นิยายชุด ใต้เงาเสน่หา

อกว่ากำลังจะเข้าสู่ฤดูฝนอย่างเป็นทางการ แต่กับพิมพ์ขวัญ ฤดูที่เปียกปอนนั้นมาเยื

เคี้ยวที่ทอดผ่านทุ่งนาและแนวเขาไกลสุดลูกหูลูกตาผ่านกระจกหน้าต่างรถ ดวงต

ง แล้วทำให้เธอตกเป็นแพะรับบาปในเรื่องยักยอกเอกสารบริษัท พิมพ์ขวัญไม่มีโอกา

้เตรียมตัวด้วยค่ะ” เสียงกระเป๋

กกระเป๋าใบเก่าไปตามทางเดินที่แฉะน้ำ เป้าหมายของเธออยู่ไม่ไกล บ้านไม้หลังเล็ก

ขวัญชะงักแล้วรีบเดินเข้าไปหาในทันที เธอกอดร่างผอมบางของหญิงชราที่เธอไม่ไ

่สุดเลยจ้ะ คราวนี้ขวัญ

งขวัญ เราก็พอมีที่ทางทำมาหากิน” คำพูดสั้น ๆ แค่นั้น ทำ

องไปพอสมควร รอบข้างเป็นบ้านชาวสวนและโรงเรี

ช่วยยายรดน้ำต้นไม้ในแปลงดอกไม้หลากสี ทั้งพุดซ้อน ชมนาด โมก สะเลเต และดาวเรืองท

คลุมแปลงพุดซ้อนอยู่หลังบ้าน แล้วได้

บบนั้น ระวังเ

ปีกกว้างกำลังยืนอยู่ข้างรั้วฝั่งโรงเรียน สีหน้าเขานิ่งเรียบแต่ไม่เย็นชา เสียง

มพ์ขวัญพูดเสียงสั่น ๆ พร้อ

า” เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้พิมพ์

งถามยายระหว่างที่ช

่แต่งตัวเรียบร้อย ๆ เหมื

ี่นี่มาสามปีแล้ว ตั้งแต่ภรรยาเขาเสียไปก็อย

งงานแล้

ซื้อหนังสือให้เด็ก ๆ ครูธีร์เลยไม่เคยพูดถึงเรื่อ

็ชัดเจนขึ้นมาในใจ รอยยิ้มมุมปากของเขาอาจจะไม่ใช่แค่ค

้างบ้านตามคำแนะนำของเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ ในใจแอบห

งเก่า ๆ ที่ติดตัวมาจากกรุงเทพฯ ขึ้นมาถ่ายภาพด

ท้าใกล้รั้ว เธอก็เงยหน

เอ่ยเสียงเรียบ แต่ท่าทางไ

คะ ตามคำแนะนำ” เขาหัวเราะเบา ๆ ครั

ยดเริ่มซ่อมแซมด้วยเสียงจากธรรมชาติ เสียงหัวเราะเบา ๆ และสายตาอ่อ

สถานที่พักใจกำลังจะกลายเป็นพื้

ยังตกพรำ ๆ นั้น

ยงเสมอไป แต่มันคือการได้กลับบ้านในวันที่หัวใจอ่อน

เรียบง่าย ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรให้ต้องระมัดระวังมากนัก กลิ่นด

็นเสียงนาฬิกาปลุกใหม่ของ

ทาปาก ไม่ต้องวิ่งขึ้นรถไฟ

ที่ห่างไกลจากชีวิ

ายหน่อยลูก ดอกเริ่มแคระเพราะดินแข็งแ

พลางยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะคว้าหมวกปีกกว้

มพ์ขวัญนั่งยอง ๆ อย่างคล่องแคล่วกว่าช่วงแรก ๆ ที่เพิ่งมาอยู่ มือของเธ

กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกพุดเข้าจมูก มันเป็นกลิ่นหวานเย