เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปหน่อย ! เมื่อบุพเพอาละวาดให้สาวใหญ่อย่าง “ เมษา ” ต้องย้ายไปอยู่ข้างห้องเช่า อันมีเสียงร่ำลือว่าเป็นเด็กเปรต มันทั้งหื่น ทั้งโรคจิต ทั้งซาดิสม์ วิตถาร แต่ความจริงจะเป็นอย่างไร เขาจะเลวร้ายดังปากชาวบ้านว่ากันไหม เธอจะเอาชีวิตรอดปลอดภัยได้หรือไม่ หรือจะเต็มอกเต็มใจตกเป็นเหยื่อ ของไอ้เด็กข้างบ้านร้าย ๆ อย่าง “ นายธันวา ”
บทที่ 1 เมษาและวินวี่
“ โอ๊ย ทำไมมันทุลักทุเลขนาดนี้วะ ถ้าไม่นึกถึงเบี้ยเลี้ยงพิเศษวันละแปดร้อยห้าสิบค่าสกิลที่จะได้รับนะ วินวี่จะไม่ทน ไอ้รถบ้าของฉันก็ดันมาเข้าอู่ได้จังหวะพอดิบพอดี ”
เสียงบ่นกะปอดกะแปดออกมาจากริมฝีปากหนาที่เคลือบลิปสติกสีชมพูโอรสแปร๊ดตัดกับสีผิวคล้ำของนางเสียเหลือเกิน ใบหน้าโบกด้วยรองพื้นและเครื่องสำอางหนาเตอะ ดวงตาที่กระพือขึ้นลงไม่ยอมหยุดนั้นติดขนตาชนิดหนายาวงอนเป็นพิเศษเพื่อให้ดูกลมโตและอ่อนหวาน แต่แทนที่มันจะดูสวยแบ๊วอย่างที่นางตั้งใจ มันกลับดูเหมือนมีนกอินทรีย์ไปกระพือปีกแทนขนตาเพราะมันหนาและยาวจนเกินควรสวยแบบแปลก ๆ สวยแหวกมนุษย์มนา
ร่างสูงใหญ่ กล้ามเนื้อแน่นแกร่งไปทั้งตัวแบบฉบับชายชาตรีทั้งแท่ง แต่การแต่งกายและจิตใจของนางล้ำอิสตรีที่แท้ทรูไปเสียสิ้น เดินบิดสะโพกไปมาราวกับเยื้องย่างอยู่บนเวทีประกวดมิสทิฟฟานี่
นางคือ วินวี่ สาวประเภทสองที่คิดว่าตนเองงามเลิศเจิดจรัสที่สุดในปฐพี
“ หุบปากสักทีอีเทวินทร์ ทน ๆ เอาหน่อยเถอะวะ ” อีกคนที่เดินเคียงข้างเอ่ยสวนเพื่อตัดความรำคาญ ตากลมโตภายใต้คิ้วโก่งได้รูป จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากอวบอิ่ม เครื่องหน้าเหล่านั้นอยู่ภายใต้กรอบใบหน้ารูปไข่ มันคงจะงดงามหากเจ้าหล่อนแย้มยิ้มบ่อย ๆ เสียแต่ว่าชอบทำหน้ายักษ์จนคนที่ไม่รู้จักเธอดีไม่อยากเข้าใกล้ เพราะใบหน้าไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
ร่างอวบอัดเดินขึ้นรถตุ๊ก ๆ ที่เหมาไว้แล้วทิ้งตัวลงบนเบาะ โดยมีร่างสูงใหญ่ของเพื่อนสาวกระแทกสะโพกนั่งลงด้านข้าง ส่งสายตาปะหลับปะเหลือกมาให้
“ อีเมษา ฉันบอกแกเป็นครั้งที่สามร้อยแปดสิบสองแล้วว่าห้ามเรียกชื่อนั้นอีก ฉันชื่อวินวี่ ”
“ เออ ๆ ชื่ออะไรก็เหมือนกันแหละ หุบปากสักที รำคาญ ”
ไม่พูดเปล่า ยกมือขึ้นไปตะปบปากเพื่อนหนึ่งที นางรีบปัดออกพัลวัน คนทำหัวเราะหึ ๆ ก่อนเอนหลังพิงเบาะรถแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า
เธอชื่อ เมษา เป็นแม่หม้ายวัยสามสิบที่มีลูกติดอายุแปดขวบเศษ เพราะความผิดพลาดในวัยเรียนครั้งอยู่มหาวิทยาลัย ความเชื่อมั่นในรักด้วยหัวใจอันบริสุทธิ์ ทำให้เธอพลาดท่าเสียสาวให้กับชายคนรักด้วยความเต็มอกเต็มใจ และในวันที่เธอเดินไปบอกเขาว่าเธอตั้งครรภ์ เขาก็หายไปจากมหาวิทยาลัย หายไปจากชีวิตเธอกับลูก และไม่เคยส่งข่าวมาอีกเลย
