Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
พลั้งเหรอ (เลย) เผลอรัก

พลั้งเหรอ (เลย) เผลอรัก

SHASHAwriter

5.0
ความคิดเห็น
47.5K
ชม
40
บท

ธาราทิพย์ เมาหนักในคืนงานเลี้ยงฉลองสละโสดของแฟนคนแรกและคนเดียวของเธอ ที่ไม่รู้ว่าเขาไปทำเพื่อนของเธอท้องตอนไหน แน่นอนว่าเพื่อนกันทำกันได้ลงคอ หญิงสาวจึงดื่มจนเมามายและตื่นขึ้นในกระท่อมกลางป่าที่ไหนสักแห่ง เธอพยายามหนีแต่คนที่กักขังเธอขอให้อยู่แบบสงบที่นี่ไปก่อน เธอจะอยู่อย่างสงบได้อย่างไร เพราะต้องไปร่วมงานเลี้ยงงานแต่งงานให้ได้ ธาราทิพย์จะหนีออกมาได้ง่าย ๆ หรือไม่ ในเมื่อถูกขังอยู่ที่ในบ้านกลางป่าแบบนั้น ร็อก ศิงขริน โรเจอร์ จำต้องเลยตามเลย ยอมตามน้ำ ตามสถานการณ์ไปเมื่อถูกจับมัดมือชกให้คุมผู้หญิงหุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจที่บ้านในป่าลึก เขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เธอออกไปรังควานงานแต่งงานที่กำลังจะจัดขึ้น อีกคนพยายามหนี อีกคนก็ทำทุกทางไม่ให้หนี คนแปลกหน้าสองคนร่วมบ้านเดียวกันที่กลางป่า จนพลั้งเผลอกายให้กันและกันในค่ำคืนที่แสนอ่อนหวาน หรือบางทีอาจพลั้งหัวใจไปแล้วก็ได้

บทที่ 1 บทนำ

ธาราทิพย์เดินเร็ว ๆ จนแทบจะเป็นวิ่งอยู่แล้ว แต่กระนั้นก็ไม่วายกลับไปมองที่ด้านหลัง แล้วหันขวับไปยังเบื้องหน้าอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวแอบหลบออกจากบ้านหลังที่ใช้กักตัวเธอไว้ได้ในจังหวะที่เรียกว่าฉิวเฉียดพอดิบพอดี ที่นั่นมีชายฉกรรจ์ห้าคนเดินยามรอบบ้านร้างในป่ารกที่ไม่รู้พิกัดแน่ชัด ในสมองของเธอยังคงว่างเปล่านึกไม่ออก ไม่รู้ว่าขณะนี้ตนเองอยู่ในบริเวณใดของประเทศกันแน่ หยุดขาลงเพราะเหนื่อยและกระหายน้ำ แหงนมองต้นไม้สูงที่แทงยอดขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างหวาดหวั่นในหัวใจ หรือบางทีเธออาจไม่ได้ยืนอยู่บนประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตนเองอยู่ก็เป็นได้

อย่าเสียเวลาคิดอะไรอยู่อีกเลย

ต้องไปให้พ้นจากตรงนี้ให้ได้เสียก่อน แล้วเดินลัดเลาะไปยังเบื้องหน้าด้วยเท้าเปล่าเปลือยปราศจากรองเท้าห่อหุ้ม หญิงสาวเหยียบลงบนพื้นที่มีทั้งกรวดกลมมนหยาบแหลมเล็กบ้างใหญ่บ้างตลอดหนทางหลบหนี จนบัดนี้เท้าของเธอเจ็บแปลบเหมือนถูกบาดและน่าจะมีเลือดออกมาด้วย แต่จะให้หยุดเพื่อดูว่าอาการเจ็บนั่นมากน้อยเพียงใดก็ใช่ที่ เธอต้องไปให้พ้นจากตรงนี้ให้ได้ เรื่องปฐมพยาบาลนั่นเล็กไปเลยหากเทียบกับการต้องเอาชีวิตให้รอดจากคนพวกนั้น

ฉับพลันขณะคิดมาได้ถึงตรงนี้ เบื้องหลังของเธอก็ปรากฏร่างหนาใหญ่เดินแหวกต้นไม้ข้างทางโผล่ออกมาดักหน้าเธอ พร้อมเสียงทุ้มแฝงไปด้วยความดุดัน “บอกแล้วใช่ไหมว่าหนีคราวนี้อีกจะให้ไอ้พวกที่เฝ้าอยู่นั่นเวียนกันขึ้นมารุมคุณให้หมดทุกคนแบบเรียงหน้ากระดานเลยน่ะ”

