Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

SHASHAwriter

5.0
ความคิดเห็น
3K
ชม
33
บท

คำโปรย ปริญญ์เคยบอกว่ารักเธอ แต่เมื่อมีเหตการณ์บางอย่างทำให้ต้องเลิกรากันไป เขาย้อนกลับมาทำดีด้วย และขอเธอแต่งงาน หลังแต่งงานกับจินดาพรรณมาสี่ปี ปริญญ์เที่ยวคบหาผู้หญิงคนใหม่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เธออับอาย ... นี่น่ะหรือความรักของเขา ตัวอย่างเนื้อหา "เดี๋ยวดา เรื่องที่เราคุยกันไว้ ดาต้องทบทวนดี ๆ ก่อน..." "พรุ่งนี้เลยปิน พรุ่งนี้ไปเจอกันตามที่ตกลงไว้ได้เลย" ปริญญ์มองเธอนิ่งอยู่เป็นนานสองนาน กว่าจะพูดอะไรได้สักคำหนึ่ง ก็ยากเย็นเต็มที "หรือไม่ ปินว่าเราลอง..." "อย่าเอาแต่พูดหลอกล่อกันแบบนี้อยู่อีกเลยปิน เราสองคนจบกันเท่านี้เถอะ ทิ้งทุกอย่างเอาไว้แค่นี้ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน เราจะได้ไม่เกลียดกันมากไปกว่านี้ หรือปินอยากให้ดาเกลียด จนไม่ไปเผาผีกันเลย ก็ได้นะปิน" ได้ยินและได้รู้ถึงความคิดของจินดาพรรณแล้ว ในใจของปริญญ์ปวดแปลบ เสียดและเสียวไปทั้งทรวงอก เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก คิดได้ในตอนนั้นเองว่านี่เขาทำอะไรต่อมิอะไรลงไปนั้น มันแย่มาก จินดาพรรณถึงได้บอกว่าเกลียดเขาถึงขนาดนี้ ปริญญ์รู้สึกได้ถึงก้อนขม ๆ ในคอ เขาฝืนที่จะกล้ำกลืนมันลงไป แล้วขยับเท้าเพื่อถอยหลังออกมา มาได้เพียงครึ่งก้าวแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก สายตาเจ็บปวดของเขายังคงมองไปยังจินดาพรรณ เปิดปากเพื่อจะพูดบางประโยคออกไป "แต่ดา...ปินระ...ปินรั" จินดาพรรณหมุนตัว เพื่อกลับเข้าห้อง เธอไม่อยากฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด แต่กลับโดนดึงตัวเข้าไปกอดเอาไว้แนบแน่น เธอไม่ได้ออกแรงดิ้น ทำเพียงปิดตาลง ซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ข้างในลึก ๆ บอกตัวเองว่าอย่าได้ถลำตัวและหัวใจไปกับภาพลวงตาของปริญญ์ อย่าได้หลงคารมของเขาอีกเป็นอันขาด บทจะหวาน ปริญญ์ก็ทำให้เชื่อได้ทั้งนั้น และเขาก็ทำเพียงเพราะต้องการให้เธอหลงเชื่อ เขาหลอกเธอซ้ำ ๆ แล้วทิ่มแทงเธอให้ผิดหวัง เจ็บปวดและเสียใจ ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน ปริญญ์สูดดมกลิ่นของภรรยาเข้าจมูกจนลึกสุดปอด ถูไถใบหน้าไปมาอย่างที่โหยหามาโดยตลอด พร้อมกับพึมพำที่ข้างหูของเธอ "ปินให้เวลาดาคิดอีกสามวัน ระหว่างนี้ถ้าดาเปลี่ยนใจ ก็ไม่ต้องไป แต่ถ้าดายังคิดแบบเดิม วันนั้นเราค่อยไปเจอที่บริษัทตามที่คุยไว้ แต่ระหว่างนี้ ดาต้องคิดดูดี ๆ ก่อนนะ อย่าใช้อารมณ์ตัดสินใจเด็ดขาด" จินดาพรรณถอนลมหายใจของตัวเองออกยาว ๆ เธอนี่หรือใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง ตลอดมามีแต่ปริญญ์ที่ทำแบบนั้น และเธอไม่ต้องการเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้ว คิดได้แบบนั้นค่อยเปิดตาขึ้น แล้วออกแรงดันตัวเองจากอ้อมกอดของเขา หันมามองที่เขาด้วยสายตาว่างเปล่า บอกออกไปตามอย่างที่ตัดสินใจเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ "ดาไม่ต้องคิด ไม่ต้องตัดสินใจอะไรอีกแล้วล่ะปิน ถ้าปินว่างพอ พรุ่งนี้เราก็ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยได้เลย" ****************************** แนวพระเอกโบ้ ไม่ได้นอกใจ จบดีและไม่มีใครตุยค่ะ

