Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ค่ำคืนนั้น

ค่ำคืนนั้น

Xmaniac

5.0
ความคิดเห็น
6.4K
ชม
31
บท

โปรย : จากความพลาดพลั้งในคืนรวดร้าวและเหน็บหนาว จากชายแปลกหน้าที่วันไนท์แสตนด์ด้วย สู่ความเป็นเลขาของท่านประธาน จากเรื่องคืนนั้น มันจะไปจบลงที่ตรงไหน ออฟฟิศจะลุกเป็นไฟก็งานนี้ ! +++++++++++++++++++++++ “ ผมไม่อนุมัติให้ลาออก ” แพรวาหันขวับไปมองก็เจอร่างสูงใหญ่อยู่ตรงนั้น ท่านประธานติณภพ ! เธอลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้คล้ายจะเป็นการตั้งรับหรือไม่ก็ป้องกันตัวอัตโนมัติ เขาเดินเข้ามาหยิบเอกสารบนโต๊ะที่เธอพึ่งจะเขียนเสร็จขึ้นมาฉีกทิ้ง เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ “ ท่าน ! ” เขาจ้องเขม็งมาที่เธอ ดวงตาดุดันมันแข็งกร้าวจนทำให้ต้องก้มหลบ เลยไม่ทันเห็นว่าเขาสาวเท้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว สองแขนแข็งแรงตวัดรอบเอวของเธอแล้วดึงเข้าไปสู่แผงอกกว้างก่อนตวาดออกมา “ ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ ! ” คำพูดนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดีว่าอะไรๆ ที่เธอฟุ้งซ่านมันผิดหมด เขาจำเธอได้แน่แล้ว เธอรีบยกมือตะครุบปากเขาไว้อย่างลืมตัว “ ชู่ววว จะเสียงดังทำไมคะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ” เสียงกระซิบกระซาบและท่าทีตื่นกลัวของเธอเรียกยิ้มร้ายจากริมฝีปากได้รูปราวกับกำลังสนุกนักหนา “ จะฟันผมแล้วทิ้งหรือไง ” “ แล้วท่านต้องการอะไรคะ ” “ รับผิดชอบผมสิ ” “ ยะ... ยังไง ” เขาโน้มตัวลงไปจรดริมฝีปากระหว่างต้นคอและใบหูขาว พ่นลมอุ่นร้อนลงตรงผิวอ่อนบางนั้นเบาๆ พลางกระซิบบอก “ เรื่องแรก เป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากจริงๆ ” พูดพลางเลื่อนมือจากเอวไปยังสะโพกอวบใหญ่แล้วดึงเข้าหาตัว เธอรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเป็นลิ่มลำนูนตุงกดทับลงมาบนหน้าท้อง “ คุณทำผมมีอารมณ์ คุณต้องรับผิดชอบ ”

บทที่ 1 คืนเฮงซวย

ท่ามกลางสายฝนพรำในเวลาสี่ทุ่มครึ่งของคืนวันศุกร์

ด้านหน้าผับแอนด์เรสเตอรองค์แห่งหนึ่ง ปรากฏร่างอวบอัดออกไปทางเจ้าเนื้อของหญิงสาวผู้หนึ่งซึ่งยังอยู่ในชุดทำงานเรียบๆ เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงบานสีกรมท่า สวมคัทชูไม่สูงนัก สีหน้าของเธอมันช่างดูสิ้นหวังเหลือเกิน ดวงตาที่อยู่หลังแว่นหนาเตอะนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบมาสคาร่าที่โดนน้ำตาชะล้าง

ก็เพราะเธอรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ หมดเรี่ยวหมดแรง...

