Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

SHASHAwriter

5.0
ความคิดเห็น
ชม
33
บท

คำโปรย ปริญญ์เคยบอกว่ารักเธอ แต่เมื่อมีเหตการณ์บางอย่างทำให้ต้องเลิกรากันไป เขาย้อนกลับมาทำดีด้วย และขอเธอแต่งงาน หลังแต่งงานกับจินดาพรรณมาสี่ปี ปริญญ์เที่ยวคบหาผู้หญิงคนใหม่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เธออับอาย ... นี่น่ะหรือความรักของเขา ตัวอย่างเนื้อหา "เดี๋ยวดา เรื่องที่เราคุยกันไว้ ดาต้องทบทวนดี ๆ ก่อน..." "พรุ่งนี้เลยปิน พรุ่งนี้ไปเจอกันตามที่ตกลงไว้ได้เลย" ปริญญ์มองเธอนิ่งอยู่เป็นนานสองนาน กว่าจะพูดอะไรได้สักคำหนึ่ง ก็ยากเย็นเต็มที "หรือไม่ ปินว่าเราลอง..." "อย่าเอาแต่พูดหลอกล่อกันแบบนี้อยู่อีกเลยปิน เราสองคนจบกันเท่านี้เถอะ ทิ้งทุกอย่างเอาไว้แค่นี้ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน เราจะได้ไม่เกลียดกันมากไปกว่านี้ หรือปินอยากให้ดาเกลียด จนไม่ไปเผาผีกันเลย ก็ได้นะปิน" ได้ยินและได้รู้ถึงความคิดของจินดาพรรณแล้ว ในใจของปริญญ์ปวดแปลบ เสียดและเสียวไปทั้งทรวงอก เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก คิดได้ในตอนนั้นเองว่านี่เขาทำอะไรต่อมิอะไรลงไปนั้น มันแย่มาก จินดาพรรณถึงได้บอกว่าเกลียดเขาถึงขนาดนี้ ปริญญ์รู้สึกได้ถึงก้อนขม ๆ ในคอ เขาฝืนที่จะกล้ำกลืนมันลงไป แล้วขยับเท้าเพื่อถอยหลังออกมา มาได้เพียงครึ่งก้าวแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก สายตาเจ็บปวดของเขายังคงมองไปยังจินดาพรรณ เปิดปากเพื่อจะพูดบางประโยคออกไป "แต่ดา...ปินระ...ปินรั" จินดาพรรณหมุนตัว เพื่อกลับเข้าห้อง เธอไม่อยากฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด แต่กลับโดนดึงตัวเข้าไปกอดเอาไว้แนบแน่น เธอไม่ได้ออกแรงดิ้น ทำเพียงปิดตาลง ซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ข้างในลึก ๆ บอกตัวเองว่าอย่าได้ถลำตัวและหัวใจไปกับภาพลวงตาของปริญญ์ อย่าได้หลงคารมของเขาอีกเป็นอันขาด บทจะหวาน ปริญญ์ก็ทำให้เชื่อได้ทั้งนั้น และเขาก็ทำเพียงเพราะต้องการให้เธอหลงเชื่อ เขาหลอกเธอซ้ำ ๆ แล้วทิ่มแทงเธอให้ผิดหวัง เจ็บปวดและเสียใจ ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน ปริญญ์สูดดมกลิ่นของภรรยาเข้าจมูกจนลึกสุดปอด ถูไถใบหน้าไปมาอย่างที่โหยหามาโดยตลอด พร้อมกับพึมพำที่ข้างหูของเธอ "ปินให้เวลาดาคิดอีกสามวัน ระหว่างนี้ถ้าดาเปลี่ยนใจ ก็ไม่ต้องไป แต่ถ้าดายังคิดแบบเดิม วันนั้นเราค่อยไปเจอที่บริษัทตามที่คุยไว้ แต่ระหว่างนี้ ดาต้องคิดดูดี ๆ ก่อนนะ อย่าใช้อารมณ์ตัดสินใจเด็ดขาด" จินดาพรรณถอนลมหายใจของตัวเองออกยาว ๆ เธอนี่หรือใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง ตลอดมามีแต่ปริญญ์ที่ทำแบบนั้น และเธอไม่ต้องการเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้ว คิดได้แบบนั้นค่อยเปิดตาขึ้น แล้วออกแรงดันตัวเองจากอ้อมกอดของเขา หันมามองที่เขาด้วยสายตาว่างเปล่า บอกออกไปตามอย่างที่ตัดสินใจเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ "ดาไม่ต้องคิด ไม่ต้องตัดสินใจอะไรอีกแล้วล่ะปิน ถ้าปินว่างพอ พรุ่งนี้เราก็ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยได้เลย" ****************************** แนวพระเอกโบ้ ไม่ได้นอกใจ จบดีและไม่มีใครตุยค่ะ

