ดอน ผจญภัยดินแดนเวทมนต์

“นายน้อยครับ” เสียงฝีเท้าวิ่งอย่างรวดเร็ว เสียงเรียกขานร้อนล้น “ เกิดอะไรขึ้นครับ ลุงเบน” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาล ใบหน้าเรียวรูปไข่ ยืนมองไปที่สวนหน้าบ้านริมหน้าต่าง “ เครื่องบินส่วนตัวของนายใหญ่และคุณผู้หญิง เกิดระเบิดแล้วก็....” เสียงหายเข้าไปในลำคอ “ ตก ที่ ประเทศออสเตรีย ครับ “ ลุงเบนพูดด้วยเสียงสั่นเครือเพราะตกใจกับข่าวที่เพิ่งได้รับ “มันเกิดขึ้นได้อย่างไง”ชายหนุ่มแข็งขาอ่อนแรงหมดกำลังแม้แต่จะยืน “นายน้อย ลองดู นี้ซิครับ”ยื่นโทรศัพท์มือถือให้ดอนหรือนายน้อยของตระกูล “พิทักษ์อินทร์”

ภาพเครื่องบินส่วนตัวขนาด 5 ที่นั่ง เกิดระเบิดกลางอากาศ นักบินพยายามบังคับเครื่องยนต์แต่ไม่สามารถบังคับได้ ทำให้เครื่องบินตกในป่าใหญ่ “ผมจะบินไปออสเตรีย”เสียงอ่อนร้าหมดแรงแต่ไม่ฟูมฟายแต่เงียบอย่างตกใจแทบช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “นายน้อย ใจเย็นๆครับ”

“ผมใจเย็น ไม่ได้แล้ว ลุงเบน”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลุงเบนเลี่ยงออกไปคุยข้างนอก ปล่อยให้ดอนนั่งสงบสติอารมย์ “มัน ไม่ จริงใช่ไหม ” ความรู้สึกสับสน เกิดขึ้นในใจ “มันเป็นความฝัน ไม่ใช่ความจริง”เสียงดอนครวญครางเหมือนเสือถูกทำร้าย “พ่อกับแม่ยังอยู่กับผมใช่ไหม”

“แหล่งข่าวจากที่โน้น รายงานมาแล้วครับ” ลุงเบนกลับมายืนตรงหน้า นายน้อยที่เขาเลี้ยงดูมาตั่งแต่เล็ก ด้วยความรักและจงรักภักดี “มีคนทำให้เดเครื่องยนต์มีปัญหา ครับ”เปลี่ยนจากพูดเสียงดังมาเป็นเพียงกระซิบ “พวกมันต้องการ ฆ่าล้างตระกูลพิทักษ์อินทร์ครับ”ดอนจ้องไปยังทีวีขนาดใหญ่ที่มีข่าวเครื่องบินส่วนตัว “ตระกูลพิทักษ์อินทร์ตกในต่างประเทศ เสียชีวิตหมดทั้งลำ”

“มันเป็นใคร” เสียงเกรี้ยวกราด โกรธแค้น “พวกตระกูลมงคลเลิศ” ลุงเบนเน้น เสียงอย่างชัดเจน “มัน ต้องการ รวมอำนาจ ต้องการ เป็นเจ้าพ่อในวงการอสังหาริทรัพย์ แทนนายใหญ่ ครับ” ลุงเบนยังเล่าว่า การเดินทางไปประเทศออสเตรียในครั้งนี้ นายใหญ่ต้องการพาครอบครัวไปพักผ่อน และเจรจาธุรกิจกับเจ้าของที่ดินรายใหญ่ ที่พำนักในประเทศออสเตรีย แต่พอดีคุณหนูดารินไม่สบาย นายใหญ่ไม่สามารถยกเลิกนัดได้ จำเป็นต้องไป “ม่าย งั้นข่าววันนี้ คงเศร้ามากกว่านี้ กลายเป็น เสียชีวิตยกครอบครัว”

การจัดงานศพนายใหญ่และคุณผู้หญิงของตระกูล “พิทักษ์อินทร์”ผ่านไปได้ด้วยดี “ คุณดอน ต้องเข้มแข็งนะครับ ” ลุงเบนพูดให้กำลังใจดอนและเปลี่ยนสรรพนามที่เคยเรียกจากนายน้อย “ ลุงเบน เรียกผมแบบเดิมก็ได้” ลุงเบนส่ายหน้า “ไม่ได้ แล้วครับ ตอนนี้ คุณดอน เป็นนายใหญ่ ของพวกเรา” เสียงดังฟังชัดเพิ่มขึ้น “พวกเรา ทุกคน ต้องเชื่อฟัง คำสั่ง ของคุณดอน เหมือนที่เชื่อฟัง นายใหญ่ ครับ” ทุกคนที่นั่งอยู่ ลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับ แสดงความจงรักภักดีพร้อม เดินเคียงข้างดอนตลอดไป

