ความสัมพันธ์ทางกายเพียงคืนเดียวก่อให้เกิดความรัก ความผูกพัน ความลุ่มหลง อยากครอบครองตามมาหลังจากนั้นได้ไหม คำตอบของแพรไหมอาจไม่ แต่คำตอบของวิษุวัตนั้นตรงข้ามกับเธอโดยสิ้นเชิง ########## แพรไหมที่เผลอไปมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับวิษุวัต เรื่องจะไม่ยุ่งยากเลย หากเขาจะไม่ใช่ผู้ชายที่พี่สาว(ลูกของป้าสะใภ้)หมายปองเอาไว้ เธอไม่กล้าสู้หน้าเขา แน่ละว่าเพราะความอาย แต่เมื่อได้พบกับวิษุวัตอีกครั้ง เขาก็ยังย้ำเรื่องราวที่เกิดในคืนนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเธอต้องหนีไปให้ห่างจากเขา หารู้ไม่ว่ายิ่งหนีก็ยิ่งปลุกความเป็นนักล่าของวิษุวัตมากเท่านั้น
“ใส่ไปเถอะยัยแพร แล้วลงไปช่วยรับแขกเพื่อนๆของพี่เอพริลเขาเสียที”
คนพูดเป็นหญิงวัยเฉียดห้าสิบปีที่ใบหน้าสวยงามสะพรั่ง แต่ทรวดทรงนั้นฉุมากจนดูคล้ายตุ๊กตาหมีตัวอ้วนๆที่พูดและขยับตัวได้
นางชื่ออาภาเป็นภรรยาใหม่ของคุณลุงหาญ เธอโตมาในความดูแลของลุงตั้งแต่สูญเสียบุพการีไปตอนอายุสิบขวบ แรกทีเดียวเธออยู่กับยาย พอยายเสีย คุณลุงที่เป็นญาติเพียงคนเดียวจึงเข้ามารับเลี้ยงอุปการะตั้งแต่นั้นมา ด้วยความที่ท่านไม่มีบุตรธิดาด้วยละมัง จึงทุ่มความรักทั้งหมดให้กับเธอ ก่อนจะตัดสินใจแต่งงานกับอาภาเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้า
ป้าสะใภ้ของแพรไหมนั้นมีลูกติดหนึ่งคนชื่ออัจฉรานรี รายนั้นมีใบหน้าสวยสดปานกันกับมารดา แต่หุ่นดีสูงยาวมีสัดส่วนสวยงามชัดเจนเฉกเช่นนางแบบ
อาภาเป็นเศรษฐีนีคนหนึ่ง นางมีที่ทางอยู่มาก แถมยังช่วยอุ้มชูกิจการของลุงหาญอีกด้วย ลุงหาญจึงค่อนข้างเกรงใจภรรยาใหม่คนนี้ เธอเองก็ด้วย เมื่ออีกฝ่ายออกปากสิ่งใดมา เธอจึงไม่กล้าปริปากทัดทานสองแม่ลูกแม้แต่ครั้งเดียว
ครั้งนี้ก็เช่นกัน
แพรไหมขยับชุดแฟนซีคอสเพลย์ที่มีลักษณะเป็นชุดเมดแสนสั้นคลุมก้นได้พอดีเพียงเท่านั้น ค่อยถอนหายใจยาวลงไปช่วยต้อนรับแขกที่ว่าที่เป็นเพื่อนของอัจฉรานรี ลูกสาวของคุณอาภา ป้าสะใภ้ของเธอ
“เด็กในงาน สวยๆทั้งนั้นเลยนะเอพริล”
ชายหนุ่มที่นั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะเดียวกันบอกยิ้มๆสายตากรุ้มกริ่มมองนิ่งอยู่ที่ร่างเย้ายวนในชุดสาวใช้ที่สั้นจนอดลุ้นตามประสาผู้ชายไม่ได้ว่าให้มันเปิดโชว์อะไรให้ได้เห็นบ้างสักนิดใต้ชุดนั้น
“สวยสู้ฉันได้หรือไง” อัจฉรานรีบอกอย่างเชิดๆ