แพรวา คือชื่อของเธอ และวันนี้เป็นวันเกิดครบรอบยี่สิบสี่ปี ข่าวดีที่ถือเป็นของขวัญวันเกิดอย่างแรกเลยคือบริษัทขนาดกลางที่จำหน่ายสินค้าเกี่ยวกับตกแต่งบ้านและเฟอร์นิเจอร์ที่เธอเคยยื่นใบสมัคร และไปสอบสัมภาษณ์เอาไว้เมื่อวันก่อน ตกลงรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่บริหารงานข้อมูล และให้ไปเริ่มงานได้ในสัปดาห์หน้า แทนโรงพิมพ์ ของคนรู้จักที่ต้องทำงานหนักควบไปเสียทุกตำแหน่งแถมยังจ่ายเงินเดือนน้อยเหลือเกิน เอาเปรียบทุกอย่างเท่าที่จะทำได้จนคนมีน้ำอดน้ำทนอย่างเธอยังทนไม่ไหว

ข่าวดีที่สองที่เธอคาดว่าจะได้รับคือ ปณิธาน หรือ ธาน แฟนหนุ่มที่คบหากันตั้งแต่เรียนปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยนัดเจอเธอที่ผับแห่งนี้และบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย แพรวาแอบดีใจจนเนื้อเต้น แอบหวังเล็ก ๆ ว่าเขาอาจจะขอเธอแต่งงานเพราะปีนี้ทั้งคู่พูดคุยเรื่องนี้กันสองสามครั้ง

แพรวาเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบ พ่อเลิกกับแม่ตั้งแต่เธอยังอยู่ประถม และต่างมีครอบครัวใหม่กันทั้งคู่ เธออยู่กับย่าที่เลี้ยงแบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เพราะแกติดเล่นไพ่ แล้วแกก็หัวใจวายตายคาวงไพ่ ทิ้งให้แพรวาอยู่เพียงลำพัง แต่ดีที่เธอเป็นคนรักดี ขยันตั้งใจเรียน แม้ไม่มีทุนทรัพย์ที่จะเรียน แต่เมื่อจบมัธยมปลายแล้วเธอก็เข้าทำงานที่โรงพิมพ์แล้วทำงานส่งตัวเองเรียนจบปริญญาตรีคอมพิวเตอร์ธุรกิจของมหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่งจนจบได้รับปริญญาสมใจ

เธอจึงโหยหาความรักความอบอุ่นในครอบครัว หวังใจเหลือเกินว่าจะสร้างครอบครัวที่มีพ่อแม่ลูกอันอบอุ่น ไม่ให้แตกแยกเหมือนเช่นที่เธอเคยเจอมาก่อน

แต่แล้วความหวังกลับพังทลายไปต่อหน้าต่อตา เมื่อมาถึงแล้วคำหวานที่หวังจะได้ยินจากชายคนรักกลับกลายเป็นคำบอกเลิก

แล้วเขาจะบอกวันอื่นไม่ได้หรือไง ทำไมต้องเป็นวันเกิดเธอด้วยวะ !

ปณิธานบอกว่าเธอกับเขาไปกันไม่ได้ และเขาพบคนใหม่ที่เข้าใจเขามากกว่า ซึ่งนั่นก็คือเพื่อนร่วมงานคนใหม่ในบริษัทที่เขาทำงานอยู่นั่นเอง และยัยคนนั้นพึ่งเข้ามาทำงานยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ที่สำคัญปณิธานพาหล่อนมาด้วย

ถ้าจะทำกันถึงขนาดนี้ก็เอาตีนมาเหยียบหน้าเธอเลยดีกว่า !

ดูก็รู้ว่าเขาทั้งรักทั้งหลงยัยนั่นมากเหลือเกิน ก็แหงสิ มันทั้งผอมทั้งแต่งตัวเซ็กซี่นี่นา แถมยังกล้าแสดงออกเหลือเกิน หล่อนกอดปณิธานแล้วเอานมเบียด กอดกันจนแทบจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว ซึ่งสิ่งนั้นแพรวาไม่เคยให้