“ ตูมๆๆ ” เสียงระเบิดดังขึ้น “ช่วยด้วยค่ะๆๆ”เสียงหญิงสาวร้องเสียงหลง “เกิดอะไรขึ้น” ดอนวิ่งอย่างรวดเร็วไปตามเสียงระเบิด “ดาริน น้องอยู่ไหน” เสียงร้องเรียกเสียงดัง สายตากวาดหา น้องสาวที่รักของครอบครัว ควันและฝุ่นปลิวลอยไปทั่ว แทบมองไม่เห็นอะไรเลย “น้อง อยู่นี้ค่ะ”หญิงสาวอายุ ประมาณ 18-19 ปี ผมสีดำขลับ หน้าตาตื่นกลัวผสมตกใจ “น้องกลัวค่ะ”ดอนกอดร่างน้องสาวไว้แน่น “ดูบริเวณรอบๆ ว่ามีระเบิดอยู่ตรงไหนอีก” ทุกคนต่างวิ่งกันจ้าละหวั่น เพื่อค้นหาระเบิดที่อาจคงเหลืออยู่ “เข้าไปในบ้านเถอะ”

“ตรวจสอบ ทุกตารางนิ้วในบ้าน” ลุงเบนบัญชาการ “ไปสืบดูว่าใคร มันกล้า ล้วงคอพวกเรา”ลุงเบนนอกจากเป็นพี่เลี้ยงของดอนแล้ว เขายังเป็นบอดี้การ์ดที่คุ้มครองทั้ง ดอนและดาริน “ คุณหนูดาริน เป็นอะไรมากไหมครับ” ดอนเดินลงมาข้างล่าง หลังจากส่งน้องสาวขึ้นห้องนอน “พวกนี้ มันช่างกล้ามาก จะฆ่าพวกเรายกครอบครัว แม้แต่ในบ้านเรา”

“สงสัย เกลือจะเป็นหนอนแล้วมั้ง”เสียงพูดราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ “ ใคร มันจะรู้ เรื่องใน บ้านนี้ ดี กว่าคนที่อยู่ข้างในนี้ ” ลุงเบนลงนั่งตรงกันข้ามเจ้านายหนุ่มรุ่นลูก “ คุณดอน คิดว่า พวกเรา ควรทำอย่างไรดี ครับ ”มองหน้าอย่างรอคำตอบ “ ผม ยังไม่รู้ ว่าจะเริ่มอย่างไร ทุกอย่างมันรวดเร็วไปหมด”ส่วยหน้าและก้มหัวลงมองที่มือตนเอง “ รู้นะครับ ว่าต้องมาทำหน้าที่นี้ แต่ไม่คิดว่า มันจะรวดเร็ว จนตั้งตัวไม่ทัน”

ดอนนั่งคิดใคร่ครวญเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ “ลุงเบน ไปพักผ่อน เถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” เงยหน้าขึ้นมอง “อีกสักพัก ผมจะขึ้นไปนอนเหมือนกัน” ลุงเบนแทนที่จะไปพัก เขาเดินสำรวจตรวจตาทุกอย่างภายในบ้าน อย่างถ้วนที่ “ไวใจ ใครไม่ได้แล้ว เวลานี้”

“ เสียใจ ด้วยนะ” เสียงปลายสายดังขึ้นมา “นายโอเค ใช่ไหม”มีแต่ความเงียบไม่มีเสียงตอบรับ “นายเป็นอะไรหรือเปล่า พูดอะไร สักคำซิว่ะ ” ปลายสายอารมณ์ฉุนเฉียว “ขอร้องอย่าเงียบ ได้ไหม ให้ฉันรู้ ว่าพูดอยู่กับคน ไม่ใช่ก้อนหิน”เสียงหัวเราะเบาๆอย่างฝืนความรู้สึก “ฉันไม่ เป็นอะไร สบายดี”เสียงถอนหายใจอย่างโลงอก “แค่นี้ แหล่ะที่ ฉันต้องการ จากนาย”

ดอนเล่าเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นกับครอบครัว ให้กายเพื่อนรัก เพียงคนเดียวของเขา ฟังอย่างละเอียด “ นายกับดาริน ไม่ปลอดภัยแล้ว มีคนจ้องจะฆ่า”เสียงครางในลำคอ “ฮื่มๆ” ถอนหายใจ “ลำพังตัว ฉัน ไม่กลัว รับมือกับมันได้อยู่แล้ว” มองไปนอกหน้าต่างที่คืนนี้ ท้องฟ้ามืดมิด มีแต่ดวงดาว “เป็นห่วงแต่ดาริน ศัตรูมันอยู่ที่มืด แต่พวกเรา อยู่ที่สว่าง”

“นายพาดารินมาหลบ ที่บ้านพักในป่าใหญ่ ของพ่อฉันไหม” กายเสนอความคิด “ไม่มีใครรู้ ด้วย”ดอนฟังอยู่ “ แล้ว ฉันจะบอก น้อง ว่าไงดี”หัวเราะอย่างสมเพชตัวเอง “บอกว่า มีคนตามฆ่าพวกเราหรือ”