หัวใจอันบริสุทธิ์ของเด็กสาวคนหนึ่งแตกสลาย อนาคตดับวูบ เธอกลับบ้านไปบอกข่าวแม่ด้วยน้ำตานองหน้า แต่ความรักอันงดงาม อ้อมกอดอันอบอุ่นจากผู้เป็นแม่ เฝ้าปลอบประโลม เยียวยาหัวใจจนเธอแข็งแกร่ง ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง เพื่อแม่เท่านั้น แต่เพื่ออีกชีวิตที่กำลังจะลืมตาดูโลก อีกหนึ่งชีวิตที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา
เหตุการณ์อันโหดร้ายหล่อหลอมให้ผู้หญิงอ่อนแอไม่ทันโลกกลับกลายเป็นคนเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวมากขึ้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าสังคมรอบด้าน เพื่อนบ้าน หรือแม้กระทั่งญาติพี่น้องก็รุมนินทาว่าร้ายเธอต่าง ๆ นานา เธอจึงสร้างเกราะกำบังฉาบไว้ด้วยการเป็นคนเคร่งเครียด หน้าดุ พูดจาห้วนห้าวจนถึงบัดนี้
เธอเข้าทำงานที่ห้างสรรพสินค้าจำหน่ายของตกแต่งบ้านแห่งหนึ่ง มีหลายสาขาทั่วประเทศ และได้พบกับเพื่อนร่วมงานสาวประเภทสองอย่างวินวี่ หรือชื่อในบัตรประชาชนที่บุพการีตั้งให้ว่า เทวิน นิสัยปากร้ายแต่ใจดีของทั้งคู่ทำให้เข้ากันได้ดี เป็นปี่เป็นขลุ่ย จากเพื่อนร่วมงานก็กลายมาเป็นเพื่อนรักจนถึงบัดนี้
ทางบริษัทมีการเปิดสาขาใหม่ที่นี่ราวหนึ่งปี และตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงระบบฐานข้อมูลที่ใช้บริหารการจัดส่งและสินค้าคงคลัง ทั้งสองในฐานะที่อยู่มานาน เป็นผู้เชี่ยวชาญในระบบที่สุด เพราะหนึ่งเป็นผู้จัดการแผนกคอมพิวเตอร์และฐานข้อมูลคือวินวี่ อีกหนึ่งคือเมษา เป็นผู้จัดการแผนกสินค้าคงคลัง ทางบริษัทจึงส่งทั้งคู่มาสอนการใช้ระบบที่นี่เป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่ด้วยความที่เป็นเมืองเล็กกว่าที่เคยทำอยู่ จึงหาบ้านเช่ายากเย็นเหลือเกิน นี่ก็ตระเวนถามมาเกือบสิบที่แล้วยังไม่มีที่ว่าง เพราะมันฉุกละหุกเหลือหลาย อากาศก็ร้อนแสนร้อน หลังจากบ้านเช่าที่ไม่ห่างไกลตลาดนั้นเต็มหมด ตอนนี้ไม่มีตัวเลือกมากนัก จึงกลายเป็นว่าที่ไหนก็ได้ ขอให้มีที่ซุกหัวนอนเป็นพอ
คุณลุงวัยหกสิบเศษ โชเฟอร์รถตุ๊กตุ๊ก พาทั้งสองมุ่งหน้าไปยังบ้านเช่าที่อยู่ห่างจากตัวตลาดมาไกลพอสมควร ปากซอยมีร้านขายของชำเล็ก ๆ และร้านอาหารตามสั่งอยู่ติดกัน มีบ้านอยู่สองสามหลังห่างกันพอสมควร
มีสิ่งเดียวที่ดูเจริญตาเจริญใจมากที่สุดในซอยหรือจะเรียกว่าที่สุดในบริเวณนี้ก็ว่าได้ สิ่งนั้นคือ บ้านหลังงามสไตล์โมเดิร์นที่รายล้อมไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับนานาพรรณ แถมยังมีหลังเล็กเป็นปูนเปลือยอยู่ด้านซ้ายของหลังใหญ่ เรียบหรูดูดีนักเชียว
“ คุณลุงคะ บ้านหลังใหญ่ ๆ นี้ของใครอะ เจ้าของเป็นผู้ชายหรือเปล่า ” วินวี่เอ่ยถามขึ้น
“ ทำไมวะนังวินวี่ ถ้าใช่แกจะทำไม ” เพื่อนชะนีชิงเอ่ยถาม