ธาราทิพย์ชะงัก บัดนี้ใบหน้าซีดเผือดไร้ซึ่งสีเลือด อกใจกระหน่ำเต้นไม่เป็นส่ำจนแทบทะลุออกมานอกอก ในบรรดาชายฉกรรจ์ที่เฝ้าอยู่รอบบ้าน เธอกลัวเขาที่สุด หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ถามเสียงแทบจะเป็นกระซิบ

“ไม่รวมคุณใช่ไหม”

หญิงสาวเห็นรอยยิ้มมุมปากของเขาจุดขึ้นชั่วครู่ ยิ้มที่ไม่ใช่ยินดีใดๆแต่เป็นยิ้มหยันให้เธอเสียมากกว่า แล้วถึงได้ยินเขาตอบกลับมา

“จะถือว่าเป็นคำชวนก็แล้วกัน” เขาบอกมาแบบนั้นแล้วแย้งด้วยเสียงหงุดหงิด “แต่เห็นจะไม่เพราะผมไม่ชอบใช้ของรวมกับใคร”

เขาว่าอย่างเย้ยหยัน ดวงตาสีฟ้าเกือบเทามองเธออย่างหยาบกระด้างจาบจ้วง และเพิ่งสังเกตเห็นว่าท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าไม่สวมเสื้อจึงเผยให้เห็นแผงอกตึงแน่นกำยำที่เธอต้องรีบเบือนหน้าหนี ส่วนท่อนล่างของเขาสวมเพียงกางเกงยีนสีซีดขาดตรงหน้าขาทั้งสองข้างบดบังกายท่อนล่างของเขาเอาไว้เพียงเท่านั้น

ใช้ของอะไรรวมกับคนอื่น ตานี่บ้าหรือไง บอกว่ายังซิงยังโสดก็หาว่าแอ๊บ

คิดพร้อมกับเลิกสำรวจเขาไปด้วย แต่แล้วชายตรงนี้เดินเข้ามาตวัดช้อนร่างของเธอที่เล็กจ้อยกว่าเขาเกือบครึ่งต่อครึ่งที่ตอนนี้อ่อนเปลี้ยเพลียแรงลงทุกที เอาขึ้นอุ้มพาดบ่าแล้วพากระเตงกลับไปยังบ้านไม้ที่เขาใช้กักตัวเธอมาได้หลายวันแล้ว จะว่าไปแล้วเธอก็พร้อมจะถูกเขาลากกลับเพราะเหนื่อย หิวน้ำและเจ็บร้าวไปหมดทั้งฝ่าเท้าแล้วด้วย ไม่รู้จะหนีอย่างคนสิ้นคิดแบบนี้ไปทำไม หนีมากี่ครั้งแล้วเคยหนีสำเร็จที่ไหนกัน คิดแล้วปล่อยลำตัวทาบลงไปกับบ่าไหล่ของเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง

แรงของเขานุ่มนวล ทะนุถนอมราวกับบนทับอยู่บนฟูกที่เคลื่อนที่ได้

ธาราทิพย์หมดแรงต่อต้าน อดคิดต่อไปไม่ได้ เธออยากรู้นักว่าเขาทำงานให้ใคร แล้วเรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไรกัน

ธาราทิพย์คิดจนหัวแทบแตกก็นึกไม่ออกว่าใครที่อยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ SHASHAwriter

