เสียงกระเส่าในยามค่ำคืน ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวแต่มีถึงหลายคน สตรีนางน้อยที่อยู่บนเตียงหันมองสตรีที่จูบแม่ทัพปีศาจ นางพึ่งจะเป็นมือใหม่ที่ใหม่จนไม่กล้าทำสิ่งใด ได้แต่มองเขาเสพสมสตรีอื่นต่อหน้านาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังไม่หยุด ยิ่งทำให้นางประสาทเสีย หากแต่ว่าหากนางยังนิ่งมองอยู่เช่นนี้ เกรงว่าพรุ่งนี้จะไม่มีที่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จัดเลยสิจะรออะไร ใช่ว่านางจะทำไม่เป็นเสียหน่อย
เสียงหัวเราะที่ดังอยู่รอบกายตอนนี้คือเรื่องบ้าอะไรกัน ลี่อิงหันมองสตรีมากหน้าหลายตา บางคนไร้เสื้อผ้า บางคนมีเพียงผ้าปิดกาย บุรุษเพียงหนึ่งอยู่กลางวงล้อมของสตรีเหล่านั้น
นางข้ามภพมา ทั้งยังถูกลากมาข้องเกี่ยวกับเรื่องบัดซบ แม้ไม่เคยทำ กระนั้นก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็น หากแต่ภาพตรงหน้านั้นเกินจะรับไหว
บุรุษหนึ่งเดียวเปรียบเหมือนปีศาจที่มองสตรีเหล่านั้นเป็นเพียงวัตถุไว้เสพสม ใช้เสร็จก็โยนทิ้งแล้วดึงสตรีคนใหม่เข้ามา
หากใครถูกใจก็ใช้งานต่อ ใครไม่ถูกใจก็จะกลายไปเป็นทาส หรือโยนให้ทหารนับหมื่นนับแสนที่รออยู่ด้านนอก
ลี่อิงรู้สึกสมองชา นางประเมินถึงสิ่งที่ตัวเองต้องทำ หากทำให้เขาพอใจได้ก็เท่ากับนางรอดชีวิตไปหนึ่งวัน แต่หากเขาไม่พอใจ นั่นหมายความว่านางจะมีสามีนับหมื่น!!
โอ๊ย ไม่ต้องประเมินอะไรแล้ว เห็น ๆ อยู่ว่าอย่างไหนดีกว่า ลี่อิงลุกไปหาเป้าหมาย ในใจคิดว่าอย่างไรก็ต้องทำให้เขาหลงให้ได้
ก้าวได้สองก้าวดวงตาปีศาจก็ตวัดมอง นางนึกว่าตัวเองทำสำเร็จ แต่แล้วกลับถูกสตรีที่อยู่ใกล้ ๆ ผลักกระเด็นก่อนเจ้าตัวจะรีบขึ้นคร่อมปีศาจตัวนั้นทันที ลี่อิงจะลุกขึ้นก็โดนเหยียบอีก สรุปแล้วกว่านางจะตั้งตัวได้ก็หมดสภาพ ส่วนเขาก็หมดอารมณ์พอดี
แล้วนางจะเป็นอย่างไรล่ะ ก็ถูกไล่ออกมาเป็นทาสอยู่ด้านนอก น่ะสิ ลี่อิงหันมองกระโจม อย่างไรก็ต้องหาทางให้เขาเลือกนางให้ได้
ทหารมองนางไม่วางตา สองมือยกขึ้นลูบปาก ถูกปีศาจตัวนั้นกินก็ยังดีกว่าถูกทหารเหล่านี้กิน เมื่อคิดได้จึงอาศัยจังหวะที่พวกเขาเผลอแอบเข้าไปในกระโจมแม่ทัพอีกรอบ