บทที่ 1 1

“คุณปินบอกว่าไม่ต้องรอค่ะ คืนนี้คงไม่กลับ”

‘จอย’ หัวหน้าแม่บ้านประจำที่บ้านของปริญญ์ ยืนบอกคุณผู้หญิงที่ตนไม่เคยนึกเคารพเลยสักครั้ง ด้วยสีหน้าหมิ่นแคลน แววตาสะใจตอนพูด จอยแทบไร้ความเคารพต่อคนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ อย่างกับสุภาษิตที่ว่า ‘นายว่าขี้ข้าพลอย’ ไม่ผิดเพี้ยนเลยแม้แต่นิด

ปริญญ์แสดงออกกับจินดาพรรณอย่างไร ลูกน้องของเขาแทบทุกคนก็จะแสดงออกกับเธอแบบนั้นหมด

จินดาพรรณวางโทรศัพท์ในมือลง เลิกสนใจเครื่องประดับราคาแพงที่กำลังดูอยู่ แล้วขยับตัวลุกขึ้นยืน หญิงสาวยื่นมือแตะยังจานอาหารตรงหน้า แล้วดันไปตรงหน้าจอย สั่งเสียงเรียบเฉย ไร้อารมณ์ความรู้สึกใด ๆ กับคนใต้บังคับบัญชาของสามี

“เอาไปเทให้หมาท้ายซอยกิน แล้วช่วยเลือกหมาให้ด้วยนะ เอาแบบที่ไม่มีเจ้าของ เพราะหมาในซอยที่มีเจ้าของ มันไม่ค่อยเชื่อง คงจะกินยากหน่อย ให้แล้วคงเรื่องมาก ไม่ยอมกิน เสียของแย่เลย”

จินดาพรรณสั่งจบ จอยที่ยืนอยู่ไม่ห่างก็เข้าใจในความหมายนั้นทันที เถียงกลับเพราะไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้กับภรรยาของเจ้านายได้ นอกจากจะกล่าวอ้างไปยังปริญญ์

“ถ้าคุณปินรู้เข้าจะต้องเอาเรื่องคุณแน่…”

จินดาพรรณทำหน้าเหมือนจะกลัว เธอยิ้มเย็น ๆ ส่งให้จอยก่อนบอกเชิงขู่กลับไป “ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ รวมถึงตัวของปิน ฉันเองก็มีสิทธิ์ครึ่งหนึ่งตามกฎหมาย”

เสียงนุ่มแต่เฉียบขาดพูดมาถึงตรงนี้แล้วเงียบไปครู่ ก่อนส่งเสียงพูดต่อ แบบที่ทำให้คนในบ้านขนหัวลุกกันไปหมด ไม่เว้นแม้แต่จอยที่ยืนเถียงอยู่ตรงนี้ด้วย

