หทัยแก้วปักษา

เพราะคำมั่นสัญญาที่ผู้มีพระคุณให้เป็นคำสัจ..หญิงสาวตัวเล็กๆเพียงคนเดียวจึงต้องเดินทางแรมเดือนเพื่อเข้าไปในป่าลึกและแล้วเธอก็ได้พบพานกับใครบางคน หรืออาจเรียกว่าบางตนก็ว่าได้... กรองแก้วหญิงสาวที่ต้องถูกส่งมาแต่งงานที่ดินแดนลึกลับเพราะคำมั่นสัญญาที่ผู้มีพระคุณได้ให้คำสัจแด่อีกฝ่ายเอาไว้เธอนั้นต้องเจอกับเรื่องลี้ลับมากมายเมื่อเดินทางมาถึงป่าแถบทางเหนือ จนตกอยู่ในอันตรายแต่มีความโชคดีสำหรับกรองแก้วอยู่ไม่น้อยที่มีบางคน ไม่ใช่สิ เรียกว่าบางตนนั้นช่วยเธอจะดีกว่าเขานามว่าปักษาทั้งกายายังมีบางส่วนที่เหมือนเช่นนก ความช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกันขณะที่อยู่ในป่าทำให้ทั้งสองเกิดมีเยื่อใยให้กันจนเกิดเป็นความอบอุ่นวนอยู่ในหัวใจไม่นานความรู้สึกดีๆที่มีก็เรียกได้ว่าเป็นความรักจนกรองแก้วนั้นลืมไปว่าหน้าที่ของตนที่มาที่นี่นั้นเพื่อมาทำการอันใด และแล้วเหตุที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นเมื่อกาลเวลาอันแสนหวานผ่านไปไม่นานนักเจ้าบ่าวตัวจริงได้มาทวงหญิงสาวคืนแล้วชีวิตของเธอที่เคยตกเป็นเจ้าแก้วดวงใจของปักษาเธอจะสามารถทำหน้าที่ภรรยาให้กับชายที่เป็นคู่หมั้นสัญญากันได้หรือไม่แล้วความรักของกรองแก้วกับปักษานั้นจะเป็นเช่นไรติดตามได้ในเรื่อง หทัยแก้วปักษา ได้เลยนะคะ เรื่องนี้เป็นแนวย้อนยุคนะคะร่างโครงเรื่องโดย หอศังกร และลงรายละเอียดคำบรรยายโดย ปลายฟ้า นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์จากใครหรือสิ่งใดและไม่ได้เจตนาลบหลู่ความเชื่อย้ำอีกครั้งว่าไม่ได้เจตนาลบหลู่ความเชื่อทุกอย่างเกิดจากจินตนาการนะคะ ชื่อคนสัตว์สิ่งของสถานที่ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องที่ปรุงแต่งขึ้น ขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ช่วง...ไรท์อยากพูดคุยกับนักอ่าน 💒~ ↳ เมื่อต้นปี2564คิดอยู่นานมากว่าจะเขียนนิยายแนวโบราณๆดีมั้ยมีพล็อตโครงเรื่องอยู่แล้วแต่ยังไม่ได้ลงรายละเอียดเป็นแนวครุฑกับนาคอะไรประมาณนี้...และแล้วก็ได้เริ่มลงตอนที่พึ่งจะเขียนแต่ก็ไปได้ไม่ถึงไหนเขียนไม่จบเพราะรู้สึกว่ายากเหลือเกินกับภาษาที่ไม่ใช่ยุคสมัยปัจจุบัน... พอมาใกล้จะสิ้นปีกลับอยากจะเขียน..ไม่รู้ว่าคนจะชอบหรือไม่ชอบก็อยากจะเขียนให้มันจบเพราะคิดว่าพล็อตที่วางเอาไว้เราอ่านแล้วชอบมากโดยส่วนตัวและอยากจะทำให้มันเป็นเรื่องยาวเป็นซีรีย์ที่มีหลายภาคไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า และแล้วเราก็เขียน “หทัยแก้วปักษา” จบในวันที่ 29 ก.