Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา

หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา

ปูริดา

5.0
ความคิดเห็น
48.1K
ชม
84
บท

รมย์นลิน...ต้องพากายที่บอบช้ำ ใจที่แหลกสลายจากการกระทำของคนที่บอกรัก...เทพกานต์ ความเจ็บปวดที่ได้รับในวันนี้จะเป็นบทเรียนราคาแพง และคนที่สร้างขึ้นมาจะต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม! นลิน...นักร้องสาวที่แรกเห็นหน้าก็เรียกเสือร้ายอย่างเทพกานต์ให้อยากครอบครอง แต่เธอไม่ใช่หมูในอวยให้เขาเคี้ยวเล่นได้ง่ายๆ เหมือนบางคนหรอกนะ เขี้ยวเล็บน่ะมันมีเยอะ “พี่เทพอยู่นิ่งๆ ซิคะ” ร่างโปร่งบางเคลื่อนตัวขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง สองมือเล็กจับแขนแข็งแกร่งและชูขึ้นเหนือศีรษะ “ตอนนี้หลินมัดพี่เทพเอาไว้แล้วนะคะ มัดด้วย...” นิ้วเล็กชี้ตรงหัวใจตัวเองซึ่งกำลังเต้นอยู่ และเคลื่อนไปหาแขนใหญ่ขยับวนเวียนอยู่สองสามครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงหวานเบาข้างใบหูใหญ่ แต่มันก็ดังเข้าไปถึงหัวใจเทพกานต์จนเต้นแรงและเร็วเหมือนกำลังจะทะลุออกมาจากทรวง “หลินมัดมือพี่เทพด้วยสายใยแห่งรักที่ถักทอมาจากหัวใจของหลินเอง” และอีกหนึ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตของเทพกานต์อย่างที่ชายหนุ่มอยากจะ...บ้าตาย เมื่อเขาดันเผลอไปมีอะไรกับ... “ผมรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เจ้านายไม่สบายใจ อึดอัดคับแค้นใจเป็นอย่างมาก เมื่อคนที่เจ้านายมีอะไรด้วยไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อหลินคนนั้น เจ้านายไม่ต้องกลัวหรือกังวลใจอะไรนะครับ ผมให้สัญญาว่าจะไม่เรียกร้องอะไร” แค่ขอเป็นคนของเจ้านายนับแต่วันนี้จนตลอดไป ใบหน้าหล่อหวานแย้มยิ้มอย่างหวานเชื่อม ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับและมีเลศนัย ถ้าหากเทพกานต์ได้เห็นคงจะหนาวสั่นยิ่งกว่าที่เจอมาเมื่อคืนอีกเป็นแน่ “ขอเพียงแค่เจ้านายไม่ทอดทิ้งและให้ผมได้อยู่รับใช้ใกล้ชิด แล้วก็ไม่ไล่ผมออกจากงานเท่านั้นเองฮะ” หนุ่มน้อยหน้าหวานเอ่ยพูดน้ำเสียงหวานนุ่ม ทั้งอ่อนหวานและเว้าวอน ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ ให้อย่างน่ารัก

บทที่ 1 ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

“เทพเป็นอะไรมากไหม” เพียงแค่ประตูห้องเปิดออก รมย์นลินก็ถลากายพุ่งเข้าไปพร้อมเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยความห่วงใยระคนตกใจ ใบหน้าขาวสวยแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาดสาว เพราะรีบวิ่งมาหาคนรักอย่างรวดเร็ว อีกทั้งผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงเพราะไม่ทันจะได้หวี

หลังจากที่เธอวางโทรศัพท์แล้วก็รีบลุกจากเตียง คว้าเสื้อคลุมชุดนอนได้ก็วิ่งมาหาแฟนหนุ่มที่หอซึ่งอยู่คนละฝากฝั่งของถนนอย่างกังวลและหวาดกลัวว่าเทพกานต์จะป่วยหนัก เพราะเห็นชายหนุ่มขาดการติดต่อไปหลายวัน มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ไป โทรหาก็ไม่ติด ซึ่งผิดปรกติวิสัยของหนุ่มที่รักเรียนไม่เคยขาดแม้สักครั้ง

