ดอน ผจญภัยดินแดนเวทมนต์

ยิน เช่นกัน แต่ มันมาจากที่ใด”ความเงียบของป่า มีเพียงเสียงนกร้อง ทั้งสองคนเงี่ยหูฟัง อย่างตั้งใจ “ข้าอยู่ ที่นี้ เจ้า มองมาบนต้

าร เจ้าของตาข่าย” ไอรารีบปีน ต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้าน สาขาให้ลมเงา อย่างคล่องแคล้ว ว่องไว “ พวกเจ้าอยู่เฉยๆ ข้ามาช่วยพวกเจ้าแ

มา “ลองดู แต่ผลเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้นะ” เธอสวดมันเบาๆ “ถึงผลมันจะเป็นอย่างไร ก็ไม่เป็นไร เจ้าทำมัน เต็มกำลัง ”ดอนให้

เป็นพี่น้องกัน”ดอนมองมนุษย์แฝดจิ๋ว “พวกเจ้า พักอยู่ที่ใด”ไอรารับลงต้นไม้ มาพูดคุยด้วย “พวกข้า สองคน อยู่ไม่ไกลจากที่นี้”คู่แ

ยลินาเอ่ยขึ้น “พวกท่านสองคน จะไปที่ใดกัน”ชายหนุ่มคิดว่าเด็กน้องสองคน คงไม่มีพิษภัยจึงบอก “พวกข้า จะไปปราบแ

รู้ อะไร นอกจากเที่ยวเล่น สนุกสนานไปวันๆ”ลินาพยักหน้าสนับสนุน “ใช่ๆ” ไอรามองสองคนอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไหม สองคนถึงเกิดความหวา

จะเกิด เหตุกับ เจ้าสองคนอีก”เด็กน้อยหันมามองดอน “ข้ากลับเองได้ ท่านไม่ต้องห่วงข้าหรอก”ทั้งสองคนมองหน้ากันไปมา “ถ

งคน รู้จักดาบมังกร ด้วยหรือ”มันพยักหน้ารับ “พวกเจ้ารู้ อะไรมาช่วยบอก พวกเราด้วย”ไอราเดินมารบเร้าของความช่วยเหลื

วกข้า รู้แค่ ดาบมังกร สามารถปราบแม่มด พ่อมดที่ชั่วร้ายได้ แต่ มันหายสาบสูญไปนานแล้ว”ไอรารู้สึกผิดหวังกับค

องหน้ากันไปมา “แต่ มีคนที่รู้ เรื่องดาบมังกรดี พวกเจ้าสนใจ อยากไปพบ หรือไม่”ลินาชักชวน “เจ้าพาไปคนอ

ตัวใหญ่ “พวกท่าน อยากจะไปหา ปู่จอนของพวกเรา หรือไม่”ดอนและไอรามองหน้ากัน “ข้าเต็มใจ เป็นอย่างยิ่ง ที่จะได้มีโอกาส พบผู้รู้เรื่

ะสามารถเข้าไปอาณาจักรของพวกเราได้”ไลลาพยักหน้าสนับสนุน “มันเป็นเช่นนั้น จริงๆ”ดอนรับมาถือไ

้วย”ไอราตกใจและรีบกินตาม “ตัวเจ้าก็เล็กลง”ทั้งสี่คนมองหน้ากันไปมาแล้วหัวเราะเสียงดัง “ข้าขอ

นเดินไปอย่างช้าๆ “เราอยู่กันแบบนี้ มาหลายชั่วอายุคนแล้ว”ลินาเล่าเรื่องของตนเองให้ฟัง “ในอดีต พวกเรา มีชีวิตเหมือนมนุษย์

ูกทำร้าย”ไลลาสารภาพเสียงเบาๆ “พวกเจ้า หนีออกไปข้างนอกอีกใช่ไหม”ชายชรามองอย่างคาดโทษ “ข้า เคยบอกพวกเจ้า แล

ิดความสงสัย “เจ้าต้องการ พบข้าด้วยเหตุใด”ดอนส่งดาบมังกรให้ดู “ท่านรู้จัก มันหรือไม่”ชายชราสีหน้าตกใจ “ดาบมัง

