รักกับผัวแต่มั่วกับเพื่อน

รักกับผัวแต่มั่วกับเพื่อน

ตอน จับเพื่อนร่วมงาน

แตงโมเป็นสาวเหนือที่เข้ามาอยู่กทม.หลังจากแต่งงานกับสามีที่เป็นครูโรงเรียนเอกชน

ปีแรกที่ย้ายมาอาร์ทไม่ให้เธอออกไปทำงานเลย เค้าคิดว่าเงินเดือนสี่ห้าหมึ่นของตัวเองก็เพียงพอจะเลี้ยงเมียรักได้สบาย แถมยังค่อนข้างหวงแตงโมที่สวยและขาวน่ารักแบบสาวเหนือ เพียงแค่เธอจะแต่งตัววับๆแวมๆใส่ขาสั้นก็ยังโดนห้าม จะแต่งตัวโป๊ได้เฉพาะตอนอยู่ที่ห้องเพียงเท่านั้น

ปีแรกอาร์ทออกรถsuvราคาเกือบสองล้าน โดยการผ่อนจึงทำให้ภาระค่าใช้จ่ายในครอบครัวเพิ่มขึ้น ย่างเข้าปีที่สองสามีก็เริ่มเล่นพนันพวกแทงบอลออนไลน์ หลังๆก็นั่งแทงไพ่บาคาร่า หนักเข้าก็เล่นปั่นสล็อต เรียกได้ว่าทุกครั้งที่ว่างจากงานสอนเค้าก็อยู่แต่หน้าจอคอมกับมือถือ

เวลาที่สามีแทงพนันได้กำไรก็มักจะพาแตงโมออกไปกินของแพงๆที่ห้างและซื้อเครื่องสำอางที่เธออยากได้ให้ตลอด เวลาที่เค้าเสียพนันจะโมโหร้ายและหาเรื่องบ่น แม้กระทั่งน้ำในตู้ไม่เย็นก็ยังหาเรื่องดุด่าเมียรักว่ากรอกน้ำใส่ตู้ช้า

ื อยู่ไปนานวันเข้าอาร์ทก็เหมือนเป็นไพโบล่าร์ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย จนวันนึงเค้าทะเลาะเรื่องเงินไม่พอใช้เพราะตัวเองหาเงินคนเดียว แตงโมทนแรงกดดันไม่ไหวจึงเอ่ยปากว่าจะช่วยหางานทำและงานบ้านก็ต้องช่วยกัน ทีนี้สามีก็จะได้ไม่มีเหตุผลมาอ้างว่าหาเงินคนเดียวไม่พอใช้อีก

ทำงานวันแรก

สาวสวยผิวขาวนวลเหมือนหยวกกล้วยกำลังเดินเข้าร้านมินิมาร์ทที่หน้าปากซอยซึ่งไม่ไกลจากหอพักของเธอเลย

เธอสวมเสื้อโปโลสีขาวและกางเกงยีนส์ขาเดฟจึงทำให้เห็นสัดส่วนที่อิ่มอวบ ความสูงหนึ่งร้อยห้าสิบแปดกับน้ำหนักห้าสิบสองทำให้แตงโมดูขาวอวบซ่อนรูป นมเป็นนมตูดเป็นตูด เรียกได้ว่าหน้ามัธยมนมมหาลัยเลยทีเดียว

มองเข้ามาในร้านเห็นพนักงานชายหญิงห้าหกคน ส่วนมากเป็นชาย ซึ่งที่เห็นยังไม่รวมพนักงานกะอื่นอีกซึ่งมีหลายคนเพราะร้านเปิดขาย24ชั่วโมง

"สวัสดีค่ะพี่มิ้น" คนสวยยกมือไหว้ผู้จัดการร้านที่เป็นชายรุ่นใหญ่ แก่กว่าสามีของเธอ

"สวัสดีน้อง เอ่อ ชื่อเล่นว่าอะไรนะ" ผู้จัดการร้านก้มๆเงยๆระหว่างหน้าจอกับพนักงานสาว เค้าดูงานยุ่งพอสมควร

"แตงโมค่ะ" คนสวยตอบ

"อ้อน้องแตงโม มาเริ่มงานวันแรกเนอะ เห้ยๆชิน มาพาน้องไปช่วยจัดเรียงของเย็นหน่อย" ผู้จัดการหนุ่มโบกมือเรียกลูกน้องชายอีกคนที่กำลังเข็นลังน้ำอัดลมเดินผ่าน

