เชลยพรหมจรรย์

บทนำ

“คลินิกปิดแล้วค่ะ”

เสียงเจ้าหน้าที่ประจำเคาน์เตอร์ดังขึ้น มือก็จัดเก็บเอกสารเข้าที่ไปด้วย สายตาพลางมองหญิงสาวตัวเล็ก ที่กำลังเดินเข้าตรงเข้ามาที่เคาน์เตอร์ หากพิจารณาจากบุคลิกและเสื้อผ้าหน้าผมแล้วทุกอย่างที่เห็น ไม่ว่าจะชุดจั๊มสูทแขนกุดสีดำสนิท กระเป๋าสะพายแบรนด์ดัง แว่นตาสีชาก็น่าจะแบรนด์แท้ทั้งหมด

“ดิฉันนัดคุณหมอไว้ค่ะ”

เจ้าของร่างเล็กเอ่ยขึ้น มือเรียวขยับแว่นตาเล็กน้อย ริมฝีปากสวยยิ้มบาง ๆ ให้เจ้าหน้าที่อย่างเป็นมิตร หากดูจากสีปากที่แดงสด กับการแต่งหน้าที่ดูจะจัดไปสักหน่อย ซึ่งถ้ามองผิวเผินหลายคนคงคิดว่าเจ้าตัวน่าจะเป็นผู้หญิงร้าย ๆ เอาแต่ใจตัวเอง ขี้วีนขี้เหวี่ยงแน่นอน หากแต่เพียงแค่ระบายยิ้มออกมา แม้เพียงเล็กน้อย ก็พลอยให้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ยิ้มตามด้วย

“อ้าวหนูฟ้า ไหนบอกว่ามาถึงแล้วจะโทรมาหาอาไงคะ”

เสียงอีกคนดังขึ้น พร้อม ๆ กับเดินออกมาจากห้อง ที่ติดป้ายหน้าห้องไว้ว่า ‘แพทย์หญิงวันดี’ นั่นคือบุคคลที่เจ้าของร่างเล็กอ้างว่านัดไว้เมื่อครู่

“ฟ้าเห็นว่าไม่มีคนแล้ว เลยไม่โทรหาค่ะ”

“อือ... ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันในห้อง ออนี่คุณฟ้า หลานสาวหมอเอง”

คุณหมอสาวคนสวยบอกให้เจ้าหน้าที่คนเมื่อครู่ได้รู้จัก และเมื่อรู้ว่าสาวสวยตรงหน้าเป็นใครเจ้าหน้าที่จึงรีบยกมือขึ้นเตรียมจะไหว้ทำความเคารพ ทว่าอีกฝ่ายปรามเอาไว้ทันเสียก่อน

“ไม่ต้องไหว้ฟ้าหรอกค่ะ เราน่าจะรุ่นใกล้ ๆ กัน”

ผู้มาเยือนบอกอย่างเป็นกันเอง

“เก็บของเสร็จแล้วก็กลับได้เลยนะ เดี๋ยววันนี้หมอปิดคลินิกเอง”

แพทย์หญิงบอกเจ้าหน้าที่คนเดิมก่อนคว้าเอวบางของคนที่เพิ่งบอกว่าเป็นหลานเดินเข้าห้องตรวจไป

“ประมาณหกสัปดาห์แล้วละ”

แพทย์หญิงบอกมือก็เลื่อนเครื่องตรวจไปทั่วบริเวณหน้าท้องที่ยังคงแบนราบของคนตัวเล็กไปมาครู่หนึ่ง แล้วจึงจัดการเก็บอุปกรณ์ในการตรวจ

“นี่ฟ้าท้องจริง ๆ เหรอคะอาหมอ”

ว่าที่คุณแม่ถามขึ้นเมื่อกลับมานั่งที่โต๊ะบุหนังตัวเดิมที่เคยนั่งเมื่อสักสิบห้านาทีที่แล้ว

“เมื่อกี้ก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ”

“เห็นค่ะ แต่ฟ้าไม่คิดว่าจะติดนี่คะ”

แม้จะเป็นเรื่องที่น่าตกใจสำหรับผู้หญิงทั่วไปที่ยังไม่มีสามีเช่นเธอ ทว่าทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของคนพูดไม่ได้เป็นกังวลอย่างที่ควรจะเป็นเอาเสียเลย

“แล้วเรื่องราวมันมายังไง เล่าให้อาฟังได้ไหม”

แพทย์หญิงวันดี รู้ดีว่าเรื่องนี้ต้องเป็นความลับ ทว่าจะให้เก็บเป็นความลับไปตลอดมันคงเป็นไปได้ยาก เพราะอีกประมาณเจ็ด-แปดเดือนเจ้าก้อนในท้องก็จะโตขึ้น และออกมาเปิดเผยความลับอยู่ดี

ร่างเล็กทิ้งแผ่นหลังกับพนักพิงเก้าอี้ แล้วผ่อนลมหายใจออกมา ตาเหลือบมองกระเป๋าแบรนด์ดังคอลเลกชันใหม่ล่าสุด ราคาหลายแสนและที่สำคัญคือไม่มีขายในประเทศไทยแน่นอน และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

สามเดือนก่อน ณ ผับหรูเมืองภูเก็ต

“เฮ้ย!... พวกแกนั่นมันคุณศิวัฒน์น์นี่ มาเที่ยวไกลถึงภูเก็ตเลยเหรอวะ”

เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางวงสาว ๆ ที่กำลังนั่งดื่มคลอเสียงเพลงในผับหรูใต้โรงแรมดัง ที่เวลานี้ผู้คนเริ่มหนาตาขึ้น ด้วยเพราะเป็นช่วงวันหยุดยาว

“ศิวัฒน์น์ไหนวะ แล้วแกไปรู้จักเขาได้ยังไง”

ฟ้า หรือ ‘นพจิรา’ ถามขึ้นพร้อมกับเทวิสกี้ลงคอรวดเดียวจนหมด สายตาพลางมองไปยังชายหนุ่มที่เพื่อนรักมองอยู่ตอนนี้