ด้วยอำนาจแห่งมนตรา หรือเพราะพรหมลิขิต ชักนำเธอเข้าสู่อ้อมกอดแห่งรัตติกาล ที่ทั้ง ‘เร่าร้อน’ และ ‘เหน็บหนาว’ ในคราวเดียวกัน ครั้งแรกที่สบตากับเขา ‘รุ้งราตรี’ ไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังเผชิญอยู่กับอะไร ทันทีที่ได้ใกล้ชิด โลกทั้งใบก็ดูเหมือนจะหยุดหมุน และแค่เพียงปลายนิ้วสัมผัส เธอก็รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวบางอย่าง แต่ทำไมถึงได้หวั่นไหวนัก แค่เพียงจุมพิตแรก หัวใจที่เหมือนถูกแช่แข็งมานานของ ‘แดเนียล’ ก็เริ่มสั่นคลอน แค่จูบเดียวก็เหมาเอาว่า เธอเป็น ‘เนื้อคู่’ ของเขา แล้วใครจะเชื่อ เธอไม่อยากเข้าใกล้เขานัก แต่ความจำเป็นบางอย่าง เธอจึงพาตัวองเข้าสู่ ‘คฤหาสน์ที่น่าสะพรึงกลัว’ เป็นหนที่สอง
“กรี๊ด! ช่วยด้วยค่ะ!”
เสียงลมหวีดหวิวรอบๆ กายกับสายลมหนาวที่เย็นยะเยือกเข้าไปถึงกระดูก ไม่ได้น่ากลัวเท่าสัตว์สี่เท้าสองสามตัวที่กำลังวิ่งไล่ตามหลังเธอมาติดๆ ร่างระหงวิ่งหนีไปข้างหน้าอย่างสุดชีวิต ปากเล็กก็ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือเสียงดังก้องอยู่ในความมืดสลัว
ตุบ!
“โอ๊ย!” เท้าเล็กที่วิ่งไปโดยไม่มองทางสะดุดเข้ากับตอไม้จนล้มลงไถลไปกองกับพื้นหญ้ารกๆ ที่เต็มไปด้วยเศษใบไม้แห้ง กิ่งไม้ผุๆ และความชื้น ขณะที่เจ้าสัตว์หน้าขนวิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงตัว เจ้าของร่างเล็กกระถดถอยหนี รู้สึกหวาดกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น ลืมหายใจไปชั่วขณะเมื่อเห็นเจ้าสุนัขตัวโตกระโจนพุ่งเข้าใส่
“กรี๊ด!” เสียงกรีดร้องดังลั่นผืนป่า แล้วทุกอย่างก็เหมือนจะเงียบงันลง เธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิมโดยมีสองมือป้องประสานกันอยู่ตรงหน้า ความเงียบอย่างฉับพลันนั้นทำให้สาวน้อยค่อยๆ เอามือที่บังตาตัวเองออก กะพริบตาสองสามครั้งเพื่อมองภาพตรงหน้าให้เต็มตาว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
บุรุษนิรนามรูปร่างสูงเปรียวคนหนึ่งกำลังหันไปเผชิญหน้ากับฝูงหมาป่าสามตัวที่มีท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือน้ำลายสอที่อยากจะกระโจนขย้ำเหยื่อตรงหน้าให้หนำใจ แต่พวกมันก็ต้องหยุดเท้าไว้กับที่ เพียงเพราะมีผู้ชายคนนี้ยืนจ้องหน้า เขาเพียงแค่ยืนอยู่นิ่งๆ เธอเห็นเพียงแค่ด้านหลังของร่างสูงในชุดดำทมิฬที่น่าเกรงขามเท่านั้น
...เขาเป็นใคร ทำไมฝูงหมาป่าถึงได้กลัวเขา...
