Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
CRAZY STUPID สวมเขา

CRAZY STUPID สวมเขา

JAMBENZ

5.0
ความคิดเห็น
36.4K
ชม
51
บท

รู้ว่ามันผิด แต่ก็จะทำ... รู้ว่ามันเจ็บ แต่ก็ยังรัก... การรักใครมากๆ มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันผิดที่ว่าฉันยอม และอดทนกับเขามากเกินไป มากเกินจนทำให้ตัวเองต้องเจ็บหลายต่อหลายครั้ง และสักวันหนึ่งความอดทนของฉันมันก็คงจะหมดลง "ฉันทนอยู่กับนายอีกต่อไปไม่ได้แล้ว" "เออ งั้นก็ออกไปสิ"

บทที่ 1 .

เพื่อความรักต่อให้ต้องแรกด้วยความเจ็บมากแค่ไหนเธอก็ยอมได้...

ท่ามกลางบรรยากาศใต้ตึกคณะนิติศาสตร์ ที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของเหล่านักศึกษา ที่เจื้อยแจ้วไปทั่วบริเวณ แต่กลับมีนักศึกษาหนุ่มสาวเพียงแค่สองคน ที่นั่งอยู่กันตามลำพังตรงโต๊ะใต้ต้นไม้ใหญ่ โดยไม่สนใจใครนอกจากกันและกัน

ถึงแม้ว่าฝ่ายชายจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่เขาก็ทำกับผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่สนใจอะไร มือหนาของเขากอดที่ไหล่บาง พร้อมกับลูบผมของเธอไปด้วย ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ไม่แม้แต่จะสนใจ ว่าตัวจริงของฝ่ายชายกำลังยืนดูทั้งคู่อยู่อีกฟาก

พ้อยท์ หญิงสาวหน้าสวยที่อยู่ในชุดนักศึกษา มองจ้องไปที่ทั้งคู่ด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ ถึงแม้ว่าเธอและเขาจะคบกันได้ยังไม่ถึงปี แต่เธอก็รักเขามากยิ่งกว่าอะไร เพราะความจริงแล้วเธอนั้นแอบชอบเขามานานนับหลายปีได้ เธอชอบเขาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น จนกระทั่งตอนนี้ทั้งคู่อยู่มหาลัยกันแล้ว

แต่ใช่ว่าเมื่อเธอสมหวังกับเขามันจะทำให้เธอมีแต่ความสุข ต่างกันมันกลับทำให้เธอทุกข์มากกว่าแอบชอบเขาแบบเงียบๆ ด้วยซ้ำ

เหมือนเขาตอบรับคำขอเป็นแฟนของเธอส่งๆ โดยที่ไม่เคยดูดำดูดี หรือดูแลเธอในฐานะคนรักสักนิด

ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะไม่ทน แต่เพราะเธอรักเขาเธอถึงพยายามทนให้ได้…

.:POI PART:.

ฉันมองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาสั่นระริก ขณะที่ขาเรียวของฉันก็กำลังเดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่ พวกเขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ก่อนจะหันกลับไปคุยกันต่ออย่างไม่สนใจฉันที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า

“บอมส์ไปกินข้าวกัน” ฉันเอ่ยปากชวนออกมา ทั้งๆ ที่ฉันก็เป็นแฟนของเขาแท้ๆ แต่ฉันก็ไม่กล้าปริปากโวยวายออกมา ได้แต่ทำตัวนิ่งๆ เหมือนกับไม่คิดอะไร ทั้งที่ในใจอยากจะจับทั้งสองให้แยกออกจากกัน ฉันกลัวว่าเขาจะโกธรจึงไม่กล้าที่จะทำอะไรสักอย่าง เหตุการณ์ลักษณะแบบนี้มันเกิดขึ้นค่อนข้างบ่อย ฉันควรที่จะชินกับมัน แต่ก็ไม่สามารถทำได้

“ฉันกินกับดารินมาแล้ว เธอไปเถอะ” บอมส์หันมาบอกกับฉัน คำพูดของเขามันเหมือนเป็นเชิงไล่ฉันให้ออกไปพ้นๆ จากตรงนี้ยังไงก็ไม่รู้