“หลิน...ขอโทษนะที่ต้องโทรไปกวน แต่เทพไม่รู้ว่าจะโทรหาใครแล้วจริงๆ ” เทพกานต์เอ่ยบอกเสียงเบาหวิว และรีบเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงเหมือนเดิม แต่ดวงตาคมวาวกลับจ้องมองร่างโปร่งบางเหมือนกับหมาป่าเจ้าเล่ห์จ้องเหยื่ออันโอชะ

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนมุมปากข้างหนึ่ง เขาสู้วางแผนการเพื่อเข้าใกล้แม่สาวจอมหยิ่ง ไม่แม้แต่จะมีสายตาหรือเข้าใกล้ผู้ชายคนใดมาเกือบจะหกเดือนถึงได้มีวันนี้ เพราะอย่างนั้นคืนนี้เขาจะไม่ยอมให้รมย์นลินหนีรอดไปได้อีกแล้ว หลังจากที่หญิงสาวอิดออดมาหลายครั้ง

“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ รู้ไหมว่าหลินเป็นห่วงเทพแค่ไหน มาหาที่หอหลายต่อหลายครั้งก็ไม่เคยเจอ โทรหาก็ปิดเครื่อง มหาลัยก็ไม่ยอมไป เทพเป็นอะไรกันแน่ หรือว่าเราสองคนไม่ใช่คนรักกัน ถึงได้ทำเป็นลึกลับปิดบังกันอย่างนี้” มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้า ปากก็พร่ำตัดพ้อต่อว่าด้วยความน้อยใจ

วันนั้นก่อนที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้เธอกลับห้องก็รู้หรอกนะว่าเขาน้อยอกน้อยใจที่เธอไม่เชื่อใจ ถึงแม้ระหว่างที่คบกันนั้นจะยอมให้ชายหนุ่มถูกเนื้อต้องตัว แต่เพราะเธอกลัว...กลัวความผิดหวัง กลัวว่าจะถูกเมินหน้าหนี กลัวไปต่างๆ นานา สารพัดความกลัวที่มันแล่นเข้าสู่หัวใจ เลยอิดออดไม่ยอมที่จะค้างและมีอะไรกับชายหนุ่ม

“ขอโทษนะหลิน เป็นเพราะป่วย เลยทำให้หงุดหงิด อยากจะอยู่คนเดียว คิดมากไม่อยากให้ใครต้องมารับภาระกับคนที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เรี่ยวแรงก็ไม่มี เหมือนกับเป็นคนไร้ค่าอย่างไรไม่รู้”

สองแขนเล็กเรียวโอบรอบร่างหนาใหญ่อย่างรู้สึกผิดที่ทำให้เทพกานต์เป็นทุกข์กังวลกับความรู้สึกกลัวของตัวเอง “ขอโทษนะเทพ แต่หลินกลัว เทพก็เห็นว่ามีหนุ่มสาวหลายคู่ที่รักกันแล้วก็ไม่ยับยั้งชั่งใจ ปล่อยให้เรื่องราวมันเลยเถิดจนมีเรื่องไม่ดีไม่งามเกิดขึ้น บ้างก็ถูกทอดทิ้งให้ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่เพียงลำพัง หลินกลัวจริงๆ นะ...กลัวว่าระหว่างเราจะต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนั้น แล้วหลินจะทำยังไงล่ะถ้าเกิดเทพทิ้งหลิน หรือปล่อยให้ต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านั้นเพียงลำพัง”

เทพกานต์สะดุ้งเฮือกกับคำพูดที่ออกจากเรียวปากนุ่มและอวบอิ่มที่เขาเคยได้ลิ้มรสมาหลายครั้งแล้ว แต่เพราะศักดิ์ศรีบางประการที่มันค้ำคออยู่ก็ทำให้เขาต้องรีบสลัดความรู้สึกเหล่านั้นออกไปในทันที ร่างหนาหันหน้ามาหารมย์นลิน สองมือใหญ่วางทาบบนผิวหน้าขาวนวล ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่ววงหน้าขาวสวยรูปไข่ที่สวยงามและสะดุดตาชายหนุ่มทั่วทั้งมหาวิทยาลัย

ตั้งแต่ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับ จมูกโด่งเป็นสัน พวงแก้มขาวนวลเต็มไปด้วยเลือดฝาดสีชมพู และสุดท้ายนั้นคือ...ริมฝีปากอิ่มเต็มและหวานนุ่ม ทำเอาใจหนุ่มถึงกับกระเจิดกระเจิงได้ทุกครั้งยามที่ได้ลิ้มรส ปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้บนพวงแก้มนุ่ม พร้อมด้วยรอยยิ้ม ดวงตาคมจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตเหมือนกับกำลังสะกดจิตให้รมย์นลินนั้นหลงใหลในคำพูดที่ปั้นแต่งขึ้นมาอย่างสวยหรูและหวานฉ่ำ แต่หาความจริงใจไม่ได้สักนิด

