโลก การติดต่อสื่อสารหากันยังคงมีสม่ำเสมอ

และอีกคนที่อยู่ในความฝันมานานปี

'ผมจะรอคุณอยู่ที่นั่น...ที่บ้านของเรา'

พอคิดถึง เสียงก้องสะท้อนในความฝันก็กลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง และอาการส่ายหัวก็ออกมาโดยไม่รู้ตัว พอกันกับคิ้วเรียวสวยที่ขมวดมุ่นให้บิดาเกิดความสงสัย

"เป็นอะไรหรือเปล่าเบบี๋"

"เป็นอะไร...อ๋อ เปล่าค่ะ พอดีคิดอะไรนิดหน่อย"

ลูกสาวกลบเกลื่อนด้วยการเข้าโอบกอดบิดาเอาไว้หลวมๆ เพราะเรื่องของความฝันและคนในฝัน ยังคงเป็นความลับกับผู้ให้กำเนิดทั้งสอง

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

ข้อมูลเพิ่มเติม
เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

เล่ห์รักรัดร้อยใจ P.S.Love III

โรแมนติก

5.0

ชารีดา พิมพร อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร : เพื่อคุณชายวังกุหลาบขาว เธอยอมทำทุกอย่าง หม่อมราชวงศ์เตชิษฏ์ ปารเมศ : เพื่อให้ได้เธอมา มารยา เล่ห์เหลี่ยมใดในโลกหล้า เขาก็พร้อมขุดมาใช้ ---------------------- “อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ชารีดาขอร้องเสียงอ่อน เมื่อเขายอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา แล้วก็เป็นฝ่ายรั้งเขาลงมาหาเสียเอง โอบกอดเขาเอาไว้ แนบริมฝีปากกับปากหยักสวยของเขา บดเบียดเงอะงะ ขบเม้มสเปะสปะลงบนริมฝีปากบนและล่างอย่างที่เขาเคยสอนอย่างไม่ประสีประสา หากเพียงเท่านั้นก็ทำให้คนเศร้าเสียใจส่งเสียงครางฮือในลำคอได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะเมื่อริมฝีปากอิ่มเผยอออกต้อนรับปลายลิ้นอุ่นนุ่มที่แทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื้น ดูดซับเอาลมหายใจและความฉ่ำหวานเอาไว้เต็มๆ ปลุกอารมณ์หลากหลายในตัวให้ปั่นป่วนพลุ่งพล่านจนไม่อาจยับยั้ง กลิ่นฮอร์โมนเพศชาย กลิ่นกุหลาบขาวหอมกรุ่นจากร่างนุ่มนิ่มของคนใต้ร่าง กลิ่นความรักและความโหยหา กลิ่นตัณหาและความมึนเมาเย้ายวนอยู่รอบตัวสองหนุ่มสาว จนไม่คิดว่าจะมีอะไรมาหยุดยั้งไว้ได้แล้วในตอนนี้.... ชารีดาโน้มใบหน้าคมสันลงแนบชิดยิ่งขึ้น หลังปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายรุกมากว่าห้านาที.... ประสบการณ์สดๆ ร้อนที่เขาเพิ่งสอนไป ถูกนำมาใช้อย่างกระตือรือร้นเมื่อได้สัมผัสและรู้จักกับรสชาติของการจูบอย่างถึงแก่น...เรียวปากอิ่มประกบติดปากได้รูปสวยของเขาอย่างไม่อาจห้ามใจเอาไว้ได้ ละเลียดชิม เลาะเลม ดูดเม้มริมฝีปากบนและล่างของเขาอย่างกระตือรือร้นปนตื่นเต้น ก่อนจะส่งลิ้นนุ่มออกมาเลียไล้แผ่วหวิวจนคนได้รับการเยียวยาครางกระหึ่มด้วยความถูกใจ พอทนไม่ไหว ก็ส่งลิ้นอุ่นนุ่มออกมาเกี่ยวกระหวัด สำรวจกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร.... สัมผัสความหวานล้ำ ดื่มด่ำ หลงวนอยู่กับความฉ่ำชื้นแสนหวานปานน้ำผึ้งนานตราบเท่าที่ต้องการ จนกระทั่งร่างเล็กสั่นระริกอ่อนระทวย นอนซบร่างแกร่งหนาอย่างคนหมดแรงเมื่อเขาพลิกตัวลงรองรับ โอบกอดเอาไว้แน่นหนาราวกับกลัวว่าเธอจะหนีจาก