เพราะชีวิตของเธอเติบโตท่ามกลางความแหว่งวิ่น ผิดหรือที่อยากจะดำเนินชีวิตให้มันดี ให้มันสมบูรณ์แบบเท่าที่จะทำได้ เธอไม่อยากชิงสุกก่อนห่ามแบบแม่กับพ่อ มีครอบครัว มีลูกทั้งที่ยังไม่พร้อมแล้วก็กระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศ ชั่วชีวิตของแพรวาแม้จะรายล้อมไปด้วยตัวอย่างที่ไม่ดี แต่เธอกลับรักดี เป็นเด็กเรียบร้อย ตั้งใจเรียน เป็นกุลสตรีรักนวลสงวนตัวอยู่เสมอ

แต่สิ่งที่เธอเป็นนั้นกลับทำให้ชายคนรักไม่พอใจ ไม่เห็นค่า แล้วทิ้งเธอไปหาผู้หญิงที่พึ่งพบเจอแล้วอ้าขาให้ ไอ้เวรตะไล !

“ ขอโทษนะแพร แต่เราคงไปกันต่อไม่ได้ แพรกลับบ้านเองไหวไหม ธานไม่ไปส่งนะ ” นั่นคือคำสุดท้ายของชายที่เธอยกหัวใจให้ตั้งหลายปี

แพรวาไม่ใช่คนอ่อนแอแต่ก็ไม่ได้เข้มแข็งจนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องนี้ ตรงกันข้ามมันเจ็บปวดจนแทบหมดเรี่ยวแรง เธอเดินสะโหลสะเหลออกมาจากที่นั่นอย่างพร่าเบลอ น้ำตากลบหน่วยตา สติสตังไม่เต็มร้อย

เอี๊ยด !

เสียงเหยียบเบรกดังสนั่นก่อนจะมีเสียงด่าตามมา

“ เฮ้ย ! อีอ้วน เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ อยากตายหรือไง ทีหลังเอาซีดีห้อยตูดไว้ด้วยนะจะได้เห็นชัด ๆ ”

ใช่ นายคนนั้นบูลลี่เธอ ว่าเธออ้วนเป็นช้าง เป็นหมู หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ผู้คนจะสรรหามาว่าเธอ แต่วันนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะโต้เถียงใด ๆ ทั้งสิ้น

หมดเรี่ยวแรงจริงๆ...

“ ขอโทษค่ะ ” เธอกล่าวคำขอโทษเบา ๆ ก่อนที่รถคันนั้นจะออกตัวไปอย่างแรง เหยียบน้ำที่ขังอยู่บนพื้นให้กระเซ็นมาใส่ตัวเธอ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Xmaniac

ข้อมูลเพิ่มเติม
ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

สมัยใหม่

5.0

" ผมใหญ่ครับ " " ใหญ่นี่ ชื่อหรือสรรพคุณคะ " " ก็... ทั้งสองอย่างครับ " +++++++++++++++++++++++++++ " ผมอยากเอาคุณเป็นบ้าเลย " ดวงตาของมิถุนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะพูดมันออกมาตรง ๆ อย่างไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่นิด " ไอ้โรคจิต หยาบคาย ! " เธอผรุสวาทออกมาทั้งยังพยายามดิ้นรนผลักไสให้ตัวเองหลุดพ้นพันธนาการอันเป็นอ้อมแขนเหนียวแน่นนั้น และแน่นอนว่านอกจากไม่หลุดแล้วเขายังรัดเธอแน่นเข้าไปอีก " ปล่อยฉันนะ ! " " ก็คุณบอกให้ผมพูดเอง " " ใครจะไปรู้ว่าความคิดคุณจะทุเรศลามกขนาดนั้น " " มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ธรรมชาติสร้างให้สัตว์เพศผู้เพศเมียสมสู่กันเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ความต้องการทางเพศมันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าคุณไม่เคยมีมัน " " ฉันมีคู่หมั้นแล้วและไม่ได้อยากดำรงเผ่าพันธุ์อะไรกับคนแบบคุณ ! " เขาหัวเราะเบา ๆ ต่างกับเธอที่ตาเขียวปั้ด อยากจะยกมือขึ้นตะกายหน้าหล่อ ๆ นั่นแทบบ้า ไอ้คนไร้มารยาท ! " เราไม่ต้องดำรงเผ่าพันธุ์อะไรทั้งนั้น " เขาเริ่มบทสนทนาต่อก่อนโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ " แค่เอากันก็พอ " ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ " ...แค่อยากจะมาทักทายคนคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว " " ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคยของนาย " " งั้นคุณเป็นคนคุ้นเคยของผมฝ่ายเดียวก็ได้ " " อย่ามากวนนะ ระวังจะโดนเอาคืน " " ก็เอาสิ จะเอาคืน เอาวัน หรือเอาทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ผมไม่ติด "