“หลินก็รู้ว่าเทพรักหลินแค่ไหน แล้วอย่างนี้เทพจะทำร้ายหัวใจของตัวเองได้ยังไงกันล่ะ ต่อให้โลกจะแตกไปต่อหน้า ในหัวใจและสายตา” เทพกานต์จ้องเข้าไปในดวงตากลมโตราวกับต้องการสะกดจิตรมย์นลินให้หลงใหลใคร่เสน่หาในตัวเองจนยากเกินจะถอนตัวถอนใจได้

“จะมีแต่หลินคนเดียวเท่านั้น เราสองคนจะจับมือพร้อมเดินไปด้วยรักและเข้าใจ ในหัวใจเทพจะมีหลินครอบครอง สองแขนจะไม่โอบกอดใครอีกนอกจากหลินคนเดียวเท่านั้น...สัญญา”

“เทพ...” รมย์นลินผวากอดแฟนหนุ่มอย่างตื้นตันใจ

“หลินจ๋า เทพรักหลินนะ รักมาก รักสุดหัวใจเลย” เทพกานต์ไม่ยอมให้โอกาสดีหลุดลอยไป ปลายมือใหญ่จับรั้งปลายคางมนให้แหงนหงายขึ้น ดวงตาคมกริบเป็นประกายพราวระยับมองอย่างต้องการสะกดจิตรมย์นลิน ใบหน้าคมคร้ามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มและหวานเชื่อมโน้มลงไปอย่างเชื่องช้าจนริมฝีปากหนาอุ่นร้อนประทับสนิทแน่นบนเรียวปากอวบอิ่มและหวานเชื่อม

เทพกานต์กดจุมพิตเหมือนจะหยอกล้อแต่หนักหน่วง สร้างความซ่านสยิวและวาบหวามให้กับสาวน้อยอ่อนไร้เดียงสาเป็นอย่างมาก ไม่เคยสักครั้งจากการแตะต้องตัวของชายหนุ่มที่จะเหมือนครั้งนี้

เพราะเธอรู้สึกเหมือนมีลูกไฟร้อนผ่าวทาบทับอยู่บนเรียวปากนุ่ม และมือใหญ่ที่เคลื่อนไหวไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนกาย และหยุดพักอยู่ตรงกลางระหว่างอก ชายหนุ่มกดคลึงอย่างย่ามใจ มือใหญ่ฟอนเฟ้นอย่างหนักหน่วงสลับแผ่วเบาอย่างต้องการดึงสติรมย์นลินให้ลุ่มหลง จนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นยินยอมที่จะเดินทางตามติดไปทุกหนทุกแห่งแล้วแต่เขาจะพาไป

“เรารักกันใช่ไหมหลิน” ริมฝีปากร้อนผ่าวประพรมจุมพิตไปทั่วใบหน้าขาวนวล ในขณะที่มือใหญ่ก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ กระดุมเสื้อนอน เพราะเสื้อที่หญิงสาวสวมใส่ออกมานั้นติดกระดุมด้านหน้าเลยเป็นโอกาสดีให้เทพกานต์ปลดกระดุมจากรังดุมและเข้าครอบครองสองเนินเนื้ออวบอิ่มและนุ่มหยุ่นอย่างรวดเร็ว จนรมย์นลินไม่ทันจะได้ห้ามปราม เพราะหัวใจก็หวั่นไหวและวาบหวามไปกับจุมพิตร้อนผ่าวที่เหมือนกับจะสูบเอาวิญญาณออกจากร่าง

มือใหญ่ดึงรั้งเอาชุดนอนออกจากเรือนกายโปร่งบางและโยนทิ้งไป สองแขนแข็งแกร่งกอดรัดร่างนุ่มนิ่มอย่างแนบชิดจนแทบไม่มีที่ว่าง พร้อมกับดันร่างที่เมื่อแรกเห็นว่าโปร่งบางแต่เอาเข้าจริงกลับกลมกลึงให้นอนลงบนเตียงนอน โดยไม่ยอมถอดถอนจุมพิตเว้าวอนและเรียกร้องให้ตอบสนอง

