Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เมียเก่าที่เขาไม่เคยรัก

เมียเก่าที่เขาไม่เคยรัก

SHASHAwriter

5.0
ความคิดเห็น
2
ชม
13
บท

ภาวรีแหงนหน้าขึ้นแล้วยิ้มกวนโมโหใส่หน้าเขา "มาขวางทำไม เชยไม่สนพี่เขื่อนแล้วนะรู้ไหม ให้หย่าก็ได้เลย ไปเลย เพราะไรรู้มะ เพราะพี่เขื่อนสู้หนุ่ม ๆ ในร้านไม่ได้เลยสักคน ในนั้นถึงใจกว่าพี่เขื่อนตั้งเยอะ" ลัพธวิทย์หรี่ตามอง ถามเสียงเรียบ "ถึงใจแบบไหน" "ใหญ่กว่า อึด แล้วก็เอาเก่งกว่าพี่เขื่อน" ได้ยินเสียงตัวเองพูดจาก๋ากั่นออกไปแบบนั้นแล้วก็ให้ตกใจไม่น้อย พอได้ยินคำตอบของเธอที่หลับตาฟังก็รู้ว่าจงใจพูดจายั่วยุเขา ลัพธวิทย์ก็ค่อยหัวเราะออกมาลั่น พร้อมค่อนแคะกลับไป "น้ำหน้าอย่างเราเนี่ยหรือ กล้านอนกับผู้ชายตามบาร์" ภาวรีหน้าชาเมื่อถูกจับไต๋ได้ว่าโกหก เธอลอยหน้าลอยตาแล้วตอบเขากลับ "ทำไมจะไม่กล้า แม่เปิดห้องให้เชยลองแล้วด้วย หนุ่ม ๆ ในบาร์โฮสต์ทำให้เชยรู้แล้วล่ะว่าของพี่เขื่อนนี่เทียบชั้นกันไม่ติด แบบนั้นน่ะ..." ภาวรีพูดแล้วกวาดตาลงมองอย่างหยามเหยียด บอกต่อจนจบประโยค "น่าจะเอาไว้แค่ฉี่มากกว่านะ"

บทที่ 1 บทนำ

“พอแล้วครับทุกคน เดี๋ยวพี่ผมได้เมาก่อนพอดี ฉลองแต่พอหอมปากหอมคอก็พอนะครับ”

ฟ้าครามบอกทุกคนในห้องอาหารส่วนตัวที่เอาแต่รินเหล้าให้ลัพธวิทย์ ก่อนจะก้มลงถามชายหนุ่มอีกทีเพื่อเช็กสภาพ “ไหวไหมพี่”

“กลับ” เสียงแหบแห้งบอกกลับมาคำเดียว ฟ้าครามถึงได้เข้ามาช้อนร่างสูงของคนสั่งให้ลุกออกจากโต๊ะโดยไว ท่าทางจะไม่ปกติแล้วแบบนี้

“โหย คออ่อนอย่างงี้ไม่ไหวนา เดี๋ยวพอเป็นท่านรองก็ต้องดื่มบ่อยกว่านี้อีก มา ๆ นั่งลงก่อน” ประเสริฐศิลป์บอกอย่างต้องการเย้าแหย่ชายหนุ่มรุ่นลูก พร้อมส่งสายตาให้ลูกสาวเข้ามาดูแลชายหนุ่มอนาคตไกลอย่างลัพธวิทย์ และเผด็จศึกคืนนี้ให้ได้ ไหน ๆ อีกฝ่ายก็กำลังจะหย่าอยู่แล้ว เลิกจากเมียเก่าเรียบร้อย ก็จะได้จัดงานให้ลัพธวิทย์และลูกสาวของตนแบบทันทีทันใดไปเลย

“มาค่ะฟ้า พี่พาพี่เขื่อนกลับเองดีกว่า”

ฟ้าครามมองไปยังลัพธวิทย์ อ่านสายตากันออกก็รีบบอกหญิงสาวคนนั้นไปว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมพาพี่แกกลับเองดีกว่า”