บรรยากาศเช้านี้ กำลังคนในบ้าน พิทักษ์อินทร์เพิ่มขึ้น จากการที่ลุงเบนสั่งการ “พวกนายต้องตรวจ ดูให้ดี ว่ามีอะไรซุกซ่อนในบ้านไหม”ดอนเดินเข้ามาทักทาย “ทำอะไรกันแต่เช้า ครับ” ลุงเบนเดินถือแก้วกาแฟมาส่งให้นายหนุ่มของตน “ ดูความเรียบร้อยตอนเช้า ครับ ” เสียงหัวเราะเบาๆในลำคอ “ผมว่า เหมือน พวกเรา กำลัง อยู่ในสนามรบ มากกว่า อยู่บ้านนะครับ ”

“เรา ไว้ใจใคร หรืออะไร ไม่ได้ครับ ”ลุงเบนเอ่ย “ คุณหนู ดารินล่ะครับ ”มองไปรอบๆห้อง ซึ่งปกติดาริน จะตื่นแต่เช้าลงมาเดินเล่นในสวน แล้วมารับประทานอาหารเช้าร่วมกับครอบครัว “อยู่บนห้องนอน ครับ”

“ลุงเบน เตรียมรถให้ผมด้วย เช้านี้ ผมจะไปทำงาน” ลุงเบนพยักหน้ารับ “รถยนต์พร้อมคนขับนะครับ” ดอนส่ายหน้า “ไม่ได้ ช่วงนี้อันตรายอยู่ คุณดอนขับรถยนต์ เองไม่ได้ ”เสียงดังฟังชัดอย่างญาติผู้ใหญ่ที่หวังดีต่อลูกหลาน

ดอนรู้ถึงความห่วงใย ที่ลุงเบนมีต่อตนเอง “แล้วแต่ลุงเบน แล้วกัน” ลุงเบนเดินออกไปดูการทำงานตามที่ตนเองเห็นสมควร “พ่อแม่ ครับ มันเกิดขึ้นเร็วหรือเกิน เร็วจน ผมทำใจไม่ได้”

“ดอน ลูกจะออกไปไหน ” เสียงผู้เป็นแม่ถาม “ออกไปหาเพื่อนครับ”ชายหนุ่มนุ่งกางเกงยีนส์ ใส่เสื้อยืดสีดำสวมทับด้วยเสื้อแจ็คเก็ต เดินเข้ามากอด “วันนี้ คุณแม่ทำอะไร กินครับ กลิ่นหอมเชียว”เสียงออดอ้อนของชายหนุ่มที่มีต่อแม่ “หอมก็ต้อง กิน” คนที่เป็นแม่รีบตักข้าวต้มร้อนๆ ใส่ชามให้ลูกชาย

“ดอน ไม่ใช่เด็กแล้วนะคุณ”เสียงแซวจากสามีดังมา “จริงของคุณพ่อ ค่ะ พี่ดอนเป็นหนุ่มใหญ่แล้วค่ะคุณแม่”หญิงสาวตัวเล็กใส่ชุดกระโปรงยาวสีฟ้าสดใส เดินเข้าในมือถือดอกกุหลาบ ที่ตัดมาจากในสวนหลังบ้าน “คุณแม่ เข้าใจ ว่า ลูกชายยังเป็นเด็กอยู่ค่ะ” เสียงหัวเราะของพ่อลูกดัง ประสานกัน “ลูกทุกคน เป็นเด็กในสายตา พ่อแม่เสมอ ”

ดอนและดารินเข้ามากอดผู้เป็นแม่ “เรา รักคุณแม่ ค่ะ/ครับ” บรรยากาศครอบครัว ที่อบอุ่นเป็นสิ่งที่ผู้เป็นพ่อต้องการ “แล้วพ่อล่ะ ” แกล้งถามน้ำเสียงน้อยใจ “รักซิค่ะ รักมากที่สุดเลยค่ะ”ดารินหันกลับมากอดพ่อที่เธอรักที่สุด “ในครอบครัว เรามีกันสี่คน ต้องรักกันให้มากๆ ”

ดอนและดารินเป็นเหมือนแก้วตาและดวงใจของพ่อแม่ “ ดอน ลูกเป็นผู้ชาย ต้องดูแล ดาริน ให้ดีนะครับ”เป็นคำสอนแกมสั่งของผู้เป็นแม่ “ดาริน หนูก็ต้องเชื่อฟังพี่เขานะ ” มันเป็นการสั่งสอนลูกๆที่ผู้เป็นพ่อแม่จะบอกเสมอ ให้ทั้งสองคนรักกันช่วยเหลือกัน “มาๆๆ ทานอาหารเช้ากัน ”มันเป็นภาพที่เกิดขึ้นในห้องนี้ไม่เกินสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ต่อไปนี้ มันไม่มีภาพนี้แล้ว “ผมจะดูแล น้องอย่างดี ครับ พ่อแม่ ไม่ต้องเป็นห่วง”