“เทพ...หลินกลัว” รมย์นลินสั่นสะท้านราวกับลูกนกตกน้ำ สองมือเล็กได้แต่จับอยู่บนแขนแข็งแกร่ง มองสบดวงตาเข้มอย่างเว้าวอน หัวใจเต้นแรงและเร็วเหมือนกับจะทะลุออกมาจากทรวง

“เทพรักหลินที่สุด...เราจะมีกันและกันตลอดไปนะ” ปากหนาพร่ำเอ่ยคำรักเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ...จัดการรมย์นลินให้สมรักสมปรารถนา

สัมผัสที่โลมไล้ทั่วกายาและคำรักหวานๆ ทำให้ความคิดที่จะห้ามปรามเริ่มเลือนหายไปจากสมองรมย์นลิน ด้วยปั่นป่วนและซ่านสยิว ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกกว้างให้ปลายลิ้นสากระคายและร้อนผ่าวซอกซอนไปทั่วโพรงปาก ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดซอกซอนตามติดลิ้นใหญ่ท่องเที่ยวไปทั่วทั้งสองโพรงปาก

สองมือเล็กเริ่มขยับเคลื่อนไปตามกล้ามเนื้อแข็งแกร่งซึ่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนที่ออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ และยิ่งวันนี้เทพกานต์ใส่เพียงเสื้อกล้ามตัวเดียวก็ยิ่งทำให้มือเล็กได้สัมผัสกับผิวหนังอุ่นๆ จนร้อนอย่างถนัดถนี่ จนสองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่ง ปลายนิ้วเล็กๆ หยอกล้อพัวพันกับเส้นผมหนาและนุ่ม บดเบียดลำตัวเสียดสีกับกายแข็งแกร่ง

“หลินจ๋า...น่ารักมากเลยรู้ไหมคนดี”

เทพกานต์ถึงกับร้องครางในลำคอกับการตอบสนองอย่างไร้เดียงสา ใช่ว่าเขาจะไม่เคยหลับนอนกับผู้หญิง ก่อนที่จะคบกับรมย์นลินก็มีแฟนมาแล้วตั้งหลายคน กิน เที่ยวและสุดท้ายก็จบลงบนที่นอนด้วยความสนุกสนาน ไม่เคยที่จะผูกมัดตัวเองกับใคร เบื่อก็เลิกกัน ต่างคนต่างไปตามทางของตัวเอง แต่ในบรรดาผู้หญิงที่คบและมีความสัมพันธ์กัน ไม่เคยมีใครทำให้เขาร้อนเป็นไฟเหมือนกับคนในอ้อมกอดนี้สักคน

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ปูริดา

ข้อมูลเพิ่มเติม
ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ

ปลูกรักฮูหยินแม่ทัพปีศาจ

โรแมนติก

5.0

ก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่าวันหนึ่งจะพบเจอกับเรื่องแปลก ๆ แต่เมื่ออยู่แล้วไร้ความหมายไม่มีคนที่รักและรักเรา เขาจึงเลือกที่จะแลกทั้งที่ไม่ได้มั่นใจเลยว่าจะได้พบกับคนที่รักจริงหรือเปล่า แต่ก็ตัดสินใจเลือกไปแล้ว... “อาซวงเป็นของข้าใช่หรือไม่” ก็มิค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่และคิดว่ามิน่าจะมีอะไรมากมาย เก้าเทียนรุ่ยจึงพยักหน้ารับ “ขอรับ” “ถึงเราจะมิได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขเช่นที่ท่านมีกับสหายที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ นอนกลางดินกินกลางทรายมาด้วยกันมาอย่างชิงชวนหรือคนอื่น ๆ หากนับตั้งแต่ที่เราได้พบรวมถึงอยู่ด้วยกัน ข้าก็คิดว่าเราผ่านอะไรมามากมายพอที่จะทำให้ข้ารู้ถึงความรู้สึกที่ตนเองมีต่อท่าน” เก้าเทียนรุ่ยมองสบสายตาเสวียนลิ่วหลางที่มองเขาด้วยความงุนงง ในดวงตามีความสับสนระคนมิแน่ใจ คล้ายจะมีคำถามตามติดมาด้วย ทำให้เขาเผลอยิ้มหวานออกไป เสวียนลิ่วหลางได้แต่ยิ้มด้วยความเขินอาย “ข้าก็มิรู้ว่าจะวางตัวเช่นไรดี พึงพอใจอยากให้เจ้าอยู่ชิดใกล้...หากก็มิอยากบังคับหากเจ้ามิเต็มใจ” “แต่ก็มิอาจทำใจได้หากจะต้องปล่อยมือ” เก้าเทียนรุ่ยเอ่ยอย่างเข้าใจ “เมื่อยังต้องรอให้อาซวงรู้สึกเช่นเดียวกัน นอกจากข้าจะทำให้ผู้อื่นรับรู้แล้วว่าคนนี้...” เสวียนลิ่วหลางจับมือเก้าเทียนรุ่ยมาจูบขณะมองสบเข้าไปในดวงตากลมใสก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มหากเต็มไปด้วยความหนักแน่น “ข้าจอง” “ตะเกียบยังต้องอยู่เป็นคู่ถึงจะใช้กินอาหารได้ หยินก็ยังคู่หยางถึงจะสมดุล เมื่อข้าพบคนที่ใช่ เหตุใดถึงต้องปล่อยมือเล่า”

