ยอดดวงใจ เล่ม 1 ดวงใจธร เล่ม 2 ดวงใจพสุธา

ภัคธีมาร้องไห้อย่างหนัก เธอกอดธรเอาไว้แนบอก สะอึกสะอื้นออกมาจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด

การได้รักใครสักคนมันดีมากๆ แต่การได้รักแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกันมันทรมานและเจ็บปวดเหลือประมาณ

“พี่ธร แม่อยากให้มลแต่งงานกับคุณนที ฮึก ๆ ฮือ ๆ มลไม่รู้จะทำยังไงแล้ว” เธอส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา ธรดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองใบหน้าสวยสดของหญิงสาวอย่างเจ็บปวด

“มลรักคุณนทีหรือเปล่า” ธรเอ่ยถามหญิงคนรักด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด

ความรักของเธอกับเขา เขาเองก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะครอบครัวไม่ลงรอยหรือกินเส้นกัน เขากับเธอจึงแอบลักลอบคบหากัน แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่งทั้งสองครอบครัวจะดีต่อกันและไม่ขัดขวางความรักของเธอกับเขาอีก

เพราะรักมากสุดจะหักห้ามใจ เธอกับเขาจึงตกเป็นของกันและกันแล้ว

“มลไม่ได้รักคุณนทีค่ะ แต่ที่บ้านอยากให้แต่งงานกับคุณนที ถ้ามลไม่ทำมลก็จะกลายเป็นลูกอกตัญญู” น้ำตาของเธอร่วงพลูอาบแก้มนวล สะอึกสะอื้นจนแทบขาดใจ

“หนีไปกับพี่นะมล มลเป็นเมียพี่แล้ว พี่จะรักมล ดูแลมลให้ดีที่สุด” ธรเอ่ยขึ้น เขารักเธอเหลือเกิน คงทำใจไม่ได้หากต้องเสียเธอไปให้ชายอื่น

เขารอคอยเธอด้วยความรัก ไม่เคยล่วงเกินให้ต้องมัวหมอง เพราะคิดว่าสักวันเธอกับเขาจะได้สมหวังในเรื่องความรักสักที

“ถ้ามลทำแบบนั้น มลก็จะกลายเป็นผู้หญิงใจง่าย แล้วพ่อกับแม่ของมลจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนคะ มลทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ คุณพ่อโมโหร้าย คุณแม่ต้องแย่แน่ ๆ ทุกอย่างต้องไปลงกับคุณแม่” เธอถูกสอนมาให้กตัญญูต่อบุพการี หากเธอทำเช่นนั้นก็คงเป็นบาปหนา ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ โดยเฉพาะมารดาต้องเดือดร้อน

ภัคธีมาคิดจนหัวสมองแทบแตก จะให้แต่งงานกับคนที่ไม่รักเธอก็ทำไม่ได้ จะให้หนีไปกับผู้ชายที่รักสุดหัวใจแล้วพ่อแม่ แล้วครอบครัวที่อยู่ข้างหลังล่ะ

หัวใจของเธอในเวลานี้แทบแตกสลาย จะเลือกทางใดก็เจ็บเจียนตายทั้งนั้น

หากเธอจบชีวิตลงไปก็จะยิ่งทำให้ธรเสียใจ เขาต้องคิดว่าเธอคิดสั้นเพราะเขา และครอบครัวก็จะยิ่งเสียใจ

จะอยู่ก็ไม่ได้ จะตายก็ไม่ได้ ภัคธีมาได้แต่ร้องไห้อย่างหนัก

“พี่จะยกย่องมล เราจดทะเบียนสมรสกัน พี่จะมีมลแค่คนเดียว และจะไม่มีทางนอกใจมลเด็ดขาด พี่สัญญา”

“กลับบ้านเดี๋ยวนี้ยายมล!” เสียงเข้มของบิดาทำให้ภัคธีมาสะดุ้งสุดตัว เธอเช็ดน้ำตาหันไปมองบิดาที่ยืนโกรธจัดอยู่ใกล้ ๆ กับมารดา