ค 2566 จะมีภาค 2 ของเรื่องนี้ต่อหรือเปล่าเราเองก็ไม่แน่ใจ แต่มีวางพล็อตเอาไว้แล้ว หากมีภาคต่อออกมาเราจะแจ้งที่หน้าเพจ prayfa นิยายรักโรแมนติกนะคะ แอบกระซิบว่าเรื่องของผกามาศและเพชรรัตน์ในชาติปัจจุบันจะอยู่ในเรื่อง “ตรารักลิขิตบาปนะคะ” ซึ่งเรื่องนี้เขียนจบไปนานแล้วด้วย... ++++ ด้วยความที่เราเองเป็นคนในยุคปัจจุบันหากภาษาที่เขียนลงในนิยายผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ จะพยายามพัฒนาฝีมือการเขียนให้ดีขึ้นค่ะ หลังจากนี้นิยายนามปากกา ปลายฟ้า ตั้งใจว่าจะผลิตผลงานนิยายแนวโบราณย้อนยุคของไทย ข้ามภพชาติ มีกลิ่นแฟนตาซีปะปนเล็กน้อย ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ตัวอย่างบางตอน ดวงตากลมโตเหลือบมองด้วยแววตาฉงน เมื่อเห็นว่ามีชายร่างสูงใหญ่กำยำยืนหันหลังอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ไม่สวมเสื้อปล่อยผมยาวดกดำสลวยสยายเต็มหลังท่อนล่างนุ่งเตี่ยวสีงาช้างโชว์กล้ามขาแกร่ง จนสาวเจ้าต้องแอบหลุบสายตาลงต่ำเล็กน้อยด้วยเพราะไม่เคยได้เห็นเนื้อหนังผู้ชายคนใดมากเท่านี้มาก่อน “คุณคะ” หลังจากรวบรวมความกล้าได้ หญิงสาวร่างเล็กก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่อีกครั้งช้าๆ ริมฝีปากบางเปิดส่งเสียงเรียกคนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนักด้วยน้ำเสียงหวาน “เจ้าตื่นแล้วหรือ” ร่างกำยำใหญ่ผิวขาวใสจนไม่เหมือนคนที่อยู่ในป่าในดงค่อยๆหันกลับมาหาคนเรียกช้าๆ พร้อมส่งเสียงทุ้มทักทายหญิงสาวที่เขาช่วยเอาไว้อย่างเป็นมิตร “หา...” ภาพชายร่างสูงใหญ่กำยำที่หันมาอมยิ้มให้เธอตอนนี้ทำเอาหญิงสาวตัวชาวาบชะงักอ้าปากค้าง เพราะไม่เพียงแต่เขาที่หุ่นเหมือนคนโบราณปล่อยผมยาวเท่านั้นที่แปลกแต่ดวงตาคมของเขามีนัยน์ตาเป็นสีเหลืองอำพันรอบดวงตาที่มีขนคล้ายขนนกอินทรีย์ราวกับเขาใส่หน้ากากนกอินทรีย์เอาไว้ แต่เมื่อเขาเดินมาใกล้ๆให้เธอเพ่งสายตามองดีๆกลับไม่ใช่หน้ากากแต่เป็นใบหน้าของเขาจริงๆ “อ..อ๊ายยย..” เมื่อร่างสูงใหญ่ที่ทำให้เธอตื่นกลัวจนทำอะไรไม่ถูกได้เข้ามาใกล้มือน้อยของเธอก็กำมือเอาไว้แน่นหลับตาปี๋เพื่อที่จะไม่มองสิ่งที่ทำให้กลัวตรงหน้า ริมฝีปากบางกรีดร้องดังขาเรียวเริ่มขยับและรีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อหนีสิ่งที่น่ากลัวไปทางหลังกระท่อมน้อย “ไม่ต้องกลัวข้า..” เสียงทุ้มเอ่ยตามหลังหญิงสาวที่วิ่งหนีไป ทั้งส่ายหัวเบาๆอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้หญิงสาวนั้นกลัวแต่อย่างใด