บทที่ 1 1

“คุณปินบอกว่าไม่ต้องรอค่ะ คืนนี้คงไม่กลับ”

‘จอย’ หัวหน้าแม่บ้านประจำที่บ้านของปริญญ์ ยืนบอกคุณผู้หญิงที่ตนไม่เคยนึกเคารพเลยสักครั้ง ด้วยสีหน้าหมิ่นแคลน แววตาสะใจตอนพูด จอยแทบไร้ความเคารพต่อคนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ อย่างกับสุภาษิตที่ว่า ‘นายว่าขี้ข้าพลอย’ ไม่ผิดเพี้ยนเลยแม้แต่นิด

ปริญญ์แสดงออกกับจินดาพรรณอย่างไร ลูกน้องของเขาแทบทุกคนก็จะแสดงออกกับเธอแบบนั้นหมด

จินดาพรรณวางโทรศัพท์ในมือลง เลิกสนใจเครื่องประดับราคาแพงที่กำลังดูอยู่ แล้วขยับตัวลุกขึ้นยืน หญิงสาวยื่นมือแตะยังจานอาหารตรงหน้า แล้วดันไปตรงหน้าจอย สั่งเสียงเรียบเฉย ไร้อารมณ์ความรู้สึกใด ๆ กับคนใต้บังคับบัญชาของสามี

“เอาไปเทให้หมาท้ายซอยกิน แล้วช่วยเลือกหมาให้ด้วยนะ เอาแบบที่ไม่มีเจ้าของ เพราะหมาในซอยที่มีเจ้าของ มันไม่ค่อยเชื่อง คงจะกินยากหน่อย ให้แล้วคงเรื่องมาก ไม่ยอมกิน เสียของแย่เลย”

จินดาพรรณสั่งจบ จอยที่ยืนอยู่ไม่ห่างก็เข้าใจในความหมายนั้นทันที เถียงกลับเพราะไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้กับภรรยาของเจ้านายได้ นอกจากจะกล่าวอ้างไปยังปริญญ์

“ถ้าคุณปินรู้เข้าจะต้องเอาเรื่องคุณแน่…”

จินดาพรรณทำหน้าเหมือนจะกลัว เธอยิ้มเย็น ๆ ส่งให้จอยก่อนบอกเชิงขู่กลับไป “ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ รวมถึงตัวของปิน ฉันเองก็มีสิทธิ์ครึ่งหนึ่งตามกฎหมาย”

เสียงนุ่มแต่เฉียบขาดพูดมาถึงตรงนี้แล้วเงียบไปครู่ ก่อนส่งเสียงพูดต่อ แบบที่ทำให้คนในบ้านขนหัวลุกกันไปหมด ไม่เว้นแม้แต่จอยที่ยืนเถียงอยู่ตรงนี้ด้วย

“และคนในบ้านหลังนี้ นอกจากจะต้องรับคำสั่งของปินแล้ว ก็ต้องรับคำสั่งของฉันด้วย หรือเธออยากจะฝ่าฝืนคำสั่งคนแรก ก็เอาเลย ฉันจะได้ให้...ออก”

“คุณกล้าหรือ ฉันเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่อยู่กับคุณปินมาเกือบสิบปีเลยนะ” จอยพยายามข่มกลับ แต่จินดาพรรณที่ไม่มีอะไรจะต้องเสียอีกแล้ว เธอข่มกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แบบที่คนรับใช้ในบ้านคนอื่น ๆ ที่ฟังอยู่ต้องก้มหน้า หลบสายตาของเธอหมดทุกคน

“ลองดูก็ได้นี่...จอย”

จอยจ้องมองตาภรรยาของเจ้านายแล้วพึมพำด้วยเสียงที่จงใจให้อีกฝ่ายได้ยิน “อิโธ่ ก็แค่เมียที่จดทะเบียนแต่งไว้งั้น ๆ งานแต่งก็ไม่ได้จัด นอนก็ไม่ได้นอนด้วยเลย ยังมาทำเชิดหน้าชูคออยู่อีก คุณปินเฉดหัวออกไปเมื่อไร จะเอาน้ำมนต์มาล้างซวยให้นายกู”

จินดาพรรณเชิดหน้าไม่พูดอะไรด้วยอีก หญิงสาวยืนมองจอยว่าจะทำตามที่สั่งหรือไม่ พอเห็นว่าอีกฝ่ายพาคนงานในบ้านหยิบเอาจานอาหารออกไปจนหมด ค่อยเดินกลับเข้าห้องไป เธอแต่งงานกับปริญญ์แบบเงียบ ๆ มาสี่ปีแล้ว ด้วยคิดว่าเขาจะยังคงรักเธออยู่ แล้วอดคิดถึงเหตุการณ์ตัดรอนเขาในตอนนั้นไม่ได้