พรหมภัสสรไม่อาจปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยจากมือไปได้ หญิงสาวพยายามยื้อแย่ง ด้วยการเข้าไปช่วยประคองชายที่หมายตา แต่แล้วฟ้าครามกลับดึงไปประคองแทน แล้วแสร้งทำท่าหัวเราะแบบคนสติไม่ดี ก่อนจะรีบพากันออกจากห้องไป พรหมภัสสรยังคงตามติด และพฤติกรรมแบบนี้ของหญิงสาวก็ทำให้ฟ้าครามไม่อาจวางใจได้

“มันจะน่าเกลียดนะครับพี่ปูน ผมพาพี่เขื่อนกลับเองดีกว่าครับ”

“น่าเกลียดอะไรกันน้องฟ้า พี่กับพี่เขื่อนไปแฮงเอาท์ ไปดื่มด้วยกันอยู่เรื่อย มาค่ะ เดี๋ยวพี่พาพี่เขื่อนขึ้นรถแล้วพากลับเอง แล้วฟ้าครามเข้าไปนั่งดื่มต่อนะ”

“ไม่เป็นไรปูน พี่กลับกับเจ้าฟ้าดีกว่า” เสียงแหบห้าวพูดยับยั้งหญิงสาวเอาไว้แค่นั้น แล้วหันไปสบตากับฟ้าครามให้ช่วยพากลับบ้าน เขารู้สึกไม่ดีเอามาก ๆ ในวินาทีนี้

ฟ้าครามพาเดินหลุดออกมาจากตรงนั้นได้แล้วก็ถามคำถามเดิมอีกครั้ง “ไหวไหมเนี่ยพี่”

“ไม่รู้ว่ะ แม่งรู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้”

“พี่ปูนแกก็เกาะพี่ไม่ยอมปล่อยเหมือนกันนะครับ ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องอยากพาพี่กลับบ้านด้วย” ฟ้าครามตั้งข้อสังเกต “ไม่ใช่ว่าอยากได้พี่จนถึงกับวางยาหรอกนะครับรอบนี้”

คนฟังอย่างลัพธวิทย์ไม่ได้พูดอะไรมาก เพราะอาการที่เขาเป็นอยู่ในตอนนี้ มันแปลกอยู่เหมือนกัน และถ้ามันเป็นอย่างที่ฟ้าครามพูดจริง ๆ เขาก็คงจะลำบากแล้วล่ะในค่ำคืนแบบนี้ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไปให้น้องมันตกใจ รอจนฟ้าครามหามขึ้นรถ พามาส่งถึงหน้าบ้านแล้ว ฟ้าครามค่อยหันมาถามเขาอย่างลังเล

“เข้าบ้านยังไงครับพี่”

“ลงไปกดออดเลย”

“แต่มันดึกแล้วนะครับพี่ ข้างในจะไม่นอนแล้วหรือ”

“ช่างแม่ง!” ลัพธวิทย์สบถอย่างที่ฟ้าครามเองก็ไม่เคยได้ยินเสียงพูดเชิงฉุนเฉียวเช่นนี้มาก่อน เพราะปกติลัพธวิทย์มักเป็นคนสุภาพ พูดไม่เยอะ แต่อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้า ถึงได้ทำให้มีท่าทีไม่สบอารมณ์แบบนี้

ฟ้าครามค่อยลงไปกดออดเรียก ที่ด้านในของบ้านที่สว่างเป็นบางจุด พลันสว่างโร่ทั้งบ้านในทันที หลังเสียงออดดังไม่นาน แล้วถึงค่อยเห็นร่างเล็ก ๆ เดินออกมาจากประตูบ้าน ก่อนจะตรงมาที่ประตูรั้ว

“ผมพาคนมาส่งให้แล้วครับ” ฟ้าครามบอกด้วยท่าทีเป็นมิตร เขารู้จักภาวรีอยู่บ้าง หญิงสาวเป็นภรรยาของลัพธวิทย์

“ขอบคุณมากนะฟ้า” เสียงหวานบอกไปทางฟ้าคราม ฟ้าครามมีท่าทางเก้อเขินเล็กน้อย แต่พอเห็นสายตาสั่งการของลัพธวิทย์ก็นึกได้ บอกด้วยอาการเก้ ๆ กัง ๆ จากนั้น