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

จากแผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ P.S.Love II

โรแมนติก

5.0

สำหรับทิพย์วารีแล้ว เจ้าชายทาริซ วัฟซาลัม อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร เปรียบดั่งแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ สูงไกลสุดเอื้อมถึง แต่เธอจะทำเช่นไร เมื่อฟ้าที่คิดว่าสูงสุดเอื้อม อยากหลอมรวมดวงใจให้แผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ...ตลอดไป ------------------ “คนเราถ้าลองได้รักใครสักคน เวลามันไม่สำคัญไปกว่าเรารู้ว่าใจของเราคิดและรู้สึกอย่างไรหรอก...รักก็คือรัก แค่ได้มองสบตา เราก็รู้แล้วว่าใช่ และเราก็ไม่ควรถามหาเหตุผลกับความรักด้วย เพราะเมื่อไหร่ที่เราถามหานั่นหมายความว่าใจของเราเริ่มไม่มั่นคง และเราก็จะไม่มีทางได้คำตอบจากมัน เพราะเราจะคอยหาเหตุผลนั่นนี่มาเข้าข้างตัวเองจนลืมฟังเสียงของหัวใจ...สำหรับเราสองคน ถึงเราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็อยากให้น้ำเชื่อใจผม ว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจไปจากน้ำแน่ เพราะผมถูกสอนมาตลอดชีวิตว่าเมื่อไหร่ที่ผมเอ่ยคำพูดใดออกไป นั่นหมายความว่ามันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้นถ้าผมไม่มั่นใจผมจะไม่พูดเด็ดขาด....ผมบอกว่าจะรอ จะให้โอกาสน้ำก็จริง แต่ผมก็จะไม่อยู่เฉย ถ้าหากว่ามีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของน้ำ แล้วเวลาไม่กี่วันที่น้ำว่า ผมก็ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง และเปิดเผยทุกอย่างกับน้ำจนหมดเปลือก....ถึงตอนนี้ ก็อยู่ที่น้ำแล้ว ว่าจะกล้าวางชีวิตและหัวใจให้ผมดูแลหรือเปล่า” “...ช่วยกอดหน่อยสิคะ” “หือ?”

