“แกเมาแล้วใช่ไหม” “ยาง” น้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะหลังจากดื่มเหล้าเพียวๆ อย่างเอาเป็นเอาตาย จนเหล้าหมดไปหนึ่งขวดครึ่ง พาขวัญก็ออกอาการ “เสียงยืดขนาดนี้ยังจะบอกไม่เมาอีก” คามินส่ายหน้าให้เธอ “ก็บอกแล้วไง ว่าฉันยังไม่มาว แกนี่” คนเมารีบปฏิเสธ “ไม่เมาก็ไม่เมา” คามินส่ายหน้าให้ ก่อนจะรีบเข้ามาพยุงพาขวัญที่เวลานี้ทำท่าเหมือนจะอาเจียนไปห้องน้ำ ซึ่งทันทีที่เธอไปถึงก็เกาะขอบชักโครกไว้แน่น จากนั้นก็โก่งคออาเจียนเอาทุกอย่างในท้องออกมาจนหมด โดยมีคามินคอยลูบหลังกับส่งน้ำให้บ้วนปากเป็นระยะๆ “ไหวไหม” “ไม่ไหว” คนเมายอมรับสารภาพ เธอหันมามองหน้าคามินแล้วเบะปากคล้ายคนกำลังจะร้องไห้ คามินหมายจะยกมือขึ้นไปปาดน้ำตาให้ แต่จู่ๆ พาขวัญกลับอาเจียนใส่ตัวชายหนุ่ม จนเลอะเทอะไปด้วยกันทั้งคู่ “แกนะแก หางานให้อีกจนได้” คามินส่ายหน้าให้คนเมา ก่อนจะลากตัวเธอไปนั่งใต้ฝักบัว จากนั้นก็เปิดน้ำจากฝักบัวเพื่อล้างคราบอาเจียนจากทั้งตัวเขาและเธอ แต่เพราะยังมีกลิ่นอยู่เขาจึงต้องใช้ครีมอาบน้ำเข้ามาช่วย “แกถูตัวด้วยนะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอาผ้าขนหนูบนห้องให้ก่อน” “อืม” พาขวัญที่ยังพอมีสติเอ่ยรับ แต่มันก็ไม่ได้มากจนรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร คามินปล่อยให้เธอนั่งในห้องน้ำไปก่อน โดยหวังว่าหลังจากเขากลับมาเธอจะถูตัวเองเสร็จแล้ว คามินเดินทั้งที่ตัวยังเปียกขึ้นไปบนห้องนอนของพาขวัญ รื้อหาผ้าขนหนูในตู้อยู่นานจนเจอ แต่เพราะตัวเขาเองก็เปียกจึงถอดเสื้อผ้าบนตัวออก จากนั้นก็มองหาเสื้อยืดตัวใหญ่สุดสักตัวในตู้เสื้อผ้าของพาขวัญ เพราะเขาเหมือนจะเคยเห็นเธอใส่เสื้อยืดแบบโอเวอร์ไซส์ “อยู่นี่เอง” คามินยิ้มออกมา เมื่อสายตามองเห็นเสื้อตัวที่ต้องการ ก่อนจะหยิบออกมาสวมแต่เสื้อโอเวอร์ไซส์ของพาขวัญก็ยังฟิตสำหรับเขาอยู่ดี ส่วนท่อนล่างนั้นชายหนุ่มตัดสินใจนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวไว้ก่อน โดยผูกปมให้แน่นที่สุดเท่าที่จะแน่นได้ เพราะกลัวหลุดนั่นเอง “เอาวะ ดีกว่าไม่ได้ใส่อะไร” คามินบอกตัวเอง ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่อีกสองสามผืนติดมือมาเพื่อจะเอาลงไปให้พาขวัญ แต่ทันทีที่เขามาถึงชายหนุ่มก็ถึงกับอุทานออกมา “ฉิบหายไอ้ฝัน แกจะถอดชุดออกทำไมวะเนี่ย”
“ถ้าคืนนี้พี่หนึ่งเขาขอฉันแต่งงาน แกว่าฉันควรจะตอบพี่เขายังไงดี” ประโยคที่ดังขึ้นจากเจ้าบ้านที่ชื่อว่าพาขวัญ ซึ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้าเธอจะอายุครบยี่สิบแปดปีเต็มลอยมาเข้าหูคามินที่นั่งอยู่ไม่ไกล