ข้อมูลเพิ่มเติม
เมียเก่าที่เขาไม่เคยรัก

เมียเก่าที่เขาไม่เคยรัก

โรแมนติก

5.0

ภาวรีแหงนหน้าขึ้นแล้วยิ้มกวนโมโหใส่หน้าเขา "มาขวางทำไม เชยไม่สนพี่เขื่อนแล้วนะรู้ไหม ให้หย่าก็ได้เลย ไปเลย เพราะไรรู้มะ เพราะพี่เขื่อนสู้หนุ่ม ๆ ในร้านไม่ได้เลยสักคน ในนั้นถึงใจกว่าพี่เขื่อนตั้งเยอะ" ลัพธวิทย์หรี่ตามอง ถามเสียงเรียบ "ถึงใจแบบไหน" "ใหญ่กว่า อึด แล้วก็เอาเก่งกว่าพี่เขื่อน" ได้ยินเสียงตัวเองพูดจาก๋ากั่นออกไปแบบนั้นแล้วก็ให้ตกใจไม่น้อย พอได้ยินคำตอบของเธอที่หลับตาฟังก็รู้ว่าจงใจพูดจายั่วยุเขา ลัพธวิทย์ก็ค่อยหัวเราะออกมาลั่น พร้อมค่อนแคะกลับไป "น้ำหน้าอย่างเราเนี่ยหรือ กล้านอนกับผู้ชายตามบาร์" ภาวรีหน้าชาเมื่อถูกจับไต๋ได้ว่าโกหก เธอลอยหน้าลอยตาแล้วตอบเขากลับ "ทำไมจะไม่กล้า แม่เปิดห้องให้เชยลองแล้วด้วย หนุ่ม ๆ ในบาร์โฮสต์ทำให้เชยรู้แล้วล่ะว่าของพี่เขื่อนนี่เทียบชั้นกันไม่ติด แบบนั้นน่ะ..." ภาวรีพูดแล้วกวาดตาลงมองอย่างหยามเหยียด บอกต่อจนจบประโยค "น่าจะเอาไว้แค่ฉี่มากกว่านะ"

ห้องลับของคุณรัชญ์

ห้องลับของคุณรัชญ์

โรแมนติก

5.0

"ถอดชุดบนตัวเธอออกมาเดี๋ยวนี้!" "หนูทำไม่ได้..." ขวัญลดายังพูดไม่จบดีเลยว่าเธอถอดชุดที่ใส่บนตัวออกไม่ได้เพราะมันรัดมาก ๆ นี่ก็นัดกับออยลี่ ลูกของป้าเนืองไว้แล้วให้มาช่วยถอดชุด ไม่รู้น้องคนที่วานให้ช่วยเหลือจะหลับไปแล้วหรือยัง ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องฉีกมันออกแทนการถอด แต่เจ้าของห้องลับที่ใคร ๆ พูดปากต่อปากกันว่า ห้องนี้ใครเข้ามาแล้วต้องเสว ก็ปราดเข้ามาปล้ำถอดชุดของเธอออกจนหมด แต่เพราะชุดมันรัดมาก ๆ ดลวรัชญ์ลงมือถอดไปก็สบถไปพลางด้วยอาการหัวเสีย "แต่งตัวเชี่ยอะไรวะ รู้ไหมว่ามันรัดหน้าอก รัดโหนกจนเห็นเป็นเนินนูน นึกว่าลานจอดฮอ" พอชุดถูกถอดออกจนหมด ขวัญลดาค่อยหายใจได้ลึกขึ้นจากเดิม นึกขอบคุณที่เขาช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ แม้จะดูเป็นการช่วยที่ไม่ปกตินักก็ตามที "หนูรู้ค่ะ" "รู้แต่ก็ยังใส่" "คุณป้าบอกว่ามันมีชุดเดียว ชุดนี้เมื่อก่อนท่านตัดไว้ให้พี่โรส แต่คุณเล่นพาพี่โรสมานอน หนูก็เลย..." "หึง?" เสียงเข้มถามขัดคำตอบของเธอ ขวัญลดามองเขาแล้วได้แต่ส่ายหน้า เธอยังไม่รู้จักเลยว่า หึง อาการเป็นอย่างไร "ไม่ใช่ค่ะ หนูกำลังอธิบายเรื่องที่ว่าทำไมต้องใส่ชุดนี้" "เธอหึง" คนชอบให้ทุกอย่างหมุนรอบตัวเองอย่างดลวรัชญ์สรุปในสิ่งที่ตัวเองคิดได้ พร้อมด้วยมุมปากที่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะเกร็งมันไว้ให้เหยียดตรงดังเดิม "และเธอเบี่ยงประเด็นนะลดา" "แล้วแต่คุณเลยค่ะ" ขวัญลดาบอกอย่างยอมแพ้ ++++++ เนื้อหานิยายเน้นอ่านเพลิน ๆ ย่อยง่าย ๆ และจบดี แฮปปี้ค่ะ