“และคนในบ้านหลังนี้ นอกจากจะต้องรับคำสั่งของปินแล้ว ก็ต้องรับคำสั่งของฉันด้วย หรือเธออยากจะฝ่าฝืนคำสั่งคนแรก ก็เอาเลย ฉันจะได้ให้...ออก”

“คุณกล้าหรือ ฉันเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่อยู่กับคุณปินมาเกือบสิบปีเลยนะ” จอยพยายามข่มกลับ แต่จินดาพรรณที่ไม่มีอะไรจะต้องเสียอีกแล้ว เธอข่มกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แบบที่คนรับใช้ในบ้านคนอื่น ๆ ที่ฟังอยู่ต้องก้มหน้า หลบสายตาของเธอหมดทุกคน

“ลองดูก็ได้นี่...จอย”

จอยจ้องมองตาภรรยาของเจ้านายแล้วพึมพำด้วยเสียงที่จงใจให้อีกฝ่ายได้ยิน “อิโธ่ ก็แค่เมียที่จดทะเบียนแต่งไว้งั้น ๆ งานแต่งก็ไม่ได้จัด นอนก็ไม่ได้นอนด้วยเลย ยังมาทำเชิดหน้าชูคออยู่อีก คุณปินเฉดหัวออกไปเมื่อไร จะเอาน้ำมนต์มาล้างซวยให้นายกู”

จินดาพรรณเชิดหน้าไม่พูดอะไรด้วยอีก หญิงสาวยืนมองจอยว่าจะทำตามที่สั่งหรือไม่ พอเห็นว่าอีกฝ่ายพาคนงานในบ้านหยิบเอาจานอาหารออกไปจนหมด ค่อยเดินกลับเข้าห้องไป เธอแต่งงานกับปริญญ์แบบเงียบ ๆ มาสี่ปีแล้ว ด้วยคิดว่าเขาจะยังคงรักเธออยู่ แล้วอดคิดถึงเหตุการณ์ตัดรอนเขาในตอนนั้นไม่ได้

“สงสารปินเถอะลูก ถ้าหนูต้องแต่งงานกับเขา ลูกของพวกหนูก็จะเสี่ยงที่จะเป็นแบบพ่อและแม่”

“แต่ดารักปินนะแม่”

“หนูยังเด็กเหลือเกินลูก” แม่ของจินดาพรรณบอกเสียงอ่อนแรง ท่านหลับตาแล้วยากนักจะลืมขึ้นได้อีก แต่ก็ฝืนแรง ฝืนส่งเสียงบอกลูกให้ตัดใจจากปริญญ์ “ความรักที่แท้จริงคือต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข ไม่ใช่รั้งกันเอาไว้ อยากครอบครองเขาไว้ แต่ปล่อยให้เขาได้ไปเจอความสุขที่แท้จริง ได้เจอคนที่จะสร้างครอบครัวด้วยกันได้อย่างยั่งยืน หนูอย่าเอาปินมาทรมานด้วยเลยนะ”

จินดาพรรณร้องไห้โฮ หญิงสาวในวัยสิบเก้าปีอยู่ในภาวะอ่อนล้าทั้งกายและหัวใจ เธอกำลังจะเสียแม่ด้วยโรคร้ายที่เจอเพียงหนึ่งในสิบล้านคน

จริยาคือแม่ม่ายสามีตาย แม่ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เกิด และแม่ก็บอกให้เธอตัดใจจากเพื่อนที่จริงใจกับเธอที่สุดคนหนึ่ง

ปริญญ์ไม่ได้ต้องการเป็นแค่เพื่อนสนิทกับเธอเท่านั้น เขาบอกรักเธอในตอนจบมัธยมศึกษาปีที่หก และเขาขอเลี้ยงดูเธอกับแม่ เขาทำงานและเรียนไปด้วย เขาขอเพียงได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดชีวิต เขาขอเพียงแค่นั้น