ขออีกครั้ง (ซีรีส์หลงเมีย)

ขออีกครั้ง (ซีรีส์หลงเมีย)

โรแมนติก

5.0

โปรย : " ขออีกครั้งได้ไหม " " หมายถึงโอกาสเหรอคะ " " ก็ โอกาสด้วย อย่างอื่นด้วย " เธอยิ้ม ขยับเข้าไปหาแล้วกระซิบข้างหูเขาเบา ๆ " อย่างอื่นนี่คืออะไรเหรอคะ " ลมหายใจอุ่น ๆ เป่าลงที่ซอกคอ และเธอตั้งใจแตะริมฝีปากให้ถากบนใบหูของเขา เพียงเท่านั้นเลือดหนุ่มก็เดือดพล่านเหลือเกินแล้ว " พูดได้เหรอ " " ถ้าไม่อยากพูด ทำเลยก็ได้ " ++++++++++++ มาเซ้ นางเอกเราสู้คนค่ะคุณขา หมายเหตุ : แมธธิว พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง คุณแสนร้าย , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)

คุณแสนร้าย (ซีรีส์หลงเมีย)

คุณแสนร้าย (ซีรีส์หลงเมีย)

โรแมนติก

5.0

เธอไม่ได้ชอบเบา ๆ หรอก ฉันรู้ดี... โปรย : จากเด็กในบ้านที่มีสัมพันธ์กันลับ ๆ วันหนึ่งเธอตัดสินใจโบยบินไปจากอ้อมอก ตอนนั้นเขาพึ่งรู้หัวใจตัวเอง เขาหวง เขาหึง เขาคิดถึง เขาคลั่งแทบบ้า และจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา ! ตัวอย่าง : " คุณแสนมีธุระอะไรคะ " ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น " พูดจาดูห่างเหินจังนะ " " คุณทราบได้ยังไงคะว่าหนึ่งอยู่ที่นี่ " " ก็แค่บังเอิญผ่านมา " " บังเอิญแน่เหรอคะ " " แน่สิ ทำไมล่ะ ที่นี่มันร้านกาแฟที่ลูกค้าที่ไหนจะมาซื้อก็ได้ทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย " " หนึ่งจะปิดร้านแล้วค่ะ " " ใจดำจังนะ ออกมาไม่บอกไม่กล่าว รีบอะไรขนาดนั้น " คราวนี้เธอเงียบ เขาจึงยิงคำถามต่อ " เห็นน้าละมุนบอกว่าวันที่ขนของมีหนุ่มไปรับ " คำพูดนั้นทำให้เธอเชิดหน้าขึ้น " ค่ะ แฟนหนึ่งเอง หนึ่งย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่ " เธอเน้นย้ำคำว่า ที่นี่ ให้เขาได้ยินชัด ๆ เขานิ่งไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มออกมา " แต่ตอนนี้ร้านดูเงียบ ๆ แฟนไม่อยู่เหรอ " " คุณแสนจะสั่งอะไรไหมคะ ถ้าไม่สั่งหนึ่งขออนุญาตเชิญกลับ เพราะหนึ่งต้องปิดร้าน " " นี่เป็นแม่ค้ายังไงจะไล่ลูกค้าออกจากร้าน ใจร้ายจังนะ " เธอยืนจ้องเขาเขม็ง คิ้วได้รูปขมวดนิด ๆ อย่างหงุดหงิด แสนสราญนึกสนุกที่ได้เห็นท่าทีแข็งกร้าวต่อต้าน และคนสันดานเสียอย่างเขาก็ชอบที่จะเอาชนะเสียด้วยสิ " อยากได้เครื่องดื่ม " " รับอะไรดีคะ " " นมสด " " นมสดไม่มีค่ะ เมนูตามนี้เลย " เธอผายมือไปยังป้ายเมนูไม้แบบมินิมอลน่ารักที่มีรายชื่อเครื่องดื่มอยู่บนนั้น แต่เขาไม่ได้มองตามไปที่นั่น สายตากรุ้มกริ่มจ้องอยู่ที่อกอวบ แม้มีเสื้อยืดสีขาวสกรีนชื่อร้านห่อหุ้มอีกทั้งผ้ากันเปื้อนทับอีกชั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นภายในทรวงเพียงถูกเขาจ้อง " มีสิ เต็มปากเต็มคำดีเสียด้วย " หมายเหตุ : คุณแสน พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง ขออีกครั้ง , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

