ดอน ผจญภัยดินแดนเวทมนต์

”ดอนและไอราน้อมรับคำพรนั้น “พวกข้า ขอบใจท่านปู่สำหรับทุกอย่างที่ท่านมอบให้เราทั้งสองคน”ก่อนที่ทั้งสองคนจะหันหลังเดินไป “อาวุธของเจ้ามีพลังอำนา

ยในชุดนักรบ รองเท้าหนังกวางเดินตามมาติด “หนทางมันช่างยาวไกล เวลาของพวกเรามีไม่มาก แล้ว”หญิงสาวใช้ความคิด “ผู้เ

พลิ้วดังลายลม “มาเร็วๆ ประเดี๋ยวมันจิกเอา”ความประมาทไม่ได้ระวังตัวทำให้ ไอราและดอน ตกลงไปใน หลุมดักส

ข้า ไม่เห็นแสงสว่างเลย”สายตาเหมือนเหยี่ยวของไอรามองอย่างพิจารณา “ตอนที่ เราตกลงมา ท่านรู้สึกหรือไม่ว่า มันคดเคี้ยวมาเลย ”ชายหนุ่มคิดในสิ่งที่

้”ไอรามองอย่างสยอง “พวกเราจะตายหรือไม่”แทนคำตอบ ดอนพยายามหาทางขึ้นไปข้างบน “ข้าว่า มันขึ้นไปลำบากม

ื่อให้คนเห็น จะได้มาช่วยเราดีไหม”ไอราพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้น ข้าจะใช้พลังเวท ทำให้เ

ป่าและได้รับการฝึกฝน ในการล่าสัตว์และการต่อสู้ “เจ้าเก่งมา ใช้เวลาไม่นาน เจ้าสามารถเรียนรู้ ได

ใด”ชายหนุ่มใช้ความเร็วที่สุด “รีบไปดูดีกว่า คงมีคนต้องการความช่วยเหลือ”ชายชราหันหลังเดินเข้าที่พัก “ท่านไม่ไปกับข้

้คนที่อยู่ข้างล่างได้ยิน “มีใครอยู่ข้างล่างหรือไม่”กายเงี่ยหูฟังกับปากหลุมดักสัตว์ “ทำไหม ไม่มีเสียงตอบรับ”กายชโ

ดีใจตะโกนอย่างสุดเสียงกับไป “ช่วย พวกเราด้วย”ดอนเห็นหญิงสาวตะโกนก็ได้แต่อมยิ้ม “พวกเรา อยู่ข้างล่างนี้”กายรู้สึกตกใจ “ม

บตัว “มันเป็นอย่างเจ้าว่าจริงๆด้วย”ขณะนั้นเชือกเส้นใหญ่ลงมาจากด้านบนช้าๆ “เจ้าขึ้นมาได้แล้ว ข้าจับปลายเชือกไว้แล้ว”

เลย”สาวน้อยมองหน้าชายที่ช่วยเหลือตนเอง “ถ้าไม่ได้ท่านมาช่วย พวกข้าคงต้องนอนก้นหลุมนี้อีกหลายวัน”หญิงสาวพูดเจื้อยแจ้ว “เจ้าเป็น เจ้าของควันไฟเวท ใช่หรือไม่”เธอพยักหน้ารับ “ม

ข้าอีกคน กำลังรออยู่”กายรีบมาช่วยสาวน้อยในการปล่อยเชือกลงไป “ท่านปืน ขึ้นมาได้เลย”กายรีบเอาป

ดอน นั้นนายใช่ไหม”ชายหนุ่มหันไปมองตามเสียงเรียก “กาย นี้นายจริงๆด้วย”ทั้งสองหนุ่มโผล่เข้ากอดกัน “นายมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร”ด

่องของตน “จากกลุ่มคนที่ตามล่าเรา ที่น้ำตก”ดอนนึกทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนแรกที่หลงเข้ามา “

รักฟัง “พวกเรา ต้องไปช่วยเธอให้ได้”กายแสดงความรู้สึก “ไม่มีใครหรืออะไรทำร้ายเธอได้แน่นอน ถ้าเธอยังมีเราอยู่”เสียงหนั

