พิศวาสหวานหว่านเสน่หา

ข้อความสั้นกระชับได้ใจความบนแผ่นกระดาษสีขาวสะอาดที่มีตราสัญลักษณ์ของบริษัท คงจะไม่ทำให้ประธานใหญ่ของบริษัทเพ่งแล้วเพ่งอีก หลังจากอ่านทวนหลายรอบ เพราะมันก็แค่หนังสือส่งตัว 'เด็กฝึกงาน' ซึ่งปกติเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ มันไม่เคยมาถึงโต๊ะเขาด้วยซ้ำ

แต่เพราะชื่อบนกระดาษ สายตามันก็เลยวนกลับไปเวียนกลับมาหลายรอบ

"เริ่มงานวันนี้ด้วยเหรอ"

ความงุนงงสงสัยส่งผลให้คิ้วเข้มขมวดโดยไม่รู้ตัว และมือก็เร็วพอกัน เมื่อมันยื่นออกไปกดปุ่มอินเตอร์คอมในทันทีทันควัน ตามประสาคนคิดเร็วทำเร็วจนเคยตัว

"คุณลี ผมเป็นคนเซ็นรับอชิรญามาฝึกงานหรือ"

"ครับบอส"

เลขานุการหนุ่มเองก็ตอบรับกลับไปทันใจเช่นกัน และยังจดจำใบหน้าสวยสดงดงามของเจ้าของชื่อได้เป็นอย่างดี เพราะมีผู้หญิงไม่กี่คนหรอกที่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นมาถึงชั้นบนสุดของอาณาจักรแห่งนี้ ซึ่งคุณหนูเมลียา อชิรญา อิทธิฤทธิ์ธารารักษ์ สาวน้อยจากเมืองไทยก็เป็นหนึ่งในนั้น

'มีรุ่นน้องที่เคมบริดจ์ เขาชื่นชมการทำงานของเรย์มาก ก็เลยอยากจะขอไปเรียนรู้การทำงานที่นั่น เรย์ช่วยรับไว้หน่อยนะ'

เสียงของเพื่อนสาวคนสนิท อดีตคนเคยรักดังขึ้นในหัว พร้อมกับคำตอบที่ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

นี่ญารินดาจะรู้ไหมว่ารุ่นน้องที่ว่าก็คือลูกสาวของตัวเองนั่นเอง

แล้วนี่ ชีวิตประจำวันต่อจากนี้ของเขาจะเป็นยังไง จะป่วนมากขนาดไหนเมื่อมี 'ตัวยุ่ง' มาอยู่ด้วย

เรียนวิศวฯ แต่ดันมาฝึกงานเลขานุการ แถมยังระบุมาอีกต่างหากว่าจะต้องเป็นเลขานุการส่วนตัวของเขาเท่านั้น

แต่เขาก็เซ็นอนุมัติ...

ถ้าถามว่าใครไม่รอบคอบสุด อาการหนักสุด ก็คงเป็นเขานี่แหละ ไม่ใช่เด็กฝึกงานกิตติมศักดิ์ของเขาหรอก

สงสัยเขาจะทำงานหนักเกินไปแล้วมั้งเนี่ย

"แล้วนี่เขามาหรือยัง"

"ยังครับ...โอ๊ะ! มาพอดีเลยครับบอส"

เพราะคำอุทานนั้นทีเดียว ที่ฉุดร่างสูงใหญ่ให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เมื่อสำนึกถึงความผิดปกติ ก่อนขายาวจะก้าวสวบๆ ตรงไปที่ประตูและกระชากเปิดออกอย่างคนใจร้อน

"เกิดอะไรขึ้น...แล้วนั่นไปโดนอะไรมา ทำไมสภาพเป็นแบบนี้"

น้ำเสียงห้าวทุ้มฟังแข็งกว่าปกติก็จริง แต่การถลาเข้าไปหาเร็วรี่ พร้อมกับทำการสำรวจ ลูบคลำ จับร่างกลมกลึงอรชรหมุนรอบทิศเพื่อตรวจหาความบอบช้ำที่อาจอยู่นอกครรลองของสายตา กลับอ่อนโยนยิ่งกว่าปีกสัมผัสของผีเสื้อ...