“ช่างซนหรือเกิน ชอบหนีเที่ยว”บ่นตามร่างเล็กที่เดินออกไป “อันตรายมีรอบด้าน ข้าเป็น กังวลจริงๆเลย”ดอนอดยิ้มไม่ได

ค่า “พวกเจ้าสองคน ต้องการดาบมังกรไปทำอะไรกัน”ไอรารีบเล่า “ข้าต้องการ ไปช่วยพระราชาและพระราชินี แห่งอาณาจักร Lam

ด้ของผู้เฒ่า ดอนเข้าใจ “พวกข้า เข้าใจ ท่านปู่ลำบากใจ ก็ไม่เป็นไร”ไอราเสียงอ่อยๆ “พวกข้าขอลาท่าน ตรงนี้แล

ามผิดของเจ้าสองคน อย่าโทษตนเองไปเลย”ไอราเดินเข้าใกล้ๆ “แค่พวกเจ้า ช่วยเราแค่นี้ก็ดีแล้ว เด็กน้อย”หญ

ท่านสองคน โชคดี ”ไลลาและลินากอดกัน “เจ้าสองคน อย่าหนีไปเที่ยวอีกล่ะ”ลินาหัวเราะเห็นฟั

มังกร แล้วกัน อาจมีคำตอบที่ พวกเราอยากรู้บ้าง”เขาบอกหลังจากที่คิดอย่างหนักมาแล้ว “อย่าน้อย เราก็ใกล้ความจริงแล้ว”ไอรารีบเดิ

หัวเราะเบาๆไม่ได้ “ท่าน ขำสิ่งใด”เธอถามเสียงเบาอย่างใคร่รู้ “ข้าทำสิ่งใด ผิดหรือ ท่านถึงได้ขำ”ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธ “

เป็นมังกร แต่หัวเหมือนคนเดิมมาเป็นขบวน บางตัวถือดาบและหอก “เหมือน จะมีของสำคัญอยู่ที่นี้”มองไปอย่างสงสัย “ถ้ำแห่งนี้ ค

้อย่างไร”ไอรามองไปยังเจ้าของเสียง “ท่าน เป็นคน หรือเป็นมังกรไฟ”คนตัวใหญ่โกรธจนหน้าตาแดงกล้ำ “พวกเจ้าไม่ต้อง

ของดาบใส่ดอนแทบตั้งตัวไม่ไหว “มาเจอข้าหน่อย”ความดุเดือดเกิดขึ้น “ดอน”ไอราร้องเสียงดังที่ดอนพลาดท่าถูกฟันที่

ล้ “มันเป็นเหรียญ ครึ่งซีกที่ติดตัวข้ามา”หญิงสาวลุกขึ้นยืนและไปพยุงตัวดอนที่มีบาดแผล “ท่าน รู้เรื่องเหรียญครึ่งซึกนี้หรือไม่”ม

งเดินในถ้ำคดเคี้ยว เลี้ยวลด “เข้าไปข้างในกัน”ประตูหินใหญ่ถูกผลักออกมาทำให้เห็นข้างในห้อง “มันคืออะไร”ชายร่างใหญ่เดินไปหยุดที่ไข่ม

วกเจ้าได้ ”มองไปที่ไข่มังกร “ที่พวกข้ามี สภาพเช่นนี้ เพราะความชั่วร้ายของนาง”ความโกรธแสดงออกทั้งทางสีหน้าและแววตา “ข้า ต้องการ

ับดาบมังกรมามองอย่างพิจารณา “มีบางอย่างที่ สำคัญมาก หายไปจากดาบนี้”คนตัวใหญ่มองจากปลายดาบที่ประดับด้วยอัญมณีสวยงาม “มันเป็

ปราบพ่อมดชั่วได้แล้ว ก็ถูกขโมยไป และเจ้าหัวขโมย มันแยกอัญมณีออกไป ”ใคร่ครวญอยู่นาน “สิ่งที่พวกเจ้า ต้อง