้าทั้งสองคน เป็นเพื่อนรักกัน ”กายรีบเสริม “ถูกคนร้ายตามล่า แล้วหนีกันไปคนละทิศคนละทางอ่ะ”หญิงสาว ยิ่งมึนงง “ท่านทั

ับเจ้า ไอรา”กายรู้สึกซาบซึ้งในความดีที่ไอรา ช่วยเหลือเพื่อนรักของเขา “เจ้าเป็นผู้หญิง เหตุใด จึงออกมาเดินทาง ร่อนเร่ เช่นนี้”ยังไม่ทั

ม่อยากตาย”ดอนรีบออกไปข้างหน้า “พวกเจ้าหลบไป”ชูดาบมังกรขึ้นเหนือหัว “เข้ามาเลย ข้าไม่กลัวเจ้าอยู่แล้ว”ชายหนุ่มผมขาวเข้าต่อสู้ฟา

งผสมส้ม “เจ้าทำอะไรของเจ้า”ไอราพยายามใช้พลังในตัวสู้กับไอริช แต่ไม่สามารถสู้ได้ “เจ้ามีวิชาอาคมร้ายกาจเหลือเกิน”ไอริชปล

รา ไปกันได้”ฉุดมือกายและดอนหายไปอย่างรวดเร็ว “พวกมันหายตัวไปไหน”ไอริชเฝ้ามองผ่านละอองฝุ่นสีขาวเทาที่ตลบอบอวลไปทั่ว “ข้าไม่น่า ประ

”ม้าบินพาเจ้านายของมันออกไป “ข้าไม่น่าประมาท พวกเจ้าเลย”มองจากบนท้องฟ้าลงมา “ไม่เห็นแม้แต่เงาของพวกมัน นั

ิงใจ “หลายต่อหลายครั้ง ถ้าไม่ได้เจ้า ข้าคงตายไปแล้ว”ดอนกระชับดาบมังกรในมือ “ถึงข้าจะมีดาบมังกร อยู่ในม

นาดนั้น ไม่แน่ข้าอาจตายไปก่อนแล้ว”ไอรารีบบอก “ท่านก็เก่งขึ้น กว่าวันแรกที่เราได้พบกัน

ห็น “ใกล้จะมืดแล้ว พวกเจ้าไปที่พักข้าก่อนไหม”ทั้งสองมองมาที่หญิงสาว “เจ้าจะว่าอย่างไร ข้าจะพาเจ้

ามรักที่เพื่อนมีต่อเพื่อน ของท่านสองคน ทำให้ข้าซาบซึ้งในมิตรภาพ”กายเดินนำหน้าออกไป “ที่พักข้า อยู่ไม่

ี่เรียงตัวกันอย่างสวยงาม “ข้าก็ดีใจ ที่ได้กินอาหารกับคนรู้ใจเช่นเจ้าสองคน”กายหาห้องพักให้ไอราได้นอน “เจ้านอนห้องนี้แล้ว”เดิ

แต่ที่รู้ว่า ที่นี้มีสิ่งมหัศจรรย์ รอพวกเราอยู่”หันกลับมามองเพื่อนรักตั้งแต่เยาว์วัย “ที่นี้มี สัตว์ในตำนาน พ่อมด แม่มด ค

่มีอะไรทั้งนั้น”ยกมือขึ้นเสยผมที่เริ่มยาว “ดาลินถูกแม่มดจับไป”กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น “ฉันไม่รู้ ว่าฉันจะช่วยดาลินได้หรือไม่”เขาสู

ครั้งปล่อยวางได้บ้าง นายก็ปล่อยเถอะ”ดอนเหยียดขาไปข้างหน้า “ฉันรู้ตัว ว่าไม่มีพลังพิเศษอะไร แค่มีชีวิตรอด ในการอยู่ท

่ “มันอันตรายมาก พลาดท่านายอาจตายได้”กายหัวเราะสมเพชในชะตาชีวิตคนเอง “เกิดมาครั้งเดียว ตายก็ตายเพียงครั้