ขอให้รักกลับคืนมาได้ไหม

ขอให้รักกลับคืนมาได้ไหม

โรแมนติก

5.0

ความรักไม่ผิด...เรารักเขา เขาไม่รักเรา ก็ไม่ผิด แต่การรอคอยมันย่อมมีระยะเวลาสิ้นสุดลงเมื่อ...ใจเราไม่อาจรอรักจากเขาได้อีกแล้ว มันก็ถึงเวลา...สิ้นสุดยุติการรอคอที่เลื่อนลอยไร้จุดหมาย “นั่นสิคะ หนูดาวก็งงอยู่ ทำไมถึงหนีพี่เหนือไม่พ้นสักที ตั้งแต่หนูดาวตัดสินใจทำแบบนั้นลงไป พี่เหนือทำให้หนูดาวแปลกใจจนงงและสับสนไปหมด” “หือ” “ปกติพี่เหนือจะผลักไสให้หนูดาวไปไกล ๆ ชอบใช้สายตาแบบว่า...ฉันรำคาญเธอนะ เห็นหน้าเธอแล้วมันหงุดหงิดใจมาก จะไปเองดี ๆ หรือจะให้ฉันเตะโด่งเธอไป...ประมาณนี้นะคะ แต่พอหนูดาวเอาแหวนหมั้นไปคืน กลับต้องเจอกับพี่เหนือทุกวัน...และยังอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดทั้งวันเลยด้วย ขนาดคิดหนีมาทำงานที่นี่ สุดท้ายยังหนีพี่เหนือไม่พ้นเลยด้วย” “เราคงเป็นคู่เวรคู่กรรมกันละมั้ง ทำยังไงก็หนีกันไม่พ้น เสร็จงานที่นี่ เห็นทีพี่คงจะต้องจับมัดเราให้หนักกว่าเดิม” พันดาวมองแดนเหนืออย่างตื่นตะลึง เรียวปากสีชมพูอ้าค้าง “นี่พี่เหนือ...”

ไฟรักไฟเชลย

ไฟรักไฟเชลย

โรแมนติก

5.0

เพื่อน้องสาว เขาจึงหลอกลวงนำตัวเธอมา “คุณโกรธอะไรใครก็ไปเอาคืนกับคนนั้นสิ มายุ่งกับฉันทำไม ปล่อยฉันนะไอ้วายร้าย!” “เผอิญว่าฉันดันอยากได้เธอด้วยผิง ก็เธอมันขาวอวบยั่วยวนราคะใช่ย่อยนิ แค่จับลูบไล้หน่อยเดียวก็พร้อมจะร้อนเป็นไฟแล้ว” ชายหนุ่มลูบไล้ฝ่ามืออุ่นร้อนบนลำตัวกลมกลึง สะกิดเอากระดุมหลุดออกจากรางทีละเม็ดจนหมด จูบอุ่นร้อนทาบทับซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง “ฉันขอร้องนะคุณใหญ่...ถ้าฉันผิดจริง ฉันยอมให้คุณลงโทษได้ทุกอย่าง คุณจะย่ำยีลงทัณฑ์ฉันยังไงก็ได้ ฉันจะไม่ร้องขอความปราณีแม้แต่นิดเดียว จะไม่หนีอย่างที่ทำอยู่ทุกวัน จะไม่คิดไม่เคียดแค้นคุณเลย แต่ถ้าฉันไม่ผิด คุณปล่อยฉันไปนะ...ได้โปรด” “รู้อะไรไหมผิง...ไม่มีผู้ชายคนไหนโง่ยอมปล่อยให้ผู้หญิงสวย ๆ เซ็กซี่ แล้วก็ปลุกเร้าอารมณ์ได้อย่างกับน้ำมันราดลงไปกองไฟให้หลุดรอดมือไปหรอกนะ” แต่ใครจะรู้ล่ะ...ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น จะนำสิ่งใดมาสู่เขาบ้าง เรื่องหัวใจก็ยังต้องจัดการ เรื่องการงานก็ต้องตรวจสอบหาความจริง