พวกเจ้าจงกลับไปหาเขา แล้วบอกว่า ข้าให้มาขอความช่วยเหลือเถอะ”ชายหนุ่มตัวใหญ่ยืนยันเสียงหนักแน่น “พวกเจ้า จงบอกว่า ข้ามังกรแดง ขอให้ท่านปู่จ

มดซอนย่า นำความสุขมาให้ชาวบ้านและมวลสัตว์ป่า แห่งอาณาจักรนี้”ดอนน้อมรับคำพรที่มังกรแดงให้ “ข้าจะทำมันให้เต็มที่ เพื่อทุกคน ร

ดตรงใกล้ “มังกรแดง บอกให้ข้ามาหาท่าน”ความตกใจเห็นได้ชัดเจนบนใบหน้าชายชรา “พวกเจ้า พูดอะไรออกมา ข้าไม่เข้าใจ”ดอนเสริมมา “มันเป็นเช่นน

เข้าใจในสิ่งที่ชายชรากระทำ “พวกเจ้า รู้หรือไม่ ว่ามันอันตรายขนาดไหน”แววตาที่มุ่งมั่นทำให้ปู่ดอนคิดไตร่ตรองอ

และไอราดีใจมาก “ขอให้ท่านปู่ได้ชี้แนะ ที่เหลือพวกเราสองคน จะทำเต็มที่”สองหนุ่มสาวมองหน้ากันเองอย่างมีความหวังเพิ่มมากขึ้น “ข

่วางบนโต๊ะหินใหญ่ “สิ่งแรกที่ เจ้าต้องรู้ คือ ดาบมังกร จะมอบพลังที่ มันมีให้แก่ เจ้าของมัน”ดอนไม่เข้าใจ “หมายความ ว่าอย่างไร หรือท่านปู่”ชายชราจ้องห

ตน “เจ้าต้องยอมรับ ให้มันอยู่กับเจ้า และฝึกฝน และใช้งานมัน”ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “ข้าจะพยายาม เช่นนั้น”ชายชรายิ้มออกมาได้ “ข้าดีใจ ที

“ตรงนี้ เป็นทับทิม และเพชร ทุกอย่างเป็นสิ่งของที่เพิ่มพลังให้ กับดาบมังกร”ไอราเกิดความสงสัยขึ้น “เหตุใด ดาบกับ สิ่งประดับพวกนี้ ถึงได้แยกจากกันได้”ค

น ตัวเท่าพวกเจ้า แต่ผลแห่งสงคราม ทำให้พวกข้าต้องรักษาเผ่าพันธุ์ และกลายมาเป็นคนแคระ”ไอราพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ท่านเทพ

มันคงเป็นสิ่งจำเป็นแล้ว”ทบทวนความคิดและคำสั่งที่ได้รับมอบหมายว่า “ถ้าเจ้า พบคนที่คู่ควรกับดาบ และเขาต้องการปราบความชั่วร้าย เจ้า

ม่ยาก เกินความสามารถของพวกเจ้าหรอก”น้ำเสียงราบเรียบ “ท่านมังกรแดง เป็นมิตรของพวกเจ้า แต่ มังกรที่อยู่ที่ป่าสน เป็นคนละเผ่าพันธ์ก

ใจ “พวกเจ้าต้องเจอสิ่งมหัศจรรย์ ทั้งจากภัยธรรมชาติ และสัตว์ป่าที่ร้ายกาจ”แค่คิดตามชายชราพูดถึงไอราและดอน

ริ่มต้นเท่านั้น พวกเจ้า ต้องเจอความชั่วร้ายอีกมาก”ชายหนุ่มนั่งฟัง หน้าตาไม่แสดงความรู้สึกใด

่างกาย “มัน มีความชั่วร้ายมาก พวกเจ้าจงระวังตัว ที่นี้มันจะเป็นบท พิสูจน์จิตใจของพวกเจ้า”ไอราสงสัย “มั