“สงสารปินเถอะลูก ถ้าหนูต้องแต่งงานกับเขา ลูกของพวกหนูก็จะเสี่ยงที่จะเป็นแบบพ่อและแม่”

“แต่ดารักปินนะแม่”

“หนูยังเด็กเหลือเกินลูก” แม่ของจินดาพรรณบอกเสียงอ่อนแรง ท่านหลับตาแล้วยากนักจะลืมขึ้นได้อีก แต่ก็ฝืนแรง ฝืนส่งเสียงบอกลูกให้ตัดใจจากปริญญ์ “ความรักที่แท้จริงคือต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข ไม่ใช่รั้งกันเอาไว้ อยากครอบครองเขาไว้ แต่ปล่อยให้เขาได้ไปเจอความสุขที่แท้จริง ได้เจอคนที่จะสร้างครอบครัวด้วยกันได้อย่างยั่งยืน หนูอย่าเอาปินมาทรมานด้วยเลยนะ”

จินดาพรรณร้องไห้โฮ หญิงสาวในวัยสิบเก้าปีอยู่ในภาวะอ่อนล้าทั้งกายและหัวใจ เธอกำลังจะเสียแม่ด้วยโรคร้ายที่เจอเพียงหนึ่งในสิบล้านคน

จริยาคือแม่ม่ายสามีตาย แม่ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เกิด และแม่ก็บอกให้เธอตัดใจจากเพื่อนที่จริงใจกับเธอที่สุดคนหนึ่ง

ปริญญ์ไม่ได้ต้องการเป็นแค่เพื่อนสนิทกับเธอเท่านั้น เขาบอกรักเธอในตอนจบมัธยมศึกษาปีที่หก และเขาขอเลี้ยงดูเธอกับแม่ เขาทำงานและเรียนไปด้วย เขาขอเพียงได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดชีวิต เขาขอเพียงแค่นั้น

แต่แม่กลับมาบอกให้เธอตัดใจจากเขา เพราะเธอเองก็คงมีชีวิตไม่ต่างจากแม่ หลังจากหมอให้เธอเข้าไปตรวจร่างกายและเจอความเสี่ยงน่าจะเป็นโรคเดียวกันกับพ่อและแม่

“ถ้าหนูรักเขา หนูปล่อยเขาไป เชื่อแม่เถอะนะ อย่าให้เขาต้องมาทนดูหนูจากไป เหมือนอย่างที่แม่เฝ้ามองพ่อ เหมือนอย่างที่หนูเฝ้ารอวันตายของแม่แบบนี้อยู่อีกเลย”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter

ข้อมูลเพิ่มเติม
เมียเก่าที่เขาไม่เคยรัก

เมียเก่าที่เขาไม่เคยรัก

โรแมนติก

5.0

ภาวรีแหงนหน้าขึ้นแล้วยิ้มกวนโมโหใส่หน้าเขา "มาขวางทำไม เชยไม่สนพี่เขื่อนแล้วนะรู้ไหม ให้หย่าก็ได้เลย ไปเลย เพราะไรรู้มะ เพราะพี่เขื่อนสู้หนุ่ม ๆ ในร้านไม่ได้เลยสักคน ในนั้นถึงใจกว่าพี่เขื่อนตั้งเยอะ" ลัพธวิทย์หรี่ตามอง ถามเสียงเรียบ "ถึงใจแบบไหน" "ใหญ่กว่า อึด แล้วก็เอาเก่งกว่าพี่เขื่อน" ได้ยินเสียงตัวเองพูดจาก๋ากั่นออกไปแบบนั้นแล้วก็ให้ตกใจไม่น้อย พอได้ยินคำตอบของเธอที่หลับตาฟังก็รู้ว่าจงใจพูดจายั่วยุเขา ลัพธวิทย์ก็ค่อยหัวเราะออกมาลั่น พร้อมค่อนแคะกลับไป "น้ำหน้าอย่างเราเนี่ยหรือ กล้านอนกับผู้ชายตามบาร์" ภาวรีหน้าชาเมื่อถูกจับไต๋ได้ว่าโกหก เธอลอยหน้าลอยตาแล้วตอบเขากลับ "ทำไมจะไม่กล้า แม่เปิดห้องให้เชยลองแล้วด้วย หนุ่ม ๆ ในบาร์โฮสต์ทำให้เชยรู้แล้วล่ะว่าของพี่เขื่อนนี่เทียบชั้นกันไม่ติด แบบนั้นน่ะ..." ภาวรีพูดแล้วกวาดตาลงมองอย่างหยามเหยียด บอกต่อจนจบประโยค "น่าจะเอาไว้แค่ฉี่มากกว่านะ"

