ภรรยากระดูกเหล็ก

เธออยากจะปฏิเสธ แต่เด็กตัวเล็กคนนั้นรีบวิ่งไปทางห้องน้ำซะก่อน

พอมองไปที่ขนมในมือ เธอก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ แต่แล้วสีหน้าของเธอก็ดูเศร้าหมองลงอีกครั้ง เมื่อเธอนึกถึงลูกทั้งสองคนของเธอที่จากไป

หากพวกเขายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็คงจะโตประมาณนี้แล้วแหละ พอฉวี่ชิงเกอคิดขึ้นมาแบบนี้ ดวงตาของเธอก็มีน้ำตาคลอเล็กน้อย แล้วเธอก็หยิบกระเป๋าเดินทางและเดินจากไป

คนขับรถรออยู่ที่ประตูนานแล้ว เขาเข้าไปช่วยฉวี่ชิงเกอหยิบกระเป๋าเดินทางด้วยความเคารพ จากนั้นก็เปิดประตูรถให้เธอ

ในขณะเดียวกัน เวลานี้มีรถมายบัคสีดำจอดอยู่ไม่ไกล ฟู่เวินโหรวพูดด้วยความประหลาดใจว่า “พ่อรีบดูเร็ว นั่นคือพี่สาวคนสวยคนนั้นไงคะ”

ผู้ชายสวมชุดสูทสีดำที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา ก็คือฟู่หนานจิ่นนั่นเอง

เขาชะงักไปเล็กน้อย แล้วก็มองตามสายตาของฟู่เวินโหรว รถคนนั้นแล่นออกไปแล้ว

........

ฉวี่ชิงเกอจ้องมองโทรศัพท์ แล้วก็เห็นข่าวหนึ่งเด้งขึ้นมา “วันนี้บริษัทฟู่ซื่อ กรุปออกมาประกาศแล้วว่า จะมีการจัดงานแต่งงานกับลูกสาวคนโตของตระกูลเจี่ยนในอีกหนึ่งเดือน！ คู่กันแล้วยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอก”

มือของฉวี่ชิงเกอแข็งทื่อในทันที พอนึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว แววตาของเธอก็เริ่มหม่นหมองขึ้นมา มันบังเอิญจริง ๆ ที่เธอนั้นกลับมาพอดี

รถมาจอดอยู่ที่หน้าประตูวิลล่าหลังหนึ่งในเขตชานเมือง คนขับที่กำลังยกกระเป๋าพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “คุณผู้หญิง คุณท่านกับคุณนายรออยู่นานแล้วครับ”

ฉวี่ชิงเกอพยักหน้า แล้วก็เดินเข้าไปในวิลล่า พอได้ยินเสียง คนสองคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก็ลุกขึ้นทันที

คุณแม่ฉวี่ทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม สวมกอดเธอไว้ในอ้อมแขน “ในที่สุดลูกสาวสุดที่รักของฉันก็กลับมาแล้ว！”

คุณพ่อฉวี่ก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า “ชิงเกอ เป็นอย่างไรบ้าง？ เหนื่อยหรือเปล่า ดูสิ เด็กคนนี้ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือนเอง ผอมลงไปเยอะเลยนะ”

ในแววตาของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความรัก ฉวี่ชิงเกอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจของพวกเขา “แม่คะ พ่อคะ หนูคิดถึงแม่กับพ่อมาก ๆ เลยค่ะ”

ฉวี่ชิงเกอเติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เธอยังเด็ก เมื่อห้าปีที่แล้ว เธอเพิ่งมารู้ว่าเธอเป็นลูกสาวที่หายสาบสูญไปตั้งแต่ตอนยังเด็กของตระกูลฉวี่ ส่วนพวกเขาก็คือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ ตอนที่เธอกำลังจะเสียชีวิตในห้องคลอด

ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ฉวี่ชิงเกอมักเดินทางไปต่างประเทศตลอด ได้มาเจอหน้าพ่อแม่น้อยครั้งมาก

พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนานและมีความสุข หลังกินอาหารเย็นเสร็จ ฉวี่ชิงเกอก็ได้รับสายจากอันหว่านเพื่อนสนิทของเธอ ซึ่งในสายเป็นเสียงของผู้หญิงที่พูดด้วยความโศกเศร้า

“ฮืออออออออออ ชิงเกอ คืนนี้ฉันเกรงว่าคงจะไม่ได้ไปพบเธอแล้วล่ะ......”

ฉวี่ชิงเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย “หว่านหว่าน เกิดอะไรขึ้นเหรอ？”

“เซี่ยงจื่อเฉียว ผู้ชายคนนั้นเขาโกหกฉันว่าจะไปทำธุระที่ต่างจังหวัด แต่สุดท้ายฉันกลับไปเจอเขากำลังโอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่โรงแรม ผู้ชายสารเลวนั่นเขาหักหลังฉัน ชิงเกอ ฉันควรทำยังไงดี.......”

“เธอใจเย็น ๆ ก่อนนะ ส่งโลเคชั่นมาให้ฉัน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

พอฉวี่ชิงเกอวางสาย เธอก็ไปบอกคุณแม่ฉวี่ก่อน แล้วก็รีบขับรถออกไปจากวิลล่าทันที

รถขับไปจนถึงหน้าประตูโรงแรม แล้วฉวี่ชิงเกอก็โทรหาอันหว่านอีกครั้ง

“เธออยู่ที่ไหน？”

“ห้อง 6079 วันนี้ฉันต้องฉีกยัยเมียน้อยและผู้ชายสารเลวนั่นให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ให้ได้ ชิงเกอ เธอรีบมาเลยนะ ฉันกลัวว่าฉันจะเอาชนะมันไม่ได้”

ฉวี่ชิงเกอเดินเข้าไปในโรงแรม แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่ห้องที่อันหว่านบอกไว้ แต่กลับไม่มีใครอยู่ในห้องเลยสักคน ไม่เห็นแม้แต่เงาของอันหว่าน แต่เธอกลับได้ยินเสียงน้ำแว่ว ๆ ดังมาจากห้องน้ำแทน

ในอ่างอาบน้ำ ชายคนนั้นคุยโทรศัพท์อยู่

“ฉันสั่งบริการพิเศษไว้ให้พี่แล้ว รับประกันได้เลยว่าเป็นสินค้าเกรดพรีเมี่ยมแน่นอน”

“ไปไกล ๆ เลย ฉันไม่ต้องการ”

“พี่จิ่น ฉันทำไปเพราะหวังดีกับพี่นะ พี่ป่วยก็ต้องได้รับการรักษา ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่บอกเจี่ยนหล่านแน่นอน

ในห้อง ฉวี่ชิงเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนที่เธอกำลังจะโทรหาอันหว่าน แต่แล้วจู่ ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ ผมที่เปียกชุ่มยังคงมีหยดน้ำค้างอยู่ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ มีออร่าของความเย็นชาถูกปล่อยออกมาจากตัวของเขา

ทั้งคู่สบตากัน แล้วฉวี่ชิงเกอก็ตกตะลึงตัวแข็งทื่อไปเลย