ทุกอย่างที่ ตามหาเพื่อเพิ่มพลังให้ดาบมังกรทั้งนั้น”ปู่จอนพยักหน้ารับ “แต่มัน จะเพิ่มพลังให้เจ้า ด้วยเช่นกัน”ไอราเริ่มสงสัย “มันจะเพิ่มให้ได้อย่างไร

สิ่งที่รู้ ให้พวกเจ้าได้ฟังทุกอย่าง”ไอราและดอนกล่าว “ขอบคุณ ท่านปู่มากที่ ชี้หนทางและแสงสว่างให้ข้าทั้งคู่”ความหวังของปู่จอนอยากให้สันติสุขกั

ำบากยากเข็ญ หรือเปล่า”ความโศกเศร้าเข้าครอบงำจิตใจ “แต่อย่างไรเสีย พี่ชายคนนี้ จะต้องตามหา และพา น้องสาวกลับบ้านของเราให้ได้”ภาพพ่อแ

เรามาติดอยู่ในดินแดนอะไร จะติดต่อกันก็ติดต่อไม่ได้”ลุกเดินไปมายังกับเสือติดจั่น “ถ้าอยู่ในโลกของพวกเรา แค่ยก โทรศัพท์ ก็รู้

งวลใจ เรื่องใด สีหน้าของเจ้า มันบ่งบอก”หญิงสาวนึกถึงงานที่ได้รับมอบหมายมา “ทุกอย่าง มันยิ่งใหญ่ สำหรับข้า

้เดียว”มือน้อยปากน้ำตา “ไม่เคย ได้รู้ว่า ผู้ใดเป็นพ่อหรือแม่”ชายชราลูบหลังจากปลอบประโลม “ข้าไม่เคยรับรู้ ว่าสิ่งที่ ข้าต้องทำตั้งแต่เล

ริช รักเจ้าแล้ว”ไอราจ้องหน้าปู่จอน “ท่านรู้ได้อย่างไร”ผู้เฒ่าแห่งคนแคระหัวเราะเบาๆ “เมื่อก่อนข้า เป็นสหายที่สนิ

แก้วตา ดวงใจของมัน”หลับตานิ่งพักครู่ “สิ่งที่ผู้เฒ่าการิช มอบหมายให้เจ้าทำ มันเป็นความรับผิดชอบและหน้าที่ ขอ

านมันไปได้ และสามารถช่วยเหลืออาณาจักรแห่งนี้ได้”เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ปู่จอนพยายามบอก “พระราชา

าจะสามารถ กำจัดแม่มดร้ายได้หรือไม่”ปู่จอนส่ายหัว “มันเกิน ความสามารถของข้าที่จะบอกได้”บางเรื่อ

นสถานที่ ที่ข้าไม่เคยรู้จักว่าเป็นที่ใด”แววตาฝ้าฟางแต่มองเห็นโลกอย่างชัดเจน “แต่มันเป็น วาสนาที่มีต่อ

ที่ เจ้าหนุ่มจะเป็นคนเลือก ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป”หญิงสาวหยุดรบเร้า “จริงด้วย ถ้าพวกเรารู้ก่อ

รากฏ ให้เจ้ารับรู้ โดยไม่ต้อง ร้องขอใดๆๆทั้งสิ้น”หญิงสาวหยุดนิ่ง “ทุกอย่าง โชคชะตา เป็นตัวกำหนดไว้แล้ว”ไอราเดินจากไปอย่างเง

ว”ตาแดงกร่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาก่อน “แต่โชคชะตา ไม่มีใครฝืนมันได้ แม้แต่ข้า ก็ไม่สามารถห

ตว์ หาอาหารก็เพียงพอ”เด็กหญิงหน้าตาแดงจากการตากแดด “เกิดเป็นคน ต้องมีความรู้ หลายอย่างไว้ป้องกันตัว”เด็กน้อยไม่เข้าใจด้วยวัย

ความสุข “ไอรา เจ้าเป็นเด็กดี น่ารัก เชื่อฟังข้า”เสียงพูดคุยดังลั่นทั้งป่า “ข้าดีใจ ที่ได้เลี้ยงดูเจ้า”เม

