เล่ห์ลวงบ่วงรักเมษา

กินละกัน ในครัวยังมีแกงเขียวหวานเนื้อ กับผัดไข่ใส่แตง คงจะเหลือน้ำพริกหนุ่มที่ยัยกั้งทำไว้อีก”เม

ม นางตั้งโต๊ะอาหารสองสามอย่าง วางไว้รอน้องชา

ารักพี่สาวตรงหน้าคนนี้สุดหัวใจ สายตาดวงเข้มก็ก้มมองอาหารหลายอย่างที่ถูกจัดวางไว้ตรงหน้า แต่ที่มันสะ

็นคนทำเองกับมือเลยนะ” นางนวลฉวียิ้มใ

าย จ้องมองถ้วยตราไก่ข้างในมีน้ำพริกหนุ่ม

ข้าแน่เลย พอกลับจากโรงเรียนก็เข้าครัวทำอาหารเองทุกอย่างเลย ไม่ยอมให้ใครช่วยด้

ิกของโปรด ฝีมือหลานรักขึ้นมาดม เรียวปากหนากระตุกยิ้มตรงมุมปาก ให้กับกล

อย” นวงนวลฉวียิ้มให้กับน้องชาย แล้วพยุงตัวลุกขึ้นอ

ยงเข้มยังพูดย้ำคำเดิม เรียวปากหยักยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไ

เปราะ ถั่วฝักยาว มือเรียวยาวหยิบแคบหมูขึ้นมา แล้วจิ้มล

ีกมุมของห้อง นางยังยืนสาละวนเทน้ำเย็นใส่แก้วทรงสูง

ันพี่!” เมษา

” นางนวลฉวีเอ่ยถาม พร้อ

อนกลางตักน้ำพริกมาวางไว้ในจานข้าวเป็นคำที่สาม มือก็ยกช้อนที่มีแต่น้ำพริกขึ้นใส่ปาก เคี้ยวไปอมยิ้มไป ใบหน้าสี

ดตรงขอบโต๊ะทานข้าว เราหรืออุตส่าห์ทำของโปรดไว้รอ แต่กลับกลั

ก็ไอสำลัก เพราะตกใจเสียงของหลานสาวตัวแสบ ชายหนุ่ม

อนพูดงอนน้าชาย ใบหน้าบูดบึ้ง ดวงตากลม

่อยเหาะไหม” เมษาอมยิ้มพูดทีเล่นทีจริงกับหลานสาว แล้วยก

สียงสะบัด ทำท่าทางจะก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องค

ให้เอาม

ังนั่งจ้องมองมือเรียวงาม ที่ยังถือถ้วยน้ำพริกหมุ

ยงแค่ก้าวเดียวก็ถึงร่างบอบบาง ที่คิดจะเดินหนี วงแขนอันแข็งแกร

! น้าเมฆ ปล

ของคนตัวโต แผ่นหลังนวลปะทะเข้ากับแผ่นอกก

วหน้าด้านหลัง กลิ่นของเส้นผมที่ยาวประบ่าถูกมัดรวบเป็นมวยไว้บนกระหม่อม ทำให้เห็นปอยผ

นั่น ยิ่งสับสนใจตัวเองเข้าไปอีก เขากลบเกลื่อนความรู้ของตัวเอง โดยเปล่งเสียงเข้มแกมบังค