นั่นทำเอาชายหนุ่มที่กำลังดื่มน้ำถึงกับสำลัก เพราะไม่คิดว่าการแวะมาหาเพื่อนสนิทที่คบหากันมาร่วมสิบปีวันนี้จะได้ยินเข้า
“มโน”
“ไอ้เอ นี่แกจะไม่ให้ความหวังฉันเลยหรือไง...หา อยากเห็นฉันขึ้นคานหรือไง” พาขวัญมองคามินตาขวาง นั่นทำให้ชายหนุ่มต้องรีบแก้ต่างให้ตัวเอง
“เปล่า”
“งั้นก็ช่วยทำหน้าแบบดีใจกับเพื่อนหน่อยสิ”
“ดีใจด้วย” แม้จะบอกว่าดีใจด้วย แต่น้ำเสียงเรียบๆ บวกกับสีหน้าตึงๆ ที่คามินแสดงออกมานั้นช่างตรงกันข้ามกับประโยคที่เขาพูด
“จริงใจสุดๆ” พาขวัญเบ้ปากใส่คนข้างๆ ที่วันนี้บอกจะแวะมากินข้าวด้วยแต่กลับมามือเปล่า คงหวังให้เธอเข้าครัวทำอะไรให้กินตามเคยสินะ...หึ๋ย
“ก็พี่หนึ่งเขายังไม่ได้ขอแกแต่งงาน แกจะรีบไปไหนเล่า”
“แต่คืนนี้พี่เขาชวนฉันไปดินเนอร์”
“ก็แค่ไปกินข้าวเหมือนทุกทีนั่นล่ะ” คามินสวมบทเป็นฝ่ายค้านชั่วคราว
“ไม่เหมือน”
“ยังไงที่บอกว่าไม่เหมือน” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น
“ก็วันนี้เป็นวันครบรอบสี่ปีที่เราคบกัน มันต้องพิเศษสิ”
“ผู้ชายเขาไม่จำเรื่องพวกนี้กันหรอก”
“ไม่จำก็ไม่เป็นไร เพราะฉันบอกพี่เขาไปทางไลน์แล้วว่าคืนนี้มันพิเศษยังไง เปอร์เซ็นต์ที่คืนนี้พี่เขาจะขอฉันแต่งงานมีสูงมากถึงมากที่สุด” พาขวัญยิ้มกริ่ม สมัยนี้บางอย่างมันก็ต้องบอกกันตรงๆ เพราะผู้ชายอาจจะลืมก็เป็นได้
“เพราะอะไรแกถึงมั่นใจแบบนั้น” น้ำเสียงและสีหน้าของคามินดูจริงจังไม่ได้ติดเล่นอย่างก่อนหน้านี้
“ก็ฉันกับเขาคบหากันมาสี่ปี พาไปแนะนำให้คนในครอบครัวอีกฝ่ายได้รู้จักกันมาแล้ว ธุรกิจพี่เขาก็กำลังไปได้สวย อีกไม่กี่เดือนฉันก็จะเรียนจบปริญญาโท จบออกไปแต่งงาน จากนั้นก็จะไปช่วยงานพี่เขาที่บริษัท แต่งงานสักสองปีค่อยมีลูกน่ารักๆ สักสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ทุกอย่างเพอร์เฟค”
“เพ้อ”
“ไอ้เอ!” พาขวัญหันมาแว้ดใส่คามินอีกครั้ง ไม่รู้เป็นอะไรพักนี้ชายหนุ่มคอยแต่ขัดเธอเรื่องนี้ตลอด สงสัยอิจฉาเพราะเธอมีแฟนส่วนคามินโสดแน่ๆ
“เออๆ ขอโทษที ปากไวไปหน่อย แต่ฉันก็อยากให้แก...ช่างเถอะ” คามินเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่เอ่ยออกมา
“แกอยากให้ฉันทำอะไร” เพราะสงสัยทำให้พาขวัญเอ่ยถามออกไป คามินถอนหายใจออกมานิดหน่อยแล้วเอ่ยขึ้น
“เผื่อใจ”