อไม่ ข้ารักท่านขนาดใหญ่”ผู้เฒ่ารีบตอบ “ไม่รู้ แต่ข้ารู้ ว่าข้ารักเจ้ามาก จนไม่มีทำบรรยายใด

ามเป็นจริงในตัวหญิงสาวเมื่อเติบใหญ่ “ไอรา เจ้าเป็นของขวัญที่ฟ้า ประทานมาให้ข้า ยอมที่ข้

ลายดาบ ก่อนที่มันจะฟื้นคืน มามีพลังอีกครั้ง”มันเดินวนเวียนเป็นเสือติดจั่น “ข้าจะทำอย่างไรดี ถึงจะได้ดาบมังกรมาทำลาย”คิดถึงลูก

ดินเข้ามาโค้งคำนับแสดงความจงรักภักดีต่อซอนย่า “ขอให้ท่าน มีบัญชา ข้าพร้อมทำทุกอย่าง”สีหน้าไร้ความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น “เจ้าเป็นค

ในสิ่งที่ซอนย่าบอกให้เขาทำ “เจ้าไม่ถามข้า ว่าต้องการดาบมังกรมาทำอะไรหรือ”ชายหนุ่มส่ายหน้าแววตาไร้ความรู้สึก “ข้าไม่เคยสงสัย ใ

ผู้หญิงคนนั้นเป็นความรู้สึกที่ชายหนุ่มไม่สามารถคาดเดาได้ “เจ้าเข้าใจหรือไม่”คาดคั่นไอริชผู้

อนให้นายสาว “พวกข้า ไม่ได้กลัว ท่านหญิงจะหนีไปที่ใด แต่พวกข้ามาดูแลท่าน ตามคำสั่ง เท่านั้น”ดาลินนั่งเล่นบนเก้าอี้ใหญ่ริมหน้าต่าง “ข้ารู้แล้ว ว่าอย่างไรเลย

ม่อยู่ขอให้ท่าน อย่าได้สร้างปัญหาใดๆอีกเลย”ไอริชนึกถึงสิ่งที่นางทำ “ถ้าข้าไม่อยู่ ท่านหญิงจะเป็น

ยืนนิ่ง “พวกเจ้าเห็นหรือไม่”ดวงตาทั้งสาวคู่ มองไปตามไป “ไม่..เห็นอะไร ค่ะ มีเพียงเงาของต้นไม้ เท่านั้น”หญิงสาวหันมามองสองสาวแทน “พวกเจ้า ไม่เห็นอะไรจริงหรือ

นชม ดวงดาวที่ลอยเด่น อยู่ในท้องฟ้า ซักประเดี๋ยวเถอะ”หญิงสาวอยากร้องไห้และเฝ้าบอกพี่ชายที่รักขอเธอ “น้องอยู่ที่นี้ ขอให้พี่ดอ

ุดตรงหน้าสองสาว “ข้าไม่อยู่หลายวัน ขอให้พวกเจ้าดูแลนางให้ดี”หยุดพูดมองไปยังห้องที่สองสาวเดินจากมา “พวกเจ้ารู้ ใช่หรือไม่ ว่าที่นี้

ือเกินค่ะ”มีรอยยิ้มเต็มใบหน้า “ถ้านางรู้ นางคงดีใจมากเลยค่ะ”ไอริชมียิ้มอย่างอารมณ์ดี รีบออกปาก “พวกเจ้า ไม่ต้องไปบอกนาง ว่าผู้ใดเป็นผู้อนุญาต

ป็นชายา “อย่างน้อย ตอนนี้ พวกเรา ก็มีความหวัง ถึงแม้มันจะรีบรี่ ก็ตาม”พระราชินีลุกขึ้นมา “ข้าดีใจ เหลือเกิน ค่ะ อย่างน้อย ก็ได้

ีความหวังขึ้นในหัวใจที่เคยหนาวเหน็บ กว่าภูเขาแห่งนี้ “เจ้าต้อง กินอะไรบ้าง เพื่อให้ร่างกายแข็งแรง”มองอาหารเย็นที่บนโต๊ะยังไม่มีใครกิน