นางไพรยั่วสวาท

นางไพรยั่วสวาท

โรแมนติก

5.0

กฎของหมู่บ้าน ทำให้สองศรีพี่น้องต้องเร่งหา...ผัว! ให้ได้ “ตัวสั่นเชียว กลัวหรือจ๊ะฟองจ๋า” “โถ...น่าสงสารจริง เมียของผัว” มือหนาลูบไล้ผิวเนื้อนวลนุ่มลื่นขณะเดียวกันก็เกี่ยวเอาชายเสื้อของหญิงสาวดึงมันออกไปจากกายสาวก่อนจะแนบฝ่ามือลงบนทรวงอกอวบใหญ่ เสียงหวานแหบพร่าดังออกมาจากกลีบปากเล็ก “ร้องได้เลยจ้ะฟองจ๋า ผัวอยากได้ยินเสียงหวาน ๆ ของฟองที่สุด” “โถ่...จะปิดทำไมละจ๊ะสร้อยจ๋า” แม่เจ้าโว้ย! ใหญ่ฉิบหายเลย ใหญ่จนเขาอยากเห็นใกล้ ๆ อยากได้ลิ้มลองรสชาติในตอนนี้เลย “เดี๋ยวเราสองคนจะไม่เพียงแค่ได้เห็นทุกซอก...ทุกมุมของสร้อยแล้ว เราสองคนจะทั้งจับ...ทั้งเลีย แล้วก็อัดกระแทกให้ร่องสวาทของสร้อยแทบพังไปเลยจ๊ะ” ตรวนสวาทนางไพร : ใครกันแน่ที่เป็นผู้ล่า ใครกันแน่ที่เป็นเหยื่อ แน่ใจหรือว่าแพรพลอยคือเหยื่อให้ห้าหนุ่มอย่างพวกเขาเสพสวาทอย่างเร่าร้อน “ไม่เอาอย่างนี้นะโรม...อย่าทำแพรเลยนะ” แพรพลอยร้องห้ามเสียงสั่นพร่าเมื่อรู้ว่าโรมรันจะทำอะไร ไหนจะหนุ่ม ๆ ทั้งสี่ที่ไร้อาภรณ์ปกปิด ทำให้เธอได้เห็นอาวุธของแต่ละคนที่มันช่าง...ใหญ่! ไหนจะคำพูดที่บอกก่อนหน้านี้ที่บอกว่า...จะอัดกระแทกเธอให้ยับ! ทำเอาเธอถึงกับกับหวาดหวั่นไม่ใช่น้อย ยิ่งตอนนี้ทุกคนได้มายืนล้อมรอบเธอแล้วด้วย “พี่ได้ยินไม่ผิดใช่ไหมจ๊ะ...ที่น้องแพรบอกว่าอย่าช้า ให้พวกเรารีบเอาน้องแพรเร็ว ๆ นะ”