รถยนต์คันงามวิ่งเข้าสู่ตึกสูงใหญ่ “คุณดอน ดูรายละเอียด แล้วไม่เข้าใจตรงไหน ถามผมได้นะครับ” เสียงลุงเบนทำลายความเงียบ “ครับ” ลุงเบนรู้สึกเห็นใจนายหนุ่มที่ต้องมารับภาระหนักในการบริหารธุรกิจ และมีศัตรูที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ที่จ้องทำร้ายหมายปองชีวิต “นายใหญ่คุณผู้หญิง ขอให้ท่านปกป้องคุณดอนและคุณดารินให้ ปลอดภัยนะครับ”

ภาพถ่ายพ่อแม่ในกรอบรูปใหญ่ ติดผนังเด่นอยู่ในห้องทำงาน “ผม มาทำหน้าที่ แทนคุณพ่อ แล้ว ครับ”เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ที่พ่อเคยนั่งทำงาน ที่ตนเองจะเห็น ผู้เป็นพ่อยุ่งกับการทำงาน “เอกสาร ทั้งหมดอยู่ในคอมพิวเตอร์นะค่ะ” เสียงเลขาสาวรายงาน “ รหัสเข้า ฐานข้อมูลค่ะ” เดินออกไปอย่างช้าๆ “ลุงเบนไปไหน”เปิดดูกล้องวงจรปิด ที่น้อยคนจะรู้ว่า มันถูกติดตั้งไว้ พร้อมมีระบบตามหาสิ่งของหรือคน เพียงกรอกข้อมูลลงไป “ลุงเบน ทำอะไร อยู่”

“พวกแก เป็นใคร” เสียงคาดคั่นจากชายหนุ่มวัยกลางคนถามเบาๆแต่เหี้ยม “ใครส่ง พวกแกมา”คนร้ายไม่ยอมตอบ งั้นพวกแก ไปคุยกับตำรวจแล้วกัน “ว่าแล้วมาพอดีเลย”ตำรวจที่ได้รับแจ้งเหตุ ที่ใกล้ที่สุดมาถึง “เดี๋ยวผมสอบสวน ได้เรื่องอย่างไร จะแจ้งให้ทราบนะครับ”ลุงเบนพยักหน้ารับ “ขอบคุณครับ”

ลุงเบนเดินออกมา ยืนมองบริวเณ ที่จอดรถส่วนบุคคล “ทุกที่ มันอันตรายหมดเลย” พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ส่งรถยนต์คันใหม่ มาบริษัทพิทักษ์อินทร์ด้วยครับ ” ชายวัยกลางคนใคร่ครวญ “สั่งรถยนต์คันใหม่ มาเลยแล้วกัน” พลางเดินตรวจตาทุกอย่างและสั่งลูกน้อง “อย่าให้ใคร ขึ้นมาชั้นนี้ได้นะ”

“เกิดอะไรขึ้นครับ”คำถามแรกหลังจากลุงเบนเข้ามาในห้อง “ไม่มีอะไรครับ”ดอนถอนสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ มาจ้องหน้าลุงเบน “มันเกิดอะไรที่จอดรถยนต์ครับ” เสียงถอนใจเบาๆ “คุณดอน ฉลาดเหมือนคุณท่าน ดู แล้วรู้ทุกอย่าง เลยนะครับ”

“ทุกที่ มันไม่ปลอดภัย เอาตัวคนร้าย ออกมาให้ได้”เสียงโทรศัพท์ลุงเบนดังขึ้น “ได้เรื่องแล้วหรือ งั้นพวกนายเข้ามาเลย” น้ำเสียงตื่นเต้น “เชิญคุณดอนที่ห้องประชุมเล็กครับ” ดอนสงสัยในท่าทางที่ดีใจที่แทบไม่เคยเห็นของลุงเบน ที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีตลอดเวลา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ถาม “ครับ”

ภายในห้องประชุมเล็ก จอภาพขนาดใหญ่ถ่ายให้เห็นบรรยากาศ ก่อนเครื่องบินส่วนตัว พ่อแม่ดอนกำลังขึ้นเครื่องบิน จนกระทั้งเครื่องบินเกิด ระเบิดกลางอากาศ และตกลงสู่พื้นดิน “ซูม เข้าไปที่ ใบพัดเลย” ทุกคนเห็นความผิดปกติ “มีคน ทำให้เครื่องบิน มีปัญหา”คนที่นำภาพมาให้ดูบอกว่า “มันเป็นการ ลอบสังหารในรูปแบบของอุบัติเหตุครับ”

“ช่วงนี้ บริษัทของเรา มีปัญหาอะไร กับใครบ้าง”เสียงดอนกระซิบถามลุงเบน “มันธรรมดา ชองการ ทำการค้า ครับ”จากทั้งภาพและเสียง พร้อมเหตุการณ์ประกอบ ทำให้ดอนรู้ว่า ศัตรูของเขาน่ากลัวทั้งในเชิงธุรกิจ มีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่ “พวกนี้ มันทำธุรกิจ สีเทาอยู่ด้วยนิ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทุกคนออกจากห้องประชุม เหลือเพียงตนเองและลุงเบน “ใช่ครับ”