พอเห็นว่าไม่มีตรงส่วนไหนของร่างกายบอบช้ำเสียหาย นอกจากรอยแตกที่หน้าผาก การสำรวจถึงได้หยุดลงชั่วคราว

"คุณลี ขอชุดปฐมพยาบาลให้ผมที่ห้องด้วย"

เสียงห้าวทุ้มทรงอำนาจสั่งความกับเลขาเสร็จ ก็ก้มลงช้อนร่างคนตัวบางเข้าสู่วงแขนให้เลขาตะลึงเล่น ผิดกับคนถูกอุ้มซึ่งนอกจากจะไม่ประท้วงการกระทำของเขาแล้ว ลำแขนเรียวเสลายังยกขึ้นคล้องคอเขาเอาไว้อย่างเหนียวแน่นอีกด้วย

"ตกลงว่าไปทำอะไรมา ถึงได้มอมแมมอย่างกับไปฟัดกับหมามาแบบนี้"

"ถ้าฟัดกับหมาก็คงไม่ได้แผลมาแค่นี้หรอกค่ะ...ตกลงเป็นห่วงลียา หรือว่าจะซ้ำเติมคะ"

ปากต่อว่าเขาไปอย่างนั้นเอง เพราะไม่ว่าเขาจะพูด จะทำอะไร มันก็ไม่สามารถทำให้เธอเปลี่ยนใจไปจากเขาได้อยู่ดี

"กำลังสมน้ำหน้าอยู่"

"เหรอคะ...อย่าลืมสมน้ำหน้าตัวเองด้วยล่ะ"

"เรื่อง?"

"เปล่าค่ะ"

ตัวเล็กแอนด์ตัวยุ่งของเรย์กวนกลับด้วยการปฏิเสธดื้อๆ ซะงั้น ซึ่งถือเป็นเหตุการณ์ปกติอีกนั่นแหละสำหรับสองคน เพราะขณะที่อชิรญาลอยหน้าลอยตาต่อปากต่อคำ การกระทำของฝ่ายนั้นมันก็ขัดแย้งกับคำพูดสุดฤทธิ์ ฝ่ามืออุ่นหนาหรือก็ยังลูบไล้สำรวจหาบาดแผลบริเวณใกล้เคียง ส่วนปากก็คอยเป่าลมอุ่นๆ รดรอยแตกบนหน้าผากเป็นระยะ ราวกับจะช่วยปัดเป่าความเจ็บปวดออกไปให้ ซึ่งการกระทำแบบไม่แคร์สายตาผู้ใด ก็ทำให้เลขาหนุ่มได้อึ้งอีกครั้ง เมื่อเอาของที่เจ้านายต้องการมาส่งที่ห้อง ก่อนจะปลีกตัวออกไปเงียบๆ

"กำลังคิดจะทำอะไร...บอกได้ไหม"

มือใหญ่ทั้งสองข้างนั้นมันควรจะมีพลังมหาศาลตามขนาดของมือ และไม่น่าจะอ่อนโยนได้ขนาดนี้ แต่อชิรญาแทบจะไม่รู้สึกเลยขณะที่มันป้วนเปี้ยนอยู่ที่แผลของเธอ

"เสร็จแล้ว...ทีหลังซนให้มันน้อยกว่านี้หน่อยก็ดี"

"ซนที่ไหนล่ะคะ ถ้าลียาไม่รีบเบรกจนหัวทิ่มได้แผล มีหวังเด็กที่วิ่งตัดหน้ารถซี้ม่องเท่งไปแล้ว"

"นี่ก็อีกเรื่อง บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ขับ..."

"หยุดเลยค่ะคุณแด๊ด จะบ่นทำไมเนี่ย"

"นี่ก็เหมือนกัน บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้เรียกแด๊ด"

"ลียาจะเรียก"

คนตัวเล็กบอกดื้อดึง คนคอยห้ามคอยค้านก็เลยได้ส่ายหัวอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกอีกเหมือนกัน...ก็ตั้งแต่มีเด็กหญิงอชิรญาถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกใบนี้นั่นแหละ

เวลาเขาบ่นให้หน่อย เขาก็จะได้เป็น 'คุณแด๊ด' ของเธอ ถ้าตอนเขาใจดีเขาก็จะได้เป็น 'พี่' ของตัวยุ่ง แต่ถ้าช่วงไหนที่เขาเข้มงวดกับเธอ เขาก็จะได้เป็น 'คุณเรย์' ที่เจ้าตัวพร้อมที่จะหันหลังเดินหนีเขาได้ตลอดเวลา

แต่ไม่ว่าเธอจะให้เขาอยู่ในสถานะไหน สิ่งหนึ่งที่เขารู้ก็คือ เขาไม่เคยวางเฉยหรือทำเป็นไม่สนใจได้สักครั้งเมื่อเกิดเรื่องกับตัวยุ่ง...

เด็กสาวที่เขา 'กลัว' ตั้งแต่ยังไม่ลืมตามาดูโลกถึงขนาดปฏิเสธการเป็นพ่อทูนหัวเมื่อมารดาของเธอเอ่ยปาก