แต่แม่กลับมาบอกให้เธอตัดใจจากเขา เพราะเธอเองก็คงมีชีวิตไม่ต่างจากแม่ หลังจากหมอให้เธอเข้าไปตรวจร่างกายและเจอความเสี่ยงน่าจะเป็นโรคเดียวกันกับพ่อและแม่

“ถ้าหนูรักเขา หนูปล่อยเขาไป เชื่อแม่เถอะนะ อย่าให้เขาต้องมาทนดูหนูจากไป เหมือนอย่างที่แม่เฝ้ามองพ่อ เหมือนอย่างที่หนูเฝ้ารอวันตายของแม่แบบนี้อยู่อีกเลย”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

อุ้มรักเจ้านายใจร้าย

อุ้มรักเจ้านายใจร้าย

โรแมนติก

4.8

“ผมยังไม่อยากมีลูก...” นพรดาสะดุดลมหายใจ หัวใจหนาววูบจนชาไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำนั้นจากปากเขา “บอสไม่อยากมีลูก หรือไม่อยากมีลูกกับเก้ากันแน่” “ก็ทั้งสองอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะมีลูกหรือมีใครเข้ามาในชีวิตตอนนี้” นพรดาเม้มริมฝีปากแน่น ใจสั่นรัวๆ เมื่อได้ยินถ้อยคำแสลงหูจากปากคนไร้หัวใจ “เอาเถอะ ถ้าคุณมีลูกกับผมจริง เราค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน ถ้าคุณอยากเก็บเด็กไว้แต่เลี้ยงเองไม่ไหวหรือไม่อยากเลี้ยง ผมจะเอาเด็กมาเลี้ยงเอง” ถึงยังไงพ่อกับแม่ของเขาก็อยากมีหลานอยู่แล้วคงไม่ขัดข้องอะไร “แต่ถ้าคุณไม่ต้องการเก็บเด็กไว้ ผมก็ไม่ว่า และเคารพการตัดสินใจของคุณ แล้วก็จะให้เงินคุณก้อนหนึ่งเป็นค่าชดเชยในสิ่งที่คุณต้องเสียไป ถือว่าเป็นความรับผิดชอบจากผมแล้วกัน” นพรดาหันขวับไปมองเขาตาเขม็ง ในใจเริ่มเดือดปุดๆ “แล้วถ้าเก้าไม่ยอมเลือกสองทางนี้ล่ะคะ” “แล้วคุณต้องการอะไรกันล่ะ” “ถ้าเก้าบอกว่าต้องการคุณกับทะเบียนสมรสหนึ่งใบในฐานะเมียและแม่ของลูกคุณล่ะคะ บอสจะว่ายังไง” “ฝันไปเถอะ” “นั่นไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นประโยคบอกเล่า” “ผมขอเตือนคุณไว้สักอย่างนะนพรดา หากคุณโลภมากและเรียกร้องสถานะเกินตัว คุณก็จะไม่ได้อะไรจากผมเลย แม้แต่ความเป็นพ่อของเด็กถ้าหากว่าคุณท้องขึ้นมาจริงๆ” “ได้ค่ะ งั้นคุณก็จำคำพูดนี้ไว้ให้ดีแล้วกันนะคะ ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณอีก และคุณเองก็ไม่มีสิทธิ์จะมาเรียกร้องอะไรจากฉันเหมือนกัน แล้วถ้าฉันเกิดมีลูกขึ้นมาจริงๆ ฉันก็จะบอกเขาว่าพ่อเขาตายไปแล้ว แต่ถ้าลูกอยากมีพ่อ ฉันก็จะหาพ่อใหม่ให้เขาสักคน อืม...แบบนี้ก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะ” อย่านะ...อย่ามาเสียดายทีหลังก็แล้วกันคนใจร้าย!

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

โรแมนติก

5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

เมืองแฟนตาซี

5.0

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

โรแมนติก

4.9

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

สุดที่รักของจักรพรรดิ

สุดที่รักของจักรพรรดิ

โรแมนติก

4.9

หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