เช้านี้บ้านสวนหลังเล็กในป่าใหญ่ ได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากน้ำตกใหญ่ ใบไม้หลากสีทำให้ ที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ จัดไว้อย่างสวยงาม“ยินดี ต้อนรับ”กายเดินแกมวิ่งมาหาดอนในช่วงเช้าที่อากาศสดใส “ทำไหม นายไม่โทรมาบอก ก่อน จะได้ไป รับ”ดารินเดินตามมาเงียบๆ “สวัสดีค่ะ พี่กาย”เสียงหวานสดใสของดารินทำให้หัวใจ ของกาย พองโต “เหนื่อยไหมครับ”ดารินหัวเราะเบาๆ “หนู ไม่เหนื่อย แต่คนขับ ซิค่ะ ที่ต้องเหนื่อย”หันๆไปมองที่รถยนต์คันงาม “อย่าบอก นะว่า นาย ครับมาเอง”

“ใช่ ฉัน ขับ มาเอง” เดินนำหน้าทุกคนเข้าไปในบ้าน “พ่อแม่นายไปไหน” กายเดินไป กดกริ่งให้คนเอาเครื่องดื่มมาให้ “ ไม่อยู่ ไปดูงานต่างประเทศ อีกเป็นเดือนกว่าจะกลับ”กายมองไปที่ดอนเพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกัน “เสียใจด้วยนะ เรื่องพ่อแม่นายอ่ะ” ดอนพยักหน้ารับแววตา มีความเศร้าที่เกิดจากเสียใจ แต่มันก็เป็นเพียงชั่วขณะเดี๋ยว “ ฉันไม่เป็นไร ดีขึ้นแล้ว”

“บ้านพี่กาย น่าอยู่จังเลย ค่ะ เห็นต้นไม้ใบหญ้า เขียวสดใสเชียว” ดารินแววตาเป็นประกายมองไปรอบตัวอย่างอารมย์ดี “น่าอิจฉาจังเลย” กายหันมามองสาวน้อย ที่เขาแอบชอบมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย “คิดว่า มันเป็นบ้าน ของดารินแล้วกัน”พอดีคนงานเข้ามา “จัดห้องพักให้ คุณดารินและคุณกายด้วย”

“ฉันรับรองได้ เรื่องความปลอดภัย นายไม่ต้องห่วง” กายเอ่ยทำลายความเงียบ “นายรู้เรื่อง พวกนี้ด้วยหรือ” กายเดินเข้ามาหาดอน “นายเป็นเพื่อนรัก ฉันนะ ” ตบบ่าเบาๆ “เรื่องของนาย คือเรื่องของฉัน เหมือนกัน” ทั้งสองคนกอดกัน “ขอบใจ นายมากเลย”

“เรา ต้องหนีตลอดไปหรือค่ะ” ดารินถามเสียงอ่อย “พวกเราทำผิดอะไรค่ะ” ดอนนั่งเงียบ “พี่ดอน ก็เปลี่ยนไปนะค่ะ มีความเครงขรึม ไม่มีเสียงหัวเราะ เหมือนเดิม”ดอนฝืนยิ้มแห้ง “แล้ว มันจะดีขึ้นจ้ะ” ดารินแววตามีความหวัง “จริงๆหรือค่ะ น้องอยากให้วันนั้น มาถึงเร็วๆจังเลย”

“พี่สัญญา จ้ะ”ดอนจับมือน้องสาวไว้เบาๆ “ช่วงนี้ น้องอดทนไปก่อน พี่ขอเคลียปัญหาเล็กน้อย”มองไปด้านนอกที่ฟ้าสดใส มีแสงแดดส่องรำไร ชีวิตพวกเขาต้องเป็นเหมือนแสงแดดยามนี้ “น้องอยู่ ที่นี้สักพัก นะครับ”

กายเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา หลังจากออกไปตรวจงาน จัดเวรยามรักษาความปลอดภัย “นายไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลดารินอย่างดี”ดารินหันมายิ้มให้ คนที่ก้าวมาใหม่ “เกรงใจ พี่กาย ที่มีงานยุ่งอยู่แล้ว ยังต้องมาดูแลน้องอีก”กายมานั่งตรงกันข้ามกับดอน “น้องนาย ก็เหมือนน้องฉัน” กายหันไปมองดาริน “ พี่ดีใจมากเลย ที่ได้ ดูแลดารินอ่ะ”

“นายจะกลับไปจริงๆหรือ”กายถามขึ้นหลังจากดารินขึ้นห้องพัก “ใช่”สั้นแต่ได้ใจความ “มันอันตรายนะ”ดอนนั่งนิ่ง “นาย จะบ้าหรือ เดินเข้าไปหา ความตาย”กายโวยวายเสียงดัง “ นายรู้แล้วหรือ ใครเป็นศัตรูของนายอ่ะ”ดอนในวันนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา ที่มีสนุกสนานร่าเริง “นายเล่า ให้ฉันฟังว่า นายจะทำอย่างไร”