“เผื่อใจ เรื่องที่พี่หนึ่งจะไม่ขอฉันแต่งงานคืนนี้นะเหรอ ฉันก็แอบเผื่ออยู่นะ แต่ไม่รู้สิ ฉันมั่นใจว่าคืนนี้พี่เขาจะพูดอะไรบางอย่าง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว แกขยับมานี่สิ” เอ่ยจบพาขวัญก็ตบโซฟาข้างๆ ตัวสองสามครั้ง เพื่อส่งสัญญาณให้คามินเปลี่ยนที่นั่ง
“นั่งตรงนี้ดีแล้ว” คามินรีบปฏิเสธ นั่นเพราะรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยแปลกๆ จู่ๆ พาขวัญก็เปลี่ยนอารมณ์ไวแบบนี้ มันต้องมีอะไรแน่ๆ หรือเธอโกรธที่เขาบอกให้เผื่อใจ
“มานั่งตรงนี้ แล้วก็หยิบดอกไม้นั่นมาถือไว้ด้วย”
“หยิบดอกไม้ด้วยเหรอ”
“ใช่...ถ้าไม่ทำก็นู่นประตู กลับไปเลย”
“เออๆ ทำก็ทำ” ชายหนุ่มจำเป็นต้องเอ่ยรับอย่างขัดเสียไม่ได้ คามินคว้าดอกไม้ช่อสวยจากแจกันตรงหน้ามาถือไว้ในมือ จากนั้นก็ก้าวเข้าไปหาพาขวัญ แต่จังหวะที่จะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้กลับถูกเธอยกมือห้าม
“อืม...นั่งคงไม่ได้งั้นแค่คุกเข่าสิ”
“หา” คนฟังอุทานออกมา
“แกลงไปนั่งคุกเข่า แล้วก็พูดว่า ฝันแต่งงานกับพี่นะครับ”
“อะไรนะ ให้ฉันขอแกแต่งงานเหรอ”
“ใครบอกว่าฉันให้แกขอแต่งงาน” พาขวัญถึงกับยกมือขึ้นเท้าสะเอว
“ก็เมื่อกี้ไงที่แกบอกให้ฉันพูดว่า ฝันแต่งงานกับพี่นะครับ ใช่ไหม”
“ใช่...แต่ฉันให้แกสวมบทเป็นพี่หนึ่ง ถือดอกไม้ไว้ในมือแล้วก็ลงไปนั่งคุกเข่าพร้อมพูดว่า ฝันแต่งงานกับพี่นะครับ ไม่ได้บอกให้แกพูดขอฉันแต่งงาน เข้าใจยัง”
บทที่ 1 ไม่ให้ความหวัง
21/12/2022
บทที่ 2 ยิ้มกริ่มชอบใจ
21/12/2022
บทที่ 3 คุกเข่าขอแต่งงาน
21/12/2022
บทที่ 4 พี่หรือเพื่อน
21/12/2022
บทที่ 5 ผู้ชายเฮงซวย
21/12/2022
บทที่ 6 อกหักแบบไม่ทันตั้งตัว
21/12/2022
บทที่ 7 อกหักแบบไม่ทันตั้งตัว 2
21/12/2022
บทที่ 8 นายต้องเสียใจ
21/12/2022
บทที่ 9 อยากให้ฉันไป ฉันก็จะไป
21/12/2022
บทที่ 10 แค่อกหักไม่ถึงกับตาย
21/12/2022
บทที่ 11 โยนมันทิ้ง
21/12/2022
บทที่ 12 ตาถั่วมองไม่เห็น
21/12/2022
บทที่ 13 ขอจูบแกหน่อยสิ
21/12/2022
บทที่ 14 เหมือนทุกครั้ง
21/12/2022
บทที่ 15 พยายามไม่เคยสำเร็จ
21/12/2022
บทที่ 16 มันเป็นไปไม่ได้
21/12/2022
บทที่ 17 แท่งตรวจครรภ์
21/12/2022
บทที่ 18 มีน้ำมีนวล
21/12/2022
บทที่ 19 อย่ามาโกหก
21/12/2022
บทที่ 20 จูบฉันหน่อยสิ
21/12/2022
บทที่ 21 ลิมิต
21/12/2022
บทที่ 22 อารมณ์คนท้อง
21/12/2022
บทที่ 23 ทะลึ่ง
21/12/2022
บทที่ 24 คนแพ้ท้อง
21/12/2022
บทที่ 25 อธิบายขยายความ
21/12/2022
บทที่ 26 ความรักอันบริสุทธิ์ (จบ)
21/12/2022
หนังสืออื่นๆ ของ วรนิษฐา / Miss sexy
ข้อมูลเพิ่มเติม