Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
กุหลาบสีน้ำเงิน[ An impossible love ]

กุหลาบสีน้ำเงิน[ An impossible love ]

รุ่งอรุโณทัย

5.0
ความคิดเห็น
61.8K
ชม
88
บท

เบล เป็นเฟรชชี่ในสถาบันการศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งที่มีค่าเทอมเกินฐานะทางบ้าน เธอใฝ่ฝันอยากจะเป็นดีไซน์เนอร์ เพราะฉะนั้นเธอต้องมีงานพิเศษในบ้านของเศรษฐีใจดีแต่ความโชคดีไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอเสมอไป เมื่อเธอดันไปพบเห็นคุณแป้งภรรยาสาวคนสวยของเศรษฐีใจดี ว่าคุณแป้งกำลังเริงสวาทชนิดที่ทำให้เธอหญิงสาวเวอร์จิ้นถึงกับตาค้างจนไม่อาจละสายตาจากภาพที่อยากรู้อยากเห็นนั้นไม่ได้ และเธอดันไปสบตากับคุณแป้งอย่างช่วยไมไ่ด้ในเวลาแบบนั้น ความซวยสะท้านต่อมหญิงก็มาบังเกิดกับเธอ ซึ่งมันเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตเธอไปอย่างสิ้นเชิง “ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อเบลกลับไปด้วยกันเท่านั้น” “คุณกลางต้องการอะไร!” “เธอ” “เบลไม่ได้เป็นโสเภณีประจำตัวคุณอีกแล้วนะคะ” “แน่ใจเหรอ” กลางยิ้มเยาะ เบลบอกตัวเองว่าเธอจะไม่เสียน้ำตา เธอจะไม่เสียใจให้กับเขาอีกแล้ว “ก็ได้ค่ะ เบลยอมแพ้ คุณกลางอยากจะทำอะไรก็ตามใจเถอะค่ะ” กลางยิ้มอย่างผู้ชนะ “ไปบนเตียง” เบลทำตามนั้น และเขาไม่ต้องพูดต่อเมื่อสายตาเขาบอกชัดเจนว่าให้เธอถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด คืนนี้เขาไม่ปล่อยเธอแล้ว

บทที่ 1 คุณแป้ง [++] 1.2

เฮ่อ เฮ่อ อ้าร์รรรรส สูดดดด อ้า...อ้า ณ บ้านใหญ่ พื้นที่รอบนอกเต็มไปด้วยพืชพรรณนานาชนิดทั้งสวนผัก,สวนครัวก็ไม่เว้น ที่เติบโตไปทั่วพื้นที่ตามแต่เจ้าของบ้านจะให้มี

เสียงที่ไม่เข้ากับสถานที่โล่งแจ้งยามบ่าย รอบด้านเต็มไปด้วยต้นไม้ยืนต้น พื้นดินสลับกับหญ้าแพรกเต็มอาณาบริเวณ ผิวขาวอร่ามของเนินอวบหยุ่นทั้งสองเต้าสะท้อนต้องแสงแดดยามบ่ายเป็นช่วงๆ ร่างกายส่ายขยับตามแรงจังหวะของผู้ร่วมวิบากทำกรรมผิดศีล อย่างไม่แคร์สายตามดหนูกระรอก สรรพสัตว์มากมายตามแต่ที่อยู่ในบริเวณนั้นไม่เว้นแม้แต่ไส้เดือน

คุณแป้งหญิงสาววัยเพียงสามสิบต้นๆ หาได้สนใจสรรพสัตว์เหล่านั้นไม่ เธอสนใจแต่ไส้เดือนตัวเขื่องที่กระดึ๊บเข้ากระดึ้บออกแหวกแยกกลีบกุหลาบกลางลำตัวของเธออย่างบ้าคลั่ง

พั่บ พั่บ พั่บ พึ่บ พึ่บ ร่างกายที่ไม่ได้กำยำเพราะเจ้าของไส้เดือนตัวเขื่องยังอยู่ในวัยที่เรียกว่าวัยรุ่น แต่เต็มไปด้วยความคึกคะนองไม่ไร้ประสบการณ์ เด้งสะโพกโยกอย่างบ้าคลั่งเรี่ยวแรงเต็มสมวัย

อู้ยยยย ซี๊ดดดดด คุณแป้งสูดปากสลับอ้าปากระบายความกระสันเสียว เสียงดังไปไกลหลายเมตรเป็นวงกว้างอย่างไม่แคร์ หรือเธอจะแคร์แต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่อาจเข้าไปควบคุมเสียงที่เปล่งออกมาได้แล้ว

สะโพกผายผิวขาวเป็นสีชมพูอร่ามถูกฝ่ามือสีทองแดงบีบเคล้นลูบไล้ เพี๊ยะ ว้าย! ฝ่ามือนั่นฟาดลงอย่างแรง เสียงร้องดังเพราะความเจ็บ แต่คุณแป้งไม่ยักจะถอยหนีกับโก่งสะโพกให้ทุกการกระแทกเข้าหาสัมผัสกลีบอันฉ่ำเยิ้มแดงบวมเป่งให้โดนกระแทก แรงอีก เสียงร้องขอที่เปล่งออกมาสั่น ขอแรงแรง เป็นคำสั่งมากกว่าคำเว้าวอน

