นิยายชุด ใต้เงาเสน่หา

้นวางบนขอบสูง เธอก็ได้ย

แม้จะเบา แต่ก็ทำให้หัวใจเ

อยู่ท่ามกลางฝนพรำ หน้าต

ยไหมครับ บ

ัญรีบเดินเข้าไปหยิบไฟฉาย และกระติก

ะ เผื่อคืนน

จดีเส

ีร์มองท้องฟ้าที่มืด

ขออยู่ตรงนี้สั

ดพื้นไว้ ทั้งสองคนอยู่ภายใต้แสงไฟวอม ๆ ของโคมไฟกลางชานบ้าน มี

ๆ แม่ชอบทิ้งฉันไว้กับฝน

็นความเงียบท

นี้มันเงียบที่

ธอในความมืด เสี้ยวหน้าเ

งรู้ว่า เงียบไม่ใช

ได้ยินเสียงใจตัวเองชัดขึ้นนะค

ญนิ่งงัน มือที่กุมถ้วยกาแฟร้อนสั่นนิด ๆ เส

่าตอนนี้กำล

ครับ” เขาห

นแต่ผมรู้ว่าตอนอยู่กับคุณ ผม

้าห่มผืนบางแล้ววางพาดบนม้านั่ง ใ

ผืนหนึ่ง ไม่มีใครพูดอะไรอีก แต่การได้ฟังเส

วามรักที่หวือหวา แต่มันคือการเริ

กที่เรียก

ลืมตาขึ้น เห็นพิมพ์ขวัญนั่งหลับพิงข้างเสา

ลุมไหล่ให้เธอ แล้วหยิบกล้อ

ึ่ง ผู้ซึ่งไม่ได้เข้ามาทำให้บ้านเขาคึกคัก

ี่บ้านสวนเย็นฉ่ำราวกับ

สวนบ้านยายละม่อม ทำให้พิมพ์ขวัญรู้สึกเหมือนโล

มื่อคืนนี้ แววตานิ่งขรึมที่มอ

ถึง" หรือ "ชอบ" แต่สาย

กดาวกระจายหน่อยลูก ยายว่าจะเอ

ลงต้นกล้าหลังบ้าน และไม่ลืมที่จะมองเล

เช้าที่ผ่านมา เหมือนเป็นธรรมเนียมประจำวันของห

ิ์ครับ” เข

ณครูดูสดใสดีจังเลยค

ไหมครับ” เธอพยักหน้า ใ

มีคนเฝ้าฟังเสีย

างต้นไม้ข้างบ้านแล้วคิดขึ้นได้ว่าเธ

ภาพล่าสุด และสะดุดกับภ

อยู่บนชานไม้ มือยังกำถ้วยกาแฟ

ก่อนจะโพสต์ภาพนั้นลง

บ ก็เป็นบทสนทนา

อมเมนต์จากผู้ใช้ชื่อ

บลึกซึ้

ู้แล้วว่าเขาไม่ได้พูดเยอะ เพราะเข

ั้วมายืนที่หน้าบ้าน ถือหนังส

ีของ

้เธอ เป็นสมุดวาดภาพแบบโบราณ

้จดชื่อพันธุ์ไม้ เธอ

พราะ” เขาเงียบไ

ิมพ์ขวัญกลั้นน้ำตาไว้ เธอเปิดสมุดทีละหน้า แล้วเห็นภาพวาดสีดิน

ร์ มีคนอยู่ข้าง

รู้สึกเหมือนได้รับของข

งบนชานบ้าน มีแก้วชาอุ่น ๆ วางข้างมือ

งนั่งฝั่งตรงข้ามรั้ว ห่างกันแค่ไม่กี่เมตร และห

มาเขียนลงในหน้าส

ันทำให้คุณหายจ

่พูดเก่ง ปลอบใจเก่ง หรือวางแผนชีวิตเก่ง แค่ต้องการใครบางคน…ที่

วันหนึ่ง หลังกลับจากสวน พิมพ์ขวัญยกกร

ฝนผ่าน สีขาวนวลกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้

ช่ความเดีย

ียบง่ายที่อยู่ฝั่งตรงข้าม บ้านหลังนั้นเคยปิดประตู

วาด และบางครั้งเสียงหัวเราะเบ

“ครูธีร์” กำล

ี่มีค่ากว่าการส

ปช่วยจัดห้องเก็บของ ที่จริงเขาไม่ใช่คน