ไม่รู้ว่ายาดีหรือดีเกินไป พอกินหมดแล้วนางกลับรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ แถมมือก็เย็นเฉียบราวกับถูกหิมะแช่แข็ง แต่เมื่อแตะสัมผัสมือเขากลับร้อนวูบ จนกระทั่งในที่สุดเหงื่อก็ออกตามใบหน้า เกาฟงเสินที่เห็นอาการผิดปกติก็รีบถาม “เจ้าเป็นอะไร” “ขะ ข้า” นางเองก็บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาหรือว่าฤทธิ์อะไรกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ คือตอนนี้นางกลับมองใบหน้าเขาแล้วรู้สึกว่าใบหน้านั้นหล่อเหลาเหลือเกิน นางเริ่มครั่นเนื้อครั่นตัวอยู่ไม่สุข “เดี๋ยวข้าไปเอาน้ำชามาเพิ่มให้” เกาฟงเสินกำลังจะลุกขึ้น เพ่ยลู่เสียนก็จับมือเขาห้ามเอาไว้ ยิ่งจับมืออุ่นก็ยิ่งทำให้หัวใจนางเต้นเร็ว เพ่ยลู่เสียนยกมืออีกข้างขยับคอเสื้อเหมือนหายใจไม่ออก “บ่าวร้อนเหลือเกินนายท่าน” เสียงนางเป็นอะไร ทำไมมันถึงได้แหบเครือสั่นพร่าแบบนั้น แม้แต่เจ้าตัวยังตกใจแล้วนับประสาอะไรกับคนฟัง และยิ่งตกใจไปอีกเมื่อหญิงสาวเริ่มขยับถอดเสื้อแล้วบ่นไม่หยุดปาก “ข้าร้อนเหลือเกิน เสื้อผ้าพวกนี้ทำข้าปวดแสบปวดร้อนไปหมด” เกาฟงเสินถอยหลังสองก้าวไปทางประตู กำลังจะก้าวออกไปเพื่อให้คนตามหมอมาดูอาการนาง ร่างบางที่ยาเริ่มออกฤทธิ์ก็วิ่งไปคว้าเอวเขาเอาไว้ หนึ่งในซีรีส์ชุด สาวใช้อุ่นเตียง โดยในซีรีส์ชุดนี้จะประกอบด้วย - หลี่เฟิ่งเซียน สาวใช้อุ่นเตียงจวนราชครูจอมเนี้ยบ : (นามปากกา : Faang Faang) - เจียงหว่านหนิง สาวใช้อุ่นเตียงของจวนแม่ทัพ : (นามปากกา : องค์หญิงโนเนม) - อู๋สือซว่าน สาวใช้อุ่นเตียงจวนคหบดีเฉิน : (นามปากกา : เฉินคุน) - มู่ซีหว่าน สาวใช้อุ่นเตียงจวนเฉิงอานโหว : (นามปากกา : ต้ายวี่) - เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียงจวนนายอำเภอซ่ง : ( นามปากกา :จิรัฐติกาล)
เมืองซ่ง แคว้นฉางอัน บนเวทีลานประหารที่ตั้งอยู่กลางเมืองนั้น มีนักโทษประมาณสิบคนถูกจับปิดตามัดมือมัดเท้าอยู่ด้านบน ด้านหน้าพวกนักโทษเล่านั้นล้วนมีเชือกผูกติดกับไม้ห้อยลงมาโดยรอบเวที
ส่วนด้านหลังมีเก้าอี้และโต๊ะนายอำเภอนั่งอยู่ เสียงบนนั้นเอ่ยวาจาดังกึ่งก้องไปทั่วลานประหาร
“ครอบครัวผู้ตรวจการบัญชีสกุลเพ่ย ถูกตัดสินว่ารับสินบนจากพ่อค้าจางเพื่อไม่ให้บุตรชายของตนถูกเกณฑ์ไปรบกับเมืองต้าเหลียง กระทำผิดกฎของแคว้นฉางอัน มีโทษประหารทั้งตระกูล”
เสียงนั้นไม่มีคำว่าปรานีเลยสักนิด ดวงตาในกลุ่มคนที่มุงดูนั้นกำลังไหลรินมองนายอำเภอเกาฟงเสิน จอหงวนคนล่าสุดของแคว้นฉางอัน ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับแจกันเคลือบแก้ว ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงสีหน้านั้นหยิบไม้ตัดสินโทษขึ้นมา บนไม้สีแดงฉาดนั้นมีคำว่า “ประหาร” ปรากฏอยู่
เพ่ยลู่เสียนดวงตาเปิดกว้างน้ำตาเอ่อล้นออกมาปากกำลังจะเอ่ยห้าม แต่ก็ถูกมือสาวใช้ปิดปากเอาไว้ แล้วดึงไปหลบในซอกของร้านอาหารที่อยู่ใกล้กัน
“คุณหนูจะแสดงตัวไม่ได้นะเจ้าค่ะ”
“เหตุใดจะไม่ได้ในเมื่อนายอำเภอเกานั้นเขาเข้าใจผิด ท่านพ่อข้าไม่เคยรับสินบท ตลอดชีวิตสามสิบปีที่รับใช้ทางการล้วนซื่อสัตย์ เงินสักอีแปะก็ไม่เคยรับ” เพ่ยลู่เสียนพูดไปน้ำตาไหลอาบแก้มไปแต่น้ำเสียงนั้นกลับแข็งกร้าวไม่ยอมคน พูดจบก็จะออกไปด้านนอกคิดเสียว่าจะตายในวันนี้ให้ได้
สาวใช้ของนางจิวฟงรีบดึงแขนเอาไว้ “คุณหนูจำที่คุณท่านพูดไม่ได้แล้วหรือเจ้าค่ะ เป็นตายร้ายดียังไงคุณหนูก็ต้องมีชีวิตรอดเพื่อล้างมนทินให้ตระกูลเพ่ยให้ได้”
“สิบชีวิตแลกกับหนึ่งชีวิตของข้า จิวฟงเจ้าจักให้ข้าหลับตาลงนอนได้เยี่ยงไร ข้าไม่ใช่คนขี้คลาดเยี่ยงนั้น” พูดจบก็จะออกจากที่หลบซ่อนแต่จิวฟงรีบกอดเอวเอาไว้
“คุณหนูอย่าให้ชีวิตคุณท่านต้องสูญเปล่าเลยเจ้าค่ะ คำว่าแก้แค้นสิบปีไม่หายคุณหนูต้องท่องเอาไว้นะเจ้าค่ะ” สองคนลากถูไปมาจนกระทั่งได้ยินเสียงดังตึงด้านนอก เพ่ยลู่เสียนใช้แรงจนหลุดจากสาวใช้ เมื่อออกไปก็พบว่าบิดามารดาและครอบครัวสกุลเพ่ยล้วนถูกแขวนคอไปแล้ว
“มะ” ไม่พร้อมเสียงกรีดร้องนั้นถูกฟงจิวปิดปากเอาไว้ แล้วลากเข้าไปยังในซอกเดิม เพ่ยลู่เสียนน้ำตาอาบหน้าหวีดร้องท่ามกลางมือที่ปิดปากเอาไว้ก่อนจะทรุดลงพื้นดินมองชาวบ้านหยิบก้อนหิน ผัก และดินขึ้นมาปาใส่บิดาของนาง
สามสิบปีที่ท่านพ่อทุ่มเทกับงานที่ตัวเองทำ
สี่สิบปีกับการยึดมั่นในอุดมการณ์ของสกุลเพ่ย
ซื่อสัตย์ สุจริต มีเมตตา คือคำยึดมั่นของสกุลเพ่ยที่สืบทอดมายาวนาน ต้องถูกตัดสินโทษว่าเป็นคนติดสินบนทั้งที่ไม่ได้ทำ นายอำเภอเกาฟงเสินผู้นั้นมาถึงก็รีบสร้างผลงานไม่ตรวจสอบให้แน่ชัด ใช้หลักฐานปลอมใส่ร้ายสกุลเพ่ยทำให้ถูกตัดสินประหารทั้งครอบครัว
นับจากนี้ข้า เพ่ยลู่เสียนของสาบาน แม้ตายถูกฝั่งอยู่ในหลุมก็จะฟื้นขึ้นมาลากเกาฟงเสินลงนรกไปด้วยกัน อย่าคิดว่าเขาจะได้อยู่สุขสบายบนกองเลือดสกุลเพ่ยได้แน่นอน
บทที่ 0 บทนำ
18/09/2024
บทที่ 1 No.1
18/09/2024
บทที่ 2 No.2
18/09/2024
บทที่ 3 No.3
18/09/2024
บทที่ 4 No.4
18/09/2024
บทที่ 5 No.5
18/09/2024
หนังสืออื่นๆ ของ จิรัฐติกาล
ข้อมูลเพิ่มเติม