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

เหลี่ยมรักเล่ห์ทราย P.S.Love I

โรแมนติก

5.0

ชารีฟ อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร กิวาซ ถูกภรรยาขอหย่าเพราะไม่สามารถมีลูกได้ แต่เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกลับทำให้เขารู้สึกสะกิดใจเข้าอย่างจัง เขาก็เลยต้องหาทางพิสูจน์... ไม่ใช่กับใครที่ไหน แม่ของหนูน้อยแชรีที่หน้าตาถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะนั่นแหละ! -------------- “คุณว่ามันเป็นเรื่องน่าอายไหม ที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหมัน” “เป็นหมัน!” เสียงแหบแห้งเพราะโดนพิษไข้เล่นงานอุทานออกมาเสียงดังเท่าที่จะดังได้ หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเขาหน้าตื่น เขาแข็งแรง แข็งแกร่ง สมบูรณ์ไปหมดทุกสัดส่วน และเขาก็เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสวยงามมาก แต่พระเจ้า! เขาบอกว่าเขาเป็นหมัน หมายความว่าจะไม่ใครสามารถสืบต่อกรรมพันธุ์แสนเพอร์เฟกต์นี้ได้อีกต่อไปแม้กระทั่งลูกของเธอ ที่เธออุตส่าห์หมายหมั้นปั้นมือ และเลือกเฟ้นมาแล้วเป็นอย่างดีว่าจะต้องเป็นเขา “อย่ามองผมแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องสงสารผมด้วย” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจในยามจ้องมองทำให้ชายหนุ่มต้องเอาตัวหญิงสาวลงนอนพิงอกกว้างอีกครั้ง “ทำไมคะ” “ที่ผมเป็นหมันน่ะเหรอ” “ค่ะ” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเคยประสบอุบัติเหตุก็เป็นได้” “คุณพูดเหมือนไม่มั่นใจ” หญิงสาวท้วง “แล้วใครเป็นคนบอกคุณคะ” “ผมถูกภรรยาขอหย่าเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ และหมอก็ยืนยันแบบนั้น” “คุณแต่งงานแล้ว” “เคยแต่ง แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว” ชารีฟบอกไม่เดือดร้อน “เพราะว่าคุณไม่สามารถมีลูกได้แค่นั้นเองเหรอคะ” ชาลินีเหมือนจะลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วคราว เมื่อรู้เรื่องของเขา เขาถามว่าน่าอายไหม สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่น่าสงสารมากกว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ถูกภรรยาขอหย่าเพียงเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ แล้วแบบนี้จะเรียกว่าความรักและการร่วมชีวิตได้อย่างไร "เพราะแบบนี้ผมถึงบอกว่าคุณสบายใจได้ คุณไม่มีทางท้องแน่นอน” เขาย้ำถึงความเป็นจริง โดยไม่เห็นว่าหญิงสาวหน้าซีดเพียงใดเมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของเขา ไม่มีอะไรให้สงสัยอีกต่อไป... เธอเสียตัวฟรีแน่แล้ว!!

เหมันต์รำพึง

เหมันต์รำพึง

โรแมนติก

5.0

"หนูดีเกลียดพี่ธิษณ์" "ไม่จริงหรอก พี่รู้ว่าในโลกใบนี้จะหาใครที่รักพี่ได้เท่าหนูดีไม่ดีอีกแล้ว" คนรู้ใจบอกอย่างรู้แจ้งเห็นจริงให้คนได้ครอบครองหัวใจพูดอะไรไม่ออก "นาทีนี้พี่ตามใจหนูดีทุกอย่างนั่นแหละ หนูดีจะว่าพี่รักพี่หลงไม่ลืมหูลืมตา หรือจะมองว่าพี่ไม่มีเหตุผล เป็นคนเห็นแก่ตัว หรือว่าเอาแต่ใจยังไงก็ได้ แต่พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว พอกันทีกับความทรมานที่ผ่านมา" พิมดาวพูดอะไรไม่ออกอีกครั้งเมื่อคู่หมั้นจัดเต็มและจริงจังกับการเปิดเปลือยความรู้สึกมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จากที่โกรธที่ไม่พอใจก็กลายเป็นว่าต้องเก็บคำพูดของเขามาคิด แล้วเธอล่ะ ต้องการอะไร

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

ซุปตาร์หน้าใสกับบอดีการ์ดหน้าเข้ม

โรแมนติก

5.0

สัญญาในวัยเด็กนำเขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง "นี่ยายฟันกระต่าย หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่หือ...ทีแต่ก่อนขี่คอผมชมสวนทุกวัน ไม่เห็นจะคิดมากเลย" เขาจงใจเท้าความหลังให้อีกฝ่ายเกิดปฏิกิริยา "...ก็ตอนนั้นยังเด็กไง" "อ้อ! ตอนนี้โตแล้ว มีตัวเลือกเยอะ ก็เลยจะถีบหัวส่งเพื่อนวัยเด็กอย่างผม" คีรินทร์จงใจใช้คำพูดยั่วยุเต็มที่ ขณะที่หัวใจก็รู้สึกสดชื่นกระชุ่มกระชวยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชีวิตของเขาจากนี้คงจะหายเหงาไปเยอะเลยล่ะ หากได้ปะทะคารมกับยายฟันกระต่ายทุกวัน ซุปเปอร์สตาร์คนดังคิดอย่างครึ้มใจ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

โรแมนติก

4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า “ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?” เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า “ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว...” ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา “เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?”