“ถ้าหิวข้าวก็ไปกินเลยก็ได้นะพ้อยท์ เดี๋ยวเราดูแลบอมส์ให้ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ” ดารินพูดขึ้นยิ้มๆ แต่ยังไงฉันก็รู้อยู่ดีว่าเธอกำลังเสแสร้ง คำว่าดูแลของเธอมันหมายถึงดูแลจริงๆ หรือจะเก็บไว้แดกเองก็ไม่รู้

“ก็ไม่ได้หิวมากเท่าไหร่ ขอนั่งด้วยคนละกันนะ” แล้วสุดท้ายฉันก็เลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งแทรกตรงกลางระหว่างพวกเขาสองคน

“มานั่งตรงนี้ก็ได้ดาริน” บอมส์พยักเพยินไปยังที่นั่งด้านข้างของเขา ดารินส่งยิ้มให้ฉันน้อยๆ ก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งตามที่เขาบอก แล้วทั้งคู่ก็นั่งคุยกันเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันทั้งรู้สึกอึดอัดและดูเหมือนจะเป็นส่วนเกินทั้งที่มันไม่ควรเกิดขึ้นกับฉันก็ตาม

“ฉันเหมือนเป็นส่วนเกินเลยเนอะ” และปากของฉันมันก็ไวเท่ากับความคิดในหัว ฉันพูดพร้อมกับมองสบตาพวกเขาทั้งสองไปด้วย

“ทำกันขนาดนี้ทำไมไม่คบกันไปเลยล่ะ” ฉันพูดเสริมเข้าไปอีก บอมส์เองก็เริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ก็กำลังปรึกษาเรื่องงานกันอยู่ ไม่เห็นหรือไงว่าอะไรกองอยู่บนโต๊ะ” บอมส์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“แล้วทุกทีนายเคยสนใจฉันบ้างหรือเปล่าล่ะ นายทำแบบนี้รู้มั้ยว่าฉันอึดอัดแค่ไหน สำหรับนายฉันเป็นอะไรกันแน่” ฉันพูดออกมาอย่างยาวเหยียด ขณะที่พูดฉันก็พยายามกลืนก้อนสะอื้นที่มันจุกอยู่ที่ลำคอไปด้วย ฉันอยากจะร้องไห้ออกมาซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ต้องพยายามข่มน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา

“ถ้าเธออึดอัดมากนัก จะเลิกกับฉันก็ได้นะ” นี่เป็นคำพูดที่ฉันไม่อยากได้ยินจากปากเขามากที่สุด ยิ่งได้ยินมันก็ยิ่งทำให้ฉันอ่อนแอ

“ใจเย็นๆ นะบอมส์” ดารินยกมือขึ้นลูบที่แขนแกร่งของเขา พร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ตอนนี้ฉันเหมือนนางมารร้าย แต่เธอกลับเหมือนนางเอก บนโลกนี้มันไม่มีอะไรยุติธรรมสำหรับฉันเลย

พรึบ!

ฉันลุกขึ้นยืน ก่อนจะมองจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา ในดวงตาคู่นั้นฉันมองแล้วไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีความรักให้กับฉันบ้างหรือเปล่า

ฉันละสายตาออกมาจากเขา ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว สุดท้ายแล้ว ฉันก็เป็นคนที่ต้องยอมแพ้ แพ้ในทุกๆ เรื่อง และยอมในทุกๆ อย่างเพื่อรักษาความสัมพันธ์ของเราเอาไว้

ฉันเดินออกมาขณะที่ดวงตาก็เริ่มมีน้ำใสๆ ไหลออกมาไม่ขาดสาย ฉันยกหลังมือขึ้นปาดมันออกลวกๆ แล้วพยายามปลอบใจตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง

.:END POI PART:.

.:BOM PART:.