แตงโมหันมองชิน พบว่าเค้าตัวผอมๆผิวขาวเหมือนมีเชื้อจีน หน้าตี๋ๆและสวมแว่น หันกลับมามองพี่มิ้น เค้าเป็นหนุ่มตัวผอมสูงเหมือนหน้าเรียวคมเหมือนไอดอลจีน ผิวสีแทน

"เชิญทางนี้ครับ เธออายุเท่าไรรึจะได้เรียกถูก" ชินเข็นรถมายืนถามแตงโม

"ย่างยี่สิบห้าค่ะ"

"อ้าว เท่ากันเลย ทีแรกหน้าเด็ก เกือบเรียกน้องแล้วเชียว มาๆ มาห้องเย็น" ชินเอ่ยแล้วเข็นรถเดินนำเข้ามายังห้องเย็นที่อยู่หลังตู้แช่ของมินิมาร์ท

ในนี้อากาศเย็นจนหนาว เหมือนยืนอยู่ในตู้เย็นก็ไม่ปาน มีลังเครื่องดื่มหลากชนิดวางซ้อนอยู่กับพื้น ต้องคอยเอาขึ้นมาจัดเรียงทีละขวดไปใส่บนตู้แช่โดยดันเข้าจากด้านหลัง

"หนาวไหม พี่มิ้นไม่ได้บอกให้เอาเสื้อกันหนาวมารึ" ชินเอ่ยถามขณะเอาเสื้อหนาๆที่แขวนอยู่มุมห้องมาสวม

"อือ! หนาวจัง" แตงโมยืนกอดอกตัวสั่น แม้เพียงเข้ามาไม่ถึงห้านาทีก็ปากสั่นไปหมด คิดไม่ออกเลยว่าจะอยู่ในนี้ได้ยังไง

"มีแฟนยังล่ะ" จู่ๆชินก็เอ่ยถามขณะที่ก้มๆเงยๆหยิบขวดจากลังมาเรียงบนชั้นวางของตู้แช่

"อือ! มีแล้ว" แตงโมตอบ เธอพยายามจะช่วยเรียงขวดแต่ชินก็จัดเรียงได้เร็วจนเธอไม่รู้จะช่วยอะไร

"เราก็มีแล้ว ไม่แปลกนี่นา หึ! ๆ" ชินตอบ

"ให้เราช่วยอะไรล่ะ จะได้เสร็จไวๆ เสร็จแล้วออกไปทำข้างนอกต่อใช่ไหม" แตงโมถามหนุ่มชิน

"มานี่สิ ช่วยจับตรงนี้ก็พอ ที่เหลือเราทำเอง" ชิ้นเอ่ยและแบมือรอ แตงโมก็เดินเข้ามาหาและยื่นมือให้เค้าจับเพราะความซื่อ

หมับ! ชินดึงมือน้อยมากำที่เป้ากางเกงตัวเอง อ๊าย! แตงโมตกใจสะบัดมือออกทันที

"แหย่เล่นน่ะ แค่จะบอกว่ายิ่งอากาศเย็นมันก็ยิ่งแข็ง มันแข็งเองนะเราไม่ได้คิดอะไรกับเธอ"

นายชินเอ่ยติดตลกและหยิบขวดเรียงไปด้วย ทำให้แตงโมไม่รู้สึกว่ากำลังโดนคุกคาม

"มันแข็งจริงสิ" คนสวยก้มมองเป้ากางเกงที่ชี้ตุงของเพื่อนร่วมงานอย่างฉงนใจ ตอนเดินเข้ามายังปกติ พอเจอกับห้องเย็นเข้าก็แข็งจนแนบเนื้อผ้า กะจากขนาดแล้วหัวบานใหญ่ยิ่งกว่าของสามีตัวเองทั้งๆที่ชินตัวเล็กและผอมแห้งกว่าอาร์ทมาก

"ก็บอกว่ามันเจออากาศเย็นแล้วจะเป็นแบบนี้เอง บางทีก็แข็งจนปวดทรมานเลยหละ"