“ ก็ถ้าใช่ วินวี่ก็จะใช้ความสวยเข้ายวนยั่วเสนอตัวให้ใหลหลง แล้วเข้าไปนั่งกุมบังเหียนเป็นนางพญาเหนือบัลลังก์ คุมสมบัติไงล่ะยะนังเมษา ชะนีหน้าเหียกและมันสมองเท่าไข่จิ้งจกอย่างแกน่ะ ไม่มีทางมีไหวพริบเท่าฉันหรอก ” เมษาหัวเราะแล้วส่ายศีรษะด้วยความระอาเพื่อน คุณลุงโชเฟอร์พลอยขำไปด้วย
“ ถ้าแม่หนูคิดจะใช้ความสวยเข้าว่าก็คงจะช้าไป เพราะเจ้าของบ้านคือเสี่ยธเนศ อายุอานามแกก็ราว ๆ สี่สิบต้น ๆ หล่อทีเดียวละ เจ้าของร้านขายวัสดุก่อสร้างร้านใหญ่ในอำเภอเป็นพ่อหม้ายเมียตาย พึ่งจะแต่งงานใหม่เมื่อปีที่ผ่านมานี่แหละ ”
“ โอ๊ย มาช้าไปอีกแล้ว แล้วเมียน่ะใคร สวยได้ครึ่งหนู หรือเปล่าคะ ” วินวี่ยังไม่ลดละความตั้งใจ คุณลุงหัวเราะลงลูกคอเอิ๊กอ๊าก
“ ลุงก็ว่าเขาสวยนะ แต่สู้หนูไม่ได้หรอกจ้ะ ”
“ ที่สู้ไม่ได้เนี่ย ความสวยหรือความแปลกคะลุง ” เมษาเอ่ยแทรกขึ้นมา วินวี่ฟาดขาเพื่อนดังเพี้ยะที่คอยขัดอยู่ร่ำไป แต่ยังไม่ทันได้ประคารมกันอีก เสียงคุณลุงโชเฟอร์ก็ขัดจังหวะขึ้นมาพอดี
“ เอ้า ถึงแล้ว บ้านเช่าท้ายซอยนี่ละจ้ะ ”
เมื่อลุงตุ๊กตุ๊กจอดรถเสร็จสรรพ สองสหายก็ลงจากรถเพื่อจะได้เห็นที่ซุกหัวนอนแห่งใหม่ได้อย่างชัดเจน
บ้านเช่ากลางเก่ากลางใหม่ทาสีฟ้าตัดขอบด้วยสีน้ำเงิน สี่ห้องติดกันเรียงรายอยู่เบื้องหน้า มีบริเวณหน้าบ้านและ ที่จอดรถเสร็จสรรพ
บทที่ 1 เมษาและวินวี่
02/03/2023
บทที่ 2 เจ๊ดอก ผู้สื่อข่าวประจำถิ่น
02/03/2023
บทที่ 3 เด็กโรคจิตข้างห้อง
02/03/2023
บทที่ 4 ภาพกีฬามันส์ ๆ
02/03/2023
บทที่ 5 อย่างอื่นผมเสร็จช้า
02/03/2023
บทที่ 6 ไม่ใช่แค่ปากนะที่ดี อย่างอื่นก็ดีด้วย
02/03/2023
บทที่ 7 กอดผมไว้ถ้าไม่อยากตก
02/03/2023
บทที่ 8 ใหญ่ไหม
02/03/2023
บทที่ 9 ถอนคำพูด
02/03/2023
บทที่ 10 ผมอยากเอาป้า
02/03/2023
บทที่ 11 ผมนี่แหละ ของดีประจำจังหวัด
06/03/2023
บทที่ 12 ดื้อใช่ไหม
06/03/2023
บทที่ 13 ไข่ติดถังหลังติดนม
06/03/2023
บทที่ 14 ผมดุนะ ป้าไหวเหรอ !
06/03/2023
บทที่ 15 กอดผมไว้แน่น ๆ
06/03/2023
บทที่ 16 ธรรมดาของผู้ชายเจ้าชู้
06/03/2023
บทที่ 17 ไม่ได้จะเอามาทำเพื่อนเล่น
06/03/2023
บทที่ 18 ในซอกหลืบเล็ก ๆ ของหัวใจ
06/03/2023
บทที่ 19 จะมีผัวเด็กก็ทีนี้
06/03/2023
บทที่ 20 ขวางหูขวางตา
06/03/2023
บทที่ 21 ซุกไซ้กลางสายฝน
06/03/2023
บทที่ 22 ทำไมตัวสั่นไปหมด
06/03/2023
บทที่ 23 ฉ่ำเยิ้ม
06/03/2023
บทที่ 24 เสือกไสให้ลึกล้ำ
06/03/2023
บทที่ 25 แรงอีกนะ
06/03/2023
บทที่ 26 ผมจะเอาทุกวัน
06/03/2023
บทที่ 27 นี่เมียผม
06/03/2023
บทที่ 28 ความจริงเปิดเผย
06/03/2023
บทที่ 29 หลักฐาน
06/03/2023
บทที่ 30 ขอกินนมหน่อย
06/03/2023
บทที่ 31 คลี่คลาย
06/03/2023
บทที่ 32 แต่งก็แต่ง
06/03/2023
บทที่ 33 ผมจะไปแต่งงาน
06/03/2023
หนังสืออื่นๆ ของ Xmaniac
ข้อมูลเพิ่มเติม