ผมได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กที่เดินไกลออกไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่คิดจะลุกขึ้นแล้ววิ่งตามเธอกลับมา

“ไม่ไปง้อหน่อยหรอ” ดารินเอ่ยถามผมขึ้นทันที เธอเป็นเพื่อนของผม และก็ไม่ใช่เพื่อนธรรมดาๆ ด้วย

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ JAMBENZ

ข้อมูลเพิ่มเติม
XXX III เรื่องมันเกิด...เพราะกลิ่นหอมของเธอ

XXX III เรื่องมันเกิด...เพราะกลิ่นหอมของเธอ

โรแมนติก

5.0

ยามใดที่ได้กลิ่นหอมของเธอ นิสัยของผมจะกลับกลายเป็นอีกคน... ทั้งชีวิตที่เกิดมา ไม่เคยมีใครแสดงท่าทีรังเกียจฉันได้มากเท่าเขาอีกแล้ว… “คุณมีปัญหาอะไรกับฉันหรือเปล่าคะคุณแซ้งค์” “ใครจะกล้ามีปัญหากับลูกสาวเจ้าพ่ออย่างคุณเอวาได้ล่ะครับ” “ก็คุณไงคะ” .......................................................................................... ฉันต้องรู้สึกยังไงที่จู่ ๆ ก็มีคนบางคนชอบแสดงท่าทีเหมือนรังเกียจ ทุกครั้งที่พยายามเข้าใกล้ เขาก็จะถอยห่าง มองจากดาวอังคารยังรู้ ว่า ‘คุณแซ้งค์’ กำลังไม่ชอบขี้หน้าฉันอย่างแรง แต่บอกไว้ก่อน เราไม่เคยมีเรื่องกัน แล้วทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ไปได้ “บอกเหตุผลมาหน่อยได้มั้ยคะ ว่าทำไมถึงทำเหมือนไม่ชอบฉันนัก” “ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ผมแค่ไม่อยากอยู่ใกล้คุณ” “แล้วมันทำไม?” “ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง” หลังจากได้รับคำตอบ ฉันก็ไม่เคยเข้าใจในความหมายนั้น กระทั่งคืนหนึ่งได้เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น ซึ่งนี่แหละคือจุดเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเราไปตลอดกาล...

XXX II เรื่องมันเกิด...เพราะเกสรดอกไม้

XXX II เรื่องมันเกิด...เพราะเกสรดอกไม้

โรแมนติก

5.0

ยามใดที่ร่างกายสัมผัสถูกเกสรดอกไม้ นิสัยของผมจะกลับกลายเป็นอีกคน... เพราะความเมามายเป็นเหตุ จึงทำให้ฉันต้องอยู่บนเตียงกับเขาตลอดทั้งค่ำคืนนั้น คิดว่าจะจบ ทว่าเราสองคนกลับหวนมาเจอกันอีกครั้งในวันหนึ่ง “คุณท้องกับผมเหรอ?” “คุณคิดว่าเครื่องตัวเองฟิตสตาร์ทติดง่ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” .......................................................................................... ชีวิตของฉันซวยมากเลยค่ะคุณกิตติคะ ด้วยความที่เพื่อนงอนกับแฟนก็เลยอยู่ช่วยปลอบใจ พร้อมคอยปรามไม่ให้เพื่อนดื่มแอลกอฮอล์จนเมามายไร้สติ แต่จู่ๆ ก็มีนังตัวดีที่ไหนไม่รู้ส่งคลิปคนรักของฉันซึ่งกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นมาให้ดู ไป ๆ มา ๆ จึงกลับกลายเป็นว่าเพื่อนต้องปลอบใจฉันแทน อาการเจ็บช้ำหัวใจที่จู่โจมเข้ามากะทันหันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ส่งผลให้ฉันกระดกเหล้าเข้าปากรัว ๆ แบบไม่หยุดยั้ง ยังค่ะ...เรื่องยังไม่จบที่ตรงนั้น แฟนเพื่อนตามมารับเพื่อนกลับบ้าน แต่ก็ยังมีน้ำใจพาฉันขึ้นไปห้องพัก ทว่า...ห้องนั้นดันไม่ใช่ห้องของฉันนี่สิ "คุณเป็นใคร เข้ามาในห้องของผมได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้!" ท่าทางของผู้ชายตรงหน้าที่กำลังเอ่ยปากไล่ฉันดูแปลกตา คล้ายกับกำลังระงับอารมณ์บางอย่าง กระนั้นระดับแอลกอฮอล์ในร่างกายก็ทำให้ฉันไม่อยากสนใจอะไรนอกเสียจากล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง "อะไร? จะแปลงร่างเหรอ? ไปเล่นที่อื่นไปหนู พี่จะนอน" ความเมาเป็นเหตุสังเกตได้ ตื่นขึ้นมานั่นแหละถึงได้รู้ ว่าตนเองถูก 'คนแปลกหน้า' พรากความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว...

