นิยายชุด ใต้เงาเสน่หา

มกอดของแม่ในวัยเด็ก นึกถึ

ึกถึงเสียงชายหนุ่มคนนั้

เป็นค่

่เอ่ยคำมากนัก แต่กลับปรากฏอย

ัดแยกดอกไม้สำหรับจัดช่อส่งตลาด พร้อมต

ักสามดอกได้ไหมคะ หนูจะเอ

ให้คนรักได้ชื่นใจด้วย” ยายละม่อมพูดพร้อมรอยยิ

ต๊ะหัวเตียง และถ่ายรูปโพสต์ลงบล็อกที่เริ่

ไม้ในยามเช้า อาจเยียวยาใ

ลับบ้าน มีคนบอกว่ากลิ่นพุดทำให้นึกถึงแม่ มี

ี่เธอเผลอคิดถึง… ทั้งที่

นดอกไม้ไปส่งที่โรงเรียนใกล้บ้าน ซึ่งรับซื้อดอก

ปช้า ๆ พร้อมรอยยิ้มใจดีในหมู่บ้าน

กไม้ เข้าไปในบริเวณโรงเรียนด้วยท่าทางเก้

ขอโท

ับ” เสียงนั้

ยาวติดป้ายชื่อ ‘ครูธีร์ ชัยวัฒน์’ สีหน้านิ่ง ๆ ของเขา

ม้ให้โรงเร

น้อย เพราะรู้สึกว่ารอยยิ้มมุมปากข

้าไป” เขาเอื้อมมือมาหยิบตะกร้าเ

ณะครูธีร์อธิบายให้เด็ก ๆ เข้าใจการใช้ดอกไม้ตกแต่งโต๊ะเรียน รอยยิ้มของเด็

ก ๆ ดึงแขน เขาเล่าเรื่องต้

นะคะ” พิมพ์ขวัญเผ

นะคะ” เด็กหญิงคนหนึ่งพูดข

้างรั้วที่แสนขรึมเมื่ออยู่ตามลำพัง ราวกับว่าเขา

องเล็ก ๆ ไว้ที่โต๊ะทำงานของครูธีร์

่ช่วยขนดอ

ยหัวใจที่แปลกประหลาดเหมือนเด็ก

งกลิ่นจาง ๆ อยู่ในอากาศ ทว่าในหัวใจของเธอกลับมีบางสิ่งหอมหวานกว่า เธอไม่รู้ว

่หอมเย็นนั้น เธอเริ

นอน บ้านไม้หลังเล็กดูอบอุ่นเหมือน

ผิดปกติ อาจเพราะเมื่อ

ยนไปวางไว้บนโต๊ะของครูธีร์เมื่อวานก

้ตามกิจวัตรประจำวัน ดอกพุดซ้อนยังบานสะพรั่งเหมือนเ

วนนี้ด้วยสาย

นกำลังเกี่ยวพันเข้ามาใน

เรียนหน่อยนะคะ อยากถ่ายรูปต้

ังลื่นด้วยนะ ช

กบ้านไปยังฝั่งรั้วโรงเรียน ผ่านแปล

ี่รอดผ่านกิ่งไม้ทุกอย่างกลายเป็นภาพที่เธอ

ทุ้มนุ่มที่เธอเริ่มคุ้นห

ี่นี่ตอนเช้า

ยู่ตรงรั้ว ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงผ้าฝ้

้แค่อยากถ่ายรูป

าพยักหน้าเบา

้นด้วยนะครับ” เธอหัวเราะเบา ๆ เขินกับความปร

ล้ฝั่งเธอมากขึ้น แล้วชี้ไ

งถ่ายจะได้ม

ะเคยมานั่งต

บ” เขาพ

คนนั้นเคยนั่งด้วย

น’ ทำให้พิมพ์ขว

หมือนเพิ่งรู้ตัวว่าเล

ม่ได้อยากทำให้

อโทษที่ถามแบบนั้น” เธอยิ้มจาง

เรียนว่า คุณครูเคยยิ้มเก่

ครับ” ทั้งคู่ยืนเงียบกันพักใ

เขาชี้ แล้วหยิบกล้องขึ้นมาถ

ๆ ถือแก้วกาแฟไว้แน่นเหมือ