“เราสองคน มาลองใช้ชีวิต ในแบบคนที่นี้แล้วกัน”กายเอนหลังล้มตัวลงนอนคู่กับเพื่อนรัก “ท้องฟ้าคืนนี้ สวยที่สุด ตั้

รเสีย พวกเราทั้งสามคนต้องได้กลับบ้านแน่”กายแสดงความรู้สึกหวาดหวั่นในใจ “ถ้าไม่ตายไปเสีย

“นอนหลับ เอาแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้กว่า”เธอลงตัวนอนบนที่นอนอันหนานุ่ม “เป็นคืนแรก ที่ข้าได้นอน และห่มผ้าให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย”

่งเพราะฝึกซ้อมนี้เอง”กายชื่นชมหญิงสาวตรงหน้าอย่างจริงใจ “ท่านชมข้ามากไปแล้ว”หญิงสาวถ่อมตัวอย่างนอบน

ห้ท่านนอนไม่หลับ”ความตกใจตามมา “หรือว่า ดอนจะถอนตัว ไม่ร่วมเดินทางไปกับข้าแล้ว”เห็นสีหน้าหญิงสาวเปลี่ยนเป็นหว

ียงนกร้อง ใบไม้ไหวต้านลม “พวกเราไม่หาอะไรกินกันดีกว่า” หญิงสาวรีบถาม “แล้วดอนล่ะ”กายมอ

ย”ไอราตกใจในคำพูดนั้น “กายจะ

ายได้”เน้นคำพูดให้อีกฝ่ายหนึ่งเข้าใจ“ข้าไม่มีอะไร ต้องเป็นห่วง แค่ได้เดินทางไปกับพวก

าควบพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว “ไปกันพวกเราออกไปตามหา บุษราคัมกัน”คนและม้าพากันเดินทางอย่างรีบเร่ง “จุดหมาย

ำร้ายคนแก่นี้”พรรคพวกดอนเข้าขัดขวาง “พวกเจ้าต้องการอะไร”กลุ่มชายชุดดำประมาณสี่คนไม่ตอบ “ส่งมันมาให้ข้าซะดีๆ”ชายชราหวาดกล

อยากตาย ให้ได้ตายสมใจ”หันไปสั่งลูกสมุน “เข้ามาเลยข้าไม่กลัวพวกเจ้าอยู่แล้ว”กายและไอราตั้งท่ารับ อยู่

างชายสองคนเริ่มขึ้น ดอนใช้ดาบมังกรต่อสู้กับหอกขนาดยาว “ฝีมือไม่เลวนิ”การต่อสู้เป็นไปอย่างเผ็ดร้อน “เจ้าก็เก่ง สมแล้วที่เป็น

ออกไปให้ไกลจากที่นี้ดีกว่า” ร่างชายชรามีบาดแผลตามตัว “ท่านบาดเจ็บสาหัสอยู่

กก่อนแล้วกัน”ชายหนุ่มเลือกโคนไม้ใหญ่ที่อยู่ติดลำธาร “ผู้เฒ่าท่านเป็นอย่างไรบ้าง”เลือดไหลออกจากกายไม่หยุด “ข

“แผลที่ท่านได้รับ มันอยู่ที่จุดสำคัญทั้งนั้นเลย”ยิ่งห้ามเลือดเหมือนมันยิ่งไหลมากขึ้น “ครั้งนี้ข้าคงไม่รอดแล้ว”ชายแก่รำพ

ข้าต้องการไปฆ่าแม่มดซอนย่า ช่วยเหลือน้องสาวข้า”ชายชราหลับตานิ่งพยายามข่มความเจ็บปวดไว้ภายใน “เจ้าคิ

ายชรารวบรวมกำลังครั้งสุดท้าย “ข้ามีของจะมอบให้เจ้าเป็นการตอบแทนบุญคุณ”ล้างเข้าไปในเสื้อ “มันคือลูกแก้วนำทาง”ดวงแก้วใส่ก