คลื่น ใต้ น้ํา นิยาย

1

มืดแปดด้าน

ภายในคอนโดมิเนียมระดับกลางในลาสเวกัส ร่างบางบอบของอนามิกา อักษรจัญจ์หรือน้องนาง นั่งเอามือปาดน้ำตาที่รื้นขึ้นไม่ให้ไหล เธอเพิ่งวางสายจากป้าซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ได้พักใหญ่แล้ว คำสารภาพแบบหมดเปลือกของนางยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาทว่า โฉนดที่ดินทั้งหมดซึ่งก็หมายถึงทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัว ถูกเอาไปจำนองไว้กับเสี่ยปล่อยเงินกู้นอกระบบคนหนึ่ง รวมยอดทั้งหมดแล้วเป็นจำนวนเงินสูงถึงสองล้านบาท เงินทุกบาททุกสตางค์ถ้าเอาไปทำอะไรสักอย่างที่มันจำเป็นหรือมีประโยชน์สักนิดเธอจะไม่เสียใจเลย แต่นี่ป้าของเธอเอามันมาผลาญหมดไปกับพนันบอลที่เธอไม่เคยรู้เลยว่า คนเป็นป้าเล่นมานานเท่าไรแล้ว

ป้าของเธอเล่นพนันไม่เคยได้จึงไม่ได้จ่ายต้นจ่ายดอกมาสองเดือนแล้ว ในที่สุดก็อับจนหมดหนทางจึงจำต้องโทร.มาสารภาพพร้อมกับขอความช่วยเหลือ ตอนนี้ภาระอันหนักอึ้งจึงตกมาที่เธออย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วเมื่อตอนนี้เจ้าหนี้ก็เร่งรัดให้ใช้หนี้ เธอจะทำอย่างไรต่อไปดี ถามว่ามีเงินไหมก็มี แต่ก็มีแค่หลักแสน ไม่เพียงพอที่จะใช้หนี้อย่างแน่นอน

อนามิกามาที่ลาสเวกัสก็เพื่อเที่ยวพักผ่อนสมองหลังจากโดนจ้างออกจากงานที่ทำมาหลายปีดีดักด้วยจำนวนเงินก็เยอะพอตัว ตอนแรกคิดว่าจะหางานทำทันที แต่คิดไปคิดมาตั้งแต่เรียนจบเธอก็ทำงานตลอดไม่เคยได้หยุดเที่ยวพักผ่อนที่ไหนยาวๆ เลยสักครั้ง บวกกับอรณีเพื่อนสนิทที่ย้ายถิ่นฐานมาอยู่ลาสเวกัสถาวรกับสามีชาวต่างชาติได้ชวนมาเที่ยว แถมยังใจดีออกค่าตั๋วเครื่องบินให้ครึ่งหนึ่ง เธอจึงไม่คิดจะปฏิเสธ จัดการเดินเรื่องไปเที่ยวตามคำเรียกร้องของเพื่อนรักทันที

หลังจากมาเที่ยวชมเมืองที่ไม่รู้หลับอย่างลาสเวกัสได้ไม่ถึงอาทิตย์ อรณีที่ทำงานเป็นพนักงานร้านอาหารไทยเพื่อฆ่าเวลาจนกว่าจะมีโซ่ทองมาคล้องใจได้ใช้เวลาในช่วงกลางวันและวันหยุดพาเธอเที่ยว ก็มาลองชวนเธอไปทำงานที่ร้านด้วย เพราะคนกำลังขาด เมื่อเธอลองคำนวณรายได้ออกมาเป็นเงินไทยแล้วเยอะกว่าเงินเดือนจากที่ทำงานเก่าบวกกับอยากจะมีประสบการณ์ เธอจึงไปสมัครตามคำชักชวนของเพื่อนรัก และก็ได้ทำงานตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จวบจนวันนี้ก็เกือบหนึ่งเดือนเข้าไปแล้ว

อีกสองเดือนวีซ่าท่องเที่ยวของเธอก็จะหมดลง แต่ก็ดันมีเรื่องหนี้จำนวนมหาศาลเกิดขึ้น เงินในบัญชีโอนให้คนเป็นป้าก็คงไม่พอ และทางเดียวที่จะมีเงินใช้หนี้จนหมดก็คือเธอต้องทำงานที่นี่ต่อไป แต่มันก็มีปัญหาที่เธอถือวีซ่าท่องเที่ยวซึ่งใกล้จะครบกำหนดกลับในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว

“โอ๊ย! กลุ้ม! หัวจะระเบิดอยู่แล้ว”