เกิดคำถามขึ้นมาในใจของสาวน้อยที่ยังนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นหญ้า เธอยังหวาดกลัวเจ้าสัตว์หน้าขนทั้งสามตัวจนไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน กระทั่งหมาป่าตัวโตทั้งหมดเดินลับหายเข้าไปในป่า ร่างเล็กในชุดกระโปรงสีขาวบางเบาจึงได้ขยับกายค่อยๆ ลุกขึ้นยืน แล้วใช้มือปัดเศษใบไม้ใบหญ้าออกจากตัว
“ขอบคุณมากนะคะ ที่มาช่วยฉัน” เจ้าของร่างสูงที่น่าเกรงขามยังคงยืนอยู่ในท่าเดิม หญิงสาวจึงเดินเข้าไปใกล้อีกนิดอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่เธอก็อยากให้เขาหันมา แล้วเหมือนชายหนุ่มจะล่วงรู้ความในใจ เขาค่อยๆ หมุนร่างเพื่อที่จะหันหน้ามาทางเธอช้าๆ
...เธอกำลังจะได้เห็นหน้าผู้มีพระคุณแล้ว...
พรึบ!
มือเรียวตวัดผ้าห่มออกจากตัวโดยไม่รู้ตัวพร้อมกับดวงตากลมโตลืมตาขึ้นมาในความมืดสลัว ไม่รู้ว่าเวลานี้มันตีไหนแล้ว ทุกอย่างรอบกายดูเงียบสงบ มีเพียงผ้าม่านสีขาวตรงหน้าต่างเท่านั้นที่ยังปลิวไสว สงสัยว่าเมื่อคืนก่อนนอนเธอคงลืมเปิดหน้าต่างเอาไว้กระมัง หญิงสาวลุกขึ้นนั่งหย่อนปลายเท้าลงข้างขอบเตียง
“ไม่น่ารีบตื่นเลยยัยบาบี้เอ๊ย เธอเกือบจะได้เห็นหน้าเขาแล้วเชียว” รุ้งราตรีบ่นอุบอิบกับตนเองอย่างเสียดาย ก่อนจะเดินไปปิดหน้าต่างแล้วเดินมาที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กริ๊งๆ!
มือเรียวยื่นออกไปควานหาโทรศัพท์ตรงโต๊ะโคมไฟข้างเตียง
“บาบี้ ตื่นหรือยังลูก”
“สวัสดีค่ะพ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ โทรมาหาหนูแต่เช้าเลย” เสียงอ้อแอ้ของคนที่เพิ่งตื่นนอนถามออกไป พร้อมกับขยี้ตาไปพลาง ก่อนจะได้ยินเสียงนุ่มๆ ของบิดาท้วงมาตามสาย
“เช้าอะไรกันลูก นี่มันเจ็ดโมงกว่าแล้วนะ รีบลุกอาบน้ำเตรียมตัวเดินทางมาเชียงใหม่ได้แล้ว”
“เจ็ดโมงกว่าแล้วหรือคะ! ได้ค่ะบาบี้จะรีบลุกอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” คนขี้เซาวางสายเสร็จแล้ว ก็งัวเงียลุกขึ้นมาเอามือขยี้ตาอีกสองสามครั้งเพื่อขับไล่ความง่วงงุนออกไปจากหัว ก่อนจะเดินคว้าเอาผ้าขนหนูสีขาวเดินเข้าไปห้องน้ำ
รุ้งราตรีหรือบาบี้ สาวน้อยลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ซึ่งได้ถือกำเนิดใน ‘คืนพระจันทร์ทรงกลด’ ที่เพิ่งคว้าปริญญาโทภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการสื่อสารและพัฒนามาหมาดๆ ถูกบิดาขอร้องแกมบังคับให้มาทำงานเป็นผู้ช่วยเธมเจ้านายใหญ่ของเขา ซึ่งเป็นผู้ที่ควบคุมดูแล ‘อรุณดารา รีสอร์ต’ สาขาสอง
เนื่องจากเธมต้องไปเปิดรีสอร์ตอีกหนึ่งแห่งทางภาคใต้ของไทยและจำเป็นต้องให้บิดาของเธอซึ่งสามารถพูดภาษาปักษ์ใต้ได้ไปประสานงานอยู่ที่รีสอร์ตในเครืออรุณดาราสาขาสามที่กำลังดำเนินการก่อสร้างอยู่ในขณะนี้ ทำให้ขาดคนดูแลรีสอร์ตสาขาสองที่บิดาของเธอกำลังทำงานอยู่