ห้องลับของคุณรัชญ์

ห้องลับของคุณรัชญ์

โรแมนติก

5.0

"ถอดชุดบนตัวเธอออกมาเดี๋ยวนี้!" "หนูทำไม่ได้..." ขวัญลดายังพูดไม่จบดีเลยว่าเธอถอดชุดที่ใส่บนตัวออกไม่ได้เพราะมันรัดมาก ๆ นี่ก็นัดกับออยลี่ ลูกของป้าเนืองไว้แล้วให้มาช่วยถอดชุด ไม่รู้น้องคนที่วานให้ช่วยเหลือจะหลับไปแล้วหรือยัง ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องฉีกมันออกแทนการถอด แต่เจ้าของห้องลับที่ใคร ๆ พูดปากต่อปากกันว่า ห้องนี้ใครเข้ามาแล้วต้องเสว ก็ปราดเข้ามาปล้ำถอดชุดของเธอออกจนหมด แต่เพราะชุดมันรัดมาก ๆ ดลวรัชญ์ลงมือถอดไปก็สบถไปพลางด้วยอาการหัวเสีย "แต่งตัวเชี่ยอะไรวะ รู้ไหมว่ามันรัดหน้าอก รัดโหนกจนเห็นเป็นเนินนูน นึกว่าลานจอดฮอ" พอชุดถูกถอดออกจนหมด ขวัญลดาค่อยหายใจได้ลึกขึ้นจากเดิม นึกขอบคุณที่เขาช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ แม้จะดูเป็นการช่วยที่ไม่ปกตินักก็ตามที "หนูรู้ค่ะ" "รู้แต่ก็ยังใส่" "คุณป้าบอกว่ามันมีชุดเดียว ชุดนี้เมื่อก่อนท่านตัดไว้ให้พี่โรส แต่คุณเล่นพาพี่โรสมานอน หนูก็เลย..." "หึง?" เสียงเข้มถามขัดคำตอบของเธอ ขวัญลดามองเขาแล้วได้แต่ส่ายหน้า เธอยังไม่รู้จักเลยว่า หึง อาการเป็นอย่างไร "ไม่ใช่ค่ะ หนูกำลังอธิบายเรื่องที่ว่าทำไมต้องใส่ชุดนี้" "เธอหึง" คนชอบให้ทุกอย่างหมุนรอบตัวเองอย่างดลวรัชญ์สรุปในสิ่งที่ตัวเองคิดได้ พร้อมด้วยมุมปากที่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะเกร็งมันไว้ให้เหยียดตรงดังเดิม "และเธอเบี่ยงประเด็นนะลดา" "แล้วแต่คุณเลยค่ะ" ขวัญลดาบอกอย่างยอมแพ้ ++++++ เนื้อหานิยายเน้นอ่านเพลิน ๆ ย่อยง่าย ๆ และจบดี แฮปปี้ค่ะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

เจ้าสาวจำเป็นกับสามีเศรษฐี

เจ้าสาวจำเป็นกับสามีเศรษฐี

Edgar Reeves
4.9

แต่งงานกับนักเลงคนหนึ่งแทนพี่สาวและใช้ชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก แต่ไม่คิดว่าจู่ ๆ สามีก็พลิกตัวกลายเป็นมหาเศรษฐีลึกลับที่มีอำนาจล้นฟ้า?เจียงช่านพยายามบอกกับตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้แน่นอน เธอวิ่งกลับไปที่บ้านเช่าเล็ก ๆ นั้นและโผ่เข้าในอ้อมกอดของสามีและพูดว่า"พวกเขาบอกว่าคุณเป็นคุณฮั่ว จริงเหรอ?"เขาลูบผมเธอพลางพูดว่า"คนนั้นก็แค่หน้าตาเหมือนฉันเท่านั้นน่ะ"เจียงช่านรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย"คนนั้นน่ารำคาญมาก ยืนยันตลอดว่าฉันเป็นภรรยาเขา ที่รัก ช่วยจัดการเขาสักทีนะ"วันต่อมา คุณฮั่วปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนด้วยจมูกที่ช้ำและใบหน้าที่บวม "คุณฮั่ว นี่มัน?"มีคนหนึ่งอดถามขึ้นไม่ได้ เขายกยิ้มอย่างใจเย็น"ภรรยาสั่งให้จัดการ ผมจึงจำเป็นต้องลงมือหนักหน่อย"

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ห้ามหย่า

ห้ามหย่า

Bronson Heiss
5.0

ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