“รบกวนอบเชยเปิดประตูให้หน่อยครับ เดี๋ยวผมพาพี่แกเข้าไปข้างในเอง”

“ไม่ต้อง” ลัพธวิทย์เสียงดังใส่ แล้วยื่นมือหาหญิงสาวที่จะถือครองสถานะภรรยาของเขาต่อไปอีกแค่ไม่กี่เดือนนี้แล้ว ก็จะจบสิ้นลงเสียที ตามสัญญาผูกขาดระหว่างครอบครัวของเขาและเธอ

ภาวรีเห็นท่าทางแบบนั้นของสามีก็รีบตรงเข้าไปช่วยเขา ลัพธวิทย์ส่งเสียงขัดใจในลำคอ แล้วบอกฟ้าครามให้ไปเสีย

“นายกลับได้เลยฟ้า ขอบใจมาก”

“พากันไปได้แน่นะครับ” ฟ้าครามถามอย่างไม่วางใจ เพราะอัตราส่วนของร่างกายระหว่างสามีกับภรรยาต่างกันมาก ลัพธวิทย์ก็เมาและเหมือนจะทรงตัวแทบไม่อยู่อีกต่างหาก

ลัพธวิทย์ส่งเสียงตอบอือในลำคออย่างที่ฟังออกว่าเขาเริ่มรำคาญแล้ว แต่ฟ้าครามก็ยังไม่กล้ากลับอยู่ดี ชายหนุ่มรอจนคนทั้งสองพากันเข้าบ้านแล้ว ถึงได้ช่วยปิดประตูให้

“ทำไมยังไม่นอนอีก นี่มันไม่ใช่จะตีสองแล้วหรือ” ลัพธวิทย์ถามเธอเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว ภาวรีบอกเสียงนุ่มนวลตอบเขาออกไป

“เชยรอพี่เขื่อนไง”

บอกจบก็ค่อยประคองเขาลงบนเตียง แม้จะแต่งงานกันมาสองปีกับอีกสิบเดือนแล้ว แต่เธอกับเขาไม่เคยนอนร่วมห้อง มีเพียงร่วมบ้าน อยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันเท่านั้น

“ช่วยพี่หน่อย”

เขาผงกศีรษะขึ้น ส่งเสียงเข้ม ๆ บอกเธอ ภาวรีขยับตัวเข้าไปหาเขา เพราะไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มช่วยเขาที่ตรงไหน หมายถึงให้ถอดเสื้อผ้า แล้วเช็ดตัวเหมือนที่เคยเมาแบบรอบก่อน ๆ หรือเปล่า

“ให้เชยช่วยอะไรอะ”

จบคำถามของเธอแล้ว มือใหญ่ของลัพธวิทย์ก็ยื่นสาวมาหาเธอ จนถูกตัวเธอแล้ว เขาคว้าข้อมือของเธอไว้ กระตุกไม่แรงมากนัก ก็ดึงเอาเธอล้มลงไปที่บนเตียงด้วยกัน ก่อนที่ร่างหนาของเขาจะพลิกขึ้นมาคร่อมที่บนตัวเธอ

“ช่วยทำหน้าที่ของเมียหน่อย”

จบคำพูดของเขาแล้ว ปากของเธอถูกปิดด้วยริมฝีปากอุ่นจัดของลัพธวิทย์ที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นเหล้า ลิ้นของเขาสอดเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างเร่งรีบ มือของเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเขาออกอย่างเร็วไว แล้วปลดชุดนอนของเธอออกอย่างเร่งรีบ เขาดันขาของเธอให้เปิดอ้าออก แล้วค่อย ๆ สอดตัวตนแข็งแกร่งของเขาเข้ามาอย่างที่เรียกได้ว่าไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด

ภาวรีสะดุ้งเฮือก ความรู้สึกครั้งแรกควรต้องอ่อนหวาน อ่อนโยนกว่านี้หน่อยไหม แต่นี่เปล่าเลย เขาเร่งร้อน เร่งรีบ และตักตวงเอาแต่ใจ จนปลดปล่อยเสร็จสิ้น แล้วก็ทิ้งเธอไว้แบบนั้น เมื่อเขาสุขสมไปเพียงคนเดียว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter

ข้อมูลเพิ่มเติม
ห้องลับของคุณรัชญ์

ห้องลับของคุณรัชญ์

โรแมนติก

5.0

"ถอดชุดบนตัวเธอออกมาเดี๋ยวนี้!" "หนูทำไม่ได้..." ขวัญลดายังพูดไม่จบดีเลยว่าเธอถอดชุดที่ใส่บนตัวออกไม่ได้เพราะมันรัดมาก ๆ นี่ก็นัดกับออยลี่ ลูกของป้าเนืองไว้แล้วให้มาช่วยถอดชุด ไม่รู้น้องคนที่วานให้ช่วยเหลือจะหลับไปแล้วหรือยัง ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องฉีกมันออกแทนการถอด แต่เจ้าของห้องลับที่ใคร ๆ พูดปากต่อปากกันว่า ห้องนี้ใครเข้ามาแล้วต้องเสว ก็ปราดเข้ามาปล้ำถอดชุดของเธอออกจนหมด แต่เพราะชุดมันรัดมาก ๆ ดลวรัชญ์ลงมือถอดไปก็สบถไปพลางด้วยอาการหัวเสีย "แต่งตัวเชี่ยอะไรวะ รู้ไหมว่ามันรัดหน้าอก รัดโหนกจนเห็นเป็นเนินนูน นึกว่าลานจอดฮอ" พอชุดถูกถอดออกจนหมด ขวัญลดาค่อยหายใจได้ลึกขึ้นจากเดิม นึกขอบคุณที่เขาช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ แม้จะดูเป็นการช่วยที่ไม่ปกตินักก็ตามที "หนูรู้ค่ะ" "รู้แต่ก็ยังใส่" "คุณป้าบอกว่ามันมีชุดเดียว ชุดนี้เมื่อก่อนท่านตัดไว้ให้พี่โรส แต่คุณเล่นพาพี่โรสมานอน หนูก็เลย..." "หึง?" เสียงเข้มถามขัดคำตอบของเธอ ขวัญลดามองเขาแล้วได้แต่ส่ายหน้า เธอยังไม่รู้จักเลยว่า หึง อาการเป็นอย่างไร "ไม่ใช่ค่ะ หนูกำลังอธิบายเรื่องที่ว่าทำไมต้องใส่ชุดนี้" "เธอหึง" คนชอบให้ทุกอย่างหมุนรอบตัวเองอย่างดลวรัชญ์สรุปในสิ่งที่ตัวเองคิดได้ พร้อมด้วยมุมปากที่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะเกร็งมันไว้ให้เหยียดตรงดังเดิม "และเธอเบี่ยงประเด็นนะลดา" "แล้วแต่คุณเลยค่ะ" ขวัญลดาบอกอย่างยอมแพ้ ++++++ เนื้อหานิยายเน้นอ่านเพลิน ๆ ย่อยง่าย ๆ และจบดี แฮปปี้ค่ะ

