ลิขิตรักสื่อเสน่หา

“ดูสิ มือของหลินเทียนสั่นอีกแล้ว！ ”

“ฮ่าฮ่า ศัลยแพทย์ที่แม้แต่ถือมีดผ่าตัดก็ยังมือสั่น ช่างตลกจริง ๆ ！ ”

“อย่าพูดไป เมื่อก่อนเขาเป็นอัจฉริยะนะ！ ”

ที่ห้องปฏิบัติการศัลยศาสตร์ของวิทยาลัยพยาบาลเฮอร์เดล

หน้าโต๊ะผ่าตัดยี่สิบตัว นักศึกษาที่อยู่ในชุดกาวน์หลายคนกำลังผ่าศพ เพื่อฝึกทักษะด้านศัลยศาสตร์

มีเพียงหลินเทียน ที่แม้เขาจะพยายามอย่างสุดชีวิต ก็ไม่สามารถจับมีดผ่าตัดเล่มเล็ก ๆ ได้

เป๊ง！

วินาทีที่มีดผ่าตัดตกลงพื้น ทุกคนต่างมองไปที่เขาอย่างดูถูก—คนอย่างนาย คู่ควรกับการมาผ่าตัดด้วยเหรอ？

หลินเทียนมองมีดผ่าตัดที่พื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย

แม้ว่าเขาจะมีไอคิวถึงสองร้อย มองผู้ป่วยแวบเดียว สมองของเขาก็สามารถจับรูปร่างของผู้ป่วย และประมวลผลโครงสร้างของกระดูก หลอดเลือด และกล้ามเนื้อของผู้ป่วยขึ้นมาได้อย่างอัตโนมัติ ราวกับว่าเขาเห็นมันด้วยตาเปล่า แต่แล้วยังไงล่ะ？

มือขวาของเขา มันใช้งานไม่ได้แล้ว！

เสียงหัวเราะของคนที่ยืนอยู่รอบ ๆ ดังเหมือนมีดแหลมคมหลายเล่มปักทิ่มเข้าที่หัวใจของหลินเทียน

เมื่อสามเดือนก่อน หลินเทียนยังเป็นอัจฉริยะของวิทยาลัยพยาบาลเฮอร์เดลที่อนาคตไกลที่สุด ทุกคนต่างพูดว่าเขาน่าจะกลายเป็นหมอในตำนานคนต่อไป

แต่อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

ครั้งหนึ่งขณะที่เขาไปเดินห้างเป็นเพื่อนหยางเสวย แฟนสาวของเขา ได้บังเอิญเจอกับโจร เพื่อปกป้องหยางเสวย มือขวาของหลินเทียนเกือบจะถูกโจรฟันจนขาด

หลังจากเกิดเรื่อง เขาได้ทำการรักษา มือขวาของเขาสามารถรักษาไว้ได้ แต่เส้นประสาทที่เสียหายนั้นไม่สามารถทำให้กลับมาใช้งานได้ดังเดิม... พูดให้ชัด ๆ คือไม่สามารถรักษาให้กลับมาเป็นปกติได้

แต่เป็นเพราะหลินเทียนไม่สามารถทำการผ่าตัดให้กับตัวเองได้

ส่วนหมอคนอื่น ๆ ...

หมอชื่อดังที่สามารถทำการผ่าตัดแบบนี้ให้เขาได้ เขาก็จ้างไม่ไหว！

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา มือขวาของหลินเทียน ก็มีปัญหาขึ้น เมื่อเขาตื่นเต้นมันก็จะสั่น

“ถึงทุกคนจะดูถูกผม ก็ไม่เป็นไร”

“ผมมีคุณคนเดียว ก็พอแล้ว！ ”

เมื่อนึกถึงสาวสวย ที่มีจิตใจงดงามอย่างหยางเสวย มุมปากของหลินเทียนก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น