หลงรักพ่อของฝาแฝดอัจฉริยะของฉัน

ในร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม เป็นเวลาที่ใครหลายคนกำลังจะดินเนอร์ บ้างก็เพิ่งจะเลิกงาน ส่วนหนึ่งก็พากันมาดื่มกินในร้านแห่งนี้ ก่อนกลับ มันหรูหรา เงียบสงบ ไม่พลุกพล่าน แม้จะอยู่ใจกลางเมืองแต่อาณาบริเวณของร้านจัดตกแต่งแบบส่วนหย่อม ประดับประดาด้วยไฟสีเหลืองส้ม เปิดเพลงบรรเลง คลอเคล้าเบาๆ ทำให้ช่วงเวลาหลังเลิกงานผ่อนคลายได้อย่างมาก ร้านนี้เป็นร้าน ที่เหล่าคนดังไฮโซ เซเลบริตี้ หรือแม้กระทั่งดาราก็นิยมมานั่งผ่อนคลาย เพราะ เจ้าของร้านก็เป็นเซเลบริตี้คนดัง

และวันนี้เป็นอีกวันที่หนุ่มหล่อไฮโซในฝันของสาวๆอย่างซีโน่ อติภัทร เวเดอร์ วรสกุลเกริกเกียรติ หนุ่มลูกครึ่งไทย - อเมริกัน วัยสามสิบเจ็ดปี รูปร่างสูงใหญ่ หล่อเหลา ไว้เคราสุดเซ็กซี่ ชายหนุ่มเป็นถึงประธานบริษัทและเจ้าของบริษัทหลักทรัพย์แห่งหนึ่งในเมืองไทยและร่ำรวยติดหนึ่งในห้าของเมืองไทยด้วย แถมยัง ให้เกียรติมานั่งเรียกลูกค้าให้กับเจ้าของร้านอีกต่างหาก

“สวัสดีครับซี เป็นเกียรติมากครับที่คุณซีให้เกียรติมานั่งดื่มเหล้าในร้านเล็กๆ ของเรา” น้ำเสียงทุ้มนุ่มและสุภาพแต่แฝงไว้ด้วยความกวนเล็กๆ เอ่ยขึ้นพร้อมกับโค้งศีรษะ

“จะเป็นเกียรติมากถ้าเจ้าของร้านมานั่งกับผม” อติภัทรหรือชายหนุ่มผู้ ถูกเรียกว่าคุณซีนั้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบสำเสียงภาษาไทยไม่ค่อยชัดเท่าที่ควร พลางยกเหล้าขึ้นดื่ม ขณะที่ดวงตาคมกริบสีเหล็กไม่ได้มองไปที่คนพูดแม้แต่น้อย

“เกรงว่าท่านจะได้เสียค่าดริ้งค์หนักหน่อยนะครับ” คนมาต้อนรับเอ่ยยิ้มๆ

“ให้ไม่อั้นเลย” อติภัทรตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่นุ่มขึ้น พลางปรายตามอง คน ที่ยืนด้วยแววตาเจ้าเล่ห์

“งั้นไม่เกรงใจนะครับท่าน” พูดจบคนมาต้อนรับก็ถือโอกาสนั่งลงตรงหน้า อติภัทรทันที พร้อมกับวาดวงแขนไว้บนพนักพิงอย่างผ่อนคลายราวกับคนละคนที่ยืนพูดเลยทีเดียว

“เมื่อกี้ยังทำท่าเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่เลย ไหงตอนนี้ดูท่าทางจองหองสิ้นดี” อติภัทร เอ่ยถามด้วยความหมั่นไส้

“ก็เมื่อกี้ฉันมาต้อนรับแกไง ก็เลยต้องทางการหน่อย” สรรพนามเรียกอติภัทรเมื่อครู่เปลี่ยนไปทันที และกลับสู่สถานะเพื่อนสนิท

“หึ เป็นคุณซีอยู่แปบนึง เปลี่ยนเป็นแกซะงั้น” อติภัทรตอบกลับพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ

“มันไม่ชินปากนี่หว่า แต่นั่นฉันเรียกประชด ว่าแต่คืนนี้ได้ทั้งคืนไหม” ดูเหมือนว่าตรีเทพอยากจะชวนเพื่อนดื่มเสียแล้ว

“ไม่! แวะมาดื่มด้วย เดี๋ยวก็กลับแล้ว” น้ำเสียงของอติภัทรเปลี่ยนไปทันที ราวกับกำลังเครียด

“อะไรวะ ช่วงนี้เป็นอะไรกลับบ้านเร็วตลอดเลย”

“ช่วงนี้ตัวแสบไม่มีพี่เลี้ยง เลยต้องกลับไปดูแลเอง”

“โตขนาดนั้นแล้วต้องดูแลด้วยเหรอวะ เข้านอนเองได้มั้งป้านวลก็ดูแลไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ให้ป้านวลยุ่ง แกไม่มีลูกจะรู้อะไร วัยหัวเลี้ยวหัวต่อห่างไม่ได้ ฉันไม่อยากให้อยู่คนเดียวคราวละนานๆ ดื่มเสร็จแล้วฉันจะกลับเลย”

“ท่าทางเครียดนะคุณซีโน่” เรียกประชดอีกแล้วสินะ ตรีเทพ

“อืม ช่วงนี้ตัวแสบขี้วีนบ่อยเอาแต่ใจ ฉันเลยพาลปวดหัว เครียดน่ะ”

“พี่เลี้ยงลาออกอีกแล้วเหรอ ปีนี้หมดพี่เลี้ยงไปกี่คนแล้ววะคุณซีโน่”