XXX I เรื่องมันเกิด...เพราะดวงอาทิตย์ตกดิน

XXX I เรื่องมันเกิด...เพราะดวงอาทิตย์ตกดิน

โรแมนติก

5.0

ยามใดที่ดวงอาทิตย์ตกดิน นิสัยของผมจะกลับกลายเป็นอีกคน... ค่ำคืนนั้นเขาช่างเร่าร้อน ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราล้วนไม่ใช่เพราะความรัก... "ขึ้นชื่อว่าคนดูแลชั่วคราว เธอก็จะได้อยู่แค่ในสถานะนั้น อย่าใฝ่สูง" .......................................................................................... ฉันได้รับหน้าที่ให้ดูแล 'ผู้ชายคนหนึ่ง' ทว่าของแถมที่พ่วงติดมาด้วยนั้นคือเรื่องราวน่า 'ประหลาด' ซึ่งเป็นเหตุทำให้ชีวิตของฉันต้องพลิกผันไปตลอดกาล "คุณซานเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" การเห็นเจ้านายแสดงท่าทีราวกับทุกข์ทรมานอยู่ตรงหน้า จึงไม่นิ่งนอนใจที่จะเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง พร้อมขยับก้าวเข้าไปเพื่อช่วยพยุง "ออกไป!" ทว่าร่างสูงตรงหน้ากลับตะคอกใส่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หนำซ้ำยังสะบัดตัวฉันออกจนเซถลาเกือบล้มลงกระแทกพื้น "ออกไปจากห้องฉัน...เดี๋ยวนี้!!" หากย้อนเวลากลับไปได้ คืนนั้นฉันจะเชื่อฟัง และยอมเดินออกไปจากห้องแต่โดยดี...

OH BABY เธอเรียกผมว่าแด๊ดดี้

OH BABY เธอเรียกผมว่าแด๊ดดี้

โรแมนติก

5.0

ผมไม่เคยคิดว่าการที่ไว้หนวดไว้เครา และทำตัวเซอร์ๆ จะทำให้ใครบางคนต้องร้องไห้เพียงเพราะแค่เห็นหน้า "ฮือ...แม่จ๋าหนูกลัวโจร" เด็กผู้หญิงที่ร้องไห้ในวันนั้น คือคนที่ผมต้องสยบจวบจนถึงทุกวันนี้... ........................................................................ ฉันไม่รู้ว่าเริ่มชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าพอได้ชอบฉันก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกของตัวเองได้อีกเลย... วินาทีแรกที่เจอกัน 'เขา' ทำให้ฉันรู้สึกกลัว แต่พอนานวันเข้า เขากลับเป็นคนที่สอนให้ฉันรู้จักคำว่า 'ความรัก' "ถ้าโตขึ้นแล้วมีผู้ชายมาชอบหนู แด๊ดดี้จะทำยังไงคะ?" "ฆ่ามัน" ได้แต่เก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ในใจ พอโตมาถึงได้รู้ ว่าฉันจะต้องเป็นของแด๊ดคนเดียวตลอดไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม...

MY BOY ผู้ชายข้าใครอย่าแตะ

MY BOY ผู้ชายข้าใครอย่าแตะ

โรแมนติก

5.0

"มาโรงพยาบาลวันนี้ป่วยเป็นอะไรอีกล่ะคะ" "พอดีกินข้าวไม่ค่อยได้น่ะครับ" "หืม? มีอาการอาเจียนด้วยหรือเปล่าคะ หรือว่ายังไง" "เปล่าครับ แค่ไม่มีตังค์" "..." "ถ้าคุณพยาบาลไม่รังเกียจ ผมขอฝากท้องไว้สักมื้อนะครับ" "คุณท้องเหรอคะ?" ........................................................................ "ถ้านายทำร้ายฉัน ฉันจะโทรไปฟ้องพี่" ฉันรู้ว่าคำขู่ของตัวเองมันอาจจะไม่ได้ผล เพราะเขาเป็นผู้ชายที่หน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าปูนซีเมนต์ หมายถึงทนมือทนตีนน่ะนะ "ฟ้องมากๆ ระวังโดนตบด้วยปากและกระชากด้วยลิ้นนะ" นอกจากจะเป็นผู้ชายที่กวนตีนแล้ว ความหื่นของเขาก็มีมากเช่นกัน หมดเรี่ยวแรงไปเท่าไหร่แล้วกับผู้ชายพันธ์นี้...โปรดอยู่ให้ห่างแล้วชีวิตจะปลอดภัย