ข้ามภพมามีสามีพิการ

ข้ามภพมามีสามีพิการ

หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง
5.0

จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ค่ำคืนนั้น
1

บทที่ 1 คืนเฮงซวย

06/09/2022

2

บทที่ 2 เทพบุตรกลางสายฝน

06/09/2022

3

บทที่ 3 เขากำลังสอดใส่ในตัวเธอ

06/09/2022

4

บทที่ 4 ขวัญวันเกิดที่ดีที่สุด

06/09/2022

5

บทที่ 5 ตำแหน่งที่ไม่ได้ตั้งใจ

06/09/2022

6

บทที่ 6 ท่านประธาน

06/09/2022

7

บทที่ 7 ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ

06/09/2022

8

บทที่ 8 โดนท่านประธานเอาบนโต๊ะ

06/09/2022

9

บทที่ 9 น้ำลายตอนดูดนม

06/09/2022

10

บทที่ 10 เหมือนโดนฟันแล้วทิ้ง

06/09/2022

11

บทที่ 11 ผมอยากได้คุณไม่จบไม่สิ้น

06/09/2022

12

บทที่ 12 69

06/09/2022

13

บทที่ 13 ปลุกมาเอา

06/09/2022

14

บทที่ 14 ผมยอมให้แพรกิน

06/09/2022

15

บทที่ 15 ธรรมดาแต่แสนพิเศษ

06/09/2022

16

บทที่ 16 บางสิ่งที่คืบคลานมาที่หน้าขา

06/09/2022

17

บทที่ 17 สอดในห้องประชุม

06/09/2022

18

บทที่ 18 ผมชอบตัวคุณที่เป็นคุณ

06/09/2022

19

บทที่ 19 มีดโกนเคลือบน้ำผึ้ง

06/09/2022

20

บทที่ 20 คุณเป็นคนของผม

06/09/2022

21

บทที่ 21 ไม่อยากรู้เหรอว่าผมเก่งอะไร

06/09/2022

22

บทที่ 22 ผมอยากแตกในตัวแพร

06/09/2022

23

บทที่ 23 หรือจะลองมีเมียดูสักที

06/09/2022

24

บทที่ 24 วัยกำลังเจริญพันธุ์

06/09/2022

25

บทที่ 25 ยัดมันเข้าไปในรูสิ

06/09/2022

26

บทที่ 26 ยิ่งเขาคลึง เธอก็ยิ่งเสียว

06/09/2022

27

บทที่ 27 ตูดใหญ่แบบนี้ลูกดกแน่ๆ

06/09/2022

28

บทที่ 28 ไม่มีวันปล่อยมือ

06/09/2022

29

บทที่ 29 แฟนเก่า

06/09/2022

30

บทที่ 30 ขออมได้ไหมคะ

06/09/2022

31

บทที่ 31 ทั้งรักทั้งใคร่ จนอดใจไม่ไหว

06/09/2022