ทั้งที่รุ้งราตรีอุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่า พอเรียนจบปุ๊บเธอก็จะไปทำงานเป็นไกด์นำเที่ยวในหลายๆ จังหวัดทั่วประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียง แต่ก็ถูกบิดาเรียกตัวมาทำงานให้กับนายจ้างจอมเผด็จการของเขาเสียก่อนโดยที่สาวน้อยไม่ได้รับสิทธิ์ในการอุทธรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น นั่นเพราะที่เธอเรียนจบมาได้ก็เพราะเงินทองของบิดาล้วนๆ นั่นเอง
รุ้งราตรียังจดจำวันที่บิดาได้พูดขอร้องแกมบังคับให้เธอมาทำงานแทนท่านเมื่อวันก่อนได้ วันนั้นเป็นวันที่แฟนหนุ่มคนที่เท่าไรก็ไม่รู้ของเธอบอกเลิกอย่างไม่เหลือเยื่อใย เหตุผลที่คู่ควงคนล่าสุดบอกเลิกกับเธอก็คือ
‘ผมทนความเป็นผู้หญิงหัวโบราณของคุณไม่ได้’
เธอผิดด้วยหรือที่ไม่คิดชิงสุกก่อนห่าม
ไกรวุธ เขาก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นๆ เขาพยายามขอนอนกับเธอหลายครั้งแต่หญิงสาวก็ปฏิเสธมาโดยตลอด จนกระทั่งคืนหนึ่งในผับเขาควงสาวสวยคนหนึ่งมาเย้ยเธอแล้วบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นคือเมียของเขา มันหยามหน้ากันชัดๆ
‘ชิ ผู้ชายคนไหนก็คิดว่าเธอหัวโบราณอย่างนั้นหรือ ถึงได้พากันบอกเลิก
แต่มันก็ไม่แน่หรอก หากวันใดที่เธอพบเทพบุตรสุดหล่อแสนดี ที่ถูกตาต้องใจเข้าจริงๆ เธออาจจะยอมมอบทั้งตัวและหัวใจให้กับผู้ชายคนนั้นตั้งแต่แรกพบสบตาเลยก็เป็นได้ใครจะรู้ ก่อนจะเดินทางออกจากบ้านรุ้งราตรีก็โทรไปโอดครวญกับบิดาของเธออีกครั้งเพื่อขอความเห็นใจ
“พ่อคะ หนูเพิ่งถูกแฟนบอกเลิก ยังทำใจไม่ได้เลย พ่อก็จะให้หนูไปทำงานแล้วเหรอคะ หนูขอไปเที่ยวให้สบายใจก่อนไม่ได้เหรอ”
“ไม่มีเวลาแล้วบาบี้ ที่รีสอร์ตกำลังต้องการคนไปทำงานแทนพ่อที่เก่งภาษาและไว้ใจได้ด่วนที่สุด”
“แต่พ่อคะ หนู...”
“อย่าเพิ่งปฏิเสธบาบี้ ฟังพ่อพูดให้จบก่อน” คนเป็นพ่อรีบห้ามก่อนจะพูดแทรกขึ้นในหัวข้อที่เขามั่นใจว่ารุ้งราตรีต้องสนใจอย่างแน่นอน
“ใกล้ๆ รีสอร์ตที่พ่อทำงานอยู่ มีคฤหาสน์หลังหนึ่งอยู่ใกล้ๆ มันคือบ้านของผู้ชายที่ชื่อแดเนียลที่ลูกเคยบอกพ่อว่าอยากเจอหน้าไง ทีนี้สนใจอยากจะไปทำงานที่ อรุณดารา รีสอร์ต บ้างหรือยัง”
รุ้งราตรีนัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความสนใจเมื่อได้ยินถึงสิ่งที่บิดาบอกกล่าว ‘สนใจสิ...เธอสนใจแน่นอน แต่ไม่ได้สนใจที่จะไปทำงานเป็นผู้ช่วยฯ อย่างที่บิดาของเธอต้องการหรอกนะ เหตุผลที่เธอตัดสินใจทำงานในครั้งนี้ ก็เพราะอยากจะไปเจอหน้าไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นต่างหาก’
“ตกลงก็ได้ค่ะพ่อ”
“บาบี้ พ่อมีเรื่องจะเตือนลูกอย่างหนึ่งนะ”
“อะไรคะพ่อ” น้ำเสียงที่จริงจังของบิดาทำให้รุ้งราตรีต้องตั้งใจฟัง
“เรื่องที่พ่อบอกว่ามีผู้ชายที่ชื่อแดเนียลอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น ลูกต้องเก็บไว้เป็นความลับนะ และถ้าไม่จำเป็นอย่าได้เอ่ยชื่อนามสกุลของผู้ชายคนนั้นให้ใครฟังเป็นอันขาด!”
