นิยายชุด ใต้เงาเสน่หา

ห้คุณช่วยแยกของในห้องเก

ล้วค่ะ” พิมพ์ขวัญตามเขา

มีกล่องไม้วางเรียงกันเรียบง่าย กล่องหนึ่งถูกว

กษรเขียนด้วยหมึกซึ

่อง

งของเขาเบาลง เขาไม่ได

น้าเธออย่างเงียบ ๆ ข้างในมีกระดาษจด

ใส่ดินจากภูเขาแถวเชียงใหม่ และมีโปสการ์ดแฮนด์เม

ให้เก็บรอยยิ้มของเราไว้ จนกว่าจะมี

่ได้ต้องการให้เธอช่วยจัดของ แต่

ะ” คำถามที่หลุดออกมาเ

ก่อนจะตอบด้ว

้คุณ” พิมพ์ขวัญกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่เพราะเธอเพิ่งรู้ว่า ผู้ชา

ทสุดท้ายของหนังสือเล่มหนึ่ง แล้ววาง

ลือกจะเดินต่อไป ฉันอยากเดินข้าง ๆ คุณให้คุณรู้ว่าคุณไม่ได้อยู่ค

ไม่ใช่เพราะกล่องไม้กล่องนั้น แต่เพราะเขาเปิดหัวใจ

บันทึกในสมุดเล

พียงใครบางคน ที่พร้อมเดินไปข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ โดยไม่เร่งเร้าให

งหน้าต่าง แสงแดดอ่อน ๆ ทอดตัวลงบนผิวไม้เก่าในห้องนั่งเล่น

ตามนิสัยเก่า ก่อนที่สายตาจะ

พิมพ์ขวัญ

กสำนักพิมพ์

อกของคุณในชื่อ

็นหนังสือรวมเล่ม กรุณาติดต่อกลับเพื่อน

อถ้วยชาเบา ๆ นั้นกลับสั่น

ป็นคอนเทนต์ในเมือง การได้มีหนังสือเล่มแรกของตัวเอ

เลมากกว่าตื่นเต้น ทำไมฉันถึงไม

ินข้ามรั้วไปยังโรงเ

ังทำการบ้านเงียบ ๆ แล้วเหลือบไปเห

่ได้เห็นเธอแต่นั่นไม่สำคัญ เพราะในเสี้ยวนาทีนั้น พิมพ์ขวัญรู้ต

ยู่ตรงรั้วบ้าน รอจังหว

าพอดี เธอจึงยกกระด

อีเมลจากสำ

ยครับ” เข

ปดาห์นี้…และถ้าตกลงกันได้ ฉั

นึ่งกำสมุดเลคเชอร์

ีใจไห

ต่เป็นรอยยิ้มแบบที่เธอไม่เคยเห็น

ถ้าที่นั่นยังมีที่ให้คุณย

ที่นี

จะคิดถึงค

์ขวัญเขียนใน

รเวลาสักคืนหนึ่งที่ได้นั่งเงียบ ๆ แล้วถามตัวเองว่าถ้าไม

พ์ขวัญใส่หมวกสาน เดินไปห

ูจะไม่กลับกรุ

ใช่ทุกเส้นทางจะพาเรากลับไปยิ้มได้ ถ้าอยู่ที่นี่

วัญพิมพ์อีเมลตอบกลับไป

ังสนใจพิมพ์ต้นฉบับของฉันจากที่นี่ ฉันย

ริมรั้ว แต่เปิดประตูรั้วเข้าไป แล้วเคาะประตูบ้านเบา ๆ เมื่อเขาเ

ลูกหน้าบ

ยดูแลมันไหม” เธอย

ู่จนมันบานเ

ต่เป็นที่ที่มีคนหนึ่งคนรออยู่ข้างเธออย่างเงียบ ๆ เสมอมา ลมอ่อน ๆ พัดผ่านแนวต้นพุดซ้อนที่

บแต่ไม่ว่างเปล่า กลับเต็มไปด้วย “ชีวิต” ที่ไม่ได้เร่งรีบ เธอนั่งเขี

มองต้นไม้ไป ร

รู้สึกว่า “อยู่ตรงนี้” มีค่ามา

พ์ขวัญเดินไปที่โรงเรี