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เสียงฟาดครั้งแล้วครั้งเล่า พั่บ พั่บ พั่บ เสียงปะทะ ดังแทรกผ่านสายลม

สวบสาบสวบสาบ เสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน สูดดดด อู้ยยยย อาร์สสสสส เสียงนี้เข้าโสตประสาทหูของเจ้าของเท้าที่เดินเหยียบใบไม้แห้งบนพื้น ในมือถือกะละมังที่ในนั้นเต็มไปด้วยผักสวนครัวที่เธอได้รับคำสั่งให้ไปเก็บมาจากริมธารน้ำส่วนลึกของพื้นที่แห่งนี้

เบล กำลังอยู่ในขากลับ แถวนี้ไม่ได้มีทางเดินเฉพาะ ทุกเส้นทางเดินก็แล้วแต่ใครสะดวกก็สามารถเดินกลับได้หมด แต่ท่างนี้เป็นทางผ่านที่เบลอยากจะแวะมาเก็บชะอม เพื่อนำไปทอดกับไข่กินกับน้ำพริกกะปิ เมนูง่ายๆที่คุณใหญ่ชื่นชอบเป็นอย่างมาก

แต่เสียงผิดแผกทำให้เบลสงสัยและมุ่งหน้าไปทิศทางของเสียงนั้น ดวงตาที่มีสีนัยน์ตาบ่งบอกชัดว่าตนผิดแผกไม่ใช่คนเอเชียแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เบิกกว้าง !!!

พื้นตรงนั้นที่ห่างจากเธอไปแต่ไม่เกินระยะสายตาที่จะมองเห็น เสื้อชั้นนอกเสื้อชั้นใน กางเกงชั้นนอกกางเกงชั้นในเกลื่อนกลาดไม่ไกลจากภาพเนื้อแนบเนื้อที่กำลังขยับสั่นคลอนไปข้างหน้าถอยหลังไม่หยุด

เบล อ้าปากค้างชั่วพริบตา นมเป็นนม ก้นเป็นก้น และดุ้นเนื้อยาวๆ ที่ผลุ๊บๆขยับหายเข้าหายออกในร่องหลืบระหว่างก้นขาวๆนั้น ทุกอย่างมันชัดเจนในดวงตา ภาพตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกว่าร่างกายเธอ...

ร่างระหงเพรียวแต่อวบอิ่มยืนจังก้า ตระหง่านชัดเจน คุณแป้งเหลือบมองมาและสบเข้ากับดวงตาเบลอย่างจัง แต่แทนที่คุณแป้งจะประหม่าและหยุดการกระทำอันผิดศีลนั้น ไม่เลย...คุณแป้งหาสนใจพยานคนสำคัญไม่

เป็นเบลเองที่ขยับเมื่อได้สติ เธอขยับไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่ ให้มันเป็นผนังรับร่างเธอไว้ก่อนที่จะทรุดลงไปกองกับพื้น เพราะความสั่นไหวอ่อนระทวยมือเท้าอ่อน ร่างกายเกิดประกายแปลกๆ มือข้างที่ว่างแนบกับอกอิ่มที่ดุนดันนูนสูงสร่างตรงตำแหน่งหัวใจ ตึบ ตึบ ตึบ

อึก น้ำลายถูกกลืนลงคอแม้ยากลำบากแต่ตอนนี้เบลทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนตัวแข็งกลืนน้ำลาย แม้ภาพไม่เห็นแต่เสียงยังแจ่มชัด เสียง พั่บ พั่บ และเสียงครางกระเส่าของคุณแป้ง เสียดแทงเข้าไปในหัวใจของเบลกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นในตัวเธอเหลือเกิน

ว่าแล้วเบลก็ค่อยๆขยับโผล่ศีรษะหันไปมอง โอ้ว! คุณแป้งยืนด้วยขาของตัวเองเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างของเธอพาดอยู่บนไหล่ของนายอ้น เธอรู้ชื่อเห็นหน้าตาเด็กหนุ่มรุ่นพี่คนนี้หลายครั้งในบ้านหลังนี้ อ้นเป็นหลานชายของป้าปุ๊แม่ครัวของที่นี่

ตอนนี้ใบหน้าของอ้นซุกปิดส่วนกลางลำตัวของคุณแป้ง สองมือของคุณแป้งกอบกุมขยุ้มเส้นผมของอ้น กดเข้าแนบกับกลีบอร่ามที่แหวกโชว์ลมกับใบหน้าของอ้นที่เบลเดาได้ว่าเขากำลังใช้ลิ้นละเลงทั้งเลียทั้งกวาดทั้งสอด อันไหนจะมาก่อนหลังเบลไม่รู้ แต่ทุกอย่างทำให้คุณแป้งเคลิบเคลิ้มดวงตาปรือ และคุณแป้งก็หันมาทางเธอ

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ รุ่งอรุโณทัย

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