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

โรแมนติก

5.0

คำโปรย ปริญญ์เคยบอกว่ารักเธอ แต่เมื่อมีเหตการณ์บางอย่างทำให้ต้องเลิกรากันไป เขาย้อนกลับมาทำดีด้วย และขอเธอแต่งงาน หลังแต่งงานกับจินดาพรรณมาสี่ปี ปริญญ์เที่ยวคบหาผู้หญิงคนใหม่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เธออับอาย ... นี่น่ะหรือความรักของเขา ตัวอย่างเนื้อหา "เดี๋ยวดา เรื่องที่เราคุยกันไว้ ดาต้องทบทวนดี ๆ ก่อน..." "พรุ่งนี้เลยปิน พรุ่งนี้ไปเจอกันตามที่ตกลงไว้ได้เลย" ปริญญ์มองเธอนิ่งอยู่เป็นนานสองนาน กว่าจะพูดอะไรได้สักคำหนึ่ง ก็ยากเย็นเต็มที "หรือไม่ ปินว่าเราลอง..." "อย่าเอาแต่พูดหลอกล่อกันแบบนี้อยู่อีกเลยปิน เราสองคนจบกันเท่านี้เถอะ ทิ้งทุกอย่างเอาไว้แค่นี้ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน เราจะได้ไม่เกลียดกันมากไปกว่านี้ หรือปินอยากให้ดาเกลียด จนไม่ไปเผาผีกันเลย ก็ได้นะปิน" ได้ยินและได้รู้ถึงความคิดของจินดาพรรณแล้ว ในใจของปริญญ์ปวดแปลบ เสียดและเสียวไปทั้งทรวงอก เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก คิดได้ในตอนนั้นเองว่านี่เขาทำอะไรต่อมิอะไรลงไปนั้น มันแย่มาก จินดาพรรณถึงได้บอกว่าเกลียดเขาถึงขนาดนี้ ปริญญ์รู้สึกได้ถึงก้อนขม ๆ ในคอ เขาฝืนที่จะกล้ำกลืนมันลงไป แล้วขยับเท้าเพื่อถอยหลังออกมา มาได้เพียงครึ่งก้าวแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก สายตาเจ็บปวดของเขายังคงมองไปยังจินดาพรรณ เปิดปากเพื่อจะพูดบางประโยคออกไป "แต่ดา...ปินระ...ปินรั" จินดาพรรณหมุนตัว เพื่อกลับเข้าห้อง เธอไม่อยากฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด แต่กลับโดนดึงตัวเข้าไปกอดเอาไว้แนบแน่น เธอไม่ได้ออกแรงดิ้น ทำเพียงปิดตาลง ซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ข้างในลึก ๆ บอกตัวเองว่าอย่าได้ถลำตัวและหัวใจไปกับภาพลวงตาของปริญญ์ อย่าได้หลงคารมของเขาอีกเป็นอันขาด บทจะหวาน ปริญญ์ก็ทำให้เชื่อได้ทั้งนั้น และเขาก็ทำเพียงเพราะต้องการให้เธอหลงเชื่อ เขาหลอกเธอซ้ำ ๆ แล้วทิ่มแทงเธอให้ผิดหวัง เจ็บปวดและเสียใจ ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน ปริญญ์สูดดมกลิ่นของภรรยาเข้าจมูกจนลึกสุดปอด ถูไถใบหน้าไปมาอย่างที่โหยหามาโดยตลอด พร้อมกับพึมพำที่ข้างหูของเธอ "ปินให้เวลาดาคิดอีกสามวัน ระหว่างนี้ถ้าดาเปลี่ยนใจ ก็ไม่ต้องไป แต่ถ้าดายังคิดแบบเดิม วันนั้นเราค่อยไปเจอที่บริษัทตามที่คุยไว้ แต่ระหว่างนี้ ดาต้องคิดดูดี ๆ ก่อนนะ อย่าใช้อารมณ์ตัดสินใจเด็ดขาด" จินดาพรรณถอนลมหายใจของตัวเองออกยาว ๆ เธอนี่หรือใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง ตลอดมามีแต่ปริญญ์ที่ทำแบบนั้น และเธอไม่ต้องการเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้ว คิดได้แบบนั้นค่อยเปิดตาขึ้น แล้วออกแรงดันตัวเองจากอ้อมกอดของเขา หันมามองที่เขาด้วยสายตาว่างเปล่า บอกออกไปตามอย่างที่ตัดสินใจเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ "ดาไม่ต้องคิด ไม่ต้องตัดสินใจอะไรอีกแล้วล่ะปิน ถ้าปินว่างพอ พรุ่งนี้เราก็ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยได้เลย" ****************************** แนวพระเอกโบ้ ไม่ได้นอกใจ จบดีและไม่มีใครตุยค่ะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

เมียเก็บมาเฟีย

เมียเก็บมาเฟีย

เนื้อนวล
4.9

"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!

บทรักมาเฟียร้าย

บทรักมาเฟียร้าย

จิรัฐติกาล
5.0

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง พระเจ้าแกล้งเธอเกินไปแล้ว แบบนี้เธอจะทำยังไงดี!!

สุดที่รักของจักรพรรดิ

สุดที่รักของจักรพรรดิ

Berne Beer
4.9

หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