“ทำไมคะพ่อ เขาเป็นคนอันตรายมากเลยเหรอคะ”
“เปล่าหรอกลูก เขาเป็นคนสำคัญของเจ้านายพ่อ คุณเธมเจ้านายของพ่อบอกว่าคุณแดเนียลชอบอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร สัญญากับพ่อนะว่าลูกจะทำตามคำสั่งของพ่อ”
คิ้วเรียวสวยย่นเข้าหากันจนเป็นรูปโบว์กลางหน้าผากเนียนหลายวินาทีก่อนจะตอบรับหนักแน่นเพื่อความสบายใจของบิดา
บทที่ 1 ข้อห้ามปริศนา 25%
19/02/2022
บทที่ 2 ข้อห้ามปริศนา 50%
19/02/2022
บทที่ 3 ข้อห้ามปริศนา 75%
19/02/2022
บทที่ 4 ข้อห้ามปริศนา 100%
19/02/2022
บทที่ 5 ดั่งต้องมนต์ 35%
19/02/2022
บทที่ 6 ดั่งต้องมนต์ 60%
19/02/2022
บทที่ 7 ดั่งต้องมนต์ 80%
19/02/2022
บทที่ 8 ดั่งต้องมนต์ 100%
19/02/2022
บทที่ 9 ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ 30%
19/02/2022
บทที่ 10 ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ 60%
19/02/2022
บทที่ 11 ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ 80%
09/04/2022
บทที่ 12 ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ 100%
09/04/2022
บทที่ 13 รางวัลของเด็กดื้อ 25%
09/04/2022
บทที่ 14 รางวัลของเด็กดื้อ 50%
09/04/2022
บทที่ 15 รางวัลของเด็กดื้อ 75%
09/04/2022
บทที่ 16 รางวัลของเด็กดื้อ 100%
09/04/2022
บทที่ 17 คู่ชีวิตที่กลับชาติมาเกิด 33%
09/04/2022
บทที่ 18 คู่ชีวิตที่กลับชาติมาเกิด 65%
09/04/2022
บทที่ 19 คู่ชีวิตที่กลับชาติมาเกิด 100%
09/04/2022
บทที่ 20 วังวนเสน่หาปรารถนาแห่งหัวใจ 33%
09/04/2022
บทที่ 21 วังวนเสน่หาปรารถนาแห่งหัวใจ 65%
09/04/2022
บทที่ 22 วังวนเสน่หาปรารถนาแห่งหัวใจ 100%
09/04/2022
บทที่ 23 หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น 33%
09/04/2022
บทที่ 24 หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น 65%
09/04/2022
บทที่ 25 หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น 100%
09/04/2022
บทที่ 26 เผชิญหน้ากับศัตรู 33%
09/04/2022
บทที่ 27 เผชิญหน้ากับศัตรู 65%
09/04/2022
บทที่ 28 เผชิญหน้ากับศัตรู 100%
09/04/2022
บทที่ 29 ดั่งต้องมนตร์เสน่หา 33%
09/04/2022
บทที่ 30 ดั่งต้องมนตร์เสน่หา 65%
09/04/2022
บทที่ 31 ดั่งต้องมนตร์เสน่หา 100% NC20+ วาบหวามสุดระทึก
09/04/2022
บทที่ 32 หวาดกลัว & หวั่นไหว 33% NC18+
09/04/2022
บทที่ 33 หวาดกลัว & หวั่นไหว 65% NC20+
09/04/2022
บทที่ 34 หวาดกลัว & หวั่นไหว 100%
09/04/2022
บทที่ 35 เริ่มหวั่นไหว & ห่วงใย 33%
09/04/2022
บทที่ 36 เริ่มหวั่นไหว & ห่วงใย 65%
09/04/2022
บทที่ 37 เริ่มหวั่นไหว & ห่วงใย 100%
09/04/2022
บทที่ 38 นาทีระทึกใจ 33%
09/04/2022
บทที่ 39 นาทีระทึกใจ 65%
09/04/2022
บทที่ 40 นาทีระทึกใจ 100% NC18+
09/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ณัชชาพัชร์/ช่อพิกุล
ข้อมูลเพิ่มเติม