ทิพย์สุคนธ์มองลูกอย่างสงสาร แต่ครอบครัวสามีกับครอบครัวของธรไม่กินเส้นกัน เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน

“มล” ธรเรียกหญิงสาวอย่างเจ็บปวด แต่ภัคธีมาไม่เคยขัดใจพ่อแม่เลยสักครั้ง เธอไม่อาจทำให้พ่อแม่เสียใจได้

“พี่ธรลาก่อนนะคะ” ภัคธีมาบอกเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด จะยื้อไว้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น นั่นจะยิ่งทำให้บิดาโกรธเข้าไปใหญ่

“ฉันขอสั่งห้ามแกไม่ให้แกไปยุ่งเกี่ยวกับคนบ้านนั้นอีก ถ้าแกยังขืนขัดคำสั่งฉัน แกก็อย่ามาเรียกฉันว่าพ่อ”

“คุณพ่อ” ภัคธีมาเรียกบิดาที่กำลังโกรธจัดอย่างตกใจ

“แกต้องแต่งงานกับพ่อนที แม่ของพ่อนทีมาสู่ขอแก พ่อกับแม่ก็ยกแกให้เขาแล้ว ถ้าแกไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจแกก็ควรจะตัดใจจากไอ้ธร แกก็รู้ว่า

บ้านเรากับบ้านมันไม่ถูกกัน พ่อเกลียดขี้หน้าไอ้ประพงศ์พ่อไอ้ธร ความรักของแกไม่มีทางเป็นไปได้หรอก แกตัดใจซะเถอะ พ่อนทีเขารวยมีฐานะ แถม

ยังเป็นลูกคนเดียวอีก เขารักแกมาก แกแต่งงานกับเขาไม่ลำบากแน่ ๆ” ประโยคประกาศิตของบิดาทำให้ภัคธีมาน้ำตาร่วงพรู

“เลิกร้องไห้ได้แล้ว พ่อแม่ตายแกค่อยร้องไห้ แค่ไม่ได้ไอ้ธรเป็นผัวแกร้องไห้เกือบตาย” พฤกษ์พูดแล้วเดินออกไปจากบ้านด้วยความโมโห

“คุณแม่” ภัคธีมาโผเข้ากอดมารดา

“อย่าร้องไห้เลยนะลูก ทำตามที่พ่อเขาบอกเถอะ ถึงหนูจะหนีไปกับธร พ่อของหนูก็ต้องไปตามล่าพาหนูกลับมาจนได้ ตัดใจตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าต้องเจ็บปวดตลอดชีวิตนะ” ทิพย์สุคนรู้จักนิสัยสามีดีว่ามีทิฐิแค่ไหน

“ค่ะคุณแม่” ภัคธีมารับคำเสียงสั่นระริก เธอปาดน้ำตาทิ้ง หัวใจปริแตกรวดร้าวจนแทบหายใจไม่ออก แต่สุดท้ายเธอก็ต้องเลือกสักทาง แม้จะ

เจ็บปวดแค่ไหนแต่เพราะเธอไม่อยากให้มารดาเดือดร้อนด้วย หากเธอหนีไปกับธรนอกจากจะโดนหัวเราะเยาะว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายแล้ว มารดาก็จะ

เดือดร้อนเพราะบิดาต้องเอาเรื่องมารดาแน่ ๆ ที่ดูแลเธอไม่ดี บิดาเป็นคนโมโหร้ายมาก ๆ เธอรู้จักนิสัยท่านดี

ก่อนพิธีแต่งงานนั้น ทิพย์สุคนเป็นคนจัดการทุกอย่างทั้งเรื่องชุด ของชำร่วย อาหารการกิน และเชิญแขกเหรื่อ พิมพ์การ์ด เพราะสามีเป็นคนออกคำสั่ง นางจึงต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด

“อย่าให้มีอะไรผิดพลาดนะคุณทิพย์ ผมไว้ใจคุณมาก แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ผมจะถือว่าเป็นความผิดของคุณ” ประโยคของพฤกษ์ทำให้ทิพย์สุคนจำต้องรับคำ