เกลียวรักคลื่นปรารถนา

เกลียวรักคลื่นปรารถนา

โรแมนติก

5.0

เพียงแค่เห็นหน้า เขาก็ถูกใจแล้ว แม้เธอจะมีลูกติดมา เขาก็ไม่คิดที่จะปล่อย ยังคงตามเอาใจลูกสาวตัวน้อยและจีบเธออย่างไม่ลดละ “เย้ เย้ แม่เอาอีกหนุก หนุก เอาอีก เอาอีก” โซดาเริ่มลุยน้ำลงไปกอบทรายที่เปียกน้ำใส่ศีรษะอันนิโต้เรื่อยๆ ไม่ยอมหยุด สิมิลันหัวเราะจนท้องแข็ง อันโตนิโอ้เอาคืนคนอารมณ์ดีด้วยการกอบทรายเปียกใส่ร่างบางบ้าง “ว้าย! เล่นอะไรนะคุณสกปรกจะตาย” “อ้าวที่คุณกับลูกทำผมล่ะ นี่แนะ” มือใหญ่ขยี้ผมบนศีรษะสิมิลัน โซดาเริ่มเอาอย่างสองมืออวบขยี้ผมบนศีรษะมารดาและศีรษะตัวเองจนยุ่งเหยิงและเปียกชื่น แล้วยืนหัวเราะเสียงใสแจ๋ว ดวงตาเป็นประกายสดใส ยิ้มจนเห็นฟันในปากแทบทุกซี่ “ไม่เลิกใช่ไหมคุณเอ โซดารุมพ่อเอเลยลูก” สองมือเล็กเรียวผลักร่างใหญ่ลงนอนบนพื้นทราย พร้อมกอบทรายเปียกชื้นละเลงบนกายแข็งแกร่ง สองแรงแข็งขันสองมือรุมกอบทรายละเลงบนกายหนาใหญ่จนเปียกชื้น ยังไม่พอสองนิ้วเล็กๆ จี้ไปเอวหนาจนชายหนุ่มหัวเราะท้องแข็ง โซดาเองก็เอาอย่างคนเป็นแม่ มือใหญ่ทั้งห้านิ้วจี้เอวแข็งแกร่ง อันโตนิโอ้ก็ไม่ยอมแพ้ มือใหญ่จี้เอวสองแม่ลูกกลับบ้าง เสียงหัวเราะของสองผู้ใหญ่หนึ่งเด็กดังลั่นหาดทรายสีขาว

หนังสือที่คุณอาจชอบ

สุลต่านร้ายขังรัก ชุด ทัณฑ์ทราย

สุลต่านร้ายขังรัก ชุด ทัณฑ์ทราย

มหาเศรษฐี

4.9

เมื่อองค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ถูกวางยาปลุกกำหนัดในคืนวันอภิเษกสมรส... จิรัชยาเป็นเพียงลูกของนางบำเรอของอัครมหาเสนาบดีประจำมหานครฟาดิลาห์ หน้าที่ของลูกนอกสมรสอย่างหล่อนก็คือคอยรับใช้ ฮันนา ว่าที่องค์สุลตาน่า ความทุกข์แสนสาหัสเดียวในใจของหล่อนก็คือการแอบหลงรักจ้าวผู้ครองแคว้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วความฝันของหล่อนก็เป็นจริง เมื่อหล่อนได้นอนอยู่ใต้ร่างขององค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ แต่คืนนั้นมันเป็นคืนแต่งงานของเขากับฮันนา...! “ยังไม่รีบไสหัวลงไปจากเตียงอีกหรือ!” กายสาวบอบช้ำยังไม่ทันได้ขยับลงจากแท่นบรรทมก็ถูกเขาผลักไสแรงๆ จนกลิ้งตกลงมากองกับพื้นห้องไม่ต่างจากเศษขยะสกปรก น้ำตาแห่งความปวดร้าวไหลพรากออกมาราวกับสายฝน “หม่อมฉัน... ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉัน...” จิรัชยาพยายามจะอธิบาย แต่เสียงเกรี้ยวกราดขององค์สุลต่านแผดดังก้องขึ้นเสียก่อน หล่อนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว “เธอกล้ามากนะที่วางยาฉัน!” “หม่อมฉัน... ไม่รู้เรื่องนะเพคะ หม่อมฉัน... ไม่ได้ทำ...” หล่อนสะอื้นได้อย่างน่าเวทนา แต่ก็ไม่ได้รับความเมตตาจากชายผู้สูงศักดิ์เลยแม้แต่น้อย “ถ้าเธอไม่ได้ทำ งั้นก็คงเป็นแม่ของเธอสินะที่ทำ จิรัชยา!”