“ไม่มีอะไร มันเป็นบัญชีแค้นที่ต้องชำระ สะสางอ่ะ”ดอนลุกขึ้นยืนตัวตรง “ มันไม่มีอะไรน่ากลัว ขอให้ฉันรู้ ว่าดารินอยู่ในที่ปลอดภัย ฉันก็พอใจแล้ว”กายส่ายหัวอย่างระอา ในความดื้อรั้นของเพื่อนรัก “ตามใจนาย ถ้ามีอะไร จะให้ฉันช่วยก็ บอกมาแล้วกัน”

“โชคดี แล้วกัน” กายเดินไปส่งดอนที่หน้าบ้าน “เป็นห่วงนายเสมอนะ”กายมองรถยนต์ที่วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วจนลับสายตา “นาย ไม่น่ามาเจอเรื่อง แบบนี้เลย”มองไปด้านบน ห้องพักที่จัดให้ดาริน “ฉันจะดูแล ดวงใจของนายเป็นอย่างดีเลย”กายเดินตรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง

“ผลประโยชน์ มันต้องเอาชีวิตกันด้วยหรือ” ดอนคิดใคร่ครวญ “ทุกอย่างมันควรจบ ได้แล้ว”ชายหนุ่มขับรถยนต์ด้วยความเร็วสูง อย่างระมัดระวัง “ดาริน พี่สัญญา ทุกอย่างต้องดีขึ้น พวกเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างปกติสุข”เร่งความเร็วของรถยนต์เหมือนจะเหาะถ้าเป็นไปได้

“พวกแก ทำงานผิดพลาด หลายครั้งแล้วนะ”เสียงปลายสายแสดงความโกรธ “จับน้องสาว มันมา ข้าจะต่อรอง กับพี่ชายมัน” ชายชุดดำรับคำ “ครับ” นายสั่งการ “ทุกคนต้องทำตามที่ นายต้องการ ไม่ว่ามันจะยากขนาดไหน”

รถยนต์วิ่งเข้าหน้าบ้านพิทักษ์อินทร์ “คุณดอนกลับมาแล้ว”ลุงเบนเดินหน้าตาตื่นมาอย่างดีใจ “คุณไปไหนมาครับ” สายตาชายหนุ่มวัยกลางคนมองหาอะไรสักอย่าง “แล้วคุณหนู ดาริน ไปไหนครับ”น้ำเสียงร้อนรน “เธอ เป็นอันตราย หรือเปล่าครับ” ดอนเดินนำเข้าไปในบ้าน “คุณดอนครับ”ลุงเบนเดินมามาติดๆ “คุณหนูดาริน ไปไหนครับ”

“เธอไปพักต่างจังหวัดครับ”ดอนนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ “เธอปลอดภัยดี”ลุงเบนน้ำเสียงดีขึ้น “ของที่ ผมสั่งไว้ได้หรือเปล่า ” ลุงเบนเดินไปหยิบกระเป๋าเอกสารสีดำ “นี้ครับ”ดอนเปิดกระเป๋า หยิบมันคนมาถือ “มันจะเป็นอาวุธ ป้องกันตัวผม” ลุงเบนสอนศิลปะป้องกันตัว การใช้อาวุธปืนทุกชนิด ให้ดอนในการป้องกันตัว “นายน้อย ต้องรู้ไว้ป้องกันตัว ไม่ใช่เอาไปทำร้ายคนอื่น”ลุงเบนจะบอกทุกครั้ง ที่สอนการใช้อาวุธปืน ให้ชายหนุ่มที่รักเหมือนลูกในไส้

“มันเป็น ไปตามที่คุณคาดไว้ครับ”ลุงเบนรายงาน “มันต้องการสัมปทาน โครงการของรัฐบาล ที่นายใหญ่ประมูลได้”ชายวัยกลางคนไม่เคยคิดว่า เด็กหนุ่มรุ่นลูก และไม่เคยสนใจเรื่องธุรกิจ จะคิดได้อย่างชัดเจน ถูกต้อง“ผลประโยชน์ ล้วนๆ” ดอนพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ กฎหมาย มันต้องใช้ได้กับคนทุกคนซิ”

ดอนส่งเอกสารที่เกี่ยวกับการตาย ของพ่อแม่ไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง แต่คำตอบที่ได้รับ คือการเงียบไม่มีเสียงตอบกลับมา “สงสัย ต้องใช้กฎหมู่แล้ว งานนี้”