“อันนั้นไม่รู้หรอก แต่เห็นมีอยู่คนหนึ่งสวยหวานน่ารักเชียวล่ะ” ชายคนเดิมว่าต่อ คราวนี้คนที่มั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตนเองถามกลับด้วยน้ำเสียงติดฉุนเล็กน้อย
“คนไหนยะ”
“นู่นไง” คนเดิมว่า แล้วเสริมทีเล่นทีจริง “รู้จักไหม เรียกมาหน่อยสิ”
แพรไหมกำลังหยิบแก้วเครื่องดื่มส่งให้บรรดาเพื่อนชายหญิงของอัจฉรานรี ตามที่ได้รับคำสั่งมา ตามจริงก่อนจะมาที่บ้านพักชะอำนี่ เธอมีนัดทำรายงานกลุ่มที่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำให้ทำก่อนจบกับเพื่อนๆและต้องส่งในวันมะรืนนี้ด้วย แต่ป้าอาภากับอัจฉรานรีก็ชวนกึ่งบังคับให้มาที่นี่ด้วยกัน โดยที่เธอไม่ใคร่จะเต็มใจเท่าใดนัก
“แพร! ยัยแพร! มาทางนี้หน่อย”
เสียงเรียกของอัจฉรานรีดังแหวกความคิดเข้ามา ได้ยินแล้วจึงรีบสาวเท้าไวไวตรงไปหาทันที “คะพี่เอพริล”
“มารู้จักเพื่อนพี่หน่อย”
อัจฉรานรีบอกด้วยน้ำเสียงไม่เต็มใจนัก เธอไม่ชอบให้ใครเด่นเกินหน้าเกินตาของเธอ โดยเฉพาะหลานสาวของบิดาเลี้ยงนี่ด้วยที่ตนพยายามกดให้ต่ำกว่าอยู่เสมอ
“นี่เจ้านาย คนนี้ตะวัน นู่นเขม” ส่วนคนที่อัจฉรานรีนั่งคล้องแขนเอาไว้เจ้าตัวไม่ได้แนะนำให้รู้ว่าชื่ออะไร
ชายหนุ่มคนที่ถูกอัจฉรานรีแสดงความเป็นเจ้าของนั่งพิงเก้าอี้ด้วยท่าทีสบายๆ แต่ดูมีอำนาจราวกับผู้สูงศักดิ์ที่ห้อมล้อมด้วยบริวารน้อยใหญ่รอบกายเขา ชั่วขณะที่สายตามองพาดผ่านเขาไปแพรไหมพบว่าหัวใจของตนเองกระตุกวูบขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด ราวกับถูกดึงดูดด้วยพลังงานของชายคนนั้น
ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งสงบแต่เหตุไฉนจึงรับรู้ได้ถึงการรุกรานทางสายตามาดมั่นจากเขา ดวงตาสีดำเข้มคู่นั้นดูลึกลับและน่าหวาดหวั่นอยู่ในที และเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นกะทันหันเมื่อเขามองสบตากับเธอ
สายตาของเขาและเธอสบกันอยู่ครู่เดียวแต่แพรไหมรู้สึกเหมือนมันนานจนต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีไปก่อนเพราะสู้สบตาตอบเขาไม่ไหว
“ไม่มีอะไรแล้ว ไปช่วยบริการเครื่องดื่มต่อเถอะ”
เสียงของอัจฉรานรีบอกขัดขึ้นคล้ายไม่พอใจในบางสิ่ง เจ้าหล่อนรับรู้ได้ถึงความสนใจของชายหนุ่มที่เกาะแขนเขาไว้แน่น วิษุวัตกำลังสนใจแพรไหม
“ค่ะพี่เอพริล”
รับคำแล้วรีบพาตัวเองออกมาจากบริเวณทันที