คนกินอิ่มแล้วได้ยินเสียงตั้งแต่นางก้าวเท้าเข้ามา เขาจะหูดี ไปไหน ลี่อิงรีบตอบ ไม่เช่นนั้นนางอาจโดนฆ่าได้ง่าย ๆ
“บ่าวนำน้ำอุ่นมาเติมเจ้าค่ะ” นางหิ้วถังน้ำที่เตรียมมาไปด้านหลังฉาก บุรุษในอ่างเปลือยเปล่ามองเห็นอวัยวะทุกส่วน อาวุธของเขาใหญ่ เท่ากำมือ ลี่อิงกลืนน้ำลายลงคอ มองมันไม่วางตา มือก็ขยับเทน้ำ
เฉินหยางจ้องสตรีตรงหน้า “เจ้ามองอะไร”
ลี่อิงสบตาเขาแล้วยิ้ม “ร่างกายของท่านแม่ทัพช่างสมบูรณ์แบบ ยากจะหาใครมาเปรียบได้”
เฉินหยางพิจารณาสตรีที่มีใบหน้าเปื้อนโคลน เสื้อผ้าเลอะเทอะไร้ความสวยงาม มือหนาเชยคางนางขึ้นแล้วสะบัดออก
“ออกไป ข้าอยากอยู่คนเดียว” ปีศาจหลับตาลง ทำเหมือนนางเป็นเพียงอากาศธาตุ ลี่อิงถอนหายใจพยายามควบคุมสติไม่ให้ลงอ่างไปปล้ำเขาก่อน
นางมองเขาอย่างเสียดาย วันนี้สวรรค์คงไม่เข้าข้าง ได้ นางจะมาใหม่ ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แน่นอน
ดังนั้น งานที่นางแย่งมาทำก่อนใครในทุกเช้าจึงเป็นการตักน้ำ ใส่อ่างให้เขา ยามเจอเขา นางจะสบตายั่วยวน แต่กลับได้รับเพียงสายตารำคาญให้ เมื่อไม่ได้ผลลี่อิงเลยต้องคิดแผนใหม่
วันนี้เมื่อตักน้ำมาเติมให้เขา นางจึงก้มหน้า ไม่มองเขาอีก ตอนที่กำลังจะเดินจากไป คนหลับตาก็ลืมตา
“ทำไมวันนี้ไม่มองข้า”
บุรุษผู้นี้ถือตัวจริง ๆ หากนางสนใจเขาก็จะไม่สน แต่หากนาง ไม่สนใจเขาก็จะไม่พอใจ “บ่าวมีงานอื่นที่ต้องทำอีกเจ้าค่ะ” นางไม่สบตาเขา พอจะจากไปก็ถูกมือหนาจับแขนไว้แล้วออกคำสั่ง
“ถูหลังให้ข้า”
นางอยากยิ้ม แต่ต้องอดกลั้น แสร้งทำหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ “เจ้าจะขัดคำสั่ง”
ลี่อิงรีบคำนับ “บ่าวไม่กล้าเจ้าค่ะ” พูดจบก็เงยหน้ามองหาอุปกรณ์ขัดตัว เขาก้าวเท้าออกจากอ่างทำให้นางมองเห็นทุกสัดส่วนได้อย่างชัดเจน
ถ้าเขาไม่มีอำนาจที่จะทำให้นางสุขสบายในภพที่ต้องพึ่งพาบุรุษ นางจะไม่ยอมทำเช่นนี้แน่ แม้คนตรงหน้าจะน่ากินอยู่บ้างก็ตาม
“บ่าวขออนุญาตเจ้าค่ะ” นางทำตัวให้เป็นปกติ ใช้หินขัดหลังเขาที่มีแต่รอยแผลเป็น เมื่อถูด้านหลังเสร็จก็เปลี่ยนมาเป็นด้านหน้า ลี่อิงพยายามไม่มองข้างล่าง นางขัดไปเรื่อยจนถึงหน้าท้องแล้วลงไปที่เท้าโดยข้ามสิ่งที่ห้อยอยู่บนหัว
เมื่อเงยขึ้นมาก็พบว่ามันอยู่ตรงหน้า “เจ้าอยากลองชิมหรือไม่?”
นางรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ตอนนี้นางเป็นเพียงเชลยทาส แม้แต่คำว่านางบำเรอก็ยังสูงเกินไป ดังนั้นเมื่อมีโอกาส นางก็จะทำให้ดีที่สุด
งัดสิ่งที่เคยเห็นในภพก่อนออกมาให้หมด ลี่อิงตวัดลิ้นเลียตรงส่วนปลาย มือบางจับฐานลำแท่งแน่น นางเหลือบตาขึ้น เห็นเขาก้มมองลงมาเช่นกัน เขาชอบให้คนอื่นสัมผัส ชอบให้ตัวเองเป็นเหมือนเทพเจ้า ส่วนพวกนางเป็นเหมือนเถ้าธุลีที่เขาจะเหยียบย่ำเมื่อใดก็ได้
ลี่อิงอมมันแล้วขยับขึ้นลงช้า ๆ เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มจะทนไม่ไหว นางก็คายออก หันมาหยอกล้อตรงส่วนปลายแทน
คนถูกขัดจังหวะเขม่นมอง ดึงหน้านางเข้าหาอาวุธ มือหนากดหัวนางแล้วขยับตามใจ คราวนี้นางแทบสำลักเมื่อเขาพ่นน้ำรักออกมาจนล้นปากนาง
บุรุษผู้นี้ไม่รู้จักถนอมหญิงงามจริง ๆ เมื่อตัวเองเสร็จสมก็ไล่นางทันที สรุปว่าปฏิบัติการครั้งนี้สำเร็จหรือไม่ ไม่เลยสักนิด เขาก็ยังมองนางเป็นธุลีดินเช่นเดิม
ลี่อิงต้องรีบคิดว่าทำเช่นไรเขาถึงจะติดใจ ก่อนนางจะมีสามีเป็นหมื่น
บทที่ 1 เอาตัวให้รอด
02/09/2024
บทที่ 2 เนื้อของข้า
02/09/2024
บทที่ 3 สงครามประสาท
02/09/2024
บทที่ 4 แค่อยากลอง
02/09/2024
บทที่ 5 ใครแน่กว่ากัน
02/09/2024
บทที่ 6 ไม่ต้องนอน
02/09/2024
บทที่ 7 เรื่องบนเตียง
02/09/2024
บทที่ 8 ข้อเสนอจากโจร
02/09/2024
บทที่ 9 อิจฉาริษยา
02/09/2024
บทที่ 10 ไม่เคยปรานี
02/09/2024
บทที่ 11 ข้อเสนอที่ไม่เต็มใจ
02/09/2024
บทที่ 12 หาตัวช่วย
02/09/2024
บทที่ 13 ประจบเอาใจ
02/09/2024
บทที่ 14 ความลับ
02/09/2024
บทที่ 15 สตรีบ้า
02/09/2024
บทที่ 16 ฝาแฝด
02/09/2024
บทที่ 17 ปรนนิบัติ
02/09/2024
บทที่ 18 ปรนนิบัติ
02/09/2024
บทที่ 19 ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
02/09/2024
บทที่ 20 เจ้าสาวสวมรอย
02/09/2024
บทที่ 21 กลับแคว้นฟู่เฉิน
02/09/2024
บทที่ 22 รู้ความลับที่แท้จริง
02/09/2024
บทที่ 23 แก้ไขปัญหา
02/09/2024
บทที่ 24 บังคับใจ
02/09/2024
บทที่ 25 มีความสุข
02/09/2024
บทที่ 26 ข้าท้อง
02/09/2024
บทที่ 27 ตัดรากถอนโคน
02/09/2024
บทที่ 28 รอคอย
02/09/2024
บทที่ 29 บทสรุป
02/09/2024
บทที่ 30 ตอนพิเศษ ความในใจแม่ทัพปีศาจ
02/09/2024
หนังสืออื่นๆ ของ จิรัฐติกาล
ข้อมูลเพิ่มเติม