ลุงเบนได้รับคำสั่งจาก นายใหญ่คนใหม่ ให้ระดมลูกน้องมือดี “พร้อมที่จะออกรบ”มันเป็นคำสั่งการด้วยดอน “มันร้ายมา ต้องเจอร้ายกลับไปเป็นสิบเท่า” ดอนวางแผนใน การต่อกรกับคู่ต่อสู้ ทางธุรกิจและเป็นคนที่สั่งฆ่าพ่อแม่ของตน “คุณ ไม่ใช่หนุ่มน้อย ที่ผมดูแล้วคนเดิมแล้ว ”ลุงเบนทึ่งในตัวชายหนุ่ม “คุณเป็น นายใหญ่ของพวกเรา”

“ขอรายงานข่าวด่วน ธุรกิจสีเทาของบริษัทมงคลเลิศถูกตำรวจ และ ปปท.เข้าตรวจค้นในหลายแห่ง พบหลักฐานความผิด”ภาพข่าวแพร่ออกไปทั่วโลก “นายครับ ธุรกิจของเราเสียหายมากครับ”เสียงเลขาหนุ่มรายงาน “คนที่ เคยเกื้อกูลกัน ต่างเริ่มถอยห่างออกไปด้วยครับ” ชายสูงวัยผู้นำของตระกูลมงคลเลิศเริ่มกุมขมับ “ใคร มันเล่นตลกกับเรา”

เช้านี้อากาศสดใสดารินขอขึ้นไปเดินในสวนใหญ่หลังบ้าน “ ไปได้แต่ พี่ให้คนไปด้วยนะครับ” กายผู้ดูแลดารินคนใหม่บอก “เพื่อความสบายใจ ของพี่นะ” หญิงสาวพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ” เช้าวันนี้กายมีนัดประชุมกับลูกค้ารายใหญ่ ไม่สามารถออกไปกับดารินได้ “พวกนาย ดูแลเธอให้ดีนะ”กายสั่งคนงานที่เขาเรียกใช้ มาเพื่อดูแลหญิงสาว “ครับนาย”

รถยนต์พร้อมคนขับและชายร่างสูงใหญ่นั่งข้าง “จอดตรงนี้แล้วกันค่ะ” เสียงดารินที่นั่งด้านหลังบอก “เดี๋ยว หนูเดินเล่นแถวนี้”ทั้งหมดลงรถยนต์และออกไปอย่างเงียบ “ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเดินเล่น สูดอากาศหายใจอย่างเต็มปอด “อากาศดีจังเลย วันนี้”

ต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงารื่นรมย์ ดอกไม้หลากสีชูช่อไสว ผีเสื้อน้อยบินล้อเล่น ดื่มกินน้ำหวาน ลมพัดมาเอื่อยๆ กระรอกน้อยกระโดด จากต้นไม้ต้นหนึ่งไปต้นหนึ่ง “ชีวิตของเจ้า มีความสุขจริงเลย”มีรอยยิ้มบนใบหน้าสวย “น่าอิจฉา จังเลย”เดินไปเรื่อยๆอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยได้ฟังเสียงนกร้องดังมาไกลๆ

“ปัง ปัง” เสียงปืนดังมาแว่วๆ ดารินตกใจ “เกิดอะไรขึ้น” เสียงฝีเท้าคน วิ่งมาอย่างรวดเร็ว “คนร้าย” สิ่งที่มันเกิดขึ้นในหัว “อันตราย” ดารินรีบวิ่งอย่างไม่รู้ทิศทาง “ไปทางไหนดีล่ะ”สุดท้ายเธอตัดสินใจวิ่งไปบนยอดเขาที่ตอนมาเหมือนจะไม่สูง แต่จริงๆแล้วมันสูงมาก

“หยุดอยู่ตรงนั้น”เสียงดังสั่งจากกลุ่มคนร้ายพร้อมปืนที่จ้องมา “ถ้าไม่อยากตาย”หญิงสาวตกใจหน้าเปลี่ยนสีซีด “พวกนาย ...เป็นใคร”เสียงถามตะกุกตะกักอย่างหวาดระแวง “ต้องการอะไร”คนร้ายเดินย่างสามขุมเข้ามาจับตัวหญิงสาว “ไปกับพวกดีๆ อย่าขัดขืน”

ดอพยายามโทรศัพท์หาดารินแต่ไม่มีเสียงตอบรับ “ทำไหม ไม่รับสาย เป็นอะไรหรือเปล่า”มีเป็นห่วงเพิ่มมากขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกับเธอไหม”ดอนเร่งเครื่องรถจักรยานยนต์คันใหญ่เร็วขึ้น ไปตาทางที่ลาดชัน ต้นไม้สูงใหญ่ตลอดสองข้างทาง

“กาย ดารินอยู่กับนายไหม”เสียงถามอย่างร้อนรน “ไม่อยู่ กับฉัน เธอขอออกไปเดินเที่ยวบนเขา กับลูกของฉัน”กายตอบดอนไป “เดี๋ยว ฉันตามไปสมทบ นายไปก่อนนะ ดอน”กายวางโทรศัพท์และขอตัวลูกค้า “พอดี มีธุระ อย่างไร เชิญทุกท่าน พกผ่อนตามสบายนะครับ”