หลังจากที่ช่วยบริการได้ครู่ใหญ่แล้ว หญิงสาวเลือกที่นั่ง นั่งรอแถวใต้ต้นลีลาวดีที่มีโต๊ะยาวคลุมด้วยผ้าสีขาว หวังว่ามันจะช่วยบดบังเรียวขานวลเนียนของตนเองให้พ้นจากสายตาผู้ชายในงานได้บ้าง
“น้ำไหมน้อง”
คนถามเป็นหญิงที่ตัดผมและแต่งตัวแบบผู้ชายทุกกระเบียดนิ้ว แพรไหมแหงะมองก่อนยิ้มตอบรับ
“ขอบคุณมากค่ะ”
อีกฝ่ายลากเก้าอี้พลาสติกใกล้ๆนั่นนั่งลงคุยด้วย “ชื่ออะไรน่ะเรา”
ยกน้ำดื่มอักๆจนหมดแก้วแล้วถึงตอบออกไป “แพรไหมค่ะ เรียกแพรเฉยๆก็ได้ค่ะ”
“พี่ชื่อรัตน์นะ แล้วนี่กินอะไรหรือยัง ตัวยิ่งจ่อยๆอยู่” อีกฝ่ายถามอย่างมีมิตรไมตรี ท่าทีเป็นคนอารมณ์ดูอยู่ไม่น้อย แพรไหมยิ้มส่งให้แล้วว่า
“ยังเลยค่ะ”
“เอาอะไรไหม พี่ไปตักให้ มียำรวมมิตรด้วยนะ คุณเขารับแต่เจ้าที่ทำอาหารอร่อยๆมาทั้งนั้นเลยล่ะงานนี้”
แพรไหมตอบรับไม่ตรีทันที “ก็ได้ค่ะ ขอบคุณพี่รัตน์มากนะคะ”
รัตน์ลุกออกไปเพื่อตักอาหารมาให้ เมื่อได้มาแล้วเลยชวนกันคุยต่อได้สักระยะ ครู่ใหญ่ๆทีเดียวที่แพรไหมรู้สึกว่าร่างกายของตนออกร้อนวูบๆวาบๆไปจนทั่ว
“เป็นอะไร ทำไมหน้าแดงๆ” รัตน์ทักขึ้นแล้วเพ่งมองเธอไปด้วย แพรไหมเริ่มนั่งไม่ติด ขยับชุดที่สวมไปตอบไปพลาง
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ สงสัยจะไม่สบาย”
บทที่ 1 1
20/07/2022
บทที่ 2 2
20/07/2022
บทที่ 3 3
20/07/2022
บทที่ 4 4
20/07/2022
บทที่ 5 5
20/07/2022
บทที่ 6 6
20/07/2022
บทที่ 7 7
20/07/2022
บทที่ 8 8
20/07/2022
บทที่ 9 9
20/07/2022
บทที่ 10 10
20/07/2022
บทที่ 11 11
20/07/2022
บทที่ 12 12
20/07/2022
บทที่ 13 13
20/07/2022
บทที่ 14 14
20/07/2022
บทที่ 15 15
20/07/2022
บทที่ 16 16
20/07/2022
บทที่ 17 17
20/07/2022
บทที่ 18 18
20/07/2022
บทที่ 19 19
20/07/2022
บทที่ 20 20
20/07/2022
บทที่ 21 21
20/07/2022
บทที่ 22 22
20/07/2022
บทที่ 23 23
20/07/2022
บทที่ 24 24
20/07/2022
บทที่ 25 25
20/07/2022
บทที่ 26 26
20/07/2022
บทที่ 27 27
20/07/2022
บทที่ 28 28
20/07/2022
บทที่ 29 29
20/07/2022
บทที่ 30 30
20/07/2022
บทที่ 31 31
20/07/2022
บทที่ 32 32
20/07/2022
บทที่ 33 33
20/07/2022
บทที่ 34 34
20/07/2022
บทที่ 35 35
20/07/2022
บทที่ 36 36
20/07/2022
บทที่ 37 37
20/07/2022
บทที่ 38 ตอนจบ
20/07/2022
หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter
ข้อมูลเพิ่มเติม