ชินตอบโดยที่ยังก้มหยิบของไปเรียง มือไม่ว่างแม้วินาทีเดียว

"แล้วให้ช่วยอะไรไหม จะได้เสร็จไวไวไง" แตงโมเอ่ยถามและก้มหยิบขวดเครื่องดื่มชูกำลังมาถือไว้

หมับ! ชินแย่งขวดเครื่องดื่มในมือน้อยมาถือไว้เองแล้วเดินมาเอาเป้ากางเกงชนกับมือเล็กขาว

"ช่วยบีบมันไว้หน่อย จะได้อุ่นๆ เราแข็งจนเจ็บจริงๆนะ" หนุ่มแว่นหน้าตี๋เอ่ยแล้ววางขวดลงในชั้นเรียงของตู้แช่ จากนั้นก็กำมือน้อยซุกลงที่ขอบเอวกางเกงขายาวตัวเอง

หมับ! ๆ ๆ แตงโมบีบกำแท่งเอ็นแข็งๆโดยที่เพิ่งรู้ว่าชินไม่ได้ใส่กางเกงใน มือขวาของเค้าก็กุมมือเธอไม่ปล่อยเพื่อบังคับให้เธอกำแท่งเย็นๆของเค้าเอาไว้ตลอดเวลา

แกร๊ง! ๆ ๆ มือซ้ายจับขวดเครื่องดื่มยกขึ้นไปเรียงบนตู้แช่แบบช้าๆ ราวกับว่าชินไม่อยากให้งานนี้มันเสร็จโดยไว

"เป็นอะไร แค่ให้จับไว้เอง" ชินหันมาถามแตงโมที่ทำหน้าจะร้องไห้

"เค้ากลัวคนมาเห็น ไม่อยากโดนไล่ออก" แตงโมตอบขณะที่มือยังกำแท่งเย็นไว้ มันแข็งและเต้นตุบๆอยู่ในอุ้งมือของเธอตลอดเวลา

"ไม่มีใครเห็นหรอก ในนี้ไม่มีกล้อง แค่จับเองไม่เสียหายนี่ เราต่างก็มีแฟนกันแล้ว จับไว้แบบนี่แหละนะเราจะได้ไม่หนาวตรงนั้นไง"

ชินตอบและก้มๆเงยๆเรียงของต่อไป

แอ๊ดดด! จู่ๆก็มีลูกค้าเปิดตู้แช่จากประตูด้านหน้า พอเค้าหยิบขวดด้านหน้าออกไปขวดที่วางเป็นแถวๆมันก็เลื่อนเติมเองจนข้างหลังเหลือที่ว่าง

"เนี่ย พอมันว่างก็เอาขวดเหมือนๆกันมาเรียงต่อ" ชินแกล้งสอนงานทั้งๆที่ช่วงล่างกำลังโดนสาวเหนือล้วงอยู่จนแข็งแทบปริ

"อือ! เข้าใจแล้ว ขอเรียงเลยได้ไหม" แตงโมตอบและพยายามดึงมือออกจากกางเกงหนุ่มตี๋

"ไม่เป็นไรวันนี้วันแรกเราจะทำให้ดู เธอจับเอาไว้ก็พอ" หึ! ๆ ๆ

ชินเอ่ยและเดินมาหยิบขวดชนิดใหม่ แตงโมจึงต้องเดินตามเค้ามาในสภาพมือล้วงกางเกง แถมยังโดนมือใหญ่ๆกุมหลังมือจนคายไม่ออกจากแท่งเอ็นแข็งๆ

ความหนาวก็ทำให้เธอตัวสั่นจนเผลอบีบแท่งแข็งๆในมือแรงขึ้น ยิ่งจับมันแน่นยิ่งรู้สึกว่าสั่นสู้มือดีแปลกๆ จากแท่งเย็นๆค่อยๆร้อนขึ้นๆและพองออกอีกทั้งๆที่ไม่น่าจะเป็นไปได้

พอกำจากโคนไล่มาที่ปลายก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อส่วนหัวทั้งบานทั้งใหญ่และสากมือยิ่งกว่าของสามีตัวเอง

"ตัวแต่งงานยังล่ะ" ชินเอ่ยถามขณะที่หมุนขวดเรียงลงใส่ด่านหลังตู้แช่

อือ! แตงโมพยักหน้ากัดฟันตอบ

"ดีแล้ว เราก็กำลังจะแต่ง" นายชินตอบ