ยั่วรักจอมทมิฬ

“ข่าวด่วน：เกิดอุบัติเหตุรถชนท้ายกันบนทางหลวงหมายเลข 257 คนขับรถบรรทุกเมา แล้วชนเข้ากับท้ายรถแท็กซี่ ส่งผลให้รถแท็กซี่พลิกคว่ำอย่างรุนแรง ขณะนี้ยังไม่ทราบแน่ชัดถึงจำนวนผู้บาดเจ็บ หรือเสียชีวิต แต่จากคำให้การของพยานผู้เห็นเหตุการณ์ ระบุว่าผู้โดยสารเป็นหญิงตั้งครรภ์ที่ใกล้คลอด……”

เสียงไซเรน เสียงกรีดร้อง และเสียงรถยนต์ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ

เสียงเหล่านั้นทิ่มแทงเข้าไปในแก้วหูของเซิงหนานอิง ปลุกความเจ็บปวดให้แล่นไปทั่ว ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นเลือดสดที่คละคลุ้ง

เธอพยายามฝืนตัวเองให้มีสติ ค่อย ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

เกือบจะวางสายไปอยู่แล้ว ทันใดนั้นเสียงปลายสายกลับดังขึ้น

สิ่งที่ได้ยินจากปลายสายคือเสียงผู้หญิงที่เธอรู้จักดี

“พี่หนานอิง พี่หยานอันกำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ ตอนนี้ยังรับสายไม่ได้ ถ้ามีอะไรบอกฉันแทนได้นะคะ！”

ชั่ววินาทีนั้น เซิงหนานอิงรู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองแตกสลาย

ฟู่เสวี่ยเว่ย！

เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ！

คนที่ทำให้ฟู่หยานอันทิ้งเธอ ทั้งที่กำลังจะคลอด ถึงขั้นบล็อกการติดต่อของเธอนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นน้องสาวบุญธรรมที่เติบโตมาด้วยกัน และได้รับความรักจากฟู่หยานอันราวกับสมบัติอันล้ำค่า

เซิงหนานอิงหลับตาลง ความร้อนที่ทะลักออกมาจากร่างกายคอยย้ำเตือนถึงชีวิตเล็ก ๆ ที่มีค่ามาก กำลังจะหลุดลอยไปจากเธอ เธอพยายามกลั้นความเจ็บปวดและเอ่ยปากอ้อนวอน

“ช่วยฉันด้วย…… ทางหลวง 257…… ช่วยลูกฉันด้วย……”

เสียงของเธอถูกตัดเป็นช่วง ๆ ด้วยเลือดที่ทะลักออกมาไม่หยุด แต่เธอยังคงพยายามเปล่งเสียงออกไป

อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้รั้วกั้นด้านข้างล้มลงและกีดขวางทางหลวงทั้งสองฝั่ง รถด้านหลังไม่สามารถขับผ่านได้ ส่วนรถด้านหน้าก็ไม่สามารถเข้ามาได้ รถกู้ภัยเองก็ต้องจอดรออยู่ด้านนอก

การอนุมัติให้ใช้เฮลิคอปเตอร์นั้นยุ่งยากเกินไป แต่เซิงหนานอิงรู้ดีว่า ตระกูลฟู่มีเครื่องบินส่วนตัว หากฟู่หยานอันรีบส่งคนมาช่วยในตอนนี้ ทุกอย่างก็ยังพอมีโอกาส……

“ขอโทษนะคะพี่หนานอิง แต่วันนี้พี่หยานอันเขายุ่งอยู่กับการเตรียมงานวันเกิดให้ฉัน เขาไม่มีเวลามาจัดการเรื่องของพี่หรอกค่ะ”

เสียงของหญิงสาวดังมาตามสาย ฟังดูไร้เดียงสาแต่แฝงด้วยความโหดร้าย

“ตู๊ด ๆ ——”

แล้วสายก็ถูกตัดไปอย่างไร้ความปรานี

เซิงหนานอิงหมดแรงทรุดตัวลงกับพื้น กลิ่นน้ำมันเบนซินที่ลอยมาตามอากาศเตือนให้เธอรีบหนีโดยด่วน มิเช่นนั้นคงไม่พ้นถูกแรงระเบิดของรถยนต์เผาทั้งเป็นในไม่ช้า

ทว่าจู่ ๆ กลับกลายเป็นเธอยอมจำนนต่อโชคชะตาเสียแล้ว

ในห้วงสุดท้ายของชีวิต เธอมองย้อนกลับไปยังชีวิตวัยยี่สิบห้าปีอันแสนสั้น เธอตระหนักได้ว่าตัวเองเสียเวลาไปครึ่งหนึ่งกับการทุ่มเทให้กับผู้ชายที่ไม่เคยรักเธอ

จากหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ในตระกูลใหญ่ กลับกลายเป็นผู้หญิงถูกทิ้งที่ต้องคอยวิ่งไล่หาความรักอย่างไร้ค่า

เธอทุ่มทั้งกายและใจให้กับฟู่หยานอันจนทำลายตระกูลเซิงที่เคยรุ่งเรือง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาแทบไม่มีค่าอะไรเลย

เธอเหนื่อยแล้ว ไม่อยากรักใครอีกแล้ว

ชีวิตนี้นับว่าเธอมองคนผิด สุดท้ายก็ถือว่าสาสมแล้ว หากชาติหน้ามีจริง เธอจะไม่มีวันย่ำรอยเดิมเป็นแน่！

……

“คุณผู้หญิงคะ คืนนี้เป็นงานการกุศล คุณจะใส่ชุดสีชมพูนี้จริง ๆ เหรอคะ ถึงแม้ว่าคุณผู้ชาย……”

น้าจางกลืนคำพูดที่เกือบหลุดจากปากกลับไป ก่อนจะค่อย ๆ แนะนำอย่างสุภาพ “แต่ชุดนี้ค่อนข้างสั้น และดูไม่เหมาะสม ลองเลือกชุดอื่นดีไหมคะ？”

ทันทีที่พูดจบ เธอก็ร้อนใจจนต้องลอบสังเกตสีหน้าของหญิงสาวที่อยู่หน้ากระจกอย่างเงียบ ๆ

จากการทำงานในตระกูลฟู่มาหลายปี น้าจางรู้ดีว่าคุณผู้หญิงของเธอรักคุณผู้ชายมาก เพื่อทำให้เขาพอใจ เธอยอมปรับทุกสิ่งให้เป็นไปตามที่คุณผู้ชายชอบ ไม่ว่าจะอาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่ หรือรถราก็เปลี่ยนหมด