BABY BURN ชะนีเกินเบอร์

BABY BURN ชะนีเกินเบอร์

โรแมนติก

5.0

เคยได้ยินคำว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้หรือเปล่า? และฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาหากินในที่ของฉัน แต่ 'มัน' เสือกทำ "ไม่ใช่เด็กถิ่นเช็คอินได้เปล่า" ด้วยความที่โชคชะตามันโหดร้าย จึงทำให้เราสองคน 'ได้' กัน ........................................................................ สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือความเจ้าชู้ แต่แล้ววันหนึ่งฉันกลับกลายทำตัวเป็นแบบนั้นซะเอง เหตุการณ์ที่พบเจอมันบีบบังคับให้ฉันต้องร้าย ต้องแรง และ...อยู่ให้เป็น "นี่ไม่ใช่ที่วิ่งเล่นของเด็ก กลับบ้านไปดูดนมนอนไป๊!" วาจาที่พ่นออกมาจากริมฝีปากหนาเป็นอะไรที่ฉันรังเกียจพอๆ กับการเห็นหน้า 'คนพูด' "ก่อนไป ขอเตะปากทีดิ" เท้าของฉันมันกำลังกระตุก เมื่อหูได้ยินอะไรที่ไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่ เขาว่ากันว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ เห็นทีว่ามันจะจริง...

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

รสสวาทเขยบำเรอกาม

รสสวาทเขยบำเรอกาม

กาสะลอง
5.0

“อ๊ะ… อ๊อย... ” ดวงตาของฝ้ายคำหลับพริ้ม เม้มปากแน่น เมื่อโดนสามีกดใบหน้าแนบเน้นซุกไซ้เข้าหาความเป็นสาว ฉั่วๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงลิ้นสากเฉาะรัว ลากเลียเลยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของกลีบสวาท เบียดกันแน่นเป็นพูงามอร่ามอะร้าอยู่ตรงง่ามขาของหญิงสาวที่เข่าสองข้างโดนดันแบะอ้า แอ่นร่องสวาทให้สามีเบิร์นอย่างดิบเถื่อน “อ๊า... ซี้ด... อูย... เสียวค่ะ... ฮึ่ก” ทั้งที่หล่อนพยายามกัดฟัน เม้มริมฝีปากแน่น สะกดกลั้นเสียงคราง กลัวว่าจะหลุดออกมาน่าอาย หากความเสียวซ่านก็ทำให้เสียงของคนโดนเลียร่องหอย เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสั่นระริก ปลายลิ้นของอลังค์จุ่มจ้วงทะลวงเลียกลีบมาลีสีชมพูสดสวยอย่างโหยหา “อ๊า... อ๊า... อ๊า... ” หญิงสาวร้องครางตามจังหวะลิ้นปาดเลียรัวๆ สลับลากเสยขึ้นๆ ลงๆ ตามแนวความยาวของร่องสวาท เรียกน้ำเสียวของหญิงสาวให้สาดทะลักออกมาอย่างมิอาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้ “อ๊า... ที่รักจ๋าฝ้ายเสียวเหลือเกิน... ซี้ดอูย... สะ... เสียวมาก” คนโดนจู่โจมหนอกเนินสวาท เปล่งเสียงร้องครางครวญออกมาอย่างซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง ปลายลิ้นของอลังค์เสียบรัวเข้าใส่กลีบบอบบาง โดนแบะบีบจนเบ่งบวมขึ้นมารับปลายลิ้น บดขยี้ลงบนความนุ่มอ่อน ไชชอนสำรวจซอกหลืบอย่างมีลีลา สมกับเป็นสายเบิร์นตัวจริง อลังค์ไม่ทำให้หญิงสาวผิดหวัง ทำเอาผู้หญิงสามคนที่กำลังมองดูภาพของการเล้าโลมสุดเร่าร้อนผ่านหน้าจอมอนิเตอร์จนเกิดอาการน้ำเดินไปตามๆ กัน

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