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

โรแมนติก

5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

ได้ยินเสียงฉันไหม

ได้ยินเสียงฉันไหม

โรแมนติก

4.4

เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น “กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?” เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี

ยั่วรักกับดักสวาท

ยั่วรักกับดักสวาท

โรแมนติก

5.0

เธอหวังไป ‘ยั่ว’ ให้เขาตื่น แต่กับดักสวาทที่สร้างขึ้น เธอดันติดเสียเอง เมื่อ ‘ดอกเตอร์’ หนุ่มสุดเคร่งขรึม ถูกล้วงความลับจาก ‘สาวใช้’ สุดอึ๋มกระแทกใจ ในข้อหาแสนจะโหดร้ายกับความหล่อ ‘เกย์’ หรือเปล่าที่เขาเป็น การพิสูจน์ในสิ่งที่ธรรมชาติเรียกร้อง ‘ทั้งวันและทั้งคืน’ คงเป็นคำตอบสำหรับเธอ ‘ยั่ว’ เท่านั้นที่ครองโลก ถ้าเขาแตะเธอเมื่อไร นั่นแหละคือคำตอบ แต่ ‘โอว... โน! ไม่นะ เธอไม่ได้อยากให้มันจบแบบนี้’ “อย่านะ! คุณผู้ชาย! อย่าทำบัวหล้า ขอร้องล่ะ บัวหล้ายอมแล้ว ยอมบอกแล้ว” แม้สมองจะยังช้าแต่สิ่งหนึ่งที่ระลึกได้นั่นคือ ‘อันตราย’ ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไร เป็นเพศทางเลือกไหน แต่สิ่งหนึ่งที่เธอต้องระลึกเสมอก็คือ ‘เขาเป็นผู้ชาย!!’ “มันสายไปแล้วละบัวหล้า ฉันให้โอกาสเธอแล้ว เธอไม่คว้าไว้เอง อยากจะพิสูจน์ใช่ไหม ว่าฉันเป็นผู้ชายจริงหรือเปล่า ฉันจะให้เธอพิสูจน์ แต่ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะ แต่เป็นทั้งคืน เธอจะต้องพิสูจน์ให้ฉัน จนกว่าจะพอใจ”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา
1

บทที่ 1 ตอนที่ 1

25/02/2022

2

บทที่ 2 ตอนที่ 2

25/02/2022

3

บทที่ 3 ตอนที่ 3

25/02/2022

4

บทที่ 4 ตอนที่ 4

25/02/2022

5

บทที่ 5 ตอนที่ 5

25/02/2022

6

บทที่ 6 ตอนที่ 6

25/02/2022

7

บทที่ 7 ตอนที่ 7

25/02/2022

8

บทที่ 8 ตอนที่ 8

25/02/2022

9

บทที่ 9 ตอนที่ 9

25/02/2022

10

บทที่ 10 ตอนที่ 10

25/02/2022

11

บทที่ 11 ตอนที่ 11

09/05/2022

12

บทที่ 12 ตอนที่ 12

09/05/2022

13

บทที่ 13 ตอนที่ 13

09/05/2022

14

บทที่ 14 ตอนที่ 14

10/05/2022

15

บทที่ 15 ตอนที่ 15

10/05/2022

16

บทที่ 16 ตอนที่ 16

10/05/2022

17

บทที่ 17 ตอนที่ 17

10/05/2022

18

บทที่ 18 ตอนที่ 18

10/05/2022

19

บทที่ 19 ตอนที่ 19

10/05/2022

20

บทที่ 20 ตอนที่ 20

10/05/2022

21

บทที่ 21 ตอนที่ 21

10/05/2022

22

บทที่ 22 ตอนที่ 22

10/05/2022

23

บทที่ 23 ตอนที่ 23

10/05/2022

24

บทที่ 24 ตอนที่ 24

10/05/2022

25

บทที่ 25 ตอนที่ 25

10/05/2022

26

บทที่ 26 ตอนที่ 26

10/05/2022

27

บทที่ 27 ตอนที่ 27

10/05/2022

28

บทที่ 28 ตอนที่ 28

10/05/2022

29

บทที่ 29 ตอนที่ 29

10/05/2022

30

บทที่ 30 ตอนที่ 30

10/05/2022

31

บทที่ 31 ตอนที่ 31

10/05/2022

32

บทที่ 32 ตอนที่ 32

10/05/2022

33

บทที่ 33 ตอนที่ 33

10/05/2022

34

บทที่ 34 ตอนที่ 34

10/05/2022

35

บทที่ 35 ตอนที่ 35

10/05/2022

36

บทที่ 36 ตอนที่ 36

10/05/2022

37

บทที่ 37 ตอนที่ 37

10/05/2022

38

บทที่ 38 ตอนที่ 38

10/05/2022

39

บทที่ 39 ตอนที่ 39

10/05/2022

40

บทที่ 40 ตอนที่ 40

10/05/2022