เล่ห์ลวงบ่วงรักเมษา

วงหน้าสีเข้ม ดูอย่างไรชายหนุ่มตรงหน้าก็มีความหล่อ ถึงจะมีหนวดเคราขึ้นตามโ

นั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์อยู่ เขาถอดแว่นตากันแดดเรย์แบนสีดำ แล้วเอาไปคาดไว

ะซิบบอก แต่ไม่ยอมเงยใบหน้ารูปไข่ออกจากเรียวแ

บจูงมือเรียวน้อยพาเดินเข้าไปหานิรุตติ์ ทำไมเขาไม่ชอบขี้หน้าไอ้เ

ิดกันอีก ทำไมกั้งจะต้องบอกแม่ด้วย อีกอย่างกั้งก็โตแล้วด้วย ดูแลตัวเองได้” พูดเสียงสะบัดงอนและน้อยใจน้

ลานสาวหยุด พูดแค่นี้ทำเป็นโกรธ งอน เดินหนีเขา

ายโลโก้โรงเรียนเดียวกันกับหลานสาว กางเกงที่ใส่เป็นสีน้ำเงินเข้มขาสั้น ทรงผมนั้นตัดเป็นรองทรง เขาร

มือขึ้นโบกไปม

ียงหวานแผ่วเบาบอกนิรุตติ์ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่แม้จ

นนะครับ ยืนตรงนี้นานๆ มันร้อน” นิรุตติ์ไม่ได

ยิ้มหวานใส่นิรุตติ์ มันยิ่งเพิ่มความเคืองใจให้คนตัวโ

มบังคับหลานสาวและชายหนุ่มรุ่นน้อง สายตาแห่งความหึงหวง สับสน จ้องมองหน้าของนิรุ

ทำไมจะต้องจับมือถือแขนกันด้วย” กังสดาลพยายามสะบ

กุมข้อมือของกังสดาลแน่นขึ้น เขาไม่ได้หันมาม

ทกสะท้านเอาเสียเลย อายผู้คนยิ่งนัก สายตาแต่ละคู่มากมาย ต่างหันมามอ

อ่ยเสียงนุ่มทุ้มห้ามปราม ถึงจะดูไม่สูงใหญ่ และรับรู้ว่าเขาไม่

ฉัน” หยุดยืนประชันหน้ากับนิรุตติ์ แต่มือยังกุ

นที่เมษาเผลอ เขาก็ผลักร่างของเมษาให้เซไปอีกทาง แล้วรีบไขว่คว้าให้ห

อ พร้อมทั้งหันไปบอกให้กังสดาลนั่งคร่อมซ้อนท้ายเหมือ

สองออกมา ดวงตาสีนิลยิ่งเปล่งแสงแดงก่ำมองเห็นหลังของกังสดาลไวๆ ที่นั่งคร่อมซ

เมื่อไหร่ พ่อจะจัดการ

ที

งหล

ย็นวัน

งตาเรียวยังโกรธเคืองหลานตัวน้อย จับจ้องป้ายชื่อ ‘ไร่มะขามหวาน นวลฉวี’ ตัวหนังสือถูกแกะสลักทาสีทองผสมดำบนไม้แดงแผ่นใหญ่

ยแน่น หักหัวรถมุ่งหน้าเข้าซอยถนนลูกรัง

ยดด.

นางนวลฉวีที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่กับลูกสาวคนเด

ๆ ที่ถือแว่นตานั้น ก็ยกขึ้นสวมใส่แว่นสายตา มืออีกข้า

เสียงใสแบบงอนๆ ยังเคืองน้าชายเมื่อตอ