ลูกน้องกาย เห็นคนร้ายจับตัวดารินพยายามเข้ามาช่วย “ปัง ปัง ปัง” คนร้ายยิงปืนใส่ “อย่าฆ่า พวกเขา” เสัยงหญิงสาวร้องห้าม “พวกนายต้องการ แค่ตัวฉัน ไม่ใช่หรือ อย่าทำร้ายคนอื่น”พวกมันรีบพาหญิงสาว เดินออกไปอย่างรวดเร็ว “รีบไปดีกว่า เดี๋ยวพวกมันตามมา”

“พวกมันไปทางไหน”ดอนและกายมาพบลูกน้องที่ถูกยิง นอนจมกองเลือด “พวกนาย รีบพาไปโรงพยาบาลด่วน”กายสั่งลูกน้อง “ที่เหลือ แยกย้ายกันไปตามหา” ดอนเดินไปตามทางที่รก และลาดชัน มันเป็นทางเดินไปสู่หน้าผาใหญ่ “มีเสียง เครื่องบิน บินวนอยู่ ”กายบอกดอน “พวกมัน คงพาเธอไปทางเครื่องบิน”สองหนุ่มวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

แสงแดดยามเที่ยงร้อนแรง “พวกนายต้องการอะไร”ภาพที่เห็นดารินถูกจับ โดยคนร้ายอาวุธครบมือ “บอกมา”ดอนถามอย่างคาดคั้น “ฉัน ให้พวกนายได้ทุกอย่าง” มองไปคนตัวใหญ่สุด “รับรอง มากกว่า ที่พวกนายได้รับ เป็นสิบเท่าเลย”ปืนทุกกระบอกหันมาจ้องที่ดอนแทน “พวกนายต้องการ ฆ่าฉัน”ดอนยกมือขึ้น แสดงความบริสุทธิ์ใจ “ปล่อยพวกเธอไป”

ดอนมองไปทางดารินที่คนร้ายจับตัวเธอไว้ “พวกนาย ไม่ต้องการ ฆ่าฉันหรือ”ดอนพยายามเกลี่ยกล่อม “ใคร สั่งพวกนายมา” ปลายหางตาดอนเห็นกาย ที่กำลังจะเข้าด้านหลังคนร้าย เพื่อช่วยดาริน เรา มาคุยกันดีๆ ดีกว่านะ” ดอนพยายามเจรจาต่อรอง

กายเข้ามาต่อสู้เตะปืนคนร้ายที่จับดาริน กายพุ่งตัวเข้าไปหาคนร้ายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทั้งหมดพากันวิ่งหลบไปอย่างรวดเร็ว “ตามพวกมันไป”คนตัวใหญ่สั่ง “ฆ่า มันให้หมด”

“เก่งนี้ พวกนาย” เสียงดังขึ้นด้านหลัง “วันนี้พวกนาย ไม่มีทางรอด ถึงมีปีกก็ บินหนีไปไม่ได้” ทุกคนก้าวย่างมาพร้อมอาวุธครบมือ “เอาไงดี ”กายถามเบาๆ เหงื่อแตกทั่วตัว “ยอมให้มันจับ หรือ” เสียงดอนถามเข้ม “ไม่ยอมอยู่แล้ว ตายเป็นตาย”

ดอน กายและดารินจนมุม คนร้ายต้อนให้ด้านหลังติดหน้าผาใหญ่สูงชัน มองไม่เห็นด้านล่าง “ตกลงไป ไม่เหลือซากแน่เลย”ดอนมองอย่างชั่งใจ “ความตายมารอตรงหน้าแล้ว พวกเรา”ดอนจับมือน้องสาวที่รักไว้แน่น “พี่จะดูแลน้องอย่างดี ไม่ต้องกลัว” ดารินรู้สึกว่ามือพี่ชายเย็นจนรู้สึกได้ “พวกเรา ต้องตายกัน หมดใช่ไหมค่ะ” ดารินเอ่ยเบาๆ “แต่น้อง ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นค่ะ”

“พี่ดอน อยู่ที่ไหน น้องก็จะอยู่ที่นั้นค่ะ” ดอนมองกายที่ยืนอีกข้าง “นายตัดสินใจเลย ฉันพร้อมแล้ว”มันเป็นคำพูดที่แทนทุกอย่าง “ไง เรามาตายพร้อมกัน”

แสงแดดที่ร้อนแรงมีเมฆดำเข้ามาปกคลุม เสียงฟ้าร้องคำราม พายุหมุนพัดผ่านมาอย่างรวดเร็ว ทุกคนตั้งตัวแทบไม่ทัน “โดด” เสียงดอนสั่ง ทั้งสามคนกระโจนลงหน้าผาใหญ่ คนร้ายยิงปืนใส่พร้อมวิ่งตามมาดูริมหน้าผา “ตายต้องเห็นศพ”เครื่องบิน บินว่อนหาซากศพ แต่บินลงไปไม่ได้ เพราะพายุพัดอย่างแรง แต่ชั่วขณะเดียาทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติ