บัดซบสิ้นดี! เกิดใหม่ทั้งทีกลับต้องอุ้มท้องให้ทรราช

Name: บัดซบสิ้นดี! เกิดใหม่ทั้งทีกลับต้องอุ้มท้องให้ทรราช
Rating: 5.0 (1 reviews)

จิรัฐติกาล

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

5.2K

ชม

บท

จ้าวเหม่ยซื้อนิยายมาอ่าน พระเอกของเรื่องเป็นทรราชที่ได้รับการยกย่อง บ้าไปแล้วเป็นทรราชจะดีได้อย่างไร ปากบ่นไปสมองก็ด่าไปดันถูกเครื่องทำน้ำอุ่นช็อตตายไป ฟื้นมาอีกทีก็กลายเป็นสนมของทรราชผู้นั้น!! งานนี้เธอจะสามารถกลับออกจากนิยายได้ไหม หรือว่าต้องอุ้มให้ทรราชผู้นั้นตลอดไป ไปลุ้นกันค่ะ ****************** จบดีมีความสุขค่ะ

เกิดใหม่ ฮ่องเต้ การฟื้นคืนชีพ นางเอกเก่งกาจ ย้อนยุค จีนโบราณ

บทที่ 23 อวสาน

02-24 18:17

บทที่ 0 บทนำ เกิดใหม่กับชีวิตบัดซบ!!

รัชศกฟงเยี่ยปีที่ 10 ปกครองโดยฮ่องเต้เจิ้นหนาน พระองค์มีโอรสถึงสิบพระองค์ และทรงหมายมั่นที่จะยกองค์รัชทายาทเจี่ยหย่งขึ้นเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไป

สองปีหลังมานี้ฮ่องเต้เจิ้นหนานประชวร จึงทรงมอบหมายให้องค์รัชทายาทเจี่ยหย่งสำเร็จราชการแทน องค์รัชทายาทเจี่ยหย่งจึงต้องสู้รบตบมือกับองค์ชายทั้งเก้าที่ต่างหมายมั่นจะแย่งชิงบัลลังก์

ในบรรดาองค์ชายทั้งเก้านั้น เขาหวาดกลัวองค์ชายห้า “ปามูเซอ” ที่สุด องค์ชายห้าเกิดจากสนมจุ้ยเหริน บุตรสาวของท่านข่านเป่ยขุ่ย ถูกส่งไปเลี้ยงดูที่เผ่าเข่อจีตั้งแต่เล็ก เชี่ยวชาญด้านการรบ การล่าสัตว์ และเรื่องทะเลทราย

เมื่อสองปีก่อนที่ถูกเรียกตัวกลับมาวังหลวง องค์ชายห้าก็สร้างกลุ่มกองกำลังขึ้นมาอย่างลับๆ องค์รัชทายาทเจี่ยหย่งเลยวางแผนลอบสังหารอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่จะทำสำเร็จ

จนกระทั่งวันนี้เมื่อฮ่องเต้เจิ้นหนานจะแต่งตั้งเขาเป็นฮ่องเต้ องค์ชายปามูเซอก็นำกำลังทหารเข้ามาล้อมวังหลวง แม่ทัพเหลยฟงเข้าประจันหน้ากับองค์ชายปามูเซอ สองคนออกดาบลงมือกันอย่างหนักหน่วง

หากแต่องค์ชายปามูเซอออกแรงสู้กลับไม่นานก็จัดการแม่ทัพเหลยฟงได้สำเร็จ จับกุมองค์รัชทายาทเจี่ยหย่งขังในตำหนักตลอดชีวิต แต่งตั้งตัวเองขึ้นเป็นฮ่องเต้เทียนฉี

ส่วนสกุลเหยาของแม่ทัพเหลยฟงถูกเนรเทศไปชายแดน ยกเว้นเพียงบุตรีคนโต “เหม่ยหรง” คู่หมายขององค์รัชทายาทเจี่ยหย่ง ได้รับการแต่งตั้งเป็นสนมขั้นเฟย

แย่งชิงบัลลังก์ แย่งชิงสตรี ปกครองแคว้นอย่างทรราช ผู้ใดกล้าต่อต้านผู้นั้นต้องตาย ประชาชนต่างหวาดกลัวจนหัวหด ไม่กล้ามีผู้ใดออกมาต่อต้าน แต่ลับหลังนั้นเขาถูกกล่าวหาว่าเป็น

ฮ่องเต้ทรราช ที่ไม่มีมาเกือบร้อยปีแล้ว...

จ้าวเหม่ยพลิกหน้าหนังสือไปมาหลายรอบก็ไม่มีต่อ คิ้วบางขมวดอย่างสงสัยว่าทำไมถึงได้จบแค่นี้ พอเปิดหน้าแรกของหนังสือก็มีชื่อเขียนเอาไว้ ฮ่องเต้ทรราชที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์

“แค่เนี้ย ยึดอำนาจ แต่งตั้งตัวเองเป็นฮ่องเต้ แล้วก็แย่งคู่หมั้นพี่ชายมาเป็นเมียตัวเอง ทุเรศสิ้นดี” ถ้าจะจบแบบนี้เธอไม่ซื้อมาให้อ่านดีกว่า เพราะกำลังลุ้นเลยว่าใครจะสามารถโค่นฮ่องเต้ชั่วนี่ได้

เธอเงยหน้ามองนาฬิกาเห็นเป็นเวลาสามทุ่ม พอเป็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นอย่างตกใจ เพราะพรุ่งนี้ต้องรีบไปสัมภาษณ์โรงเรียนแห่งหนึ่ง หญิงสาวที่พึ่งจบการศึกษาต้องดิ้นรนในเมืองหลวงเพียงลำพัง หากเธอไม่ได้เป็นครูพละ งานนี้เธอได้อดตายแน่

จ้าวเหม่ยหยิบผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ คิดว่าจะอาบน้ำเพียงครู่ก็จะนอนให้เร็ว สายตามองเครื่องทำน้ำอุ่นที่อยู่ตรงหน้า ดูสภาพแล้วคงมีตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองแน่ แต่เพราะอากาศหนาวถ้าเธอไม่ใช้ก็คงได้หนาวตายแทน

ระหว่างที่กำลังคิดว่าตัวเองจะหนาวตายหรือว่าถูกเจ้าเครื่องทำน้ำอุ่นนี้ช็อกตาย มือจ้าวเหม่ยก็จัดการเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นแล้ว เอาน่ะ อย่างน้อยก็ได้ตายแบบอุ่น ดีกว่าตายแบบเย็นชืด

จังหวะที่จับเครื่องทำน้ำอุ่นนั้นก็มีกระแสไฟฟ้าแล่นเข้าตัว และแล้วความคิดก่อนหน้าก็เป็นจริง เธอถูกเครื่องทำน้ำอุ่นช็อกตาย ในใจเธอตอนที่เป็นผีนั้นได้แต่พูดว่า “ขอตายดีหน่อยไม่ได้เหรอ ทำไมต้องให้ฉันตายสภาพนี้ด้วย สวรรค์ส่งฉันไปเกิดในที่ดีๆ หน่อย ย้อนเวลาไปในอดีตก็ได้ แต่ถ้าย้อนแล้วขอเป็นสนมฮองเฮาในวังนะ จะได้สบายหน่อย”

หลังจากนั้นสติเธอก็ดับวูบไป…

จ้าวเหม่ยรู้สึกเวียนหัวจึงลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ ภาพที่นางเห็นคือม่านมงคลสีแดงอยู่ร่ายรอบ จากนั้นก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่บนตัวนาง สายตานั้นทอดมองไปยังปลายเท้า จึงได้เห็นภาพชัดเจนขึ้น

นางอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ตรงหน้านั้นเป็นบุรุษหน้าตาหยาบโลน หนวดเครารุงรัง ผมถักเปียทั้งหัว ใบหน้ามีรอยบากตรงแก้มข้างขวาเฉียงขึ้นไป แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเหี้ยม จนนางต้องร้องออกมา

“กรี๊ด” จ้าวเหม่ยร้องออกไป แต่คนที่กำลังอยู่บนตัวนางกลับยิ้มเยาะ โน้มตัวเข้ามาแล้วแทรกเนื้ออุ่นเข้าไปในร่างกาย

มันคืออะไร? จ้าวเหม่ยที่กำลังเลอะเลือน ไม่รู้ว่าฝันหรือว่าเป็นเรื่องจริง กำลังจะเอ่ยปากถามเขาก็บีบคอนาง

หายใจไม่ออก... นางไม่มีเสียงที่จะพูดสักคำ ได้แต่ฟังเขาพูดกับนางเท่านั้น

“นึกว่าเจ้าจะหมดสติไปเสียอีก ดี ในเมื่อฟื้นแล้วพวกเราก็มาต่อกันเถอะ”

อะ อะไรนะ จะ เจ้าคืออะไร นางถูกลักพาตัวมาอย่างนั้นเหรอ

“ไม่ต้องห่วงไปหรอกสนมเฟย เราจัดให้เจ้าดีเยี่ยมกว่าเจี่ยหย่งแน่นอน รับรองเจ้าจะไม่ลืมเราไปชั่วชีวิต”

สนมเฟย? เจี่ยหย่ง? นี่เขากำลังพูดถึงชื่อใคร แล้วเหตุใดชื่อพวกนี้ล้วนคุ้นนัก

จ้าวเหม่ยได้สติกลับมา สภาพนางที่เปลือยเปล่าไม่ต่างจากตอนที่ตายเลย แต่บัดนี้ถูกร่างกายกำยำใช้กำลังบดขยี้นางไม่หยุด แม้นางพยายามดิ้นรนหนีก็หนีไม่รอด

สุดท้ายแล้วก็ถูกเขาพ่นน้ำมังกรใส่ในร่างกาย มือหนาเอื้อมมาบีบคางนางให้มองใบหน้าคนชั่วช้าอีกรอบ

“จำเอาไว้ว่าเจ้าคือสนมเฟยของเราเพียงผู้เดียว เหม่ยหรง หากเจ้าคิดขัดขืนเราหรือลอบช่วยเหลือเจี่ยหย่งละก็ ครอบครัวของเจ้าที่อยู่ที่ชายแดนก็จะถูกฝังไปพร้อมกับแม่ทัพเหลยฟงเช่นกัน”

เจ็บ... จ้าวเหม่ยไม่เข้าใจว่านางเจอเรื่องบ้าอะไร แถมพอเขาเสพสมเสร็จแล้วก็ผละออกจากร่างกายของนาง จากนั้นก็สั่งให้ขันทีนำน้ำสมุนไพรในถ้วยมากรอกปากให้นางดื่ม

“จำเอาไว้ เลือดของเราจะไม่ได้เกิดในท้องของเจ้าแน่”

เนิ่นนานที่เขาออกไปแล้ว จ้าวเหม่ยเหมือนคนที่ไร้สติ นางกำลังทบทวนเรื่องทั้งหมด ก่อนจะทบทวนชื่อพวกนั้น จนกระทั่งทำให้นึกได้ว่าทั้งหมดทั้งมวลนั้น

นางกำลังอยู่ในนิยายเรื่องทรราชที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ที่นางสาปส่งว่าจบเช่นนั้นได้อย่างไร ดวงตามองไปรอบๆ ตำหนัก บัดนี้นางอยู่ในวังหลวงเป็นแน่ และคงถูกแต่งตั้งเป็นสนมเฟย แถมเขายังใช้กำลังข่มเหงนางอีก

แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้น เหตุใดนางถึงได้เกิดมาเป็นเหม่ยหรงกันเล่า นางพยายามคิดทบทวนเรื่องทั้งหมด ก่อนจะนึกถึงคำอธิษฐานก่อนตาย และความคิดสุดท้ายของนางก็คือ

หากนางเป็นเหม่ยหรง นางจะไม่ยอมลงให้ทรราชผู้นั้น นางจะแก้แค้นให้สกุลเหวิน และแย่งชิงบัลลังก์กลับคืนให้องค์ชายเจี่ยหย่งเช่นเดิม บ้าฉิบ นี่นางต้องมาอยู่ในร่างเหม่ยหรงเพราะแบบนี้น่ะเหรอ

บัดซบสิ้นดี!! เกิดใหม่ทั้งทีกลับต้องมาเจอทรราชเช่นเขา นี่มันบ้าไปแล้ว

อ่านต่อ