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

ตราบาปรัก ผู้ชายใจร้าย

โรแมนติก

5.0

คำโปรย ปริญญ์เคยบอกว่ารักเธอ แต่เมื่อมีเหตการณ์บางอย่างทำให้ต้องเลิกรากันไป เขาย้อนกลับมาทำดีด้วย และขอเธอแต่งงาน หลังแต่งงานกับจินดาพรรณมาสี่ปี ปริญญ์เที่ยวคบหาผู้หญิงคนใหม่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เธออับอาย ... นี่น่ะหรือความรักของเขา ตัวอย่างเนื้อหา "เดี๋ยวดา เรื่องที่เราคุยกันไว้ ดาต้องทบทวนดี ๆ ก่อน..." "พรุ่งนี้เลยปิน พรุ่งนี้ไปเจอกันตามที่ตกลงไว้ได้เลย" ปริญญ์มองเธอนิ่งอยู่เป็นนานสองนาน กว่าจะพูดอะไรได้สักคำหนึ่ง ก็ยากเย็นเต็มที "หรือไม่ ปินว่าเราลอง..." "อย่าเอาแต่พูดหลอกล่อกันแบบนี้อยู่อีกเลยปิน เราสองคนจบกันเท่านี้เถอะ ทิ้งทุกอย่างเอาไว้แค่นี้ ขอให้เลิกแล้วต่อกัน เราจะได้ไม่เกลียดกันมากไปกว่านี้ หรือปินอยากให้ดาเกลียด จนไม่ไปเผาผีกันเลย ก็ได้นะปิน" ได้ยินและได้รู้ถึงความคิดของจินดาพรรณแล้ว ในใจของปริญญ์ปวดแปลบ เสียดและเสียวไปทั้งทรวงอก เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก คิดได้ในตอนนั้นเองว่านี่เขาทำอะไรต่อมิอะไรลงไปนั้น มันแย่มาก จินดาพรรณถึงได้บอกว่าเกลียดเขาถึงขนาดนี้ ปริญญ์รู้สึกได้ถึงก้อนขม ๆ ในคอ เขาฝืนที่จะกล้ำกลืนมันลงไป แล้วขยับเท้าเพื่อถอยหลังออกมา มาได้เพียงครึ่งก้าวแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก สายตาเจ็บปวดของเขายังคงมองไปยังจินดาพรรณ เปิดปากเพื่อจะพูดบางประโยคออกไป "แต่ดา...ปินระ...ปินรั" จินดาพรรณหมุนตัว เพื่อกลับเข้าห้อง เธอไม่อยากฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด แต่กลับโดนดึงตัวเข้าไปกอดเอาไว้แนบแน่น เธอไม่ได้ออกแรงดิ้น ทำเพียงปิดตาลง ซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ข้างในลึก ๆ บอกตัวเองว่าอย่าได้ถลำตัวและหัวใจไปกับภาพลวงตาของปริญญ์ อย่าได้หลงคารมของเขาอีกเป็นอันขาด บทจะหวาน ปริญญ์ก็ทำให้เชื่อได้ทั้งนั้น และเขาก็ทำเพียงเพราะต้องการให้เธอหลงเชื่อ เขาหลอกเธอซ้ำ ๆ แล้วทิ่มแทงเธอให้ผิดหวัง เจ็บปวดและเสียใจ ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน ปริญญ์สูดดมกลิ่นของภรรยาเข้าจมูกจนลึกสุดปอด ถูไถใบหน้าไปมาอย่างที่โหยหามาโดยตลอด พร้อมกับพึมพำที่ข้างหูของเธอ "ปินให้เวลาดาคิดอีกสามวัน ระหว่างนี้ถ้าดาเปลี่ยนใจ ก็ไม่ต้องไป แต่ถ้าดายังคิดแบบเดิม วันนั้นเราค่อยไปเจอที่บริษัทตามที่คุยไว้ แต่ระหว่างนี้ ดาต้องคิดดูดี ๆ ก่อนนะ อย่าใช้อารมณ์ตัดสินใจเด็ดขาด" จินดาพรรณถอนลมหายใจของตัวเองออกยาว ๆ เธอนี่หรือใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง ตลอดมามีแต่ปริญญ์ที่ทำแบบนั้น และเธอไม่ต้องการเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้ว คิดได้แบบนั้นค่อยเปิดตาขึ้น แล้วออกแรงดันตัวเองจากอ้อมกอดของเขา หันมามองที่เขาด้วยสายตาว่างเปล่า บอกออกไปตามอย่างที่ตัดสินใจเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ "ดาไม่ต้องคิด ไม่ต้องตัดสินใจอะไรอีกแล้วล่ะปิน ถ้าปินว่างพอ พรุ่งนี้เราก็ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยได้เลย" ****************************** แนวพระเอกโบ้ ไม่ได้นอกใจ จบดีและไม่มีใครตุยค่ะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

เกาะครีต
5.0

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

รักใหม่พันล้าน

รักใหม่พันล้าน

Hilarius Erikson
5.0

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