นิยายชุด ใต้เงาเสน่หา

มคะ” คำถามของพิมพ์ขวัญนุ่

ักหน้าเบา

นไม่เจ็บปวดแล้ว แค่ยังไม่ช

ม่ใช่คนพูดมาก การที่เขาเปิดปากพูดขนาดน

อได้เจอของจริง…ฉันถึงรู้ว่า มันไม่ไปไหนเลย” เธอกล

ั้งแรกที่พิมพ์ขวัญรู้

หมือนกันใ

ีและหัวเราะได้ทุกวัน” เขาพยักหน้า

นั้น แต่กลับรู้สึกว่าทุกอย่าง

เรียนที่เต็มไปด้วยไม้เลื้อย เธอเอื้อม

ที่แนะนำให้

้วฝากให้ผมดูบ้างได

ชั่นว่า เงาของต้นไม้ไม่เคยหนีจากแสง แค่รอเวล

กัน” หัวใจพิมพ์ขวัญเหมือน

งทาง กำลังค่อย ๆ พาเธอกลับมาใ

กรู้จักให้มากขึ้น เพราะบางทีคนที่ใจเธอกำลังเปิดรับ อาจไม่

ียงนกร้องกลับมาดังก้อง

เสร็จ ดินยังเปียกชื้นจากฝนเมื่อคืน แต่กลิ่นหอมของพุ

เข้าที่ ได้ยินเสียงยายละ

ี่โรงเรียนหน่อยได้ไหม พวกเด็ก ๆ ช่วยรดน

ลย” และนั่นคือจุดเริ่มของ

บไว้ใต้โต๊ะไม้ และลงมือทำขนมอบง่าย ๆ อย่างคุกกี้เนย

มอบอวลของน้ำตาล วนิลา

วยงาม พร้อมแยกใส่กล่

ม่ได้บอกยายว่

ามกลางเสียงหัวเราะ พิมพ์ขวัญยืนขนมให้ครู

ยน กำลังสอนเด็กนักเรียนชั้น

ท พร้อมยื่นกล่องขนมใบเล็กที่ห่อด้วยผ้าเช็ดห

มหรือ

ี่คะ ขนมเผื่อคุณครูคนหน

็นรอยยิ้มอ่อนโยนที่สุด

รูคนนี้จะเก็บ

นจะมาอีกรอบ พิมพ์ขวัญเก็บของอยู่ใต้ถุน

คุ้นหูทำให้เธอหันไปมอง ครูธี

กยายครับ เห็นท่านเคยบ่นว่าอยากได้ครับ”

รูน่ารักมากเลย ย

ไม่ว่าอะไร ผมขอหลบฝนที่นี่สักครู่ได้ไหมคร

นั่งตรงชานไม้หน้าบ้านที

ามิก แล้ววางลงตรงหน้าเขา ครูธ

กลิ่นดอกไม้

านของคุ

ิ่นขนม” พิมพ์ขวัญนิ่งไป เธอจับข

เปลี่ยนไปค่ะ” คืนนั้นฝนตกยาวจนถึงดึก แต่ก่อนที่เขาจะก

ครับ”

่ะ ผ้ากันเปื้อนที่ฉันปักดอกพ

่เป็นหร

็นไรหร

ร แต่ดวงตาของเขาดูอบอุ่นขึ้น

เล็ก ๆ เดินเข้ามาในครัวที่

หนูที่เอาขนมไปให้ เขาบอกว่าขนมหมดเร็วมาก แต่เ

ี่เธอปักลายไว้ และครา

่จาง ๆ หัวใจเธออุ

ลองอบขนมแ

อีกครั้งมากกว่า” เพียงมือเล็ก ๆ มือเดียวขอ

เขาคนที่เคยไม่เปิดประตูให้ใคร กำลังเปิดรอยยิ้มให้เธอทีล

ผนไปตลาดเช้า พอ ๆ กับที่พิมพ์ขวัญต้องเลื่

มกลิ่นไม้ และกลิ่นกาแฟจากเครื่องชงเล็ก ๆ ที่เธอหยิบออกมาใช้ใน

มลานหลังบ้าน อย่าลืมดูพวกกระถางเล็ก ๆ ใ

นฝนและไฟฉาย เดินลงมาสำรวจพื้นที่หลังบ้าน ท่ามกลางล