เล่ห์ลวงบ่วงรักเมษา

หยุดดิ้นทันที เธอใจหวิว หวั่นไหวไปกับเสียงกระซิบข้างหู สั่น

งหันใบหน้าไปมองคนตัวสูงใหญ่ที่ยังยืนอุ้มเธอจากทางด้านหลัง พวงแก้มนวลใสสีแดงอมช

งสามครั้ง ตอกย้ำอยู่อย่างนั้น ยามเมื่อคนตัวน้อยตกอยู่ในห่วงตะลึง งุนงงกับสัมผัสอันนุ่มนวล แต่แฝ

จากวงแขนของชายหนุ่มได้ เธอกระโดดเหยงๆ ชี้มือหวังจะด่าเขาอีก แต่ก

ิดรอยแดงตามพวงแก้ม แต่ความรู้สึกของรอยจมูกมันก็ยังติดหนึบอยู่บนแก้ม จะเป็นเพราะแรงเช็ด หรือจ

วงของยืนอมยิ้มให้กับเรียวปากบางอมชมพู ที่เอาแต่ขยุบขยิบ คงจะด่าให้เขาละสิ! มันน่าจริง...

นๆ เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย ใบหน้านวล

อกมา ได้ยินเสียงแว้ดๆ ของลูก ในมือยังถ

ก้าวเดินเข้าไปถือถาดในมือมาถือไว้ แล้ว

นนะ” คนเจ้าเล่ห์หันมองหน้าหลานสาว แววตาของคนทั้งสองประ

กสาว อมยิ้มเล็กๆ ให้กับเด็กสาว สาวเจ้าขี้น้อยใจที่ยังทำหน

่พูดด้ว

กับข้าว แล้วเดินออกมา เดินผ่านคนทั้

ฉวีหันมามองลูกสาวที่เดิ

้ำพริกไปให้

กมาจากในครัว มือก็ถือถ้วยน้ำพริกอีกอันไว้ มันช่างสร้างความขุ่นเคืองใจใ

จี๋ มือก็ถือถ้วยน้ำพริกเผาที่มารดาเป็

ะได้รอ?” นางนวลฉวีร้องถามลูกส

บพี่รุตติ์ กั้งกลับดึกน

ฉวีบ่นงึมงำ แล้วลุกขึ้นไปยืนตรงหน้าต่าง แววตาของนางมองร่างข

มไปเลยยามได้ยินเสียงของหลานแก่นแก้วบอกว่าจะเอาน้ำพริกไปให้น

น้าเปลี่ยนไป นางได้แต่สงสัยท่าทีของชายหนุ่มที่มีท่าทางแ

ากหนาสีน้ำตาลอ่อน กระดกน้ำเมากลืนลง

” นางนวลฉวีมองหน้าน้องชาย แล้วก้มลงมองกับข้าว

กดื่ม กลืนน้ำเมาลงคอทีเดียวจนหมดกระป๋องเป็นครั้งที่

ารับรู้ว่ากังสดาลออกไปไหนมาไหนกับชายอื่น นางก็ได้แต่แอบมอง และหวังอย่างยิ่ง ว่าเรื่องมันคงจะไม่เกิดขึ้