สุลต่านร้ายขังรัก ชุด ทัณฑ์ทราย

สุลต่านร้ายขังรัก ชุด ทัณฑ์ทราย

มหาเศรษฐี

4.9

เมื่อองค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ถูกวางยาปลุกกำหนัดในคืนวันอภิเษกสมรส... จิรัชยาเป็นเพียงลูกของนางบำเรอของอัครมหาเสนาบดีประจำมหานครฟาดิลาห์ หน้าที่ของลูกนอกสมรสอย่างหล่อนก็คือคอยรับใช้ ฮันนา ว่าที่องค์สุลตาน่า ความทุกข์แสนสาหัสเดียวในใจของหล่อนก็คือการแอบหลงรักจ้าวผู้ครองแคว้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วความฝันของหล่อนก็เป็นจริง เมื่อหล่อนได้นอนอยู่ใต้ร่างขององค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ แต่คืนนั้นมันเป็นคืนแต่งงานของเขากับฮันนา...! “ยังไม่รีบไสหัวลงไปจากเตียงอีกหรือ!” กายสาวบอบช้ำยังไม่ทันได้ขยับลงจากแท่นบรรทมก็ถูกเขาผลักไสแรงๆ จนกลิ้งตกลงมากองกับพื้นห้องไม่ต่างจากเศษขยะสกปรก น้ำตาแห่งความปวดร้าวไหลพรากออกมาราวกับสายฝน “หม่อมฉัน... ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉัน...” จิรัชยาพยายามจะอธิบาย แต่เสียงเกรี้ยวกราดขององค์สุลต่านแผดดังก้องขึ้นเสียก่อน หล่อนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว “เธอกล้ามากนะที่วางยาฉัน!” “หม่อมฉัน... ไม่รู้เรื่องนะเพคะ หม่อมฉัน... ไม่ได้ทำ...” หล่อนสะอื้นได้อย่างน่าเวทนา แต่ก็ไม่ได้รับความเมตตาจากชายผู้สูงศักดิ์เลยแม้แต่น้อย “ถ้าเธอไม่ได้ทำ งั้นก็คงเป็นแม่ของเธอสินะที่ทำ จิรัชยา!”

คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

วัยรุ่น

5.0

"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ "ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน "ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ" "พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด "ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน "คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก "ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น "เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน

ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด

ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด

โรแมนติก

5.0

ความสุขในฐานะคุณหนูอันดับหนึ่งของหนานอิงต้องพังลงทันใด เมื่อนางถูกโจรชั่วจับตัวมาและยังกระทำย่ำยี กระทั่งมารดาของนางยังถูกคร่าชีวิต สาวใช้ข้างกายถูกตัดลิ้นจนเสียสติกลายเป็นคนบ้าใบ้ ทั้งหมดด้วยความริษยาของฮูหยินใหญ่ผู้นั้น หนานอิงได้พบกับหานเซียวและลู่หนิงหวังสองอ๋องพี่น้องที่คอยช่วยเหลือนาง อ๋องผู้ป่าเถื่อนโหดร้ายและแสนเย็นชา แม้จะให้การช่วยเหลือแต่นางก็กลายเป็นนางบำเรอของพวกเขาเช่นกัน ไม่ว่าสองอ๋องจะโหดร้ายแต่นางจำต้องอดทน สุดท้ายนางกลายเป็นมือสังหารที่วางชีวิตไว้กับพวกเขาเพื่อแลกกับการแก้แค้น นางถูกฝึกอย่างหนักจนเก่งกาจยิ่ง หนานอิงจะทำเช่นใดเมื่อได้รู้ว่า คนที่ย่ำยีนางและเป็นศัตรูที่นางต้องการสังหารคือ สองอ๋องทั้งสองที่เป็นผู้กระทำย่ำยีนางจนปางตาย ฆ่า หรือ ไม่ฆ่า ล้วนเป็นนางที่ต้องเลือก! หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นความรักแบบ 3P โปรดดาวน์โหลดตัวอย่างก่อนอ่านค่ะ ภาคต่อของนิยายเรื่องนี้คือเรื่อง Trigger warning: 3P

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